wat vertel je in je omgeving

[gaatwel]

In mijn omgeving heb ik enkele vrienden, waar ik vaak samen mee eet, verteld dat ik verslaafd ben. Op zich reageerden ze er heel aardig op.

Maar ik durf niet verder er open over te zijn. Ik ben te bang voor rare vooroordelen over dronkaards enzovoorts.

Bovendien heb ik een leidinggevende functie en ben ik bang dat het tegen mij gebruikt kan worden.

Maar het voelt ook alsof ik van de ene kant het vooroordeel zo laat bestaan en bovendien voor mijzelf dat ik met een geheim rondloop en dat ik voortdurend op mijn qui vive moet zijn om te zorgen dat het geheim niet uitkomt.

Wie heeft hier ervaring mee?

[zonnetjes]

Dag gaatwel,

Welkom hier, ik denk dat iedereen op dit forum hier mee te maken heeft of gehad heeft.

Ik heb pas na verloop van tijd aan wat mensen verteld dat ik geen alcohol meer drink omdat ik teveel en te vaak wijn dronk. De hoeveelheid was een afgezwakte versie van hoeveel ik echt dronk. Idd. ben ik bang voor de veroordeling.

Ja en een geheim, ja dat is het we houden het vooroordeel in stand. Ik ben er geestelijk niet klaar voor om het aan meer mensen en dan het echte verhaal te vertellen. Misschien wel nooit. Zelfbescherming. Ik weet wel zeker dat ik het gesprek over alcohol wel zal aangaan als ik bij bekenden, vrienden zie dat ze vaak veel drinken.

Als leidinggevende zou ik zeker terughoudend zijn over wat ik zou vertellen. Ik denk niets. Is het trouwens zo dat men nooit iets gemerkt heeft van jouw alcoholgebruik? Op bedrijfsuitjes b.v?

Succes,

[gwen]

Herkenbaar.

De schaamte.

Terwijl ik er zo gelukkig mee ben

dat ik niet meer hoef te drinken.

Zo dubbel.

Hier, op het forum en op AAmeetings

heb ik geen enkele moeite met

het woord alcoholist.

Dat is de diagnose van mijn

ziekte.

Dat ben ik.

Maar wel een dankbare, nuchtere alcoholist.

[Varkentje]

The truth will set you free.

Don't linger in the darkness where shame and guilt reside.

Come out into the light. Take steps so that there is no reason for people to think those things that are going on in your heard (and quite possibly in your head only)

My past had to happen for me to realize who I am today.

Today is beautiful and I too am grateful for everything I was, for I would not be the person today.

The discovery of being an alcoholic led me into a journey of self, which brought me freedom and happiness.

I owe everything that I feel today, to being a recovering alcoholic.

[Lytse]

Hallo Gaatwel,

Er zijn hier mensen die vinden dat je altijd eerlijk moet zijn over waarom je geen alcohol drinkt. Ik vind dat nogal gemakkelijk gesteld en zie dat anders. Nu heb ik het voordeel dat ik vrijwel nooit ergens anders dronken was, maar thuis geen maat hield. Mijn man en de huisarts weten van mijn probleem en verder niemand.

Wel zeg ik af en toe tegen mensen dat het zo gemakkelijk is om teveel te drinken of een andere vage toespeling. Als ze het me op de man af zouden vragen, dan nog zou het erg afhangen van wíe het vroeg.

Tegen de meeste mensen heb ik gezegd dat ik niet meer mag drinken bij mijn nieuwe medicijnen. Op zichzelf is dat gedeeltelijk de waarheid, want ik heb deze medicijnen al een hele tijd en dronk er toch bij (heel schadelijk voor me) en dat was niet de bedoeling.

Ik heb wel gemerkt dat mensen dat gemakkelijk accepteren en dan niet toch proberen om drank op te dringen.

Bij nieuwe contacten zou ik gewoon zeggen dat ik geen alcohol drink.

Ik heb geen idee wat de beste manier is om ermee om te gaan. Dit voelt voor mij goed. Ik heb ook geen hele hechte vriendin of zo, anders zou ik het misschien daarmee bespreken.

Hoe gaat het verder met het AdB worden? Ik zie je nooit op de dagdraad. Red je het in je eentje?

Lytse.

[Gast]

Ik doe het zoals het voor mij goed voelt.

En dat is dat ik het zeker niet aan de grote klok hang.

Mijn familie wist wel dat ik altijd bier dronk en ik heb op

een gegeven moment gezegd dat ik er geen zin meer

in had, geen trek meer in. Wat ze er verder van vinden en

denken is hun zaak. Ik maak er geen big issue van en

hun dus ook niet. Zij hebben mij ook nooit dronken gezien

of zo. Mijn moeder is een ander verhaal. Zij is wel mee geweest

naar de kroeg maar dronk net zoveel als ik dan en zij drinkt

wel nog. Heeft ze ook altijd gedaan. Was bij ons thuis een

gewoonte, hoewel mijn vader alleen dronk bij gelegenheden

als feestjes of iets dergelijks en niet veel. Denk ook al vanuit

een gewoonte bij mijn grootouders thuis. Ook daar werd na

de koffie een borrel gedronken en op verjaardagen al smorgens

na de koffie. Ik heb het ook nooit als iets abnormaals gezien, ik

heb de gewoonte meegenomen. Toen ik problemen kreeg jaren

later dronk ik in die tijden ook meer dan goed was maar kon

daarna wel weer terugkeren naar een "normaal" patroon.

Toen eenmaal kroegbezoek aan de orde kwam, zo'n 10 jaar

geleden dronk ik daar veel en veel te veel. Het was gezellig

bleef hangen en dronk dan ook door. Thuis hield ik het in de

hand en dronk bier uit gewoonte. In 2009 ben ik daar mee

gestopt en kwam ik er ook achter dat mijn drinkgedrag niet

"normaal" was, uitgaande van "gezond drinken" van 2 eenheden

max per dag en 5 dagen, 2 dagen niets. Ik dronk meer

dan dat en iedere dag. Dat moest ophouden vond ik, bovendien

kreeg ik er lichamelijk last van. Ik vind het echter niet nodig om

dit rond te bazuinen, waarom zou ik dat doen? Zeker niet aan

een werkgever en al helemaal niet aan een nog te komen werkgever.

Uit zelfbescherming. Waarom dat etiket opplakken. Ik zie mezelf ook

niet als een alcoholist maar wel als een probleemdrinker (als die er

waren). Nu probeer ik dat anders te hanteren. Het stoppen met

drinken heeft als gevolg dat ik mijn emoties op een andere wijze

moet aanpakken dan ze te verdoven met alcohol. Dat gaat met vallen

en opstaan. Tijdenlang droog en geprobeerd sociaal te drinken, weer

stoppen etc. Nu weer 7 maanden droog op drie flessen bier na.

Maar goed, iedereen heeft zijn eigen manier. Doe wat goed voelt

voor jezelf.

[jowan]

Hoi, dit speelt bij mij ook.

Wat vertel ik tegen wie?

Ik heb het mijn dochter verteld, een vriend en vriendin en mijn ex, de moeder van mij dochter.

Dat deed ik pas nadat ik op 9.9.2012 besefte dat ik alcoholist ben en besloot dat ik met drinken moet stoppen.

Op mijn werk, een ggz instelling die ook verslavingszorg biedt, heb ik me ziek gemeld met een burn out.

En ik had een levensgroot probleem, want wie vertel ik wat en hoe?

Met de Wet Verbetering Poortwachter die het verzuimgedrag stuurt, kreeg ik daar niet veel bedenktijd voor.

Er werd snel een afspraak met de bedrijfsarts geregeld.

Nadat ik haar vroeg naar haar geheimhouding, heb ik tamelijk snel mijn alcoholprobleem opgebiecht. Onder het mom van die burn-out wordt door haar uitsluitend in algemene termen gerapporteerd, mijn alcoholprobleem wordt niet met name genoemd. Ook de afkickkliniek waar ik binnenkort naar toe ga, wordt een instelling voor passende hulp genoemd.

Eigenlijk heb ik voor mezelf besloten om er niet meer over kwijt te willen tegenover leidinggevende en collega's. Als die straks verbaasd zijn dat ik niet meer drink, kan ik altijd zeggen dat ik het zat was.

Ik ga dus het risico niet nemen dat men niet begrijpt dat alcoholisme een ernstige, progressieve, ongeneeslijke ziekte is waarvan de gevolgen alleen gestopt kunnen worden door te stoppen met drinken.

Moet even zien hoe "het werk" er naar mij toe mee omgaat, maar voorlopig doe ik het zo.

[Madeleine]

Dit was ook mijn dilemma. Wie ga ik het vertellen en tegen wie houd ik mijn mond?

Momenteel heb ik het gedeeld met mijn stief, met twee beste vrienden en internetvriendinnen. Dat laatste enkel, omdat ze het al jaren vermoeden.

Werk, familie en overige vrienden/kennissen, zullen hun vermoeden hebben gehad... Maar ik ben niet van plan om daar open over te zijn. Ik heb geen behoefte aan nog een stigma. Vragen ze het, dan zal ik eerlijk zijn. Maar toch probeer ik dat te voorkomen.

[Hanneke]

Ik voel me niet verplicht het wie dan ook te vertellen. Als ik een of andere fysieke ziekte heb hang ik dat toch ook niet aan de grote klok.

Dat wil niet zeggen dat ik het enkele vertrouwde mensen heb verteld. Dankzij die openheid werd mij ook de weg gewezen naar de AA.

Vraagt iemand waarom ik niet drink dan is de smoes van het gebruik van medicijnen een hele goeie. En ik lieg niet.

Het vertellen op mijn werk daar heb ik geen ervaring mee. Ik werk al heel lang niet meer. Toen ik nog werkte was ik me er niet zo van bewust alcoholiste te zijn. Ik dacht meer aan een psychische stoornis door de vele "psychische" medicijnen die ik gebruikte.

[huttula]

Het is toch eigenlijk raar dat je moet vertellen dat je niet meer drinkt...

laten die anderen maar eens vertellen waarom ze nog steeds wel drinken!!!

[Djoon]

Ik heb besloten er geen geheim meer van te maken.

Als het ter sprake komt, dan vertel ik de waarheid.

Heb genoeg gelogen en bedrogen in het verleden.

Ik heb op een gegeven moment 'mijn verhaal' op mijn facebook pagina gezet.

Eerst apart aan een selecte groep, vrienden en (inmiddels ex-)collega's. Personen van wie ik wilde dat ze weten wie ik echt ben.

Heeft mij goed gedaan. En heb ontdekt dat ik veel meer vrienden heb, dan ik dacht!

Dat heeft mij weer kracht gegeven.

En ben ik inmiddels de schaamte voorbij.

Als iemand mijn alcohol aanbiedt, zeg ik dat ik niet drink omdat ik alcoholist ben.

Is dat meteen duidelijk. En is het uit mijn systeem.

Ik wil mijn ziekte niet uit de weg gaan, ik wil er mee om gaan.

En dat lukt me het beste als ik er eerlijk en open over ben.

[huttula]

Eerlijk gezegd heb ik het toen ik stopte een heel klein select koppeltje verteld over mijn probleem

Namate ik langer was gestopt heb ik het tegen meer mensen gezegd.

Op mijn werk heb ik verteld dat ik gestopt ben om gezondheids redenen<is toch eerlijk>

Maar niet gezegd dat ik echt verslaafd was...heeft geen meerwaarde als ik dit vertel en ik heb altijd goed gefunctioneerd

Het is geen geheim meer

Eigenlijk lopen er zoveel mensen rond die een alcoholprobleem hebben die het zelf nog niet doorhebben

Doordat je het mensen verteld doen ze ook niet moeilijk over dat je niet meer drinkt en word er ook vaak rekening meegehouden

Ik zelf zou het niet direct aan de grote klok hangen en er pas goed vooruit te komen als je jezelf weer op het rechte pad hebt

Dat ivm dat er de nodige mensen zijn die bevestiging willen hebben om jou de grond in te trappen als je het niet red

De mensheid kan ook heel wreed wezen

[dikkiedik]

Hoi Gaatwel,

belangrijk is voor mij dat ik het kwijt kan aan een paar goede vrienden.

verder zijn er te veel vooroordelen over alcoholisme.

In een leidinggevende functie is het niet verstandig hier open over te zijn.

je hebt een voorbeeldfunctie en moet motiveren.

gek eigenlijk:

als je iedereen 1 op 1 spreekt en jezelf bloot geeft kan je respect winnen.

dit gaat dus niet in het groepsproces.

Ikzelf, geef ook leiding aan veel mensen,

belangrijk is dat je wel jezelf bent dus moest ik het mijn directeur vertellen..

hij is de persoon geweest die mij in contact heeft gebracht met verschillende instanties.

wij bellen nog elke week en hij vertelt ook over zijn leven ( moeder alcoholist).

Doordat ik open ben geweest ( selectief) heb ik veel gewonnen: respect.

ik kan mezelf zijn, hou wel rekening met het vooroordeel

[irunalone]

goede stap geweest, dikkie dik!