Weer gaan drinken na een stopperiode

[Alf]

w

[Hermie]

Alf jongen hier schrik ik een beetje van. Krijg nu een heel andere Alf te zien. Het lijkt alsof het voor jou alleen maar erger is geworden zonder drank. Ik ben het met je eens dat het leven echt geen lolletje is maar er zijn toch wel dingen waar je je aan op kunt trekken? Hoe gaat het bijvoorbeeld met je relatie met je vrouw en kinderen nu, die zal toch ongetwijfeld veranderd zijn? En maak je nog muziek en geniet je daar nu nog van? Zijn zomaar een paar dingetjes die in me opkomen. Ik heb je hier leren kennen als een realistische man met een mooi gevoel voor humor en relativeren. Zou het jammer vinden als je het bijltje erbij neergooit.

[zoermuis]

Alf:heart:

[bolletje]

Lieve vriend Alf,

Ook ik schrik van jouw berichtje maar van de andere kant weet ik zo verdomd goed wat je door maakt. Mijn manneke zit ook in die strijd. Hij wil soms graag het bijltje er bij neer gooien maar de artsen werken niet mee.
Soms zijn er toch ook momenten waarin hij het leven een beetje anders ervaart, en wat gelukkiger is. Het zijn maar korte momenten maar ze zijn er.
Niemand kan jou gelukkig maken, niet je vrouw, niet je kinderen als je het zelf niet kunt. Je botst iedere keer weer tegen die levensgrote muur aan, en dat doet pijn, zeker als je weet dat er achter die muur een stuk geluk, en een stuk vrijheid is, waarin je gewoon kunt leven en genieten van de dingen om je heen. Nu zie je het leven niet meer zitten en zou het liefst willen dat het stopt.
En dan kan ik wel een hoop dingen gaan verkondigen van zou je dit of zou je dat, maar dat wekt alleen nog maar meer weerstand op, omdat je daar helemaal niets mee kunt.
Gisteren kreeg mijn kabouter te horen dat hij weer naar het verpleegtehuis moet. Hij reageerde op het laatst een beetje lakoniek en dat ken ik van hem wel. De realiteit weg drukken omdat die op dat moment te erg is. Daarna had hij wat wijn op en reageerde nog niet somber. Vandaag is het heel anders en ik weet zeker dat hij zich nu rot voelt. hij is ook niet in staat om te proberen toch de positieve dingen uit zo'n opname te pikken, maar ziet alleen de negatieve kant.
Het is zo moeilijk voor hem om het toch te proberen. Het lukt niet.
Ja wat is dan wijsheid . Zijn drank afpakken? Dat kleine stukje geluk dat hij nog heeft?
Dat gevoel heb ik bij jou ook een beetje. Het lijkt me zo moeilijk om datgene wat jou een beetje een fijn gevoel kan geven, te moeten laten staan. Dit is misschien niet opbouwend wat ik nu schrijf, en het is ook de eerste keer dat ik zo schrijf maar ik wil alleen maar jou het gevoel geven dat ik het zo goed kan begrijpen dat je in gevecht bent.
Toch hoop ik dat je ooit deze tijd achter je kunt laten en echt kunt genieten van het leven.
Ik wens je daar heel veel kracht en sterkte in lieve vriend.

[Francesca]

Alf, ik vind je berichten over Dhendro niet fatsoenlijk. Je verwijt haar hypocrisie naar aanleiding van dingen die achter de schermen gebeurd zijn tussen jullie en waar wij verder geen weet van hebben. Bovendien horen we alleen jouw kant van het verhaal. Dit is iets tussen jullie. Los het met elkaar op of laat het los, maar vervuil het forum er niet mee.

[Alf]

g

[dhen]

Hoi Alf, ik ben geen goeroe, dominee of wat dan ook en heb dat ook nooit beweerd.
Bij mij weten heb ik geen volgelingen en ik volg zelf ook niet 1 persoon. Ik word ook
nergens financieel beter van, bezit niks of laat mij betalen voor zogenaamde adviezen.

Wel geloof ik dat er leven is na drankvrij, een goed leven zelfs. Maar ik werd dusdanig
geconfronteerd met onverwerkt verleden dat ik alleen de weg naar mijn verleden
kon terugvolgen om te begrijpen hoe voor mij mijn verslavingen werken.
Dat ik na die puinhoop een gezond mens in mezelf zie die vanuit dat gezonde stuk weer
een leven probeert op te bouwen en ervaar dat dit kan, is voor mij een blije verrassing;
er is leven na mijn verslaving, meer dan ik ooit heb durven hopen. Ik ben daar blij mee
en probeer dat hier te delen. Ik vind het jammer dat jij die weg niet ziet of niet wil bewandelen
maar ik beschouw dat wel als jouw keus. Ik zeg dat er een beter leven mogelijk is dan
verslaafd te zijn/ vast te blijven zitten in een negatieve spiraal omdat dit mijn beleving is.

Dat ik van blijdschap soms huppel of er iets spiritueels in zie, ja nou en?
Ik baal ook wel eens ontzettend dat m'n leven zo is gelopen zoals het gelopen is.

Zonder de veelvoud aan ervaringen hier op het forum denk ik niet dat ik droog was gebleven
of actief met mijn verslaving bezig zou zijn geweest. Dat ben ik nu wel en ik ben daar blij mee.
Ervaringen delen heeft, vind ik, gewoon zijn nut bewezen.

[dhen]

Tjemig zeg, ik heet hier dhendro of dhen geen D, als het mag, aub

[dhen]

dank je.

[Francesca]

Alf, als je een algemene boodschap en/of waarschuwing wilt geven, kan dat ook zonder naar één specifieke persoon te verwijzen, lijkt me. Een persoon met wie je ook openlijk op het forum een aanvaring gehad hebt een paar maanden geleden. Het verband lijkt me dan wel duidelijk. En ja, ik voelde me geroepen om daar iets van te zeggen omdat ik het niet netjes van je vond tegenover dhendro.

Dat ik op andere dingen dan weer niet reageer, tja... Het is een dagtaak om alles hier bij te houden, dus dat doe ik niet meer.

[BamBam]

Fruitvlieg, waar staat hoe WE ons dienen te gedragen? Ik weet niet zeker of je het bericht van Fran goed gelezen hebt. Ze schrijft vlgs mij wel dat WE niet weten wat er achter de schermen tussen diverse mensen is voorgevallen. Dat is zo. Wellicht is het nog helderder om altijd IK te schrijven.
Jammer dat dit voor jou nu een anleiding is het forum te mijden maar ja, zi gaat dat. Ik heb er veel aan gehad, ondank alle ruzie's, onenigheden enzovoort. Groet.

[Alf]

d

[bolletje]

Alf stop maar met je te verontschuldigen en duidelijk te maken wat jij bedoed hebt. Dat lukt vaak niet omdat iedereen zijn eigen beleving heeft, en dat is goed. Wat mij zorgen maakt is dat je zegt dat je nu wilt stoppen omdat je anders misschien gaat drinken. Dan denk ik hoe komt dat nu? Je haalt ook dingen naar boven van je vader. Geeft je dat dan zo'n nare herinneringen? De man die predikte en vervolgens anders leefde. Het idee dat jouw gevoel zo vaak geschaad is, en dat dat de pijn is die nu naar boven komt waardoor je behoeft krijgt om te gaan drinken? Heb je nu misschien weer een gevoel dat je vroeger ook had?

[Alf]

Vo

[bolletje]

Smakelijk vriend Alf. Ik hoop dat de trek na het eten wat minder is.

[blondie6173]

Alf ;

Ik hoop dat je de moeite hebt genomen om ook het stuk van BamBam te lezen op de D&D...

Ik merk bij mijzelf dat het leven na het stoppen met drinken ook niet allemaal rozengeur en manenschijn is, maar als ik dan nadenk hoe het leven met dank was dan moet ik voor mijzelf toch bekennen dat dat leven zeker niet rooskleurig was.



Nog nagedacht over anti-depressiva en of dat je enigszins kan helpen ?
Alle beetjes helpen !!!
Waarom geen muziek meer maken als je dat een beetje levensvreugde kan geven of heeft gegeven ?

Sorry, ik probeer ook alleen maar mee te denken en misschien denk jij wel, daar heb je weer zo'n positivo... Maak me gewoon zorgen om je !!!

[bolletje]

quote:

---

Originally posted by: blondie6173
Alf ;


Waarom geen muziek meer maken als je dat een beetje levensvreugde kan geven of heeft gegeven ?


Dat is nu juist de pest Blondie, je hebt nergens geen zin meer in. Iets waar je vroeger nog met een beetje van kon genieten lukt nu niet meer. Je voelt n.l. helemaal niets als je echt depressief bent. Je hebt nergens geen zin meer in. Het leven heeft geen waarde meer voor je, en als iemand niets meer voelt is hij (dood). Dood in een levend lichaam.
Je wordt helemaal niet meer gevoed door positieve ervaringen, ook al zou b.v. alf nu proberen muziek te maken. Toch wordt er heel vaak geadviseerd om aan de gang te blijven. Positieve ervaringen zijn zo belangrijk voor onze geest. Net zo belangrijk als eten voor ons lichaam. Je sterft langzaam geestelijk als je die niet hebt. Je hebt het gevoel dat je langzaam afscheid neemt van jezelf. Je bent jezelf kwijt, of hebt het gevoel dat je jezelf verloren hebt. En dat doet pijn. Beter kan ik het niet uitleggen.
Er is echter nog een groot verschil. Vaak heb ik bij mijn kabouter ook nog het gevoel dat hij het idee heeft dat hij slachtoffer is van andermans beslissingen of handelingen, ook door zijn vader. Iedereen heeft schuld behalve hij.
Op een of andere manier heb ik toch vaak het gevoel dat hij zich in deze rol (prettig) voelt. ook omdat hij hiermee veel aandacht krijgt, en niet onbelangrijk, anderen werken voor hem. Hij kan echt heel kwaad worden als ik het b.v. heel even over de d.a. heb, want dat is niet belangrijk omdat het heel erg met hem is.
Het is dus een andere vorm van depressie dan de klassieke depressie waar heel veel mensen last van hebben.
Zeker deze tijd van het jaar. Dat moeten we niet vergeten. Ook mensen die van nature als wat somber zijn, kunnen nu heel veel last hebben van depressies.

[lady jane]

Sinds ik vanavond deze laatste postings las
blijft het doorwerken, ik heb geen idee waarom,
maar ik heb zoveel gelezen wat dingen beroert in mij,
dat ik toch ook iets kwijt wil.
Alf, mensen die jou 7 jaar geinspireerd hebben, dat is mooi,
die inspiratie is toch niet weg omdat zij het zelf niet waar konden maken?
Ik hoor mezelf ook vaak dingen zeggen, en denk er dan bij, doe het zelf eerst
ook maar eens! Toch is wat ik dan zeg wel mijn waarheid. Als een ander er wat aan heeft,
mooi en als ik het zelf kan leven, nog beter.
Als ik als alcoholist mijn kinderen drank verbied of afraad, ben ik dan hypokriet? dacht het niet,
ook al kan ik niet altijd het goede voorbeeld geven of zijn, toch heb ik het recht en de plicht als ouder,
mijn kinderen in elk geval te zeggen wat voor hen raadzaam is. En wat zij er dan mee doen (al of niet door mijn voorbeeld) is aan hen.
En die man met de Rolls, die heb ik opgezocht in 1988, en hij was een van de meest inspirerende mensen
die ik ooit heb ontmoet. Iedereen die van hem een goeroe maakte had op dat moment een projectie nodig van een goed voorbeeld. En dat was niet wat hij van zichzelf maakte, hij dreef er de spot mee.
Had prachtige lezingen die ieder in vervoering brachten en vertelde de dag erna het exact tegenovergestelde en de vervoering was weer hetzelfde. daarna werden we daar fijntjes op gewezen en
ieder had daar een eigen reactie op: ongeloof, voor de gek gezet, humor, boos, liefde, net welke projectie we op dat moment nodig hadden. De man bleef zichzelf, maar zijn publiek maakte van hem wat en wie ze nodig hadden. Zoals jij 7 jaar geinspireerd hebt geprojecteerd, geleerd en misschien vereerd?
Die jaren zijn niet weggegooid. Misschien is er nu tijd en inzicht om er de volgende stap mee te zetten.
Wat met mij gebeurde toen ik jou las en de reacties van de anderen erop kon ik even niet reageren, want
ik ondervond tegenstrijdige dingen en ja je moet toch kiezen dan? Maar ik kan onmacht voelen en daarnaast de drang om je te troosten of oplossingen aan te dragen. het is er allemaal, maar ja helaas kan ik die adviezen zelf ook niet waarmaken (nog).
Dus eigenlijk is mijn konklusie dat ADB worden en hier schrijven mij laten zien dat hier niet alleen succes
stories helpend zijn. ook de depressies delen, cynisme durven laten zien, niet aardig durven schrijven, het is allemaal echt. Ik hoop dat je in contact blijft, je houdt mij scherp èn we nemen m niet:)

[blondie6173]

quote:

---

Originally posted by: bolletje

quote:

---

Originally posted by: blondie6173

Je wordt helemaal niet meer gevoed door positieve ervaringen, ook al zou b.v. alf nu proberen muziek te maken. Toch wordt er heel vaak geadviseerd om aan de gang te blijven. Positieve ervaringen zijn zo belangrijk voor onze geest. Net zo belangrijk als eten voor ons lichaam. Je sterft langzaam geestelijk als je die niet hebt. Je hebt het gevoel dat je langzaam afscheid neemt van jezelf. Je bent jezelf kwijt, of hebt het gevoel dat je jezelf verloren hebt. En dat doet pijn. Beter kan ik het niet uitleggen.

Er is echter nog een groot verschil. Vaak heb ik bij mijn kabouter ook nog het gevoel dat hij het idee heeft dat hij slachtoffer is van andermans beslissingen of handelingen, ook door zijn vader. Iedereen heeft schuld behalve hij.

Op een of andere manier heb ik toch vaak het gevoel dat hij zich in deze rol (prettig) voelt. ook omdat hij hiermee veel aandacht krijgt, en niet onbelangrijk, anderen werken voor hem.


-----------------------------------
Bol ;
Dat probeer ik nu juist duidelijk te maken aan Alf dat het belangrijk is om bezig te blijven en kracht te putten aan de bezigheden die vroeger dat beetje positiviteit gaven, al hebben ze misschien nu hun kracht wat verloren.
Ook ik ben een periode flink depressief geweest met zelfmoordgedachten aan toe.
Gelukkig heb ik nooit het lef gehad om de gedachten uit te voeren, mede dankzij mijn kinderen, maar de gedachten op zich zijn al killing voor je levenslust.
Ik ben gestart met het slikken van anti-depressiva en gestopt met drinken.
Daarnaast heb ik mij iedere dag weer van mijn bank gesleept om toch maar bezig te blijven met onbenulligheden, hoe knullig dan ook, om niet te vervallen in geestelijk afstompen en nog dieper in het 'donkere gat' te zakken.
Met als resultaat dat ik beetje bij beetje mijzelf weer teruggevonden heb.
Het was geen makkelijke weg en ik ben er nog bij lange na niet.
Het leven is geen rozengeur en manenschijn, maar ik leef en dat is meer dan dat ik deed toen ik nog dronk.


De slachtoffer-rol die je beschrijft bij jouw kabouter en ook mijn inziens herkenbaar bij Alf vind ik een moeilijk punt om op te reageren, maar ik doe het toch.
Ik geef mijn mening en ik hoop niet dat het als aanvallend word opgevat.
Dat is geenszins mijn bedoeling.
Degene in de slachtoffer-rol wordt zoals ik het vaak bemerk niet of nauwelijks aangesproken op dat gedrag en wordt door de omgeving vaak gekoesterd in die zelf-gekozen rol.
Hij/zij voelt zich prettig in die rol omdat het hem/haar de aandacht geeft die hij/zij denkt verdiend te hebben, want ja het is altijd erger met hen gesteld dan met de ander.


Misschien komt het wat hard over nu, maar ik heb nog een paar vragen aan Alf :

Wanneer stap je uit je zelf verkozen slachtoffer-rol en toon je ruggegraat door andere opties zoals anti-depressiva, mindfullness, elektro-shocks, whatever als mogelijke remedie tot het verhogen van je kwaliteit van leven te gaan zien ?

Waarom je depressie 'gebruiken' als legitieme reden om weer alcohol te gaan gebruiken, terwijl er misschien nog legio andere opties zijn om te proberen je depressie enigszins te reguleren en je kwaliteit van leven te verbeteren ?

Sommige therapieen of medicaties halen misschien alleen de scherpe randen van de depressie er vanaf, maar waarom niet alle opties proberen voor het bijltje erbij neer te gooien en te grijpen naar een "medicijn" waarvan je weet dat het uiteindelijk de dood tot gevolg heeft ?

[Alf]

s

[Alf]

d

[lady jane]

Moeilijk Alf
als ik nog drink en het mijn kinderen afraad/verbied
kan ik niet verwachten dat ze mij serieus nemen, maar ze
zijn niet gek, het afschrikwekkende voorbeeld kan genoeg zijn
en mijn waarschuwen op zich kan wel serieus genomen worden zelfs
als ik niet in staat ben het als goed voorbeeld te leven.
Het is beter dan te zuipen en er reclame voor te maken, toch?
Ik ben idd blij dat ik nu het juiste kan doen. maar ik hoef niet perfekt te zijn,
ik kan fouten maken en mijn kinderen voorhouden ze alsjeblieft niet ook te
hoeven maken. Why not? Niet ideaal dus, maar goed genoeg als dat is wat er is.
Als ik jou als voorbeeld neem: ik neem aan dat jij ondanks je somberte je kinderen
stimuleert zo positief mogelijk in het leven te staan, ook al kun je het vaak zelf niet?
Ik wel, en ook om niet op te geven als het moeilijk wordt. maar heb geen idee of ik dat zelf waar
kan maken. Maar het blijft wat ik hen wel gun. Uit de liefde die ik voor hen voel.

[lady jane]

Ja Co zo was het dus ook
en is en wordt het soms weer
net wat anders steeds en
moeilijk blijft het.
En toch is dit wat we kiezen
niet vrijwillig altijd
maar de stap terug
is eigenlijk geen optie meer.
dank voor het alsnog delen
en Alf je staat niet alleen in
dit stuk
contact erover houden
erkenning nemen, geven en krijgen
het helpt mij
en jullie ook hoop ik.

[Alf]

f

[bolletje]

Ik heb heel lang gedacht het leven is een grote leersituatie. Maar vraag me nu af wat je dan van een chronische depressie moet leren.