Acceptatie van alcohol/middelenmisbruik verleden

[Daan33]

Hallo,

Ik denk vaak van "Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen"....

(dat ik minimaal 3 avonden in de week veel dronk + rookte).

Dus ik ben soms, zeker nu gestopt, best wel vaak boos op mezelf.

Dat ik niet eerder hulp heb geroepen, dat ik het zelf niet kon, dat ik

geen alternatieven kon oppakken etc.

Het verleden kan je niet meer veranderen, dat snap ik. En je kunt nu

alleen maar vooruit kijken...Maar toch...blijf ik boos op mezelf...

Iemand tips om je verleden te accepteren? (ik heb geen derden

schade berokkent ofzo dat ik dat zou kunnen bijleggen - alleen mezelf)

....overigens heeft mn drankgebruik ook wel goeie dingen opgeleverd

in het verleden...dus ik zie het niet eenzijdig alles alleen maar slecht.

Maar ik zou graag verder willen en het achter me laten, maar alleen

hoe??? want allen maar denken : wat is gebeurd is gebeurd, helpt nog

niet echt..

[acer]

He Daan!

Het verleden, je kunt daar niets meer aan veranderen..... Jouw toekomst, daar heb je nog alle invloed op.

Misschien moet je wennen aan de gedachte, want echt, wat gebeurd is, dat is gewoon gebeurd.

Zelf hang ik ook erg aan het verleden, maar dat heeft mijns inziens niet zoveel met het drankgebruik te maken.

In ieder geval, maak het jezelf niet moeilijker dan het is!!

Sterkte

Acer

[huttula]

Hoi Daan

Verleden kan ik ook niet meer terugdraaien...heb ik geen invloed meer op

Maar ik kan wel van mijn verleden leren...en mijn verleden is ook een les waar ik niet meer naar terug wil

Zeker 20 jaar heb ik verspilt aan drank....maar voor mij liggen nog een heleboel jaren die ik kan goedmaken...en daar ga ik voor

Je kan het je kwalijk nemen dat het is gebeurd...helpt dat?

Het is je overkomen...dat doet drank met je...je bent niet de enigste die niet met drank om kan gaan.

Nu is het de taak om te zorgen dat je op het rechte pad blijft...en dat pad heet de toekomst

Geniet van de tijd die je nog hebt...das het allerbelangrijkste

Succes

[lady jane]

zoals Koh zo mooi in zijn onderschrift heeft;

het gaat om het hier en nu

that's why they call it present:musicnote:

[Monster]

Het accepteren van het feit dat er misbruik van drugs/alcohol was zou wel es belangrijk voor herstel kunnen zijn. Dat weet ik nog niet zeker, ik weet wel dat ik gebukt ga onder schuldgevoel en dat mij dat veel energie kost. Het voelt nog steeds alsof ik ooit ben opgepakt voor winkeldiefstal en ondanks dat ik mijn straf heb ondergaan word ik er nog op aangekeken en ervaart de omgeving mij als dader. Mijn projectie op de omgeving zal wellicht een zelfacceptatie-probleem zijn. Dat denk ik nu nog.

12 juli 2014 bewerkt door Monster

[lady jane]

ik ben bang dat schuldgevoelens

meer voorkomen bij vrouwen dan

bij mannen. Hoe dat zit weet ik ook niet.

[Monster]

ha die Gerrit, ik ga nog van je houden!!!

 

Een schuldgevoel zou nog niet het ergste zijn. Schuld hebben we allemaal. Al dronken we nog zo alleen, schuld aan onszelf om te beginnen.Maar schuld is iets anders dan schaamte.

Schuld = ik heb een fout begaan.

Schaamte = ik ben fout.

Een schuld kan ik inlossen, schaamte niet. Die moet ik of ondergaan of niet toestaan. Volgens mij maak ik hier de fout.

[monika55]

Dat vond ik eigenlijk wel mooi in het AA programma: echt afrekenen met je verleden.

[Monster]

In het AA programma leer je inderdaad om de aangerichte schade in het verleden op te ruimen. Bij mij was het nodig om te accepteren dat ik fouten heb gemaakt. Dat ik niet perfect ben. En dat ik nog steeds fouten maak.

In mijn zoektocht naar de reden van mijn vluchtgedrag heb ik over mijzelf veel geleerd. Het belangrijkste (tot nu toe) is wel de ontwikkeling van mijn zelfbeeld. Zowel de positieve als de negatieve aspecten. Dit mondde uit in accepteren, mezelf vergeven.

Ja, ik heb mijn dochter in haar puberteit, die onzekere periode, verwaarloosd.

Ja ik heb veel gelogen tegen mijn man en mijn dochter. 3 jaar lang dagelijks liegen. Ik poets het niet weg. 

Als ik mezelf NIET vergeef, dan zeg ik eigenlijk: Deze fout was te erg. Jij bent te erg. Jij bent fout. Als jij nou die fout niet had gemaakt, eerder had opgelet, dán was je acceptabel geweest. Nu niet.

Klinkt een beetje als: als ik 5 kilo lichter ben dan vinden mensen mij leuk. Nu niet.

Oftewel: slaat nergens op. Het is wat het is en ik kan het verleden niet veranderen. Ik kan alleen maar NU laten zien dat ik bereid ben om open te zijn en bereid ben om te veranderen. 

[ingri]

Ik heb dit draadje niet eerder gezien. Het is wel een onderwerp dat met een zekere regelmaat bij me terug komt.

Het is nu ruim vier en een half jaar geleden dat ik gestopt ben met drinken. Alcohol heeft een grote rol gespeeld in mijn leven

vanaf dat ik ongeveer twintig jaar was tot ongeveer 60 jaar. Ik was niet zeker niet altijd dronken. Er waren periodes dat ik minder dronk. ik werkte en ik had een groot gezin. Door de jaren heen had ik vaak last van schuldgevoelens, maar ik dacht altijd dat ik het leven zonder alcohol niet aan kon en dus bleef ik drinken.

Nu vier en een half jaar later, zonder alcohol, ontdek ik steeds meer dat het verwerken van mijn alcoholische verleden in fasen gaat. Ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen maar de fasen lijken op lagen.

Het eerste jaar had ik het gewoon druk met niet drinken, was ik daar trots op en bouwde ik aan een ander leven. Ik bof: Mijn omgeving heeft me de kans gegeven en ik heb de kans gepakt om mijn kwaliteiten te laten zien. Veel mensen hebben me vergeven en in mijn werk krijg ik ook nu nog allerlei kansen. Dat is fijn, erg fijn. Eigenlijk is er maar één iemand, die het me echt openlijk  blijft nadragen.

Ik moet er mee dealen dat ik jarenlang door mijn alcoholgebruik niet de persoon ben geweest, die ik graag had willen zijn. Degene die ik nu ben kan zich bijna niet voorstellen dat ik mezelf zo voor de gek gehouden heb door maar te blijven drinken. En zeker de laatste jaren sloeg dat nergens op. Ik was hersteld van kanker en ik weet dat kanker en alcoholgebruik geen goede combinatie is. Toch ging ik door. Ik dronk en slikte antidepressiva. Geen goede combinatie. Ik wist dat en toch deed ik het.

 

In een van de stukjes hier boven heeft iemand iets over schaamte gezegd. Ik weet niet of ik me schaam. Ik kan wel openlijk praten over mijn alcoholgebruik. Ik geef mijn misbruik toe en kan er ook grappen over maken. Af en toe moet ik slikken als mensen zeggen dat ik nu zoveel leuker ben. Ik voel wel een soort pijn dat ik mezelf in de waan liet dat ik die alcohol zo nodig had en dat ik daardoor fouten naar anderen en naar mezelf heb gemaakt. Ik kan ook wél begrijpen dat degene die ik was, die alcohol zo nodig had.

Misschien is het ook wel teleurstelling in mezelf. Ik ben niet zo trots op mijn verleden.

 

Ik denk dat de pijn wel blijft. Helaas kan ik het verleden niet ongedaan maken. Ik heb ook nog een tijd extra klaar gestaan voor mensen, vooral uit mijn gezin, om het maar goed te maken. Langzaam maar zeker ben ik toch aan het thuiskomen in mezelf en herken ik steeds meer wie ik nu ben, zonder de hele tijd het verleden te proberen te herstellen.Ik zwelg niet in de pijn. Ik geef er, zoals Jopie ook zegt, af en toe ruimte aan.Ik merk dat de veroordeling naar mezelf minder sterk wordt en dat uit zich vooral in hoe ik naar anderen en hun verslavingen kijk. Ik merk ook dat de gevoelens van pijn, schuld enz. iets minder scherp lijken te worden.

 

Ik zou het fijn gevonden als ik gewoon me af en toe had kunnen ontspannen met een glaasje wijn. Dat is niet voor mij weggelegd. Nu ben ik elke dag blij dat ik vrij ben van de alcohol.

 

Groet,

 

Ingri

5 november 2015 bewerkt door ingri

[Toyoung]

Ik heb net als jou in een lange periode van ontkenning gezeten: Ik drink zo veel door mijn heftige verleden, ik drink alleen s'avonds, ik werk toch nog gewoon, kijk haar zei is pas verslaafd,...

 

Het accepteren dat je verslaafd bent is ongeveer hetzelfde als een rouwproces, het heeft veel tijd nodig en je zelf vergeven is echt noodzakelijk om uiteindelijk clean te blijven. Ik heb hier veel hulp gehad in de kliniek dmv een psychiater. Misschien dat je dat ook kunt doen?

[Gast]

ooit iemand horen zeggen:
"het gaat er niet om hoe je een fout hebt gemaakt,

Maar hoe je die herstelt"

 

Wees gewoon af en toe blij en trots op jezelf dat je "jouw fout" nu aan het herstellen bent. 

 

En verder lijkt het me logisch dat er nu allerlei gevoelens en gedachten naar voren komen, waar nu geen verdoving meer overheen hangt. Dat is leven 

 

Succes ! 

13 november 2015 bewerkt door Gast