Ik mis Femke, verslaving van ruim 40 jaar.

[renaldo61]

1 uur geleden zei LoukePetouke:

wat heeft da dan als bijwerkingen

Ik kreeg daarvan een zeldzame bijwerking, mijn toenmalige psychiater legde dit uit dat ik daar aanleg voor heb, voor die bijwerking. Ik woonde toen nog in een groot appartement, ik had Femke naast me op het bed en ik hoorde haar meer als 10 meter verder in de living. Ik was wel gaan kijken in de living, maar ik durfde daarna niet meer uit mijn bed komen. Ik had angst mezelf wat aan te doen. Ik zag overal dingen die er niet waren. Ik had angst uit het venster te springen. Ik heb daar slechts een pilletje van ingenomen en daarna nooit meer. 

Die psychiater is de hoofdpsychiater van de Alexianen Tienen op gebied van verslaving. 

[renaldo61]

1 uur geleden zei LoukePetouke:

waar halen ze het toch n afdeling vr demente personen daar ben jij nog veel te goed vr je schrijft heel helder

Als ik het me goed herinner werd ik toen opgenomen op de afdeling die ze nu ouderenpsychiatrie2 noemen. Daar zitten bejaarde mensen of met gelijkaardige problemen. De echt demente zitten op ouderenpsychiatrie1, waar ik ook zeer lang verbleef, ouderenpsychiatrie1 is slechts een tussenstation naar een andere afdeling of woonzorgcentrum. Ik kwam toen onder de hoede van mijn huidige psychiater, die heeft me toen erg goed geholpen en ik heb toen een lange tijd niet meer gedronken. 

[Sanity]

@renaldo61 je lijkt mij een aardige vent.

Maar wordt het niet eens tijd dat je nu vooruit gaat kijken.

Je hebt de belangrijkste strijd (tegen alcohol) meer dan glansrijk gewonnen.
Moet ik nog maar zien te bereiken maar dat terzijde.

Je bent al zover gekomen en ja nu komen de onderliggende problemen naar boven.
Daar zal je mee moeten leren dealen. Of het nu pijn is van verbroken relatie, gemis van overleden huisdier, etc.

Het zijn gewoon alledaagse dingen waar een 'normaal niet verslaafd mens' ook mee te maken krijgt.

Hun geluk is dat ze niet de ziekte van verslaving hebben.

Vrijwel iedereen hier heeft de ziekte.

Een hele mooie uitspraak vind ik dat je niet verslaafd bent maar een verslaving hebt.
Het is gewoon een ziekte.

En wij liggen niet met een fles drank in een papieren zak onder een brug.

Jij bent er vanaf nu en nu komen er hele andere dingen op je pad.
Gewoon dingen waar een niet verslaafde ook mee te maken krijgt.
Maar jij, ik en vrijwel iedereen hier op het forum dat altijd verdoofd hebben.

Het besef en dat laten landen is gewoon een klote proces en wellicht het moeilijkste proces.

Punt is hoe ga je hiermee om en hoe ga je je leven opnieuw onverdoofd een invulling geven.

En dat is best moeilijk. Ikzelf ging na een half jaar gewoon weer voor de bijl.
En viel hopeloos terug. Terwijl ik in dat half jaar mij zo goed voelde.

Ik was alleen niet voorbereid op het leren om te gaan met het leven zonder verdoving.

[LoukePetouke]

Op 18-12-2024 om 16:54 zei renaldo61:

Ik had een goed gesprek met mijn psychiater vandaag, ik ben haar deze keer niet vergeten te vragen over de antabuse. Blijkbaar was ze niet op de hoogte van wat daarover in mijn dossier staat, maar ze wees me er al wel op dat het zeker geen snoepje is en er diverse bijwerkingen mogelijk zijn. Maar toen ze van mij hoorde dat het middel al tevergeefs bij mij geprobeerd was, was ze ervan overtuigd bij mij niet meer te proberen. Ze wist blijkbaar ook niet goed hoelang ik al zonder alchohol ben. Of ze had me verkeerd begrepen. Ik heb nu 130 dagen of meer dan 4 maanden nuchterheid. We hadden het ook over de AA en ze vond het wel best dat ik niet meer ga. We hadden het ook over diverse websites. Ook mijn gewicht kwam ter sprake en of ik nog choclade koop. Ze vroeg me ook naar Femke en dat het belangrijk is dat we blijven gesprekken hebben.

Minder goed ging het gesprek met mijn thuisbegeleiding. Het lijkt me alsof die me weer aan de alcohol probeert te krijgen, maar het gaat haar niet lukken, maar ze heeft me wel redelijk depressief, en rusteloos gemaakt. Het liep op allerlei vlakken mis, als ik zwart beweerde over de thuishulp, beweerde zij wit. Ze stelde daarop een gesprek met drie voor, samen met de begeleiding van de thuishulp. Wat heb ik daaraan? Die gaan me zeker geen gelijk geven. Ook vraag ik mij af of het nodig is dat de thuisbegeleiding weet van de problemen met mijn thuishulp. Nu heb ik zoiets van dat ik ze beidde kan missen als kiespijn. 

Verder gaat het goed met mij. 
 

ik heb thuisbegeleiding van een andere dienst en ik ben daar heel tevreden van van hestia totaal niet

ik praat m mijn thuisbegeleider over de problemen die mij bezig houden alles is bespreekbaar hij is een grote steun en ik heb het gevoel dat ik alles m hem kan bespreken

[renaldo61]

36 minuten geleden zei LoukePetouke:

ik heb thuisbegeleiding van een andere dienst en ik ben daar heel tevreden van van hestia totaal niet

ik praat m mijn thuisbegeleider over de problemen die mij bezig houden alles is bespreekbaar hij is een grote steun en ik heb het gevoel dat ik alles m hem kan bespreken

Ik had op het dagdraaitje geschreven dat ik vandaag enkele belangrijke beslissingen heb genomen. Een daarvan is dat ik een begeleidster die me al het langst begeleid niet meer wil spreken. Ik vertrouw haar absoluut niet meer, ze had knalhard gelogen tijdens ons laatste gesprek over iets wat ik haar vraagde en waar ik zeer gevoelig over ben. Met de andere begeleidster van Hestia wil ik nog wel spreken. 

Mijn grootste steun echter is mijn psychiater, waar ik nu het volste vertrouwen in heb en zeker in het verleden dikwijls mee overhoop lag en eindeloze discussies mee voerde. 

[renaldo61]

Verschillende vaststellingen gemaakt vandaag. De belangrijkste is dat ik nog steeds gemakkelijk toegeef.