Burn-out

[Diaz]

Beste leden,

Ik ben 46 jaar en dronk mijn eerste biertje toen ik een jaar of 15 was. Daarna niet meer eigenlijk, en vond het ook niet lekker smaken. Totdat ik een jaar of 24 was en begon uit te gaan met vrienden. We begonnen altijd met voordrinken bij iemand thuis of buiten. Daarna gingen we de stad in om te feesten en verder zuipen. Ik heb nooit geteld hoeveel biertjes ik op zo'n avond/nacht dronk, maar zal gemiddeld tegen de 18 biertjes zijn, incl. het voordrinken. Soms gingen we alleen op zaterdag, vaker vrijdag en zaterdag en enkele keer op donderdag, vrijdag én zaterdag. Eén ding wist ik wel, ik kwam nooit nuchter de kroegen uit om 04.00 uur. Ik verlangde ook steeds vaker naar het weekend toe. Door de weeks dronk ik overigens niet. Ook dronk ik niet in m'n eentje. Moet er ook bij vermelden dat ik eigenlijk nooit thuis was, alleen om te eten en te slapen. Rest van de tijd was ik de hort op, met of bij vrienden/kennissen.

De eerste jaren was er niets aan de hand. Mijn lichaam kon het waarschijnlijk nog makkelijk handelen, katers kende ik niet en het was altijd gezellig. Met de de jaren begon het één en ander te veranderen. Terwijl de meeste vrienden gas terug namen ivm relatie(s) etc, ging ik gewoon verder op de oude voet. Op een gegeven moment merkte ik dat ik stressig en zenuwachtig/nerveus begon te worden (bijvoorbeeld trillerige wanneer je een kop koffie vasthoudt). De katers begonnen op een gegeven moment ook steeds kwader aan te voelen. Ook kreeg ik last van nek- en rugklachten. Vroeg opstaan om te gaan werken leek een hele opgave. Het sloop er heel langzaam en onopgemerkt in, leek het wel. Na alweer een wilde weekend in 2011 werd ik met een gigantische kater wakker. Terwijl ik een shaggie aan het roken was in de achtertuin werd ik ontiegelijk duizelig, waarop een paniekaanval met hyperventilatie volgde. Daarna heb ik misschien wel een jaar of meer rondgelopen alsof er een bankschroef om m'n borst gekneld zat + een angststoornis (volgens de psycholoog). De angststoornis was er in het begin continue aanwezig, samen met het beklemmende gevoel op mijn borst. Met de tijd werd het beklemmende gevoel minder en de angst was niet meer continue aanwezig, maar bleef soms nog terugkomen in golven. Eigenlijk had dit een 'wake-up call' moeten zijn voor mij, maar ik gaf er geen gehoor aan. Ik ging door met uitgaan en drinken tot 2018. Ondertussen kreeg ik nog meer (vreemde) lichamelijke klachten (blaasjeseczeem, mist voor de ogen, kale plek gezichtsbeharing, draaiduizeligheid na wakker worden) Dit waren overigens eenmalige klachten. Ik voelde dat voor mijn lichaam de gezellige tijden niet meer herkenbaar waren en aan het prostesteren was. Zo kan ik toch niet mijn hele leven doorgaan, dacht ik. Toen hakte ik de knoop door en stopte in 2018 in één keer met drinken. 27 april 2019 stopte ik ook met roken van tabak en overgestapt naar e-roken.

Nu komt het; begin mei 2019 raakte ik burnout op het werk. Waar ik in het begin met plezier heenging, veranderde de laatste jaren door een giftige werksfeer. Wat ik me afvraag is: heeft (het stoppen met) de alcohol een invloed gehad op mijn burnout, of kwam het door de giftige werksfeer, óf combinatie van beide? Ik moet zeggen dat ik best wel wat kan hebben, en twijfel of dit puur door werkdruk kan komen. Of was dit gewoon de druppel, omdat mijn lichaam al zoveel signalen afgegeven had en nog aan het herstellen was?

Moet er wel bij vermelden dat ik een bloedonderzoek heb gedaan bij de huisarts en bleek dat mijn vitamine D gehalte niet meer meetbaar was destijds. Ook moest ik ijzer en vitamine K innemen. Mijn lever- en nierwaarden waren verder gelukkig goed. Al met al heb ik toch zo'n 20 jaar (als niet meer is) lopen (weekend)zuipen. Dat zou toch een zware aanslag op het lichaam moeten zijn.

Op dit moment is mijn leven zo goed als stil komen te staan en is mijn wereld klein geworden. Wel gaat het veel beter dan in het begin van mijn burnout. Ik heb weleens dagen alsof ik herboren ben, alsof de kern van je 'zijn' heel bewust in het hier en nu aanwezig is. Alsof ik nu pas ben wakker geworden. Moeilijk te verwoorden. Maar soms heb ik ook dagen van gemixte wanhoop met eenzaamheid en depressieve swings. Ook weer in golfbewegingen. Dit schijnt bij een burnout te horen. Dus ja, geduld,...veel geduld.

Met vriendelijke groet,

Diaz.

 

9 december 2020 bewerkt door Diaz

[bumperjim]

Welkom! Ik denk dat het kan, dwz dat stoppen met alcohol kan leiden tot een burnout. Ik ben zelf gestopt met alcoholmisbruik en daarna ook een burnout gehad. Wat niet wil zeggen dat het ene de oorzaak is van de andere, maar toch.

Als je stopt met alcohol dan stop je met emoties te verzuipen. Die emoties die komen dan soms keihard binnen. Daar moet je mee leren omgaan. 

Stoppen is niet het eind van alle ellende in je leven, het is het begin van een proces.

[lady jane]

13 uur geleden zei Diaz:

dagen alsof ik herboren ben, alsof de kern van je 'zijn' heel bewust in het hier en nu aanwezig is.

je verwoordt het mooi
en dit is waarom we het doen, dat stoppen,
en gestopt blijven
welkom!

9 december 2020 bewerkt door lady jane

[Diaz]

@bumperjim,

Dat zou heel goed kunnen betreft het verbergen van emoties. Dat gaf een kennis van me ook aan, toen we het over m'n crisis hadden. Maar het leek meer alsof ik de intentie van mijn emoties kwijt was geraakt gedurende de jaren, incl. mezelf. En klopt, betreft het keihard binnenkomen van emoties. Hoewel ik heel wat jaren niet heb gehuild, kwam het vanzelf naar buiten, naast andere wazige emoties die ik niet thuis kon brengen. Een burn-out is een hel, maar tegelijkertijd ook een soort verlossing (nieuwe start). Ik weet niet hoe kort/lang je in het proces zit, maar merk je dat ook naarmate de tijd verstrijkt?

9 december 2020 bewerkt door Diaz

[Diaz]

@lady jane

Het is lastig om emoties te verwoorden, maar velen zullen het begrijpen als ze zover zijn denk ik. Ja, er is geen ander remedie dan stoppen. Alcohol is schadelijk, of je nu 1 glas per week drinkt of 10. Sommigen zeggen dan, ja maar rode wijn is gezond omdat er resveratrol in zit. Ja, klopt, alleen als er geen alcohol bij zou zitten.

 

Dank voor jullie bijdage

9 december 2020 bewerkt door Diaz

[Steph]

Fijn dat t nu beter met je gaat Ik herken veel van jouw verhaal.Ik heb ook zelf een burnout gehad door zware studie Ik vernam op t laatst dat ik erg onzeker werd door de drank.Ik wist niet meer wat er was gebeurd.Ik begon te twijfelen aan mijzelf.Het is wel eens gebeurd dat ik een jongen mee naar huis heb genomen.En weet ik niet meer of ik dat vaker heb gedaan door gaten in mijn geheugen.Op t laatst kun je jezelf niet meer vertrouwen.Ik ben er nu twee jaar vanaf.Ik had veel eerder moeten stoppen.Maar heb ook wel eens leuke momenten gehad met drank.Maar op t laatst werd ik er zo onzeker van.Het is gewoon troep

[Diaz]

Hoi Steph,

Ik weet niet of je dit nog leest.

Het klopt inderdaad dat in het begin drank leuk is/kan zijn, vooral gezellig met vrienden samen. In een situatie waarin je nog jong (en wild) bent kan het lichaam dat nog handelen. Maar naarmate een drinker ouder wordt, sluipen de nadelen er langzamerhand in. Sommige drinkers merken dat en stoppen er (op tijd) mee. Anderen gaan door, ondanks de opkomende en verergerende klachten. Ik heb het dan niet eens over belangrijke vitaminetekorten. Een paar van die tekorten zijn al een ellende opzich. Soms heeft iemand niet eens door dat alcohol de oorzaak is. Je wordt langzaam gekookt, zoals een kikker in een pan: Gooi je het vuur ineens omhoog dan springt 'ie eruit vanwege de plotselinge temperatuurverschil. Voer je het vuur langzaam op, dan zal die wennen aan elke omhooggevoerde stap temperatuur. Vaak is iemand dan zo in de greep van de drank en de schijnbare werkelijkheid die daar vaak bij hoort, dat stopppen een hele opgave is. Je moet namelijk uit een andere (schijn)wereld stappen, om in de echte te komen (sterk uitgedrukt). Daar komt veel bij kijken; niet alleen lichamelijk, maar zeker ook op mentale gebied kan er veel los komen wat in jaren onderdrukt was. Ik vermoed/geloof dan ook dat het lichaam en geest zich moeten resetten na het stoppen. Dat kost tijd en is gelijkertijd ook de zure appel waar men doorheen moet bijten.

Het kan kloppen dat je jezelf niet meer kan vertrouwen, omdat je van jezelf verwijderd bent. Op een gegeven moment gaat alcohol met je 'mind' spelen, zelfs als je 'nuchter' bent. Er is 1 voordeel wat je ervaart aan alcohol, en dat is dat het uiteindelijk een nadeel is. Maar dan moet men ermee kappen achteraf. Goed dat je dat beseft hebt.

Ben je helemaal hersteld en geen klachten meer?

Groet,

Diaz.

30 maart 2021 bewerkt door Diaz