onze h. kamer 21-4-2020

[bolletje]

 

Goeie morgen Lieverds,

Goed geslapen allemaal?

Mientje

Had jij ook deze erge  bijverschijnselen? En hoelang heeft dit ongeveer geduurd?  Dit geeft mij toch wel weer moed. Ik slik al van ongeveer mijn 15e en ben al zes keer opgenomen geweest.

 

Ik heb ook bijverschijnselen gehad, zeker, en heeft ook een tijdje geduurd, maar dat is niet zo belangrijk Mientje. Iedereen heeft zo z'n eigen strijd hier in. En bij iedereen is de tijd weer anders. 

Wel, en dat weet ik zeker, ga je je veel gelukkiger voelen als de afkickverschijnselen voorbij zijn. Bouw heel langzaam af, volg de raad op die je hier krijgt van ervaringsdeskundigen. We hebben hier iemand K.N.M. (Kan Niet Meer) is haar naam, die jou hierin ook een hoop advies kan geven. En verder is het er doorheen gaan, niet afhaken en accepteren dat je het nu moeilijk hebt. Je bent de enigste niet dat zal je wel gelezen hebben. Wel ben je een van de weinigen die de strijd tegen de medicatie durft aan te gaan. Je gaat het redden maar doe het rustigaan.

SAMEN STAAN WE STERK.

[Louisa]

GRATIS AF TE HALEN:

kapot brein. Veel gebruikt. Heeft heel goed gewerkt 33 jaar lang, maar heeft t begeven. Ik heb geen verstand. Misschien kan iemand anders en nog wel wat mee. 

Via post kan ook. Verzendkosten voor afnemer.

[Louisa]

Okee gisteravond was niet normaal. Ik weet het niet meer. Dit is niet meer te doen. Ik ben compleet radeloos met dat hoofd. 

De ochtend was best redelijk. Ik was moe, maar had t gevoel dat mn hoofd helderder was! In de ochtend was t nog drukkend maar ging helemaal weg en kon beter onthouden. Ik kreeg gelijk hele positieve vibes. Had een buurtje gesproken en die was ook ziek geweest en moe. Ik dacht echt zal wel beteren met mijn vermoeide hoofd. Heeft tijd nodig en rust! Ik voelde me wel moe, maar dacht ach in de middag ff rusten. Een boost. Dat brein voelt helderder dan wordt het een goede dag.

Nou dat rusten leek te gaan. Ontspannen ging goed. Ik was moe en drukte de ontspanningsoefening iets eerder weg en dacht even lekker in vergetelheid te zakken. Dat lukte dus niet en was doodmoe toen ik uit bed kwam. Het was pas 2 uur en ik was nu al op. Ik wist geen raad met mezelf. Huilen te moe. Snikken. Maar ook dat hebben we eerder gehad en dacht gewoon de tijd uitzitten en op tijd naar bed. Compleet onverwacht kreeg ik een breinaanval die pijn deed, maar dat verdreef de moeheid en het zakte na half uur. Liep rond als een zombie au au oh oh, maar zo vaak gehad, no biggie, maar had daarna een heel wazig brein. Dat merkte ik wel maar gewoon even rustig zitten. 

Ik ging zitten. So far so good. Ik hoopte wat bij te komen. Om 18 u kwam weer een helse pijn opzetten. Oké dat hebben we ook eerder gehad. Alleen was de pijn en moeheid erger dan ooit. Huilen. Hopend dat t zakte. Wat vaak zo ging. Maar t zakte niet! Gewoon echt pijn. DAT BLEEF! Half 8 toch maar eten halfsnikkend en met drukkend brein naar binnen gewerkt. Ik was zo moe, maar dat hoofd bleef pijn doen. Mn man zo: "lekker zo'n bakkie soep, vind je ook niet?" Ik lepelde het zonder te proeven naar binnen.  Hij snapt niet dat t oorlog in mn hoofd is en dat ik t te zwaar heb om maar te beseffen waar t naar smaakt. Je ziet t niet aan me. Ja mie gezicht met wallen, maar verder zie je het breinlijden niet. Mn omgeving snapt t ook niet hoe heftig t voelt in mn hoofd hoe ver ik heen ben.

Ik ben gewoon om na eten een blokje om te gaan. Ik wist niet hoe ik t had met een drukkend brein. Hoe Ik t moest doen, maar jas aan en gaan. Het was afschuwelijk en alsof er nooit een eind aan kwam. Mn eten leek er weer uit te willen en je kan gewoon niet lopen als je hoofd zo drukt. Ik liep als een malle en constant dacht ik mis te stappen en dacht dit is niet goed dit hoofd. Eenmaal thuis werd ik niet goed. Echt afschuwelijk gewoon. Nog nooit zo heftig gehad. Heel de avond rusteloos gelegen met drukkend gevoel. Staren naar een wit plafond hopende dat ik me beter zou voelen maar dan Zag ik een vlieg en dat besef deed alweer pijn. Ik kon niet rustig liggen. Woelen. De zwaarste avond ooit. Viel tijdig in slaap om om 12 u wakker te worden en daarna heel onrustig licht geslapen. 7 uur weer wakker. Met een horror brein. 

Nu weer die druk. Ik weet me geen raad met dat brein. Ik doe mijn best om rustig te zijn. Ademhaling- en ontspanningsoefeningen. Ik ben weer beter. Eet weer. Ik had gister hele positieve self talk. 

De druk is Okee, maar de sensaties erbij. De moeheid int hoofd. Het gevoel te moe te zijn in het hoofd om nog te leven. Ik kan gewoon niet meer. Ik kan wel iets gaan doen, maar t lukt gewoon niet. Het hoofd wil niet meer! Het begeeft het echt. De rek is er uit. Alles is teveel. 

Gisteravond dacht ik echt te sterven in de nacht. Ik had al mn moeder geappt met lieve woorden. Dit voelt zo niet goed en dacht niet te overleven. Als ik wilde gaan slapen krijg ik ook dat ik niets meer weet. Blackouts. Heel eng. 

Alles is teveel. Alles is te vermoeiend. Zelfs huilen lukt niet meer. Te vermoeiend. Ik ben radeloos. Ik weet niet meer hoe ik de dag door ga komen met dit uitgeputte brein.

Ik ga mezelf niks aandoen. Zo is het niet. Ik ben ook te moe om te denken daaraan. Ik ben aan t overleven juist en zoek een weg hoe. 

Ik denk dat ik aan dat brein doodga. Ik ben niet bang voor de dood alleen t lijden. Dit is niet normaal meer. Hoe erg kunnen je hersenen nog worden.

Ik leef niet meer echt. Ik overleef elke minuut. Door de druk en moeheid vergeet ik alles en alles lijkt me vreemd. Ik kan t niet omschrijven maar het is een hel! 

Blijven ademen en hopen op een wonder 

21 april 2020 bewerkt door Louisa

[Ikdoeertoe]

9 minuten geleden zei Louisa:

Okee gisteravond was niet normaal. Ik weet het niet meer. Dit is niet meer te doen. Ik ben compleet radeloos met dat hoofd. 

De ochtend was best redelijk. Ik was moe, maar had t gevoel dat mn hoofd helderder was. Ik kreeg gelijk hele positieve vibes. Had een buurtje gesproken en die was ook ziek geweest en moe. Ik dacht echt zal wel beteren. Ik voelde me wel moe, maar dacht ach in de middag ff rusten. Een boost. Dat brein voelt helderder dan wordt het een goede dag.

Nou dat rusten leek te gaan. Ontspannen ging goed. Ik was moe en drukte de ontspanningsoefening iets eerder weg en dacht even lekker in vergetelheid te zakken. Dat lukte dus niet en was doodmoe toen ik uit bed kwam. Het was pas 2 uur en ik was nu al op. Ik wist geen raad met mezelf. Huilen te moe. Snikken. Maar ook dat hebben we eerder gehad en dacht gewoon de tihd uitzitten en op tijd naar bed. Compleet onverwacht kreeg ik een breinaanval die pijn deed, maar dat verdreef de moeheid en het zakte. Liep rond als een zombie au au oh oh, maar zo vaak gehad, no biggie, maar had daarna een heel wazig brein. 

Ik ging zitten. So far so good. Ik hoopte wat bij te komen. Om 18 u kwam weer een helse pijn opzetten. Oké dat hebben we ook eerder gehad. Huilen. Hopend dat t zakte. Maar t zakte niet! Gewoon echt pijn. DAT BLEEF! Half 8 toch maar eten halfsnikkend en met drukkend brein naar binnen gewerkt. Ik was zo moe, maar dat hoofd bleef pijn doen. Mn man zo: "lekker zo'n bakkie soep, vind je ook niet?" Ik lepelde het zonder te proeven naar binnen.  Hij snapt niet dat t oorlog in mn hoofd is en dat ik t te zwaar heb om maar te beseffen waar t naar smaakt. Je ziet t niet aan me. Ja mie gezicht met wallen, maar verder zie je het breinlijden niet. Mn omgeving snapt t ook niet hoe heftig t voelt in mn hoofd hoe ver ik heen ben.

Ik ben gewoon om na eten een blokje om te gaan. Ik wist niet hoe ik t had met een drukkend brein. Hoe Ik t moest doen, maar jas aan en gaan. Het was afschuwelijk en alsof er nooit een eind aan kwam. Mn eten leek er weer uit te willen en je kan gewoon niet lopen als je hoofd zo drukt. Ik liep als een malle en constant dacht ik mis te stappen en dacht dit is niet goed dit hoofd. Eenmaal thuis werd ik niet goed. Echt afschuwelijk gewoon. Nog nooit zo heftig gehad. Heel de avond rusteloos gelegen met drukkend gevoel. Staren naar een wit plafond hopende dat ik me beter zou voelen maar dan Zag ik een vlieg en dat besef deed alweer pijn. Ik kon niet rustig liggen. Woelen. De zwaarste avond ooit. Viel tijdig in slaap om om 12 u wakker te worden en daarna heel onrustig licht geslapen. 7 uur weer wakker. Met een horror brein. 

Nu weer die druk. Ik weet me geen raad met dat brein. Ik doe mijn best om rustig te zijn. Ademhaling- en ontspanningsoefeningen. Ik ben weer beter. Eet weer. Ik had gister hele positieve self talk. 

De druk is Okee, maar de sensaties erbij. De moeheid int hoofd. Het gevoel te moe te zijn in het hoofd om nog te leven. Ik kan gewoon niet meer. Ik kan wel iets gaan doen, maar t lukt gewoon niet. Het hoofd wil niet meer! Het begeeft het echt.

Gisteravond dacht ik echt te sterven in de nacht. Ik had al mn moeder geappt met lieve woorden. Dit voelt zo niet goed en dacht niet te overleven. Als ik wilde gaan slapen krijg ik ook dat ik niets meer weet. Blackouts. Heel eng. 

Alles is teveel. Alles is te vermoeiend. Zelfs huilen lukt niet meer. Te vermoeiend. Ik ben radeloos. Ik weet niet meer hoe ik de dag door ga komen met dit uitgeputte brein.

Ik ga mezelf niks aandoen. Zo is het niet. Ik ben ook te moe om te denken daaraan. Ik ben aan t overleven juist en zoek een weg hoe. 

Ik denk dat ik aan dat brein doodga. Dit is niet normaal meer. Hoe erg kunnen je hersenen nog worden.

Ik leef niet meer echt. Ik overleef elke minuut. Door de druk en moeheid vergeet ik alles en alles lijkt me vreemd. Ik kan t niet omschrijven maar het is een hel!

Och meis, ga toch heel rustig afbouwen, dit gaat echt niet weg. Je slikt een enorme hoeveelheid. Vraag raad aan knm. Heel veel toy toy. 

[Louisa]

21 minuten geleden zei Ikdoeertoe:

Och meis, ga toch heel rustig afbouwen, dit gaat echt niet weg. Je slikt een enorme hoeveelheid. Vraag raad aan knm. Heel veel toy toy. 

Ik zeg t steeds tegen mn man. Maar dan zegt ie dan sta je er alleen voor. Ik zie t niet zitten om thuis af te bouwen met jou. Hij wil de opname in Radboud afwachten en durft t niet aan.

Hier en daar snap ik m want Paling wilde me ook niet begeleiden op afstand en zei ziekenhuisopname.

Hulp van man heb ik echt nodig al is t maar om pillen uit te tellen. Ik vergeet zoveel en zal dubbel slikken. Nu geeft hij mij de hoeveelheid van de dag en dan zie ik In mn potjecof komt veel of niet heb ingenomen. Ja het is echt krankzinnig. Maar Ik overzie t niet meer met dit hoofd. Alleen ga ik echt niks ondernemen. Ik kan dat brein niet omschrijven maar het is een nachtmerrie in die grijze massa. Het lijkt niet echt.

21 april 2020 bewerkt door Louisa

[Ikdoeertoe]

1 uur geleden zei Louisa:

Ik zeg t steeds tegen mn man. Maar dan zegt ie dan sta je er alleen voor. Ik zie t niet zitten om thuis af te bouwen met jou. Hij wil de opname in Radboud afwachten en durft t niet aan.

Hier en daar snap ik m want Paling wilde me ook niet begeleiden op afstand en zei ziekenhuisopname.

Hulp van man heb ik echt nodig al is t maar om pillen uit te tellen. Ik vergeet zoveel en zal dubbel slikken. Nu geeft hij mij de hoeveelheid van de dag en dan zie ik In mn potjecof komt veel of niet heb ingenomen. Ja het is echt krankzinnig. Maar Ik overzie t niet meer met dit hoofd. Alleen ga ik echt niks ondernemen. Ik kan dat brein niet omschrijven maar het is een nachtmerrie in die grijze massa. Het lijkt niet echt.

Ik heb zo met je te doen, maar ik snap je wel hoor. Zet door. 

[Louisa]

Ik heb 37 5 met paracetamol ben bang weer ziek te zijn. Misschien aanhoudend virus. Het leek juist te beteren met energie en brein. Ik at weer. Ben ook niet misselijk. Wel nog steeds verstopte neus en rommel uit mn neus. We denken dat we corona virus hebben hadden. Man en ik. Ik ben zo in de war. 

Alles duizelt voor mn ogen.

Volgens mij denk ik mezelf gek. Pms voor de deur. Afbouw daarna. En als ik me beter voel dan denk ik positief, maar als ik me Slecht voel dan denk ik dat ik dat allemaal niet meer trek. Ik weet het niet meer. 

Alleen dat mn hoofd moe is. 

21 april 2020 bewerkt door Louisa

[Louisa]

Ben weer misselijk en last van mn maag en onrustig. Zelfde gevoel als met de buikgriep... Het is weer terug. Ik bleef al snotteren en dichte neus en diarree, maar dacht beter te zijn omdat eetlust terugkwam. Nu weer weg na dagen. Pfff. 

[Kabouter0Wesley]

Vandaag weer heel slecht. Steeds het gevoel mijn adem in te houden, zeker toen ik op de fiets thuis zat. Ook precies het overmatig inademen door de neus als ik stil zat. Alles is eng en maakt me angstig. Stress staat steeds hoog. Spanning in de nek en borstkas.