diazepam - de laatste loodjes

[slientje]

Vorige week vrijdag heb ik [hopelijk] voor het laatst mijn dagelijkse 0.6 g diazepam dosis ingenomen. Die stop was niet gepland: ik was ergens blijven logeren en had mijn medicijnen vergeten. Van de nood heb ik dan maar een deugd gemaakt en heb toen besloten om vanaf die dag mijn 'benzo' deur - hopelijk - definitief achter me te sluiten. [Mijn afbouwverhaal begon in 2013, toen de huisarts me erop wees dat de Rivotril die me in 2005 tegen insomnia voorgeschreven werd, zwaar verslavend was.]

De eerste 36 uur na de allerlaatste inname verliepen redelijk, maar vanaf zondag begon ik te merken dat ik me meer en meer teruggetrokken en vervreemd van mezelf voelde. Alsof ik niet bij mezelf kan. De lusteloosheid, moedeloosheid overheerst mijn dagen en beneemt me van het verlangen naar elk sociaal contact. Ik moet me mechanisch dwingen om met mensen te spreken. Het lukt me bijna niet om in het hier en nu te zijn. Het is alsof mijn innerlijk leven 'bevroren' is.

Nu is het zo dat mijn afbouw jaren behoorlijk traumatisch waren [zoals voor velen waarschijnlijk het geval is]. Telkens weer dacht ik dat ik 'schuldig' was aan die zwaarmoedigheid, lusteloosheid die me overviel. Het kwam meestal niet in me op dat dit ontwenningsverschijnselen zouden kunnen zijn. Door de jaren heen zijn mijn sociale contacten herleid tot mijn huisgenoten met wie ik samenwoon waardoor ik in een soort isolement terecht kwam. Die lusteloosheid, die op alle vlak lijkt door te werken, heeft zijn tol geeist, en nu die terug toeslaat vraag ik me af of dit blijvend zal zijn. Van nature ben ik een heel levendige persoon, maar die ben ik nu al zo lang kwijt ... 

Tijdens de lente van 2017 heb ik 4 maanden vlot kunnen afbouwen van 10mg diazepam naar 2mg. Gedurende die maanden was ik helder van geest. Alsof ik mezelf helemaal terug gevonden had. Ik was aangenaam verrast door die ommekeer, en greep de gelegenheid om dus tijdens die maanden verder af te bouwen.  De ontwenningsverschijnselen gedurende die tijd waren miniem vergeleken met wat ik voordien [en nadien] al had meegemaak. Vorige zomer raakte ik emotioneel uitgeput en kreeg een soort van inzinking. [stress? depressie?] Sindsdien heb ik gewacht om die laatste 2mg af te bouwen. Ik raakte maar niet meer 'bij mezelf' ... Probeerde het toch maar bleef zwaar worstelen met onzekerheid, lusteloosheid, verlies van toekomst perspectief ... en voelde me emotioneel afgesneden van de wereld in en om me heen.

Sinds januari heb ik een paar momenten gekend waar die uitzichtloze buien opklaarde. Die 'opklaringen' zijn zo verrassend en onvoorspelbaar. Meestal gebeuren ze 's morgens. Dan geraak ik vaak verbaasd over het verschil in gemoedsstemming. Dan pas weet ik hoe diep ik gezeten heb. Jammer genoeg blijven die goeie momenten niet. Als die verstarrende bui me terug overtrekt, is de ontgoocheling groot en slaat de moedeloosheid soms toe... Ik zie dan door het bos de bomen niet meer.

Zal die dikke muur van innerlijke en uiterlijke vervreemding ooit werkelijk eens en voor altijd optrekken? Heeft iemand soortgelijke ervaringen gehad? of maakt dit deel uit van een onderliggend probleem in mijn geestelijke gezondheid? Maakt dit deel uit van ontwenningsverschijnselen? Klinkt dit bekend in iemands oren?

7 mei 2018 bewerkt door slientje

[Kaida74]

Hoi @slientje Diazepam heeft een lange halfwaardetijd waardoor je idd na een paar dagen pas ontwenningsverschijnselen kunt krijgen. @Kannietmeer kan je hier heel veel over vertellen! Zij is ons orakel hier ;-) Hoop dat ze je verder kan adviseren!

 

Veel sterkte en een knuffel! En kom gerust langs in de huiskamer (onder ditjes en datjes, dageraad) Daar bespreken we dagelijks hoe het met ons gaat. Wees welkom!

[slientje]

dankjewel  @Kaida om me daarnaar toe te verwijzen. 

7 mei 2018 bewerkt door slientje

[Rati]

Hoi slientje...

Ik ben na 24 jaar gestopt 7 maanden geleden...ik had 1x 5 mg of 2x 5mg per dag... het is net of ik jouw verhaal zélf geschreven heb....... hoop idd dat er ooit nog zon komt.... en realiteit...moest het even kwijt...zit ook in een isolement...daar komen hartklachten bij sinds kort...en de diagnose huidkanker...niet agressief ..maar toch....ik heb niet de neiging om weer diazepam te nemen ondanks dat alles....ik probeer er mee om te gaan..hoe moeilijk ook...zou alleen wat meer energie willen hebben en vrolijk zijn...lijkt wel of dat niet meer kan...heel veel sterkte !! Gewoon doorgaan....

[Kzegmaarzo]

Wat benzo's doen, net als de meeste medicijnen, is dat ze allerlei vitaminen, mineralen en andere stoffen onttrekken aan je lichaam, waaronder vitamine B, D en K en calcium; stofje die belangrijk zijn voor onder andere de aanmaak van allerlei neurotransmitters. Daarnaast remmen benzo's ( en ook antidepressiva en antipsychotica) de aanmaak van melatonine. Dat soort ontregelingen voel je bij het afbouwen/stoppen, waardoor je geneigd kan zijn maar te blijven gebruiken. Je lichaam kan zelf stofjes als serotonine en melatonine aanmaken, als je maar zorgt voor de juiste bouwstoffen, zoals goede voeding en bepaalde voedingssupplementen.

Een tekort aan melatonine kan onrustige dromen geven en ontregeling van andere hormonen.