Voorstellen

[Yules]

@Jordi

NIET panikeren!

En zoals ik hierboven schreef ,afleiding zoeken. Daar gaat het niet mee weg maar het brengt je wél op een andere mindset. Ik puzzelde bijvoorbeeld veel...heb ook een meubeltje gerestaureerd en kruiswoordraadsels ingevuld als een bezetene. Álles om me niet op mezelf te focussen. 

Voor de rest heb ik honderden verhalen , succesverhalen, gelezen op benzobuddies. Dat troostte me enorm.

De wetenschap dat je hersenen er álles aan doen om je zo goed en zo kwaad mogelijk te beschermen tegen impulsen die je nu niet kan verdragen hielp mij ook. Ook al betekende dat dat ik lange tijd in een waas leefde en mezelf kwijt was.

Maar het GAAT OVER! 

Je moet het uitzitten en de beste manier voor mij was afleiding. Het ging mij altijd wel wat beter als de avond viel...als het donker was voelde ik de de-realisatie niet zó fel. Maar ik heb het ook heel erg gevoeld Jordie. Ik weet helemáál waar je doorgaat. Hou vol....het wordt beter.

Liefs krisje xxx 

[Yules]

@Jordi

Ps heb je al windows?  Ik hoor het graag van je 

krisje 

[Jordi]

Thx Krisje, @Yules, heel fijn dat je reageert, heel herkenbaar dat het avonds ietwat beter gaat, al moet ik zeggen dat ik dan best opzie tegen de dag na het wakker worden. Bijzonder hoe dat werkt, dan is de dag weer voorbij en hoef je niks lijkt het wel, terwijl dat overdag net zo is, heel raar, naar hoort erbij klaarblijkelijk. Afleiding, ja dat is het lastige inderdaad, de focus niet op jezelf en je klachten, dat is zo onwijs moeilijk, continu de gedachten maar weghalen bij hoe ellendig je je voelt en hopeloos tegelijk. Het zijn circels heh, geen energie, piekeren etc.... Ik zal ook eens succesverhalen lezen op benzo buddy's, en ik moet zeggen dat de steun vanuit dit forum ook ontzettend goed doet en vertrouwen geeft dat het zo gaat en erbij hoort allemaal.

Ik ben inmiddels ruim 1 jaar in het verzuim, maandag een afspraak bij de bedrijfsarts, moet zeggen dat ik een stap terug moet doen in mijn reïntegratie, want na de 0 lijn benzo's heb ik wel een jas uitgedaan zeg. Zie er erg tegenop maar ik kan niet anders, ik hoop dat hij het begrijpt, tot heden is er alle begrip geweest. 

Windows heb ik niet, althans niet zoals ik denk wat een window is. De hele dag voel ik me beroerd en het enige is de avond, dat is dan een soort van window want dan heb ik een stuk minder klachten en voel ik me wat minder vervelend. 

Nogmaals thx, ik ga wat afleiding zoeken, wat ik aankan en niet teveel energie kost.

Grtz Jordie 

7 april 2018 bewerkt door Jordi
Spelfouten eruit gehaald

[Kannietmeer]

@Jordi Hi Jordi,  na het lezen van de reactie geef ik maar even lukraak mijn commentaar.  Windows herken je wel, en ik heb ze eigenlijk nooit gehad helaas. Zoals jij het nu beschrijft denk ik dat je ze nog niet hebt idd. 

Je vervangend psychiater is eeln rund. Ongelooflijk bizar onbegrijpelijk onbehoorlijk.... Als je al met iets zou herstarten dan zou het met een middel moeten zijn met een lange halfwaardetijd. Nooit met lorazepam. Daarbij is lorazepam superpotent en daardoor vet moeilijk in kleine stapjes af te bouwen, zonder erg ziek te worden. Hoe kan een psychiater nou zeggen dat ze ervaring heeft met Lorazepam??? En niet met Diazepam??? Ik sta werkelijk perplex en maak me nijdig om zoveel onwetendheid. Maar tegelijk ben ik superblij dat we jou hebben kunnen informeren en je zo hebben kunnen beschermen voor een domme psychiater en een medisch foutieve keus.
Als je ooit een keus maakt toch te herinstalleren, kies dan toch voor een lage dosis Diazepam.

Ik hoop dat de afleiding een beetje te vinden is en dat je iets van goede momenten hebt vandaag.

 

[Jordi]

@Kannietmeer, dank voor je reactie!

Ook ik vind het onbegrijpelijk, dat ze zoiets zeggen, en zonder verstand van zaken. Onbegrijpelijk, ik heb er geen woorden voor. Teruggaan is geen optie, zeker nu ik weet dat alle klachten herkenbaar zijn en er dus klaarblijkelijk bij horen. Ik vind het dieptriest dat men dit durft voor te stellen, en zou willen dat ze veel meer kennis hadden. Gelukkig heb ik hier heel veel informatie gekregen, echt gekregen zo voel ik dat, die is veel waardevoller dan ik van de zgn geleerde heb mogen ontvangen. Helaas had ik dit eerder willen weten, maar dat is wat het is. 

Nee heb nog geen windows, kan niet wachten tot ik ze krijg, maar jij hebt ze ook niet gehad zeg je, dus zal ik me hoop wat bijstellen, voor zover dat het lukt. 

Verder gaat het ontzettend zwaar en heb geen zin om alles te verklaren naar de buitenwacht, die snappen het niet, duurt ook al zo lang (lang als inmiddels 14 maanden verzuimend) kan het zelf niet bevatten, hier word het wel begrepen, dat is ontzettend fijn. 

Grtz Jordie 

[Kannietmeer]

Waar ik nooit op gereageerd heb is de Venlafaxine die je ook gebruikt. ( Ik zelf ook) De venlafaxine is een pittige om af te bouwen, en moet ook heel voorzichtig gebeuren. Dat het je totaal ziek maakte, waren ook pure ontwenningsverschijnselen denk ik. Deze zijn niet te trekken als je te snel afbouwt schijnt. Ook een AD werkt op receptoren en deze passen zich daaraan aan. Op  het moment dat je al een tijd goed bent en je probeert af te bouwen, maar je gaat te snel, zeggen artsen dat je terugval hebt en dat de oude klachten weer opspelen. Ik vermoed dat dit eigenlijk ook niet waar is en dat veel mensen denken dat ze daarom nooit meer van de AD af kunnen komen. Zolang artsen roepen dat het terugkerende klachten zijn, en niet begrijpen dat het ontwenningsverschijnselen zijn, blijft dit zo.  

Jouw hersenen hebben dus eerder ook een dreun gekregen door de afbouw van de Venla, en nu van de Diazepam. Één van de redenen dat de ene persoon meer lijdt als de ander, lijkt hier ook mee te maken te hebben. Als mensen eerder van psyche veranderende medicatie zijn afgebouwd lijken ze meer gevoelig om een ontwenningssyndroom te hebben, dan mensen die het voor de eerste keer doen. Hierdoor gaat het bij sommige mensen de eerste keer afbouwen wel goed, maar de tweede keer zijn ze de sigaar.

Ik werd eind 2016 ziek door antidepressieva Tachyfilaxie. Dan ga je eigenlijk in acute ontwenning doordat de medicatie die je neemt zijn functie verliest. ( Dan zeggen ze wederom dat je klachten terugkeren, maar ik denk dat het mogelijk net anders zit in het geval van een AD) Mijn artsen konden me dit niet vertellen maar heb ik zelf moeten uitvinden. Hierdoor werkte geen enkele behandeling toen ik knetter depressief en ziek thuis zat. Na 4 maanden en 3 verschillende behandelingen te hebben geprobeerd, ben ik met Venlafaxine begonnen. Deze sloeg goed aan. Helaas had ik toen al 4 maanden ook Lorazepam gekregen en heb ik een lange tijd moeten afbouwen om nu eindelijk benzo-vrij te zijn voor 4 maanden. Ik ben echter pas op de helft van mijn herstel denk ik, maar heb alle hoop dat dit toch ook langzaam beter zal worden.

Ik weet dat je je nu vreselijk voelt en dat je daar mogelijk nog een tijdje doorheen moet. Maar weet dat het een kwestie van tijd is dat je geneest. En die tijd moet je zien in maanden en jaren, niet in dagen of weken. Dus wees zeer geduldig en gun jezelf alle rust en tijd. Je leeft nu eigenlijk met een soort opengelegd zenuwstelsel, alles komt rauw naar binnen, je hersenen krijgen veel te veel prikkels en er is weinig kalmerend effect van de GABA in je hoofd, omdat de GABA-A receptoren te weinig aanwezig zijn. Deze moeten herstellen en teruggroeien. Als je rare dingen ervaart, haal dan je schouders op en weet dat het benzo ontwenning is. Je hart, longen, darmen, spieren, huid en hersenen.... alles heeft tijd nodig en zal weer normaal worden. Er is niets mis met je, jij bent niet gek en je mag hier altijd vragen/ roepen/ delen.

Sterkte!  Knuffel,

Liz

[Jordi]

13 uur geleden zei Kannietmeer:

Waar ik nooit op gereageerd heb is de Venlafaxine die je ook gebruikt. ( Ik zelf ook) De venlafaxine is een pittige om af te bouwen, en moet ook heel voorzichtig gebeuren. Dat het je totaal ziek maakte, waren ook pure ontwenningsverschijnselen denk ik. Deze zijn niet te trekken als je te snel afbouwt schijnt. Ook een AD werkt op receptoren en deze passen zich daaraan aan. Op  het moment dat je al een tijd goed bent en je probeert af te bouwen, maar je gaat te snel, zeggen artsen dat je terugval hebt en dat de oude klachten weer opspelen. Ik vermoed dat dit eigenlijk ook niet waar is en dat veel mensen denken dat ze daarom nooit meer van de AD af kunnen komen. Zolang artsen roepen dat het terugkerende klachten zijn, en niet begrijpen dat het ontwenningsverschijnselen zijn, blijft dit zo.  

Jouw hersenen hebben dus eerder ook een dreun gekregen door de afbouw van de Venla, en nu van de Diazepam. Één van de redenen dat de ene persoon meer lijdt als de ander, lijkt hier ook mee te maken te hebben. Als mensen eerder van psyche veranderende medicatie zijn afgebouwd lijken ze meer gevoelig om een ontwenningssyndroom te hebben, dan mensen die het voor de eerste keer doen. Hierdoor gaat het bij sommige mensen de eerste keer afbouwen wel goed, maar de tweede keer zijn ze de sigaar.

@Kannietmeer, dank voor je reactie Liz, doet een mens goed. Tussen eind 2016 en nu ben ik na een mislukte stop poging van venlafexine gezet op sertraline, amitriptyline en sinds eind 2017 weer op venlafexine. Tussen deze omzettingen door is aprozalam voorgeschreven, dus mijn hersenen hebben idd het eea voor de kiezen gekregen, dat heb je heel goed gezien.

13 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik werd eind 2016 ziek door antidepressieva Tachyfilaxie. Dan ga je eigenlijk in acute ontwenning doordat de medicatie die je neemt zijn functie verliest. ( Dan zeggen ze wederom dat je klachten terugkeren, maar ik denk dat het mogelijk net anders zit in het geval van een AD) Mijn artsen konden me dit niet vertellen maar heb ik zelf moeten uitvinden. Hierdoor werkte geen enkele behandeling toen ik knetter depressief en ziek thuis zat. Na 4 maanden en 3 verschillende behandelingen te hebben geprobeerd, ben ik met Venlafaxine begonnen. Deze sloeg goed aan. Helaas had ik toen al 4 maanden ook Lorazepam gekregen en heb ik een lange tijd moeten afbouwen om nu eindelijk benzo-vrij te zijn voor 4 maanden. Ik ben echter pas op de helft van mijn herstel denk ik, maar heb alle hoop dat dit toch ook langzaam beter zal worden.

Heftig...... Dat wil je ook niet meemaken zeg!!! Je geeft aan 3 behandelingen, wat waren dat voor behandelingen? Hoe hoog was de dosis lorazepam en binnen welke tijd ben je afgebouwd? Daar ben ik erg benieuwd naar. 

 

13 uur geleden zei Kannietmeer:

Ik weet dat je je nu vreselijk voelt en dat je daar mogelijk nog een tijdje doorheen moet. Maar weet dat het een kwestie van tijd is dat je geneest. En die tijd moet je zien in maanden en jaren, niet in dagen of weken. Dus wees zeer geduldig en gun jezelf alle rust en tijd. Je leeft nu eigenlijk met een soort opengelegd zenuwstelsel, alles komt rauw naar binnen, je hersenen krijgen veel te veel prikkels en er is weinig kalmerend effect van de GABA in je hoofd, omdat de GABA-A receptoren te weinig aanwezig zijn. Deze moeten herstellen en teruggroeien. Als je rare dingen ervaart, haal dan je schouders op en weet dat het benzo ontwenning is. Je hart, longen, darmen, spieren, huid en hersenen.... alles heeft tijd nodig en zal weer normaal worden. Er is niets mis met je, jij bent niet gek en je mag hier altijd vragen/ roepen/ delen.

Jah Liz, het is waardeloos hoe ik me voel, normaal functioneren is er niet bij, totaal geen ontspanning en hele wazige gedachten stromen, enge gevoelens, ik hoef het niet allemaal te benoemen, het is bekend op dit forum. Je geeft aan dat ik in maanden/jaren moet denken, dat geeft me veel vragen en onduidelijkheden, ook jij hebt daar geen antwoord op maar wel ervaring door je eigen proces. Kon jij wel redelijk functioneren tijdens en na de detox? Daarbij bedoel ik werken, huishouden, sociaal netwerk etc? Zelf ben ik daar heel moeizaam toe in staat, en als dit nog jaren moet gaan duren dan maakt me dat erg bang en hopeloos. 

 

13 uur geleden zei Kannietmeer:

Er is niets mis met je, jij bent niet gek en je mag hier altijd vragen/ roepen/ delen.

Heel lief!!!! Door dit maar veel te horen en te lezen helpt mij door niet te gaan twijfelen aan mezelf. Daar heb ik veel baat bij thx! 

Ik hoor graag van je, grtz Jordie

[Kannietmeer]

Doordat ik klachten kreeg, besloten ze eerst op te hogen met de Citalopram. ( deze komt in 10-20-30 en 40mg) Ik gebruikte altijd 30 en ging naar 40. Na een week 40 mg te gebruiken klapte ik uit elkaar van ellende. Het gevoel is moeilijk te beschrijven maar werd knetter gespannen en had het gevoel uit elkaar te barsten. Toen belde ik de crisisdienst want ik zag het niet meer zitten. Zij kwamen langs en ik kreeg Lorazepam. Ze hadden alleen tabletten van 2,5 mg bij zich. Die kon ik breken en nemen.  In de dagen daarna volgde nazorg van een psychiatrisch verpleegkundige die zei dat ik de Lorazepam maar moest blijven gebruiken voorlopig want ik moest de Citalopram afbouwen en liefst zo snel mogelijk zodat ik een ander medicijn kon gebruiken.( ik begon er toen kwartjes van te maken en nam dus per dag 1,25 verdeeld over twee momenten).  Terwijl ik afbouwde droomde ik ervan medicijn vrij te zijn en wilde niet opnieuw starten met een AD. Ik geloofde nog steeds niet echt dat ik ziek was en dat er iets mis was met mij. Er klopte gewoon iets niet. Dus wilde ik beter worden zonder AD en heb die dus niet genomen. Maar mijn lijden was wel enorm, de depressie verstikte me, en om mij heen moedigde iedereen me aan de lorazepam gebruiken om de boel te verzachten. De Acupuncturist was oud-chirurg ( de man was nu al 75 jaar) en zei dat ze wisten wat benzo's deden en dat dat geen probleem was, dat ik dat vooral maar even ter ondersteuning moest gebruiken. Mijn huisarts, mijn therapeuten (3 in 5 mnd), mijn moeder ( verpeegkundige).... iedereen zei dat ik mijzelf niet zo moest laten lijden en dat als ik overstuur was ik gewoon de lorazepam moest nemen.

Terwijl ik zo ziek was ben ik uit wanhoop op zoek gegaan naar oplossingen en therapieën. Ik struinde het web af op zoek naar oplossingen. Ik heb acupunctuur en hypnotherapie gecombineerd gedaan. Ik heb EFT gedaan, en TRE geprobeerd, en daarna rTMS met psychotherapie. ( de eerste twee echt supertools die iedereen zou moeten leren). Ik merkte dat niets deed en werd wanhopig en trok het niet meer. Ik was zo ellendig. Toen ben ik gestart met Venlafaxine op aanraden van de huisarts. Ik heb haar gesmeekt me te overtuigen waarom ik die troep moest nemen, omdat ik als de dood was voor het middel. Maar ik was aan het einde van mijn latijn en het was misschien toch de beste keus. Ze heeft met me gepraat en ik ben de Venla gaan slikken. Binnen 5 dagen zat ik bij de spoed van een opname kliniek. Ze vroegen wat ik nam en naar mijn ouders. Ik was veilig bij mijn ouders vonden ze en ik gebruikte op dat moment 1,5 lorazepam per dag. Dat vonden ze zo weinig, dat kon best naar 3 mg en dus kon ik naar huis. En ik heb eigenwijs wel opgehoogd, maar niet naar 3 mg maar naar 2 mg. Ipv 3x 0.5 nam ik 4x 0,5 mg in. Na een week of 6 zat ik op 75 mg venlafaxine en straalde ik het leven tegemoet. Ik was zo gigantisch opgeknapt, en de arts en psychiater waren stom verbaast en zeiden dat dat eigenlijk niet kon want 75 mg was de laagste therapeutische dosis en ik was zo ziek geweest.  Blijkt achteraf dat mijn lever de Venla helemaal niet goed kan verwerken doordat ik een enzym te kort kom ( dit na pharmacologisch onderzoek in mijn DNA). Zodra ik me beter begon te voelen met de Venla wilde ik afbouwen met de Lorazepam. De eerste afbouw was denk ik 0,5 mg. Ik had die pas een paar weken lang gebruikt en dus haalde ik die eraf. Ik heb een week lopen bibberen en zwakke spieren gehad en wat onrust en paniek gehad, maar daarna sliep ik weer normaal en ging het beter. Ik zat dus nu op 1,5 mg lorazapam, dat ik al 4 maanden lang had gebruikt. Toen wilde ik naar 1,25 gaan ( *tabletten zijn niet te breken in die hoeveelheid). Ik werd super ziek. Lag als een dood vogeltje op de bank en wist niet wat er aan de hand was. Ik dacht dat ik mijn Venla niet had genomen en nam er nog 1. Maakte me extra ziek. Dus ik dacht dat het de Venla was. Na 3 weken herstelde ik een beetje en voelde ik me weer stabiel emotioneel. Lichamelijk was ik 50kg en heel zwak. Al die maanden leefde ik al bij mijn ouders in huis omdat ik zo ziek was. Ik deed niets. Toen ik weer probeerde de lorazepam af te bouwen werd ik weer super ziek. Ik wilde 1mg nemen, maar ik werd te ziek en het ging niet. Toen ben ik gaan googelen en dat bracht me hier en bij de Ashton Manual etc. Het was een schok. Maar ik belde mijn huisarts en vroeg of ze me kon overzetten op Diazepam. Dat deed ze. Ik kreeg 5 mg Diazepam als overstap. Resultaat was dat ik doodziek op de bank bleef liggen. Maar ook dit herstelde na een aantal weken en dus dacht ik dat ik nu wel met 0,5 kon gaan afbouwen. Wederom werd ik totaal gevloerd en kon amper lopen. Ik schuifelde van bed naar bank, van wc naar bank. Mijn moeder moest me wassen terwijl ik in bad zat. Ik was te zwak om mijzelf te wassen. Dit kon zo niet langer. Nadat ik het nog een keer probeerde met de volgende stap van 4,5 mg naar 4, besloot ik dat ik dat niet kon volhouden. Ik was te mager en te zwak. Toen ben ik overgestapt op de microtaper methode met weegschaal en vijl. Dit was mijn redding en de manier waarop ik de hele weg naar 0 heb afgelegd in 6 maanden. Al die tijd was ik ziek, maar het was hanteerbaar. Ik deed al die tijd hoegenaamd niets. Lag veel op de bank en soms in bed. Maar mijn emotionele stabiliteit was redelijk en ik was me zeer bewust van het feit dat alles wat gebeurde in mijn lichaam en hoofd het resultaat was van de benzo die ik afbouwde. Het joeg mij daarom geen angst aan en daarmee reduceerde ik denk ik een hoop stress.

Sinds 10 december ben ik klaar met afbouwen en ben nog steeds erg zwak. Emotioneel meestal stabiel, maar ik voel me de afgelopen weken erg vlak en dat irriteert me vreselijk. Energie is zeer zwak. Soms iets beter. Vandaag lig ik op de bank nadat ik gisteren ook al een zeer zwakke energie had, maar wel even ben gaan wandelen met mijn vriend. De max wat ik nu doe is eigenlijk het huishouden af en toe. Met twee mensen in een appartement is dat niet erg veel. Ik was 1 a 2 x per week en stofzuig ons kleine appartement 1 x per week. Dan kook ik 1 a 2x per week en mijn vriend 3x ofzo. ( meestal koken we extra dus eten er 2x van) Ik probeer een paar keer per week wel te wandelen en kan dan maximaal 2 uur in touw zijn. De beter dagen die ik heb gehad en meer heb gedaan, worden gevolgd door dagen die ik eigenlijk alleen maar op de bank doorbreng. Dat is dus mijn status na 6 maanden afbouwen en 4 maanden vrij van benzo's. Ik slaap bijna alle nachten, maar de uren die ik diep slaap zijn er meestal maar 4 of 5 ( ben ik sinds kort achter door een slaap app te gebruiken) en ik lig wel 9 a 10 uur in bed. Maar de tweede helft van mijn slaap is eigenlijk zeer slecht. Dat doet me dan weer nadenken of ik beter zou slapen als ik toch zou proberen meer te doen, maar ik denk ergens dat het gewoon tijd nodig heeft.
Ik heb mijzelf dit hele jaar eigenlijk nog de tijd gegeven om te herstellen omdat ik weet hoe lang het kan duren en ik wil rustig blijven en accepteren dat het niet gaat ipv er tegen te vechten. Zoals je hier ziet is het voor veel mensen moeilijk te accepteren en ik zie het als mijn kracht dat ik dat wel doe. Acceptatie en overgave aan het eindeloze proces van genezen van benzo's, is een krachtig middel dat zorgt voor rust en dus minder klachten. Niet voor sneller herstel, dat is wel duidelijk, maar ik heb geen paniek en angst en ben nog nooit wanhopig geworden, omdat ik echt weet dat hier een einde aan komt, al duurt het lang. Ik bedenk me gewoon dat ik volgend jaar de kans heb het anders te doen. Dit jaar is gewoon even doorbijten en herstellen. Het is niet anders.

Nou, das een heel verhaal. Ik ben al die tijd al hier op de site actief, dus daar kan je mijn proces ook een beetje in lezen.

[Yules]

@Jordi

Wat @Kannietmeerzegt is zó waar....acceptatie is key. Om het cru te zeggen , Dit is op DIT moment in je leven JOUW PAD. Je moet en wil erdoor dus je moet het pad bewandelen zoals het voor jou uitgestrekt ligt. Is het moeilijk JA, understatement...het is pure waanzin, is het zwaar JA , het zijn de olympische spelen der ontwenningsverschijnselen!   

De onzekerheid die je soms overvalt, de eindeloosheid van een einde dat maar niet in zicht komt. Het chemische doemdenken...van "wat als het bij mij niét lukt? " "en áls het lukt, wanneer dan eindelijk?"

Dat zijn de dingen die er onlosmakelijk bij horen...en wat Liz wil zeggen is dat je er beter met omgaat als je je er bij neerlegt. Aanvaard ALLES wat er bijkomt...denk niet in termen als morgen of volgende week ....denk eerder aan Kerstmis,  en maak dan een balans op van hoe je gevorderd bent. En als je vroeger vooruitgang boekt...hey....Da's dan meegenomen...maar gun jezelf en je wonderlijke lichaam de tijd die het nodig heeft.

Want dat is alles wat je lijf van je vraagt, 

Geef het zo weinig mogelijk bijkomende stress door je druk te maken in het onvermijdelijke proces.

En geef het de tijd om te helen.

Vertrouw Lieve Jordie.... je bent op weg, elke dag dichter bij volledig herstel! 

Élke dag

Liefs krisje 

[Jordi]

@Kannietmeer, Liz, wat een verhaal...... Daar word ik stil van, onbegrijpelijk wat een mens moet doorstaan. Een hele diepe buiging hoe jij met de ontwenningsverschijnselen omgaat, echt diepe bewondering voor zeg. Inmiddels dus 10 maanden verder en nog zoveel geduld. Echt diepe bewondering Liz. Het niet paniekeren geeft idd al zoveel rust, knap dat je het zo kunt handelen. Dank voor je verhaal en reactie, het geeft mij houvast dat ik niet de enige ben, gedeelde smart is halve smart zeggen ze. Ook voor jouw een dikke knuffel, je bent sterk. 

[Jordi]

@Yules

Lieve Krisje, de vinger op de zere plek.... Exact..... Acceptatie is de key, maar zo moeilijk zoals je zegt.. ... Deze dreun van de afbouw had ik niet aan zien komen en, misschien maar goed ook.... Maar wat een lieve woorden en de steun is zo fijn. Onwijs bedankt voor je positiviteit en realiteit naar mij. Ik zal proberen om de derealisatie te accepteren zoals ie is en mezelf de ruimte geven die ik klaarblijkelijk nodig heb.... Ik doe mijn best zeg ik dan maar tegen mezelf. Thx lieve Krisje, thx. Grtz Jordie

[Kannietmeer]

18 minuten geleden zei Yules:

Wat @Kannietmeerzegt is zó waar....acceptatie is key. Om het cru te zeggen , Dit is op DIT moment in je leven JOUW PAD. Je moet en wil erdoor dus je moet het pad bewandelen zoals het voor jou uitgestrekt ligt. Is het moeilijk JA, understatement...het is pure waanzin, is het zwaar JA , het zijn de olympische spelen der ontwenningsverschijnselen!   

De onzekerheid die je soms overvalt, de eindeloosheid van een einde dat maar niet in zicht komt. Het chemische doemdenken...van "wat als het bij mij niét lukt? " "en áls het lukt, wanneer dan eindelijk?"

Dat zijn de dingen die er onlosmakelijk bij horen...en wat Liz wil zeggen is dat je er beter met omgaat als je je er bij neerlegt. Aanvaard ALLES wat er bijkomt...denk niet in termen als morgen of volgende week ....denk eerder aan Kerstmis,  en maak dan een balans op van hoe je gevorderd bent. En als je vroeger vooruitgang boekt...hey....Da's dan meegenomen...maar gun jezelf en je wonderlijke lichaam de tijd die het nodig heeft.

had het niet beter kunnen zeggen Krisje!