lady jane

Welkom @Sober60 kom maar meeschrijven in onze virtuele huiskamer als je wilt elke dag maken we een nieuwe draad aan en kijken we wat er leeft. Mijn ervaring is dat het me helpt. Actief blijven vooral nu, in Coronatijden. succes!

Dan is het logisch dat de cirkel nu rond mocht komen.

goeiemorgen frummers Ze kont niet in haar dementie, zo via droom wel. Mooi toch?

dankjewel dat je dit hier komt delen Wen, en je knop is dus al zo lang om, klasse! Wel erg ja dat we soms rock bottom moeten gaan maar ook; des te waardevoller dat je nu mag oogsten> Ik hoop dat het met je kind ook goed gaat nu?

eerst even googlen volgende keer?☺

wat mooi Yana, thnx ook fijne dingen gaan door bij mij gaan de gedachten wel meer van het ene naar het andere tegenwoordig klein houden en mijn leven is ook fijn, ondanks........ maar het grote wat steeds binnenkomt via de schermen stemt me droef

ha Quinn, de man met het moeilijke hoofd althans zo meen ik me je te herinneren.

Die was wel heel uitbundig, Raps gefeliciteerd meis, nou ja meis, dame mag ik wel zeggen onderhand, nu je bijne met pensioen gaat. En veel tijd krijgt voor je volkstuin. Het oogsten op alle fronten♥ en een hele fijn dag natuurlijk

De levercellen herstellen het snelst van allemaal, dus dikke kans dat over 3 maanden de waarden goed zijn. Je moet dit natuurlijk niet te vaak zo doen want ooit is het onomkeerbaar ben ik bang.

alle credits voor jou meis! ja het is lastig, maar uiteindelijk hebben ook zij dat te leren zoals hij het jou ook lastig heeft gemaakt jullie zaten niet tussen de rellen maar zijn een nare situatie als volwassenen aangegaan

@Bor heb je Snowpatrol nog gezien gisteravond? Kan nog teruggekeken worden, NPO3 23.00 - 00.25 uur

@Rosee hoe is het afgelopen met zoon? Als het al afgelopen is ik lees zulke verontrustende berichten, o.a. over Urkse jongeren. Begrijpend over hun frustraties, maar absoluut niet te tolereren wat ze daar mee doen. jakkes. De puberjaren bij ons zijn funest geweest, ook al kwam het met hen weer goed, ikzelf dronk helaas de stress nog "weg" om te kunnen slapen. roofbouwjaren! Gelukkig gaan ze over, al heb jij daar nu niets aan. sterkte meis. en wijsheid vooral♥

alles wat op pam eindigt is verslavend. en chemisch, en troep. zelf hiermee dokteren is in mijn ogen onverantwoord. Steph je vraagt steeds tips hier, ik vind het wat griezelig. Zou je niet beter een goede therapeut/psych vragen je te helpen zelf dingen aan te gaan en door te spitten? We zijn al verslavingsgevoelig en/of onmatig als we hier schrijven, De oplossing voor je problemen zit in jezelf en die naar boven halen is denk ik waardevoller dan middelen van buitenaf uit gaan proberen. Als je toch die drempel te hoog vindt, probeer het dan op een meer holistische manier. Je bent kwetsbaarder dan je misschien in de gaten hebt.

Ikzelf heb juist erg veel aan een van de Jellinek trainingen gehad> dat was via zoomen en het was niet de training die ik ooit hier deed. Maar geen wachtlijst, fijne therapeuten, 2 stuks op een klein groepje, en ik stond versteld hoe diep het ging bij de deelnemers, inclusief mezelf. Als je verder niets vindt, zou ik zeggen, geef het nog een kans. Niets doen is bevestigen dat iets van buitenaf moet komen. Zelluf maar niet alleen!!

Zo'n sticker is meteen zo definitief. Maar het kan ook steun bieden. @Adrian, ik neem aan dat je hier (van Bor?) erover las en nu pas therapie daarvoor hebt geactiveerd? Want eigenlijk is het op zoek gaan naar oorzaken van je drinken voor iedereen belangrijk. Zelfs en ook als er geen trauma's zijn of lijken te zijn. Doe je dat niet dan is je traject/zoektocht niet kompleet, voor zover dat al kan. Want we zijn er nooit, is mijn persoonlijke mening. Ik kom nog steeds achter dingen. En ik doe er lang niet altijd wat mee, want herken soms niet hoe belangrijk iets is of was. Maar wat jij misschien al wel kunt doen, is een soort van levensverhaal schrijven. Beginnen met een tijdlijn met hoogte/dieptepunten als uitgangspunt en dat uitbreiden naar bijv. jaren van je leven. Je krijgt dan al wat zelf inzichten en therapeuten vragen je wel eens zoiets te doen, om ook ingangen hebben en handvatten voor hun therapieplan. Alles wat je nu al kunt doen is helpend lijkt me.

Ik moest even googlen en vond dit; https://nuchter.nu/dry-drunk-syndroom/

Welkom Indre. Ik zie functioneer staan, maar lees: overleef. Zoveel verantwoordelijkheid naar kinderen, werk, omgeving. Op zoveel drank gaat dat niet, desastreus op den duur. Goed dat je hier komt schrijven. Of online genoeg is? Oei dat is moeilijk te beoordelen. Ikzelf had meer nodig, maar eenmaal hier gevonden en de adb training gedaan was het goed, maar ik stopte 1 of 2 dagen voor ik dit forum kreeg geadviseerd door adb-coach. De relatie lijdt er natuurlijk onder, maar vooral ook de relatie met jezelf. Een echte tip heb ik niet, maar wel de suggestie om erover na te denken of alleen online genoeg zal zijn. Of een opstapje kan worden naar in het echie/real life leren openen?

Ik heb jaren kruidenthee gedronken, meestal warm en de sterrenmix/Maroc/mint- achtigen aangevuld met stukjes gemberwortel. Wat soms overblijft en afkoelt kan in een kan in de koelkast. Zo al lekker, en soms als er een restje staat, vul ik het aan met bijv. jus d'orange. Gewoon experimenteren. Je eigen sommelier worden.

sorry voor het epistel

Dan is voor nu misschien prioriteit om een gedegener plan te maken Des. Zet het op papier en maak er een contract van, ook naar je partner. Want nu zit je nog in de goede voornemens naroes. Als je van je motivatie een gedegen besluit maakt en zorgt voor; no escape, dan heb je veel meer kans van slagen. Dus antabuse in bijzijn van iemand. Een plek bij een coach/therapeut om met je diepere dingen af te rekenen. Want schuld en schaamte rond drinken, zitten meestal dieper. En ja, dat heb je al geprobeerd, en nee dat heeft uiteindelijk niet geholpen. Maar wees eerlijk naar jezelf. Heb je je weg ooit echt voluit gekozen daarin? Of bleven er achterdeurtjes open. Ik ben nou eenmaal zo? Ik kan niet anders? Eens een loser, altijd een loser? Vul jouw gedachtes maar in voor jezelf, dat hoeft niet hier. Maar het hoeft wel ergens. Duidelijk op papier liefst, met jouw handtekening en getuigen eronder desnoods. Ik heb ooit zo'n contract moeten schrijven. Had zoon een flinke schop onder zijn kont gegeven na een gefrustreerde/agressieve uitbarsting van hem. Maar ik ben de moeder. Dat had nooit mogen gebeuren. Hij had op zijn school zo'n contract moeten maken en tekenen, en wij als gezin besloten dat ik ook zoiets moest doen, want schaamde me dood. (maar praatte het in gedachten nog steeds goed. En dronk destijds nog.) Het is nooit meer gebeurd, niet bij hem en niet bij mij. Ik vond het vreselijk schaamtevol destijds. Maar werkte als een soort van anker. We zijn er nooit op terug gekomen. Jammer vind ik dat nu wel. Ik herken ook veel bij jouw proces, al was de mijne anders. Toen ik dit forum vond was ik 55. Het was een opluchting te schrijven zonder die schaamte en schuldgevoelens. Nou ja, ze waren er wel, maar anoniem zijn hielp mij me openen naar anderen, vreemden nog wel. Sommige dingen die hier werden geschreven, communiceerde ik niet meer privé. Toch een einzelganger. Jammer, want mijn huwelijk heeft het niet gered. Ik had dat stuk opgegeven denk ik, en partner trok het niet meer. Koos voor zichzelf. Beter dan ik. Ik heb nog 1 jaar depressief en als slachtoffer rondgelopen. Zonder drank weliswaar, want vanaf dag 1 hier, heb ik nooit meer gedronken. Maar de beloning kwam natuurlijk niet instant, zoals even met drinken. Dus ik oogstte niet. Dacht ik. Tot ik aan kleine dingetjes merkte van wel. Ik moest verantwoording nemen voor mezelf, kon me niet meer achter de ander verschuilen, schuld bij een ander leggen. Saboteren. Stiekem zijn. Niets was hetzelfde. Ik sliep niet meer, was depressief al jaren en suicide lag vlak om de hoek. Maar ik heb het gered, en na dat jaar werd ik wat actiever. Ik kan nog uren doorgaan, maar zal dat je besparen, want jouw omstandigheden zijn anders> Maar het gaat dus om; hoe je met die omstandigheden omgaat. Je gedachten laten komen, maar vooral ook gaan. Gebeurtenissen zijn vaak aanleidingen, de oorzaken zitten dieper. Er was therapie nodig, en nu kon ik daar wel veel uit halen. Ik schortte mijn kritiek op de ther. op en nam mijn rol als client serieuzer. Dat kon ineens zonder drank. Ik deed na de lichaamsgerichte therapie een training Mindfulness en dat werkte integrerend. Ik maakte dingen af. En ik liet die slachtofferhuid van me afpellen. Werd weer degene die ik vóór drinken was. En waar ik dik tevreden mee ben, meestal dan toch. Ik houd niet van mezelf, geloof ik. Dat is een term die ik niet bij mij vind passen. Onvoorwaardelijke liefde ken ik alleen naar mijn kinderen. Die naar partners is opgedroogd. Maar oh wat ben ik tevreden. Met al mijn tekortkomingen heb ik leren leven of heb er wat mee/aan gedaan. Ik blijf hier schrijven. Veel lezen. Ook in tijden dat ik het niet nodig denk te hebben. Sommige verslavingen voeden. Andere vernietigen. Voor mij ben jij een voorbeeld hoe ik het nooit (meer) wil. Ook dat voedt me gek genoeg. (bedoel dat niet rot naar jou, en er zijn best vaak ook anderen waarvan de postings zo werken op mij). En wat gun ik jou vanaf nu, een jaar waarin de cirkel weer langzaam aan omhoog gaat. Gefeliciteerd Des. 35 is de 5e cyclus van 7 jaren. Dit is jouw 35e levens jaar. Er kan een grote kentering komen, zoals ooit bij mij in mijn 8e cyclus. Zwaar kan het worden, maar ook een waardevolle basis voor de volgende 7 jaren. Lees er maar eens wat over, je zult versteld staan denk ik.Hoop ik. En groeien aan de jaren. Oud en tevreden met jezelf en het leven worden.

goeiemorgen frummers tegen 4 uur had ik mijn boek pas uit, deel 5 uit de Millennium serie. Vandaag aan deel 6 beginnen. En dan een beetje worstelen met het idee ga ik er weer zo vol in en dan heb ik m volgende week uit, sniksnik, of ga ik beter spreiden en mijn dag/nachtritme weer een beetje normaliseren? Ik weet al wat het wordt

Nee hoor Renaldo vind het liedje vd Stones prachtig en dit popte op toen ik mijn nick aanpaste (vroeger heette ik hier Jane4, maar het forum is helemaal vernieuwd en ik vond die 4 maar niks)

hier moet ik een beetje om glimlachen des ik vind het echt heel lastig☺ als dat het is, nou dan ben je goed af, lastig? kom joh, uit die zelfmedelijden en aan de bak nu neem je lief eens mee naar je psych leer lastig te aanvaarden als onderdeel van je leven in je werk kun je dat vast al nu nog voor jouzelf, voor jullie Ik heb ooit voor mijn dochter die stap kunnen zetten, ik hield van haar, en al lang niet meer van mezelf. Voor haar kon ik, wat ik voor mezelf al had opgegeven. En het heeft gewerkt. Want het stoppen zelf bracht mij weer heel langzaam, terug bij mij, wie ik was vóór ik drankproblemen kreeg. Ik leerde accepteren, verduren, de betere kanten van liefde weer herkennen en ben terug mezelf geworden. Met wat butsen en littekens (die af en toe nog jeuken maar geen pijn meer doen), en met weer oprecht blij, liefde voelen, echt zijn weer.