Houtje

Nou ja jullie zullen wel wat meer "last" van me hebben inderdaad hihi . Ik moet de huisarts nog afwachten want ik moet nog anti-biotica krijgen en pijnstillers. Jaaaaaaaaa, natuurlijk slaap je goed met pijnstillers en een slaappil maar daar wens ik niet reclame voor te maken. Die slaappil gaat vannacht in 2 delen, maar de pijnstillers hoef ik van mezelf pas na een week af te bouwen. Ik ben ook erg dankbaar, dat ik de afgelopen periode, ondanks alles, toch nog "redelijk" goed heb kunnen functioneren. Er was net een vriendinnetje van me, die heeft me gedouched en mijn haren gewassen, schone pon aan, héérlijk. De nekkraag ligt klaar en wordt vandaag door iemand anders weer opgehaald. Ik moet mezelf nog wegen want ze hebben veel bot weggehaald, en daarvoor in de plaats is een ceramische tussenwervel gekomen dus die moet erg licht zijn en ik hoop dat ik een paar kilo kwijt ben .

Sorry aan Ziza en Bambam, dat ik er zo tussen plof, ik zie het bericht van Ziza nu pas.

Goedemorgen allemaal! Ik heb nog NOOIT zo heerlijk in mijn eigen bedje geslapen geloof ik. Ik heb van mijn eigen psychiater voor een korte periode slaapmedicatie, want ik heb nog wel behoorlijk veel pijn maar NIET MEER AAN MIJN ARM. Of eigenlijk andersom hè: MIJN ARM DOET NA 2 JAAR GEEN PIJN MEER!!!!!!! (en ik heb nog wel last van de wond, ja, duh-huh). Logisch, het geheel is echt gekliefd, die wervels. Maar ik heb alle vertrouwen in de chirurg, en heb hem een mailtje gestuurd dat ik zó blij ben dat die arm geen pijn meer doet. Het is echt een superaardige man, en het is maar raar dat ze je in NL zo laten tobben. Maar ja. Ik ga vanaf nu alleen maar vooruit zeg maar! De huisarts komt straks even langs voor controle, en de anti-biotica die ik preventief moet hebben. Voor de medisch geinteresseerden: Ik heb er twee gekregen (helaas niet voor de prijs van één).

Hier Houtje in Huize Houtje weer! Ben een dag eerder ontslagen (erg kort: één nachtje ziekenhuis....) maar het was zo'n verscrikkelijke armoedige boel dat ik het niet meer trok. De OK is me tegengevallen, aan de chirurg ook. Ik heb 2 nieuwe tussenwervelschijven gekregen van titanium, maar mijn wervels waren totaal vergroeid, en daartussen zaten de zenuwen van mijn armen klem. Nou, MIJN ARMEN DOEN GEEN ZEER MEE, en dat voor het eerst in 2 jaar. Mijn slokdarm en luchtpijp hebben 2,5 uur naast mijn keel gelegen, doet zeer. Die nieuwe wervels ook, mijn hele nek zit in de stretch (letterlijk) en moet wennen. Maar liever thuis pijn hebben dan in een ziekenhuis. Dank voor alle goede gedachten, kaarsjes en lieve wensen! Doet me heel erg goed. Voorlopig zullen jullie me lekker vaak zien, want ik moet veel rusten de komende 2-3 weken. Het nieuwe spul moet allemaal vastgroeien. Allez hè, in België was de wachttijd 5 dagen, hier 5-7 maanden (en ik ben verder niet ziek of zo, daarom zo vlot naar huis).

Vie, dat geeft niet. De stuurprogramma's kun je downloaden (mijn dochter Grietje heeft een pc zonder cd-drive) bij het merk van je telefoon bv. Nokia, dan ga je naar downloads, dan stuurprogramma's. simpel echt waar! Maar ik werk meestal zonder stuurprogramma, en werk gewoon met de Verkenner en de kaart van de telefoon!

Ook goedemorgen! Ja Tina die bestaan nog, hele goeie toestellen van Nokia, en niet kapot te krijgen! Ik heb vandaag nog drie dingen op mijn lijstje: - medicijnen halen - laatste lijstje voor (laat ik hem Henk noemen, mijn ex dus) - en..... de frituurpan verschonen. vooral die laatste, DAAR heb ik zin an!

Zo ben even (met een chauffeur) naar de winkels geweest, de rest doe ik vanmiddag op de fiets. Ik vind de discussie van vandaag over "status" versus "gevoel" ook heel belangrijk. Het een hoeft nl. het ander niet uit te sluiten, want ik ken ook gelukkige mensen in kasten van huizen met limousines voor de deur. Maar het vaker andersom. Hoewel: ook dit zijn allemaal cliché's (clichees?) Groene Boekje? Witte boekje? Laat maar. Waar het om gaat VOOR MIJ heb ik geleerd, en waar ik dat leer dondert niet, dat ik bij mijn eigen gevoel kan blijven en blij mag zijn met wat ik heb. Ik heb me helemaal te pletter gepiekerd, jarenlang, na de scheiding, hoe ik in godsnaam met een wao zonder alimentatie na hun 18e mijn kinderen goed weg kan zetten in de toekomst met studie e.d. Tot ik goed ben gaan nadenken (ik schrijf dat soort dingen ALTIJD op), heb dat al jarenlang veel en vaak hier ook gedaan, en vind dat erg helpend, dat het dáár niet om gaat. Tot nu toe heb ik nog nooit een lege maag van de honger gehad toen ik ging slapen, zeg maar. En verder zie ik het wel, dag voor dag probeer ik te leven. En nou kun je wel zeggen (dat proef ik hier en daar) Jee Houtje ik zeg maar niets meer als jij al zolang pijn hebt, dan kan ik zeggen Jee Desi wat vreselijk je zus ik zeg maar niets meer over mijn pijn. Als we allemaal zo doorgaan zeg ik weer tegen Tina: Jee Tina, wat vreselijk, geen kinderen (ze is trouwens dol op mijn kinderen en mijn kids op haar), en dan wordt het hier LEEG. Dat heb dus geen nut. Mijn ex-schoonmoeder zei altijd: Houtje, niet praten over je depressie, je mag niet klagen, stel je voor dat je in een rolstoel zat. En dan voelde ik me miskend, en niet GEHOORD OF GEZIEN. En iedereen, wat voor rotgevoel, kwaal, mini of maxi ellende of rotgevoel heeft evenveel recht op aandacht, een liefdevol woord, een arm om je schouders, een steuntje en soms een schopje onder de bips. Het is geen DOMINO: jij hebt 6 punten, ik maar 4, dus ik mag bij jou niet "aanleggen". Voor iedereen zijn zijn/haar eigen problemen, makkes, maatjes, vreugdevolle en verdrietige momenten even echt. Ooit een depressieve suicidale patiënt gezien die juichend de straat over ging HOERA HOERA IK ZIT NIET IN EEN ROLSTOEL? Nee, zo werkt het niet. Wat wel werkt is respect, een luisterend oor, en een liefdevol berichtje aan wie het op dat moment nodig heeft. Amen.

Nou het is 10 uur, de eerste morfine zit er weer in. Ik moet naar de apotheek, nog wat dingen regelen. Ik zit nog in mijn pyjama-pon met fleece-trui en sloffen aan. En nog naar de bieb even. Een paar simpele boekjes halen voor onderweg en in het ziekenhuis, dan pieker ik niet zo.

Desi, Wat erg voor je zus en haar gezin. Je zou toch denken dat je moeder zich in alle bochten zou wringen om dáár te helpen en te zorgen dat alles nu nog de laatste maanden zo perfect mogelijk mag verlopen. Nah, het klinkt niet echt warm, nee die moeder.

Zeker Tina, Ik ben ook niet helemaal "los" daarvan maar ik heb geleerd met een héél ander niveau te leven. Deed ik vroeger altijd minzaam over een "huurhuisje" nu ben ik toch blij dat ik de buitenboel niet zelf hoef te verven (bv.). En Alf, Jouw dilemma is ook erg sprekend vind ik. alleen je kúnt niet meer doorzetten en die studie afmaken, je zegt zelf dat je met moeite op dit niveau functioneert. Ik kan niet voor jou zeggen wat voor jou goed is, maar het is wél goed, om jezelf wat dat betreft aan onderzoek te "durven" onderwerpen. Nadat ik 4 jaar droog stond, ben ik naar de AA gegaan, en ben ik met dat onderzoek begonnen. Ik zal er de rest van mijn leven wel bezig mee zijn denk ik. Maar veel kleine stapjes maken ook grote afstanden.

Er zijn wél speciale mannengroepen hoor! (weet ik!) over die carriere en alles: ik heb het allemaal gehad, goede baan, veel geld, groot huis, aanzien, verre vakanties, mooie spullen, en waarom zoop ik me nou te pletter toch steeds? ik was getrouwd en niet gelukkig, de BASIS was niet goed. nu ben ik terug bij mijn basis (niet altijd hoor) en probeer ik maar gewoon met twee voeten op de grond te blijven ik ben volledig afgekeurd, en heb 10 jaar geknokt om dat te accepteren ik ben gescheiden en huis, vakanties, alles is weg. Maar ik ben gestopt met drinken en daar had voor nodig dat ik terug keerde naar mezelf. Ik kon het tempo en de stress niet volhouden. De angst te mislukken en iets fout te doen. Alles zoop ik weg. Nu durf ik te janken, te praten, en doe ik leuk en nuttig vrijwilligerswerk. Ik heb mega veel geweldige mensen leren kennen.

Tja, waar moet ik aan geopereerd worden! (hier stond allemaal onzin, weggehaald, flauw)..... Ik heb een ernstige vorm van arthrose, zeg maar slijtage, waardoor tussen mijn nekwervels op twee plaatsen de tussen- wervelschijf is verdwenen. Het rottige is daarbij, dat de wervels, het harde bot dus, op elkaar is "gezakt" maar ..... daartússen komen de zenuwen van je armen uit de ruggemerg, en die zitten dus al 2 jaar muurvast. Ik heb zoals dat deftig heeft neuropathische pijn, door druk op die zenuwen, en dat is ongeveer de ergste pijn die ik ooit gehad heb, en dat al 2 jaar, dag en nacht. Als ik auto heb gereden, hebben die wervels wat meer gedraaid, en word ik om 4 uur wakker van de pijn. Sinds juni 2008!!!! ben ik aan de morfine, inmiddels een idioot hoge dosering. De arts wil dat ik een pompje neem met een 24 uurs spiegel, maar dat heb ik altijd geweigerd. Als die ****** in het ziekenhuis in Utrecht nu niet allerlei stupide dingen hadden verzonnen zoals ..... inspuiten van die zenuw die klem zit met hormonen (3x), een ingreep op de OK met een zenuwblokkade in mijn linkerarm, ook 3x, toen dachten ze: hé we hebben nog wat uit de middeleeuwen, tractietherapie, nou dat ziet eruit zoals je het bedenkt ja. Je kop in een harnas en een gewicht eraan en dan maar hopen dat die wervels weer spontaan uit mekaar gaan. Jaja. Duh-huh. Ik heb 3 MRI's gehad (2 maanden wachttijd) CT-scans en de rest. Uiteindelijk ben ik naar de chirurg gestuurd, mijn neuroloog vindt chirurgie geen oplossing eigenlijk, en die zei: er zit zoveel bot tussen die wervels (wild-bot-aangroei) dat haal ik weg, dan moet je een week platliggen in het ziekenhuis, en dan 6 weken revali- deren. Nou ja, doe dan maar. Dat was ergens in februari. We zijn weer een paar kilo morfine verder. Uiteindelijk blijkt de wachtlijst nog máááánden te kunnen duren en heb ik de verzekering gebeld wat zij ervan vonden. Binnen een week stuurden ze me naar België, het zat daar stampvol Nederlanders trouwens, die dok werpt één blik op de CT en de MRI (op CD meegenomen hè) en zegt: ach, wat zult u veel pijn hebben! Ik kon wel janken. Maar een zeer dierbare forumgenoot van hiero, die mij had gereden hield mijn hand vast op de goeie momenten en gaf op de andere goeie momenten een schop: mond houden! Ik zeg hoe lang is die wachtlijst dan? Nou zegt die arts, volgende week kan ik u wel opereren, dan haal ik dat bot weg, en ik zet waar die tussenwervels weg zijn, twee titanium protheses erin en wij doen dat anders dan in Nederland, allez, daar doen ze dat met botsplinters uit de heup, en dat doen wij niet. Met moderne botpasta groeit alles mooi dicht en zijn uw zenuwen weer vrij. (ik had ook kunnen zeggen: een cervicale anterieure sicectomie met dubbele cage spondylodese maar dat zegt zo weinig...) de operatie gaat zo: ">http://www.youtube.com/watch?v=3XNpzChAi6s en duurt een "uurtje" en vrijdagmiddag mag ik weer naar huis en dan rustig aan doen even en weer alles langzaam oppakken. Je hebt wel pijn in je nek omdat die spieren méé moeten rekken met die ringen die ertussen zitten.

Mag ik me aansluiten bij de club van de trillende hondjes die staan te trappelen om aan de slag te gaan maar toch nerveus zijn? Ik heb nog 2 dagen en alle "regelingen" hier gaan voorspoedig. Woensdag word ik geopereerd, en vertrekken we hier in Utrecht om 4.00 uur ongeveer (brrrrrr) naar België. Het is werkelijk godsgeklaagd dat ik al 2 jaar (op de dag af 2 jaar en 4 dagen met deze affreuze pijnen loop terwijl ik in België op 8 april consult had vorige week en overmorgen word geopereerd. Ik ga jullie hard nodig hebben om tegen aan te "kletsen" van me af te praten, etc. Tas, ook aan de bak vandaag, lieverd veel succes! Met de wijze Tips van Tapas (hèja, uit het boekje "Tapas' Tips" komen we er wel. Ik heb al weer 3 paracetamol erin zitten, heb de hele nacht gewoeld van de hoofdpijn. Gèk word je ervan. Ik ga vandaag niet rennen, maar wens alle renners een goede dag!

Ja ik ben niet alléén maar 100% blijdschap, dat zou te makkelijk wezen. Maar ik ben nog steeds dankbaar dat ik 4,5 jaar geleden inmiddels besloten heb de fles aan de wilgen te hangen (bij wijze van....). Het leven is niet makkelijk, zo van floep, floep, floep, alsof het dat ooit wél was. Maar zonder dat schuldgevoel van (had ik maar niet...... en ik was zo plan........en waarom heb ik nou toch.......) is het een stuk tja, hoe zeg je dat nou zonder prekerig over te komen? Nou ja: MIJN gevoel dan: oprechter, eerlijker, niet makkelijker, maar met de dingen die ik nu tegenkom, kan ik beter omgaan. Minder schuldgevoel, vooral naar de kids, en ik heb sinds die tijd keihard gewerkt aan mijn depressies, ben gaan sporten (met een half-gebroken nek ja bij wijze van spreken nog steeds niet geopereerd maar ik verwacht nu elke week een oproep) ga ik elke week trainen, mijn werk gaat lekker, en tja, nog steeds wel eens koppijn 's ochtends maar nooit meer door de drank. Dat is het wel. (ik kan dus wel weer gaan eigenlijk ).

Zooooooooooo goedesmorgens! Da's lang geleden zeg maar. Ik ken de helft niet meer, en de andere helft is lekker vertrouwd. Woman in haar bd-kostuum (mooi! heb je dat zelf gemaakt?) en Tassie in een broek van 400 euries, ach ja, ook altijd een duur wijffie geweest. Ik ga straks Kind 2 ziekmelden die heeft buikpijn en Kind 1 is naar school. Verder ...... ik kan alleen maar zeggen dat leven zonder alcohol inderdaad reuze geweldig fantastisch fijn is. Maar zonder ADB en dit geweldige forum had ik het nooit gered! Ik wens jullie allemaal een fijne dag!

Nou Tas, sinds 1988 zijn we twee keer héél veel groter gaan wonen. Na de scheiding heb ik alles in dit (prima maar 1/3 van mijn vorige huis) hok gepropt dus we barsten uit alle voegen. En nu, beste mensen, ga ik douchen, school bellen, Zoon is een BELANGRIJK strookje kwijt, of course, laat maar.....grrrrr.

En ik ben samen met Dochter mijn stokoude archief aan het ruimen. Ik kan nl. niets weggooien. Slechte eigenschap van me. En zeker geen papieren, dat is allemaal angst, je weet nooit..... Dus ik het huurcontract van mijn eerste studentenhok nog liggen (geintje) wel van ons eerste huis hier in dit Dorp. En alle salarisstroken van 20 jaar. Dat durf in niet bij het oud papier te gooien. Heb net een paar akelige verhalen gelezen over ID-fraude. Dus: versnipperaar gekocht en nu elke avond 2-3 uur snipperen. Dat ding is nl. steeds oververhit en dan moet je weer wachten. (bv. ik heb de planning, gastenlijst e.d. van ons huwelijk nog liggen, dat is toch achterlijk?).... Welke ziekte zou dat zijn, dat je niets weg kan gooien?

Ja, een beetje wel ja. En ik wou ook eens kijken hoe het was om NIET dagelijks te schrijven hiero. En......ik ben ziek geweest een héél weekend (een VRIJ weekend nog wel) o nee eerst waren de kids ziek. Ipv. keurig om half 8 op te zouten en om 4 uur pas weder te keren, moest ik er twéé vertroetelen. Ze zijn dan ook meteen half-dood hè. Bellen naar beneden of ze aub een glaasje water mogen met een ijsklontje graag, of nee, doe maar een kan limonade of nee, kun je nog sinaasappels persen, mam, dat is zo lekker? Toen gingen ze naar hun vader (opgeknapt en weer fris en fruitig) en kreeg ik een Houten Hoofdje van de verkoudheid + meteen migraine. Ach ja, zo is er altijd wat hè.

Goedemorgen poedelaars! Zijn jullie nog niet aangekleed, afgestoft en gestreken (vind ik zo'n leuke kreet van Tina)? Ik vind mijn werk (@ Dar) ook vreselijk belangrijk, ook al krijg ik er geen cent voor. Het is invulling van je leven, het geeft structuur en regelmaat. Volgens mijn Happinez Kalender is werk belangrijk niet OMDAT je streeft naar een bepaald resultaat in je werk, maar OPDAT je werkt. Gewoon, wat je doet, dondert niet. Ik werk dus eigenlijk bij een Welzijnsstichting waar ik die computerlessen geef en dat is echt mijn dingetje. Maar de laatste paar weken was me dat wat veel. Ik heb last van geheugenverlies (behoorlijk ernistg) en dan wel op de zeer korte termijn. Lastig als je wat staat uit te leggen (hoewel het op mijn werk nog nooit is voorgekomen, durf ik niet meer voor de klas). Thuis is het echt rampzalig en de kids worden er spuug- en spuugziek van dat ik alles drie keer (heel serieus) vraag ende mededeel. Dus op dit moment geef ik wat privé-lessen wel zo leuk, en de sfeer is heel anders en gezellig ook. Affijn. Ik weet hoe het komt en het zal ooit wel weer betergaan met dat geheugen. Jaaaaaaaaa........ ik voel de grappen al komen. Of ik dit forum vergeten was? nee hoor. Ik had even een forumpauze.

Hoi Jane en dank je wel voor je wensen voor sterkte. Mijn HA kent me tot op het bot en ik heb haar een lange brief geschreven dus het is niet een moeilijk gesprek hoor. Dat zal volgende week maandag bij de chirurg zijn. Hoe hij de kansen inschat op verbetering e.d. Maar goed, ik ga snel mijn haar drogen want ik moet zo op den fiets!

Woman, Persoonlijk heb ik me nooit verdiept in buikdans, maar ik heb je filmpje gekeken laatst + daarna nog alle andere verwante filmpjes, mijn hemel, wat een sport zeg! En die shimmy, lieve help! Die filmpjes van die Workshop (die 3 vrouwen buiten op die trappen) vond ik ook echt heel erg leuk. Bedankt! Ik weet er nu een stuk meer van! En nu ga ik rennennnnnnnnnnnnnnnnn!!!!!!!!!

Ook goedemorgen allen! Har proficitat! Het mooiste kado geef je jezelf hè. Vind je niet? Ik heb trouwens het progje van "milestones" op mijn pc en zo leuk om te zien, vandaag heb ik 5800 euro bespaard!!!!!!!!!!aan alco. Niet te geloven toch. Nou heb ik daar vorige week wel een flink gat in geslagen, maar goed, het staat er toch en iedere dag komt er weer wat bij. Ik wens jullie allemaal een fijne dag. Vandaag met de HA overleggen over operatie en revalidatie eventueel en hoe en wat. Morgen met de psychiater. Verder met de thuisbegeleiding, die gaat trouwens per 1 juni a.s. geld kosten, maar ik kan het op Internet nergens vinden, stom is dat. Nou snel douchen anders zit ik met druipende haren bij de HA. Ik ben nogal van de uitstel vrees ik. Fijne dag allemaal!

Nee Bol, giro 555 is genoeg. Hoeft geen naam of plaats bij. Het is het nummer van de Samenwerkende Hulp Organisaties, die al jaren hun krachten gebundeld hebben voor dit soort rampen.

O ja nog even over Haïti. Ik heb toch ïets wat me weerhoudt om te doneren, en dat vind ik rot. Ik gun die arme, arme mensen daar, die liggen te creperen, echt een donatie, maar hoe weet ik nou zeker of die donatie, of zeg maar mijn doosje met antibiotica, niet in een vliegtuig terechtkomt dat, net zoals andere vliegtuigen, al drie keer heeft geprobeerd te landen op dat vliegveld, maar dat het niet lukte door de organisatorische rotzooi daar. De Amerikanen schijnen de macht min of meer te hebben overgenomen, op zich is daar (tijdelijk) niets op tegen, als ze orde scheppen en de bestaande regering respecteren, maar een vliegtuig uit Miami met tonnen hulpgoederen is al drie keer onverrichter zake teruggekeerd naar Miami. Moet je dan aan de Kerken geven, hebben die wél ingangen om bij de mensen te komen? Ik krijg hier geen prettig gevoel van en het weerhoudt me ook van een gift (tot nu toe).

Goedemorgen allen! Ik had een heel verhaal geschreven over de enquete en zo, en bedacht me aan het eind dat het eigenlijk niet zo relavant was. Grappig is dat, je schrijft een heel stuk en dan lees je het na en denk je ach nee, dat is niet zo belangrijk. Laat ik jullie allen maar een fijne dag wensen!