davve50

Dag beste forummers, hier ben ik nog eens. Nog steeds alcoholvrij! Bijna 2 jaar en 10 maanden geleden nam ik het het besluit om te stoppen. Dag per dag, stapje per stapje. het was de beste maar ook moeilijkste beslissing in mijn leven. Want volledig stoppen met alcohol is een hele opgave. Ik nam de sprong in het diepe. Een 2de keer al. De eerste keer lukte het 8 maanden. Dus ik wist wat het was om te stoppen. Weer die spong in die diepe donkere put om opnieuw dag per dag naar boven te klauteren. Dat maakte het nog moeilijker. Maar had ik die beslissing niet opnieuw genomen en blijven volhouden dan weet ik niet of zeker of ik nu nog zou leven. Aan iedereen die wil stoppen. DOEN! Je kan hulp zoeken, praten, schrijven, ... maar uiteindelijk moet je het zelf doen. En de enige gouden regel is "vandaag niet", morgen is morgen. Succes iedereen. Hou vol! Het leven is zoveel meer waard zonder drank.

Nog even dit. Nog een jaar nadat ik gestopt was kreeg ik van mijn partner soms verwijten naar mijn kop geslingerd. Tegenstrijdig ook. "Je bent saai geworden", "heb je een leeg blikje verstopt", "waarom ben je gestopt in het tankstation, de wagen had toch nog voldoende benzine", ... Geloof me dat waren momenten dat ik dacht "Fuck it, ik ga terug zuipen!". Gelukkig heeft ze nu wel het volste vertrouwen in me. Soms wil ze me eens laten proeven van haar lekkere cocktail. Ik zeg resoluut neen. Maar dan dringt ze aan en zegt ze "je moet niet doordrinken maar gewoon eens lichtjes proeven hoe lekker de smaak is". Ik blijf herhalen dat het neen is zonder meer. Dan bekijkt ze me wel vol onbegrip en zie ik ze denken "onnozelaar" :-)

Thx Lady Jane. Ja het is echt wel een heel andere leven. Nooit gedacht dat ik alcohol helemaal uit mijn leven kon zweren. Altijd gehoopt maar ik durfde er nooit aan beginnen. Er waren altijd wel redenen om te drinken (plezier maken, verdriet, problemen afvlakken, iets vieren, tijdens het koken, lui dagje zetel, ...). Die ene dag heeft alles veranderd. De dag dat ik gewoon dat eerste glas niet nam en het dag per dag bekeek. Ik hoop dat mensen mijn verhaal lezen en het hen aanmoedigt om ook te stoppen. Wat mij er door heeft geholpen is dat ik elke dag als een afzonderlijke dag bekeek. Gewoon een dag dat ik tegen mezelf zei, nee nu even niet. Straks en morgen zien we wel. Maar zonder de druk op mijn schouders te leggen van "nooit meer". Want dat was voor mij de valkuil toen ik de eerste keer gebroken ben na 8 maanden te stoppen. Ik moet niets! Als ik wil drink ik straks terug een glas! En dat geeft me juist de rust en de kracht om elke dag niet te drinken.

Hoi hoi hier ben ik nog eens. Ondertussen ben ik de kaap van 2 jaar alcoholvrij voorbij :-) Het gaat goed en vlotjes. Nooit geen zin meer in alcohol. Een alcoholvrij biertje drink ik nog wel eens maar heel zelden. Niet als alternatief maar om eens een andere smaak dan frisdrank te proeven. Ik haal wel al eens een klein flesje wijn of donker bier in huis om een gerecht mee te maken. Mijn vrouw drinkt wel dus er staat altijd wel iets in de koelkast maar dat doet me helemaal niets. Ik kan dus in de winkel gerust voorbij de drankenafdeling lopen zonder de tegelvoer te bestuderen :-) Best wel trots op mezelf. Ik wel alert natuurlijk. Zeg nooit, nooit als alcoholist. Ondertussen weten al mijn naasten dat ik niet meer drink. Ik hoef dat ook niet meer uit te leggen. Als er iemand is die het nog niet weet en mij een glaasje voorstelt dan is mijn vrouw me steeds voor door te zeggen "mijn man drinkt niet hoor". Aan de zijn die eraan willen beginnen, go for it! Hou vol en heb geduld. Heel veel geduld. Niet twijfelen of uitstellen maar doen en eerlijk zijn met jezelf. In het begin is het een dolle rit maar geloof me maar, je krijgt er zoveel voor terug. Ook op financieel vlak! Succes iedereen!

Hier ben ik nog maar eens. Druk leven en sinds ik niet meer drink zit ik veel minder aan de PC. 17 maanden geleden dat ik gestopt ben met alcohol. Een heel ander gevoel dan pakweg na 8 a 10 maanden gestopt te zijn. Beetje zoals volwassen (meer bewust) worden. Toen was ik nog regelmatig bezig met er aan te denken. Niet meer drinken voelt nu normaal. Niet gedwongen, puur organisch. Ik heb er totaal geen behoefte aan. Bijna dagelijks zie ik op TV reclame over bier of loop ik in de winkel voorbij de drankafdeling. Het laat me helemaal koud. Als ik nog met drank bezig ben dan is het vooral mijn kinderen bewust maken van de gevaren ervan. Zij leren het leven kennen. Uitgaan, vriendjes, citytrips, ... en daar vaak altijd alcohol bij kijken. Jongeren vinden dat het erbij hoort. Kan best vind ik, maar niet altijd (geen gewoonte). Nooit gedacht dat ik een stadium van mijn leven zou komen dat ik anderen hierover de les zou spellen. Wat me ook is opgevallen is dat er al een paar mensen in mijn directe omgeving zijn die door mijn definitieve onthouding ook gestopt zijn met drinken. Anderen drinken minder. Ik heb hen nochtans nooit een opmerking gegeven. Van het stoppen tot nu kan ik misschien het best vergelijken met je opnieuw proberen thuis te voelen als je net verhuist bent. Dat gaat ook niet van vandaag op morgen. Je kan dat niet forceren. Geduld hebben en dan komt het vanzelf. Na het stoppen woon je in een leeg huis. Er is niets meer! Je voelt je helemaal alleen. Je beste vriend is weg. Je bent een stuk van jezelf kwijt. Je wil vluchten naar je vertrouwde huis. Daar waar je je thuis voelt. Elke dag dat je bent gestopt met succes, krijg je een nieuw item om je huis in te richten. En geloof me, mijn huis is opnieuw mijn nieuwe thuis. Gezellig, leuk, vertrouwd, mooi, ... In mijn nieuwe thuis is er geen drank meer. En dat is ook niet meer nodig. Aan iedereen die er aan wil beginnen. Niet twijfelen. Gewoon doen en dag per dag nemen. Niet kijken naar morgen. Focus je op de dagen dat je al niet gedronken hebt. Dat sterkt. Bewijs anderen dat jij het wel kan. Het is nooit te laat om er aan te beginnen. Geloof in jezelf. Iedereen kan het. Het is de moeite waard! Succes iedereen. Ik lees mee en kom nog wel eens terug ;-)

Here we go... - Niet heel erg maar vreemde situatie: Ik was met de wagen op weg naar mijn buitenverblijf. Ongeveer 200km. De wagen zal tot het plafond vol met materiaal om daar werken uit te voeren. Mijn zicht was sterk belemmerd door houten planken die tot tegen de voorruit waren gestapeld. Rechts en achter van me had ik geen zicht. Ik moet dan zo'n 80km langs landelijke- en boswegen en dorpjes waar je geen levende ziel ziet. Dus muziekje op, rustig cruisen en een blikje bier in de aanslag. Ik had denk ik al 2 halve liters binnen. Maar dat stelde toen niets voor. Plots stond er in een boerendorpje langs de Franse grens om de hoek langs een bos een politiewagen met twee agenten die me aanmaanden aan de kant te gaan. Ik dacht van OK hier hebben we het. Wagen fout geladen, geen zicht, drankadem, ... Agent vraagt raampje te openen en zegt, "bonjour monsieur, meneer gaat goed werken zie ik. Mag ik je papieren even." Ik zag de agent naar het open blik bier kijken. Hij stak zijn hoofd door het raam en zei, "zo, meneer gaat zeker zijn hele chalet verbouwen". Ik zeg met een geforceerd lachje "ach af en toe moet je wat herstelwerk doen he, of die barak houdt het niet meer." De agent, met een adem die rook naar een dampende kookpot wodka, zei al groetend "papiers en ordre, bonne route et bon travail monsieur". Zijn collega met een UZI in de aanslag knikte met een oprecht lachje. Ik vertrok rustig en keek op mijn GPS om zien of ik niet ergens in Rusland verzeild was geraakt. - Na een serieuze maandagochtendkater een onverwacht, belangrijk en zeer dringend online gesprek met de grote baas. Plots kon ik het niet meer trekken. Ik zeg zo normaal mogelijk klinkend, "een ogenblikje, ik voel me even niet zo goed, ik kom dadelijk terug bij je.", waarop ik naar het toilet loop en mijn hele maaginhoud met alle bijhorende kokhalzende geluiden in de pot spuw. Om dan op te merken dat ik mijn mobieltje nog in de hand had. "Hier ben ik terug" zeg ik. Waarop hij antwoord, "ziek zijn en toch doorwerken, dat is een voorbeeld."

Bedankt. Fijn om te lezen. Steunt me. We zijn een koppel dat kan praten zonder iets te zeggen. Omdat we elkaar al zo lang kennen. Dat is vaak handig maar soms ook niet. Zoals in dit geval. Ik laat het nog even rusten en wacht op het momentum om het voorzichtig aan te kaarten. Ze weet in elk geval al dat ik die beschuldiging van misschien stiekem te drinken helemaal niet fijn vind. Misschien volstaat dat en moet ik het verder laten rusten en afwachten. Je hebt hier zeker een punt. We moeten elkaar terug leren kennen want ik ben een andere ik. Stoppen met drinken is meer dan alleen dat glas laten staan. Soms voel ik me schuldig omdat mensen in mijn naaste omgeving zich ongemakkelijk voelen als ze een fles ontkurken. Ik heb het gevoel dat het dan mijn fout is dat zij geconfronteerd worden met hun drinken. Want ik weet dat ze ook kampen met een haat- liefdesrelatie met alcohol. Beetje het gevoel van het lelijke eendje in de bijt. Je hoort er niet meer bij. Alsof ik het feestgedruis weer kom verstoren. Maar soms krijg ik ook wel eens de vraag (achter de hoek dan) waarom ik niet meer drink en hoe ik dat in godsnaam kan volhouden.

Bedankt voor de vele reacties. Geeft me ook vertrouwen en rust. Fijn om die steun te krijgen op dit forum. Ik ben er wel erg van geschrokken dat na bijna een jaar dat volledige vertrouwen er nog niet is. Want bij één glas zou ze het al kunnen zien aan mijn gezicht. Ik ben immers een slechte leugenaar en dat weet zij ook:-) Neen, we zijn geen praters. Wel als het over de kinderen gaat. Maar niet over zaken zoals dit, of bv sex. Dan begint ze snel over iets anders. Meestal gaat het dan ook weer over de kinderen, werk, of familie. Dus echt eens naast elkaar zitten en daarover praten lijkt wel taboe. Dus dat maakt het extra moeilijk voor mij. Wet je zegt over nederigheid begrijp ik heel goed. Vroeger begreep ik dat niet. Ik heb deze situatie gecreëerd, dus ik ben de schuldige en heb ik dat opzicht wel begrip voor dat vertrouwen dat er na bijna een jaar nog steeds dus niet helemaal is. Maar het doet wel pijn. Klopt. Mogelijk is dat ook 'een' oorzaak. Ik denk dat ze niet begrijpt hoe iemand (en ik zeker) zo van de ene dag op de andere volledig de drank heb afgezworen en zelfs niet meer gewoon eens een glaasje sociaal wil meedrinken. Misschien heeft de stress met de aankomende feestdagen er mee te maken. Want zeg nu zelf, Kerst en nieuwjaar baden steeds in drank. Apero, plechtig openen van de flessen bubbels op Kerstavond, op Kerstdag de tweed ronde, en dan met oudejaarsavond weer van hetzelfde. Maar het voelt sterk aan dat de mensen rondom mij daar meer problemen mee hebben dat ik niets wil drinken dan ikzelf. Ze heeft geen problemen met drinken. Maar als ze met een vriendin op stap gaat dan vloeit de drank wel rijkelijk en zijn de katers er ook. Ik sta er dan naast als, zo nuchter als een huis. Ik denk dat ze het wel leuker zou vinden als ik wel sociaal zou kunnen meedrinken. Misschien vraagt ze zich wel af waarom net haar dat nu moet overkomen om een partner te hebben die een probleem heeft met alcohol. Maar ze heeft wel al een aantal keer gezegd dat ze trots op me is. Dus vandaar dat ik deze beschuldiging niet goed begrijp. Wel ja zo had ik het nog niet bekeken. Dan kan ze er inderdaad al lang mee rond lopen. Maar ze moet toch weten dat ze me nog nooit heeft kunnen betrappen op drinken. Dat zou geen week duren denk ik. Als iemand nog maar één glas heeft gedronken en op een meter van me staat dan ruik ik de dranklucht al. Niets wijst er voor haar op dat ik stiekem zou drinken. Als ik dronk isoleerde ik mezelf meer tegenover mijn partner. Omdat ik onzeker was en bang dat ze mijn adem zou ruiken. Ik ben iemand die ruzie in onze relatie altijd uit de weg wil gaan. Juist omdat diepe gesprekken niet mogelijk zijn. De discussies blijven dan aan de oppervlakte, terwijl ik een gesprek wil waarin we samen naar de kern van het probleem of de discussie gaan. Wat er ook gebeurd of gezegd wordt, mijn besluit staat vast. Alcohol drinken hoeft voor mij niet meer. Ik zal nooit zeggen dat ik nooit meer dal drinken. Maar vandaag zeker niet.

Bedankt Lady Jane. Dat geeft me toch al een beter gevoel. Ik ga het eerstdaags op tafel gooien (op een rustige manier :-))

Hier een concreter antwoord op je vraag. Ik heb best wel veel ervaring met Antabus maar ik ben geen dokter en praat enkel uit mijn ervaring, dus ga steeds te rade bij een arts. Mijn advies is zeker om antabus te gebruiken om volledig te stoppen met drinken en niet op de manier die jij voorstelt en hoe ik het dus ook deed. Alleen al het feit dat je antabus wil gebruiken zegt iets over je drinkgedrag. Nl. dat je met een verslaving kampt en dan zal je NOOIT matig en gecontroleerd kunnen drinken. Dus volledig stoppen is ook stoppen met vechten. Drinken vs antabus blijft een ellendige strijd hoor! Antabus kan je inderdaad gebruiken om je drinkgedrag tijdelijk een halt toe te roepen. Stel, je wil alleen in het weekend drinken (beginnend op vrijdagavond). Dan neem je maandagochtend een kwartje (zeker geen hele tablet!!). Een hele tablet kan makkelijk tot 2 weken blijven nawerken. Mee opletten! Vrijdagavond kan je dan voorzichtig iets drinken maar je zal voelen dat dit niet zo lekker bevalt als anders. Drink heel rustig een half glas (geen sterke drank!) en wacht dan een kwartier om aan te voelen of het kan. Zaterdag en zeker zondag kan je dan wel drinken. Maar eigenlijk zit je dan antabus te 'misbruiken'. Maar in ieder geval is het beter dan continue doordrinken. Als ik er 1 voordeel van kan opnoemen is het dat je door die dagen niet te drinken je telkens het herstel van je lichaam voelt, zeker 's ochtends. Tegen woensdag voel je dat het beste. Je gaat dan misschien ook meer nadenken over je verslaving. Maar verder geeft het een vals gevoel van controle houden. Je zit in een rollercoster, continue up en down. Daar wordt je op termijn ziek van en gek van in je hoofd. Goed voor je lever zal het niet zijn want zelfs met een kwartje voel je op vrijdag dat je lever de alcohol niet goed verwerkt krijgt. Drink NOOIT als de antabus nog volop werkt want dat is heel gevaarlijk. Hartkloppingen, zware hoofdpijn, zweten, warm, ... Wees heel voorzichtig. Je zal zelf aanvoelen hoeveel antabus je kan gebruiken maar begin zeer laag. Als je toch zou voelen dat het bv. plots begint te werken na een paar drankjes (dat kan!) dan veel water drinken. Mijn laatste en belangrijkste advies is: Volledig stoppen lijkt zo een gigantische stap maar het is vrij simpel hoor. Gewoon elke dag aan jezelf beloven 'vandaag niet' en morgen zien we wel, zonder na te denken. Gewoon doen. Ik heb het uiteindelijk gedaan zonder antabus. Maar antabus heeft me met momenten wel geholpen met een tijdelijke soort reset. Soms nam ik antabus om een aantal weken niet te kunnen drinken. Als je antabus neemt probeer dan zeker gezonder te eten en bv te sporten. Ik ben bijna een jaar clean en ik heb niets tegen iemand die drinkt of verslaafd is. Maar ik weet uit welk diep gat ik kom. Net zoals iedereen die volledig gestopt is. Het feit dat je antabus wil gebruiken om jezelf te dwingen met perioden tijdelijk niet te drinken geeft duidelijk aan dat je verslaafd bent. Dan ben je te ver. De rek is kapot. Je kan niet meer matig drinken.

Nu bijna een jaar gestopt en het gaat goed. Ben cold turkey gestopt en dat was best wel moeilijk. Niet drinken voelt heel normaal nu en ik hoef geen moeite te doen (wel alert blijven ja). Liever geen dan één... zo kijk ik naar de feestdagen die er aan komen. Maar om te geraken waar ik vandaag sta heb ik toch wel moeten vechten. Maar dat is een mooie investering geweest. Mijn partner vertelde me onlangs dat ze twijfelde dat ik soms stiekem drink. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel. Dat heeft me diep gekwetst. Ik lachte er eerst mee omdat ik zeker was dat ze dit als grap bedoelde. Maar ze meende het. Ik heb uiteraard gezegd dat dit dit niet fijn vond om te horen en ik dat ik al bijna een jaar geen alcohol meer gedronken heb. Verder ben ik er niet op ingegaan maar het blijft aan me kleven. Ik weet niet waarom ze dat denkt. Ik heb nooit geen katers meer, nooit geen rood gezicht, nooit geen drankadem, praat nooit meer met een gespleten tong, ik sensibiliseer mijn kinderen vaak, geen lege flessen meer (tenzij die van haar), geen volle zak blikjes meer, geen gezeul meer naar de glasbak, enz. Ik wil dit terug aankaarten bij mijn partner maar weet niet goed hoe ik haar kan overtuigen want ik begrijp haar reactie helemaal niet. Het is volledig uit de lucht gegrepen. En dat nu te moeten horen net de feestdagen er aan komen is zeker niet leuk en respectvol. En ik wil me ook niet kwaad maken. Sinds ik gestopt ben met drinken ben ik veel rustiger geworden en denk beter na voor ik iets zeg. En dat wil ik graag zo houden. Hoe zouden jullie daar mee omgaan?

Met toch wat schaamte lees ik mijn bericht van 4 september over mijn gebruik van 0,0% bier. Ik begrijp nu dat ik dat eigenlijk wel dronk als substituut. Nu weer bijna 1,5 maand later kan ik gerust zeggen dat ik dat helemaal niet lekker meer vind en er geen behoefte meer aan heb. Wat het ook is... bijna 9 maanden clean. Eén ding valt me het meest op: de tijd gaat vreselijk snel! Als ik nog dronk leek een week wel een maand te duren ivg met nu. Ik voel me goed, besteed veel meer tijd aan mijn gezin, taken in huis, en... quality-time voor mezelf. Meer tijd voor mijn hobby's. Ik heb weer mijn zelfvertrouwen terug terug gevonden. Voor mij lijkt de tijd van het "clean worden" voorbij. Dat heb ik niet willen forceren (door teveel te eisen van mezelf) maar gewoon zijn gang laten gaan. Met forceren bedoel ik (wat ik bij een eerste stoppoging van 8 maanden heb gedaan): me verplichten om dingen te doen die me "zouden" kunnen helpen te stoppen, zoals boeken lezen, motivatievideo's kijken, sporten, oude hobby's opnemen, enz. Dat is vanzelf terug gekomen. Iedereen zal dat anders ervaren. Ik moet wel toegeven dat ik van een gelegenheidsroker naar een ander type roker gegaan ben. Dagelijks 1 tot 3 sigaretten. Soms lukt het om een dag niet te roken. Vroeger rookte ik alleen als ik dronk maar dan eerder ook bij gelegenheid (café, uitgaan, ...). Niet goed dus maar mijn doel was stoppen met drinken en daar ben ik nog steeds trots op. Gelukkig blijft het al maanden bij gemiddeld 1 a 2 sigaretten/dag. Meer dan dat voel ik me ziek en als een levende asbak. Dus volgende stap is daarmee stoppen. En oh ja, koffie! Drink ik gemiddeld 5 tassen per dag van. Sterkte aan iedereen en volhouden. Ik lees vaak mee. Sorry dat ik niet meer schrijf maar mijn werk vraagt veel tijd en energie.

Bedankt voor de fijne reacties. Ik zal trachten wat actiever te zijn op het forum. Iig als je me niet leest, ik lees wel regelmatig mee. Als ik het moeilijk zou krijgen dan zal je me hier zeker terug lezen. Mijn verhaal is dan misschien een voorbeeld voor velen, maar ook ik weet dat ik morgen kan hervallen en moet elke dag alert zijn. Aan zij die twijfelen, zoek geen uitvluchten meer en doe het nu, vandaag nog. Genieten van het leven kan ook zonder drank. Stop met vechten, het is een strijd die je niet kan winnen. Hou vol, zoek steun, praat erover als dat kan, zoek een vertrouwenspersoon, zoek een nieuwe hobby, ga sporten, whatever... maar drink vandaag nu eens niet. Je hoeft enkel maar 'vandaag' niet te drinken. Uren worden dagen en weken worden maanden. Nuchter worden gaat niet van vandaag op morgen. Het heeft tijd nodig en elke dag dat je niet drinkt sterkt je karakter. Zoek niet steeds naar waarom voel ik dit, waarom dat, waarom... laat die gedachten en gevoelens over je heen komen en heb geduld. Het is als een open wonde die moet helen of zoals een revalidatie na een operatie. Heb geduld! Sterkte aan iedereen en bedankt voor de steun hier.

UPDATE: Ik heb me hier opnieuw geregistreerd want was alle gegevens van mijn account kwijt. Op 6 februari 2021 kwam ik me hier voorstellen (was gestopt op 28 januari 2021). Nu meer dan 7 maanden verder ben ik nog steeds clean! Geen alcohol meer voor mij. Dit is de twee serieuze poging sinds 2014. Ik was toen na 8 maanden zo dom om weer een biertje te drinken met alle gevolgen van dien. Op 16 september dit jaar zal ik dat record van me verbreken. Ik hou een kalender bij met de dagen dat ik alcoholvrij ben. Soms vergeet ik die weken na elkaar in te vullen omdat niet drinken een gewoonte is geworden. En daar ben ik trots op. Ondertussen weet mijn naaste familie en vrienden dat ik neen zegt tegen alcohol. Ze weten ook waarom. Ik denk dat ik zowat alles heb gehad van de meest gekende valkuilen. Verjaardagsfeestjes, terrasjes, borrelparty, flessen drank gekregen van vrienden die het niet weten (ik aanvaard ze vriendelijk en hou ze bij voor als er volk komt of geef ze cadeau aan iemand), etc. Er staat altijd drank ik huis voor als er bezoek komt of mijn vrouw eens wat wil drinken. Sommige gerechten bereid ik met drank (wordt uitgekookt). Het doet me niets. Heb ik dan geen moeilijke momenten meer? Toch wel. Heel af en toe maar die worden zeldzaam en die gaan ook zeer snel over. Ik hoef niet meer te vechten zoals in de eerste weken/maanden. De eerste 3 a 4 maanden waren een hobbelig traject. Ik liet het maar op me afkomen, zonder professionele hulp, geen schouderklopjes, ... gewoon ondergaan met die ene gouden regel voor succes. Nu niet! Vandaag niet! Zonder aan morgen te denken. Na 3 a 4 maanden dacht ik dat ik zou breken. Ik begon dan maar met bier 0,0% te experimenteren. Dat was een risico als ik daar nu terug naar kijk. Want ik begon daar evenveel van te drinken als bier met alcohol. Ik kreeg er hoofdpijn van en voelde me slecht. Toch was er geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om terug alcohol te drinken. Ik ben daar dan maar mee gestopt want had cravings voor die 0,0. Nu na meer dan 7 maanden alcoholvrij kan ik genieten van een terrasje met vrienden, familie of gezin, een BBQ, ... zonder alcohol. Met een pils 0,0, fruitbier 0,0, koffie, mocktail, frisdrank, thee, ... maakt niet uit. Ik ken ondertussen mijn favoriete drankjes wel. Dat craving-gevoel bij 0,0 bier is verdwenen en ik kan ervan genieten zonder schuldgevoel, zonder zin naar het echte, het smaakt en is eens wat anders dan al die frisdranken. Mij heeft dit er door geholpen maar ik denk niet dat het voor iedereen is weggelegd. Je moet er aan kunnen 'wennen' en dat is een risico. Ik heb dus heel wat keuze als ik op restaurant ga, terrasje, enz. En dat geeft me steeds een rustgevend gevoel. Mijn partner vindt het ok. En net daardoor kan ik ook meer genieten van iets anders op de kaart. Als 0,0 op de kaart staat dan hoeft het niet altijd. Met dat 'wennen' bedoel ik dat je receptoren in je hersenen in het begin vreugdesprongen maken als je 0,0 drinkt. Na een tijdje gaan ze voelen dat ze belazerd worden en dan pas kan je er daar wel van genieten en ga je het ook minder willen drinken. Dat is mijn ervaring. Ik wil het niemand aanraden maar voor mij was het op dat moment 'alles is goed om te stoppen en vol te houden'. Ik praat dus enkel vanuit mijn ervaring. Mijn rugpijn heb ik nu onder controle. Ik heb in totaal 5 weken erg afgezien van de rugpijn door het stoppen met drinken. Alsof mijn lichaam zich wou wreken. Ik ben ook een 5-tal kg vermagerd. Mijn geest en lichaam zijn tot rust gekomen. Geen druk meer op mijn schouders. Stiekem heeft al iemand van mijn familie me gevraagd of hoe ik dat kan volhouden en of ik tips kan geven (kampt ook met een alcoholprobleem). Van dag tot dag zeg ik dan. Maar iedereen moet die rollercoaster op zijn manier beleven (ondergaan). Ik stoor me niet aan mensen in mijn omgeving die drinken. Wel zie ik vaak dat zij zich verveeld voelen met het feit dat ik neen zeg tegen alcohol. Omdat ze geconfronteerd worden met hun eigen drinkpatroon denk ik. Dat zijn dan mensen die vaak wel eens een glas teveel drinken. Wat het ook is of mag zijn... voor mij is het alcoholhoofdstuk in mijn leven voorbij. Ik zit er niet meer over te piekeren.