Wings69

Even update na bijna 2 jaar! Destijds stond ik vlak voor een opname, maar door allerlei omstandigheden durfde ik het toch niet aan, met als gevolg dat ik gewoon door bleef gaan met elke avond drinken tegen beter weten in. Desondanks terug opnieuw door allerlei omstandigheden het besef gelukkig weer gevoeld dat ik zo niet meer verder kan en wil leven. Komende woensdag word ik opgenomen voor detox in Enschede en vanuit daar verdere klinische behandeling in Rekken. Ik vind het verschrikkelijk eng, maar ik voel vooral ook opluchting dat ik mezelf eindelijk in meerdere opzichten durf te laten helpen!

ik zit er nu aan te denken om dan alleen maar de detox te doen van 8 dagen met de hoop dat ik het daarna eventueel kan doorzetten zonder langdurige opname.

hier even een update van mijn kant. Ik heb eergisteren gehoord dat mijn contract met een jaar verlengd wordt, contract zal over 2 weken ondertekend worden. Gisteren bericht ontvangen dat er plek is voor klinische opname inclusief detox van 8 dagen rond januari (met indien noodzakelijk, een klinische opname van 4 maand). Mijn werkgever weet niets van mijn alcoholprobleem en weet niet beter dan dat het goed met mij gaat. Het voelt nu zo als verraad wanneer ik nadat ik mijn contract heb getekend, ik moet zeggen dat ik 4 maand moet worden opgenomen. Hoe zeg ik dit? Ik werk in de verzekeringsbranche en verwacht weinig begrip. Komt ook nog bij dat ik een goedkopere woning aangeboden heb gekregen, welke begin februari zal worden opgeleverd. Hoe moet ik dit realiseren als ik dan in een kliniek zit? Ik heb langdurige opname nodig, maar zie nu even alleen maar vreselijk veel beren op mijn weg. Ik heb ook een hond die verzorgd moet worden. Maar nog steeds wil ik zo graag afkicken van alcohol. Ik weet het even niet meer en mijn hoofd zit vol met dilemma's momenteel.

Ik moet het hele stop traject nog ingaan....ik ben net als jij extreem bang voor leven en bang voor al mijn gedachtes en angsten met een soort van vooruit werkende kracht. Ik heb een diep gewortelde angststoornis en leef voortdurend in een soort van vluchtmodus. Alcohol gebruik ik al zeker 20 jaar om deze onbestemde angst te verdoven. De reden dat ik besloot om hoe dan ook te stoppen met alcohol; is bij mij eigenlijk de intense behoefte om te voelen dat ik wel degelijk een keuze heb om hoe dan ook weer de regie te kunnen nemen over mijn leven. Als ik door ga met drinken hoef ik niet meer te kiezen....want dan ga ik vanzelf wel dood door het hardnekkige gebruik er van. Ik moet er niet aan denken dat dit dan het einde van mijn leven zou zijn....ik hoop voor jou ook niet! Hey maar nogmaals....mijn traject gaat binnenkort beginnen en ben als de dood; (weet echt niet of ik mezelf staande kan houden zonder alcohol) maar ik wil zo graag weer echt leven vanuit mijn eigen zelf! Of beter gezegd; ik wil mezelf weer enigszina vrij voelen, dat vooral....zelfs wanneer dit met veel pijn en onverwerkt verlies gepaard gaat.

Vanmiddag intakegesprek gehad bij Tactus. Ik ben aangemeld voor detox en aansluitend klinische opname. Wachttijd ongeveer 3 maand. Er is tegelijkertijd een soort van 2e spoor uitgezet...namelijk alleen maar detox gedurende 8 dagen. Puur om te ontdekken of ik het daarna ook zonder opname zou redden en dan ambulant. De detox zou ongeveer over 3 weken kunnen plaats vinden. Nu op dit moment voel ik van alles door elkaar heen; angst;onrust; opluchting; onzekerheid betreft mijn werk. Wat ik door alles heen voel is toch een soort onbestemd gevoel van overgave en rust. Het besef dat er echt hulp is en ik niet langer het gevoel heb dat ik machteloos en hulpeloos overgeleverd ben aan alcohol. Maar toch....ik vind het doodeng allemaal. Ik ben niet eens echt dronken nu. Maar het vooruitzicht van een drastische verandering op toch best korte termijn maakt dat ik vol met adrenaline zit.

Hey en jij ook bedankt voor het delen! Het is echt heel fijn dat er herkenning is....ik kan me soms zo alleen voelen in mijn bizarre gedachtenpatronen.

Tja de angst voor doodgaan is bij mij eigenlijk vooral de angst voor verlies van controle; angst voor het onverwachte. Maar door mijn angst te verdoven met alcohol elke avond, geef ik eigenlijk juist de regie weg over mijn leven, laat dan de alcohol overheersen. Pffff....alcohol is echt mindfuck! Ik weet inmiddels zo goed hoe het allemaal werkt bij mij....wat nu bij mij gewoonweg ontbreekt is de moed om mijn angsten onder ogen te zien. Ik schaam me om het te moeten zeggen, maar doe het toch. Ik voel me fysiek vaak zo extreem angstig, dat ik serieus denk dat alcohol voorkomt dat ik ter plekke dood ga. Omdat ik dan serieus denk dat wanneer ik niet drink, ik dan zo extreem angstig word dat mijn hart het dan begeeft. En precies daarom moet er bij mij iets radicaals gebeuren. Ik moet leren vertrouwen (onder medische begeleiding) op mijn lichaam en geest....zonder alcohol. In een nieuwe geruststellende modus komen zeg maar. Dus vandaar dat ik echt serieus uitzie na een opname. Daarna begint het pas echt; dat besef ik me heel goed. Maar ik moet echt gauw volledig uit mijn patroon en het liefst zo snel mogelijk.

Mijn plan is om hoe dan ook uiteindelijk helemaal te stoppen. Minderen is geen optie voor mij helaas. Maandag 12 oktober heb ik mijn 1e intakegesprek bij Tactus. Zoals ik het zelf zie, is een opname noodzakelijk voor mij, met als doel uit mijn vast geroeste patroon te komen en puur vanuit het besef dat ik het alleen thuis echt niet red om ineens te stoppen; dit dus vooral vanwege mijn heftige neurotische angsten. Sinds ik mij hier heb aangemeld probeer ik mijn alcoholgebruik wel te minderen, door steeds mijn 1e glas zo lang mogelijk uit te stellen. Helaas lukt het mij niet om minder dan 2 flessen wijn ( 7,5 % alcohol) te drinken. En hoe erg het ook klinkt, ik zorg er altijd wel heel dwangmatig voor dat ik minstens 3 fles wijn in huis heb. Dus de volgende dag staat er dan altijd nog 1 ongeopende fles tot nu toe. Mocht een opname toch te lang duren, dan hoop ik dat Tactus mij helpt om tot die tijd toch de alcohol enigszins de baas te worden. Wat ik echter wel weet, is dat ik hoe dan ook hulp nodig heb en er ook echt voor wil gaan. Hoe gaat het bij jou nu met jouw angsten? Is dit bij jou minder geworden inmiddels?

Ik heb hem inmiddels besteld! Ben heel benieuwd! Ik gebruik al heel lang Aloë Vera hitte crème voor mijn nek. Het is een heerlijk middel, maar een tube kost 20 euro. Het zou mooi zijn als dit matje de spierspanning vermindert. Ik lees er in ieder geval veel positieve ervaringen over op internet.

Hey dank je wel voor de link! Ik heb hier als eens eerder over gelezen. Ik heb veel spanning in mijn lijf ( met name nek en schouders). Ik ga hem nu toch maar bestellen. Hij is ook niet heel prijzig gelukkig.

Tja eigenlijk is het gewoon heel simpel; door het inderdaad gewoon maar te doen he!? Ik neem mezelf voor om vanavond in ieder geval voor 24.00 naar bed te gaan, met een boek!

ik ga nu maar gewoon naar bed. Het gekke is dat als ik eenmaal in bed lig ik niet meer denk aan alcohol. Het is meer dat ik het naar bed ga uit stel, uit angst voor piekeren. Angst voor leegte en fysieke sensaties in mijn lijf denk ik. Vroeger las ik eindeloos in bed tot dat ik in slaap viel. Ik hoop dat ik ooit weer in die modes kom. Ik word gek van dat krampachtige in mezelf!

wat maakte dan dat je de kliniek zo snel weer wilde verlaten? Ik ondertussen raak al weer behoorlijk aangeschoten merk ik...maar het geeft me al lang niet meer de voldoening die ik ooit wel had. Het bevestigt alleen maar mijn wanhoop en mijn hulpeloosheid. Ik wil niet meer drinken maar ben ook als de dood om voortaan nuchter mijn avonden/nachten door te komen. Ik heb de tip van lady jane gelukkig wel opgeslagen. Ook diep in de nacht is er altijd wel iemand bereikbaar. Alles beter dan 112 bellen!

hey voor mij hoef je echt geen sorry te zeggen hoor! Tot nog toe zit ik hier op dit forum terwijl ik zelf nog niet eens ben gestopt met alcohol. Ik heb echter wel het sterke voornemen dit wel te doen. Dit forum zie ik als een enorme ondersteuning en vooral herkenning. Wat ik lees (ook bij jou) is vooral openheid en de erkenning dat stoppen met alcohol beslist niet makkelijk is als je eenmaal verslaafd bent geraakt. Ik put hoop uiteraard uit succesverhalen...maar juist ook uit verhalen van mensen waarbij het allemaal niet zo gemakkelijk gaat. Het betekent dat we allemaal maar gewoon mensen zijn. Bij de 1 lukt het stoppen vanzelf, daar waar het bij een ander met vele vallen en opstaan gaat. Ik lees ook verhalen hier van mensen die nooit echt kunnen stoppen. Maar het feit dat hierover met zoveel openheid geschreven wordt, betekent voor mij alleen maar dat dit er mag zijn. Alcohol de baas hoeft niet te betekenen dat er dus gelijk gestopt wordt met drinken toch? Essentieel lijkt mij vooral dat er erkenning is voor het probleem en dat hier hulp voor gezocht wordt. Dankzij dit forum is er ruimte voor mensen die issues hebben met alcohol. En ik vind het mooi te zien (lezen) dat iedereen hier gewoon zichzelf kan zijn....zelfs wanneer het stoppen met alcohol na vele pogingen gewoonweg onmogelijk lijkt. Echt mooi te lezen hoeveel steun hier is voor elkaar

uit jouw woorden begrijp ik dat het nog niet echt lukt met het stoppen met alcohol? Het woordje "dom" gebruikte ik puur voor mezelf hoor, laat dat even duidelijk zijn oke? Ik zie namelijk mensen die willen stoppen met alcohol (zoals ik) maar waarbij dit met vele terugvallen gaat, juist als heel moedig. Van mezelf vind ik het ronduit dom dat ik het al die tijd echt wel wist, maar er voor koos om het te negeren. Nu achteraf weet ik dat ik de realiteit niet onder ogen durfde te zien.

tja...het effect van alcoholmisbruik; complete mindfuck

oh daar zeg je me wat over bijsluiters! Ik durfde heel lang geen bètablokkers te slikken vanwege de bijwerkingen; terwijl de gevolgen van langdurig een te hoge bloeddruk veel ernstiger zijn zonder bètablokkers. Jaren lang geweigerd om ontstekingsremmers te slikken i.v.m. de bijwerkingen en de angst daar dan aan dood te gaan. Ondertussen wel gewoon met de bijsluiter in mijn hand het ene glas wijn met de andere weg drinken en natuurlijk nog maar weer eens een sigaret erbij. Niet echt te vergelijken, maar hetzelfde heb ik nu met het voornemen om eindelijk weer te gaan sporten. Ik weet dat het zo ontzettend goed voor me is...maar ik durf het niet goed, uit angst dat ik een hartinfarct krijg op het moment dat ik na jaren van stilstand mijn hart weer eens intensief laat werken. Nee beter dan maar een glas wijn en een sigaretje! Wat een ziekelijke absurde gedachte is dit toch! Ik sta erbij en ik kijk erna.....al veel te lang! En ik al die tijd maar denken dat ik intelligent was? Alcohol heeft er voor gezorgd uiteindelijk dat ik al zeker 20 jaar elke avond een vreselijke domme keuze maak. Het meest domme van dit is eigenlijk, dat ik de volgende dag besef dat het dom was; maar besluit om nog maar 1 enkel avondje dom te zijn.....Het woordje 'dom' verander ik voor het gemak maar even in luchtig....ik moet het immers wel rechtvaardigen voor mezelf. Ondertussen vind ik maar 1 ding van mezelf en dat is dat ik een vreselijke angstige en onzekere vrouw ben en ik mezelf vreselijk gevangen voel in een leven die ik gewoonweg zelf gecreëerd heb. Dat ik mijn eigen creatie weer volledig ongedaan kan maken en ik regie kan nemen in een prettiger en bovenal gezonder leven , geeft mij moed!! ( mede dankzij dit forum)

Vroeger toen ik nog niet dronk, las ik de ene medische encyclopedie na de andere zodra ik lichamelijk wat voelde. Vreselijk dwangmatig en obsessief. Uiteindelijk is dit minder geworden...pas veel later ben steeds vaker wijn gaan drinken. Nu zit ik in een vastgeroest patroon waar ik uit mezelf niet uitkom. Als ik hartkloppingen ervaar en angst voor een hartstilstand steek ik gauw een sigaret op. In de avond bij elk lichamelijk ongemak gauw een glas wijn. Hoe ongelooflijk paradoxaal

Angst voelt voor mij als een enorme beklemming; het gevoel nooit echt 'vrij' te kunnen leven. Als ik alcohol drink dan voelt het even als een soort van verlichting. Tegelijkertijd besef ik steeds meer hoe ik mijn angst gebruik als excuus om te drinken en deze dwang leg ik mezelf op; wetende dat ik mezelf hiermee nog meer klem zet. En ja; ik snap dus heel goed jouw angst dat je nooit uit die verslaving komt. Toch geloof ik dat daar wel een vrije keuze is. Althans voor mij. Ik heb de vrijheid om mijn 1e glas wijn niet te drinken. De dwanggedachten die ik heb kan ik helaas niet uitschakelen. Echter kan ik er wel voor kiezen om hier anders mee om te gaan; hulp te vragen; zoeken naar een andere ( constructieve) manier. Vroeger sportte ik heel veel; was echt een enorme uitlaatklep. Helaas is dit door het alcoholgebruik gestagneerd. Wat ik voor nu nodig heb is een totale reset van body en mind. Ik kan niet wachten op een opname. Er moet bij mij gauw iets doorbroken worden, heel radicaal! Ik wens jou ook heel veel sterkte toe met alles

Dat is wel een goede tip, dank je wel!

Neurotische angsten heb ik eigenlijk al heel lang en inderdaad ook al toen ik nog niet dronk. Ik heb ooit cognitieve therapie gehad, maar heeft niet echt veel geholpen. Ik bleek een gegeneraliseerde angststoornis te hebben. En tja....het dagelijkse alcoholgebruik heeft dit bij mij helaas alleen maar versterkt. Een van de redenen dus voor mij om te willen stoppen met alcohol.

Ik word echt gek van mezelf! Ik wilde vanavond echt proberen om nuchter mijn nacht in te gaan. Maar mijn onrust in mijn lijf en angst voor doodgaan is dan toch weer zo extreem dat ik voortdurend de neiging voel 112 te bellen. Op zo'n moment voel ik dan echt zo ontzettend veel paniek en doodsangst en ik schaam me om het te moeten zeggen; maar na een aantal wijntjes verdwijnt die onrust en kan ik uiteindelijk slapen. Ik kan niet wachten tot mijn 1e intakegesprek 12 oktober, want mijn extreme neurotische angst en mijn vlucht tot alcohol beheerst mijn leven.

wat maakt dat jij denkt dat dit een leugen is? Denk jij dat we gevormd zijn zonder invloed van opvoeding en andere omgevingsfactoren? Zou betekenen dat we dus eigenlijk een leeg omhulsel zijn! Van mezelf weet ik dat ik mijn verslaving niet op zichzelf staat...ik ben erfelijk belast; tegelijkertijd zijn er vele dingen in mijn jeugd en opvoeding gebeurt die van enorme invloed waren op mijn ontwikkeling, waardoor ik onvoldoende basis en stabiliteit ontwikkeld heb en me dus extra kwetsbaar hebben gemaakt voor verslavingen.

@Descartes33 Ik zit dus ook al een tijdje te panieken over mijn werk en mijn toekomst. Na een eerder bericht van mij hierover besefte ik dat juist werk en de waarde hiervan een enorme trigger is....ik wil nu niets liever dan gewoon niet meer afhankelijk zijn van alcohol. Dat is nu mijn voornaamste levensdoel...en de zorgen over hoe het verder gaat betreft mijn carrière moet ik maar proberen los te laten; hoe vreselijk moeilijk ook!. Zoals ik het nu zie ga ik mijn echte kwaliteiten pas weer ontdekken wanneer ik eindelijk weer langere tijd nuchter ben....pas dan ook kan en durf ik denk ik de echte balans op te maken. By the way...ik heb nog wel steeds vertrouwen in de hulpverlening!

I feel you...ik heb het grootste gedeelte van mijn leven gewerkt in de hulpverlening....na een heftige burnout en na een lange adempauze terecht gekomen in de verzekering. Ik loop enorm aan tegen regelgeving en allerlei procedures. In deze tijd/maatschappij lijkt het unieke individu steeds meer ondergeschikt aan echte aandacht aan echt zorg en aandacht. Tijdens mijn avonden onder invloed heb ik heel wat geschreven aan mezelf met als doel vast te stellen wat ik nou echt vond. Ik kon er dan echt niet mee dealen. Wat ik voor mezelf nu wel weet, is dat ik in de toekomst zal moeten leren leven met onrecht en tegenstijdigheid....en alcohol helpt mij vooralsnog om hier een zogenaamde balans in te vinden. Maar dit is dan altijd onder invloed. Ik hoop echt zeer binnenkort te ontdekken hoe strijdbaar ik echt ben zonder mijn 'valse kracht genaamd alcohol'....wat wil en vind nou echt als ik langer nuchter ben; ik hoop te ontdekken hoe strijdbaar ik dan echt ben!