Descartes33

Wat goed zeg van je kinderen. Bij mij is het andersom, mijn ouders drinken bijna niks. Allen Carr heb ik een aantal weken geleden gelezen voor het roken. (Nog) niet helemaal ingedaald. Inmiddels walg ik sigaretten maar goed, het trekt me door de dag. Ben benieuwd wat je van het boek vindt. Ben je al een beetje bijgekomen van het weekend? Hier gaat het een beetje beter, dat lucht op.

Tjah familie, je moet er mee leven. Wel een factor voor je denk ik. Ik besefte laatst dat ik drank vroeger vooral gebruikte om me af te zetten tegen mijn ouders. Nu is dat beter maar nu gebruik ik het om me tegen de rest af te zetten. Blijf sterk @ikkanhet!

Dankjewel @Rosee. Het schuldgevoel was vroeger sterker, dat baart me zorgen. Het is zo egoïstisch. Maar ook de depressie, het is slopend gedrag. ik ben nu aan het zoeken naar andere fijne dingen om die plek zetten. Morgen bijvoorbeeld kamperen. Fijne avond allemaal.

Vervelend Ikkanhet. Mooi dat je goede moed hebt. Ik ben ook vandaag gestopt, misschien kunnen we samen oplopen.

Hangt een beetje van de kliniek af denk ik. Mijn huisarts stuurde me in 2018 naar Schotland. Ik kreeg een uitgebreide intake en er was inderdaad een wachttijd. Verder was de periode van opname bepaald op basis van de ernst, ik moest tien weken blijven maar na vier weken had ik heimwee. En de dag erna zat ik weer aan de fles. Het moeilijkste is om goed door te gaan als je bent afgekickt. Sindsdien volg ik een ambulant traject, met wisselend succes. De nazorg is belangrijk, dat werd mij in Schotland ontnomen omdat ik tegen medisch advies vertrok. Goed eigen schuld dus. Uiteindelijk heb ik er niets aan gehad.

Nou met mijn drinken dit jaar maak ik mijn relatie wel kapot. Mijn vriendin is niet boos maar elke keer weer verslagen. Ik voel me er zo machteloos onder. Ik hou heel veel van haar en kan dit niet langer aanzien. Ik ben inderdaad opstandig, herkenbaar. Ik zat aan de Antabuse en daar ben ik toch weer mee gestopt. Ik ben gewoon een vreselijke alcoholist. Misschien kan ik mijn relatie nog redden maar dan moet er wel wat veranderen.

Goeie vraag. Toen ik twee jaar terug in de kliniek zat heb ik zoveel ellende gehoord dat ik ben gaan twijfelen over de schoonheid van het leven. Volgens mij probeer ik mezelf daartegen te beschermen. Maar dat is hypocriet want mijn verhaal is net zo erg.

Ja in 2018. Ik vond sommige verhalen moeilijk om te horen, ik zat ook nog hevig in de ontkenning.

Dankjewel @kruidenthee67. Overgave aan Aa vind ik moeilijk maar het is wel nodig. Ik heb een problematisch zelfvertrouwen, en als ik een tijd niet drink dan lijkt de verslaving ook weg te zijn.

Je hebt gelijk en misschien is mijn psych te soft. Daarom wil ik ook naar AA. Ik weet niet of antabuse me kan helpen. Vorig jaar ging dat heel goed, hoewel ik er niet gelukkiger op werd. Maar het ging wel beter. Totdat ik ermee ging spelen, vond dat het niet meer hoefde. En toen ging het mis, sindsdien neem ik ze met tegenzin. ik moet hier denk ik oprechter in zijn, maar wat ik al zei, ik voel mezelf zo’n leugenaar, ik vergeet alle ellende gewoon. gelukkig kan ik hier nu teruglezen welk patroon ik heb gevolgd. Dat ik moet veranderen staat vast.

Heel graag @Lieke7777dat is fijn.

Dankje Bob. Ik herken dit heel sterk, dat straffen. De manier waarop ik drink is ook vreselijk, alleen maar om ziek te worden. Men snapt het niet maar er zit iets destructiefs in.

Dankje voor de tip @lieke. Ik merk dat ik het eng vind. Ik wil het liefst gewoon “normaal” zijn. Verder vind ik het moeilijk om zoveel mensen te zien die allemaal het probleem hebben. Maar ik ga het proberen anders wordt het m’n dood. En mijn ervaringen hier op het forum zijn goed.

Dat deed ik vroeger, sjoemelen. Inmiddels niet meer, dat lukt ook niet want ik word met elke terugval doodziek. Dit zit me wel dwars trouwens, dat het steeds maar gebeurt alsof ik niets aan kan doen. Is het nog vrije wil? Nee. Dit is verslaving. Maar het gekke vind ik dat ik weken kan stoppen. En dan fluistert de drank weer. Ik kan het niet goed uitleggen. Terwijl ik toch netjes me verdiep in de AA-filosofie. Ik durf alleen niet naar meetings. Daarom heb ik me hier aangemeld.

Je hebt gelijk gekregen @knakker. Had ik maar geluisterd. Het was geen feest trouwens. Nu ben ik stevig ziek, en vooral bang voor de komende weken. Wat bezielde me denk ik dan. Die stomme schreeuw om drank, het excuus van die somberheid met Antabuse.

Het is lastig hoe drank verweven is met mijn omgeving. Ik wil normaal zijn maar dat ben ik niet. Dat komt neer op een heel ander leven. De motivatie is er nu wel en goed dat ik dat hier kan delen. Het is mooi om te lezen hier dat het wel kan, stoppen, of in mijn geval niet meer beginnen.

Herkenbaar @Sandro. Ik ben er alleen nog niet uit waar de oplossing zit. Ja die eerste niet nemen, dat is op dit moment heel logisch. Maar ik heb iets positiefs nodig. En ik kan inderdaad niet meer helder denken. Werk gaat nog goed maar persoonlijk.. @Lika in overleg met de psych gestopt. Ik kreeg ze vooral voor angst, maar dat neemt remmingen weg. Dus een dramacombi met alcohol. Verder is me duidelijk geworden dat de angst grotendeels door de alcohol kwam. Ik voel me sindsdien nauwelijks anders, sinds ik ben gestopt. Maar ik heb dit jaar wel heel veel terugvallen. Dit was de tiende dit jaar. Faalangst is herkenbaar. Ik ben zelf nogal perfectionistisch, mensen verwachten veel van me. Daardoor sta ik veel onder druk, tot het punt dus dat ik ga drinken. En dan sta ik in de rij bij de supermarkt te zweten omdat ik eigenlijk wel weet dat het niet goed is. Diep van binnen wil ik dit niet. Zoals ik ook geen sigaretten wil roken. Ergens ben ik daarmee begonnen en het was een antwoord op iets.

Ja dat snap ik. Ergens kan ik niet accepteren dat ik zo’n probleem heb. Misschien zit er wel iets achter. Vroeger dronk ik heel vrolijk. Na elke terugval gaat het weken goed en dan lijkt het probleem te verdwijnen. En met eerste slok is depressie weer daar. Het voelt goed om dit uit te spreken. Drank is een vijand geworden.

Als ik jou lees @lady jane dan straalt dat inderdaad heel veel rust uit; dat is mooi. Ik hoop dat te kunnen vinden. Ik ben op zich niet ontevreden met mijn leven. Ik vind het wel moeilijk om te genieten. En zelfs van alcohol geniet ik niet meer. Ik drink alleen maar om ziek te worden. Dus ja dat is wel duidelijk. Ik ben overigens een maand geleden gestopt met mijn antidepressiva. Sindsdien gaat het niet beter helaas.

Dankje @lady jane. Ja dat is geen goede mix. Ik kreeg echt een insult. Stom hè. Men zegt dat ik ze moet blijven nemen maar ik heb het idee dat ik mijn probleem op die manier niet aanpak: Dus wat nu? Als ik die pillen neem dan kan ik niet drinken maar het punt is dat ik niet moet willen drinken: Vorig jaar slikte ik het acht maanden lang maar ik ben emotioneel niet verder gekomen. Het doet me goed dit hier te delen. Niemand in mijn omgeving snapt wat verslaving is:

Dat is een lastige. Ik vertel wel de feiten heel eerlijk. Zelfs op werk heb ik het verteld. Maar dat onbewuste lukt me niet om te delen. Ik herken het met eten. Als ik niet drink zoek ik altijd wat anders. Mijn baas snapt er overigens niks van, die zegt “die jongen heeft alles; waarom zuipt-ie”. En dat snap ik ook niet. Enfin voor nu is het herstellen. Moedeloos om te weten dat zodra het weer goed gaat de dreiging er weer is. Wat ik al zei die vreselijke ontkenning. Wat ik hier lees is erkenning en daar wil ik aan werken.

Dankje @lady jane. Ik ben al heel lang in therapie voor mijn verslaving. Maar ik blijf de fout maken. Soms denk ik dat dit forum beter werkt, lotgenoten. Het is zo fnuikend, weken gaat het goed. Als ik nou elke dag zou drinken kon ik me laten opnemen. Maar het is allemaal niet ernstig genoeg zegt de psych.

Sorry voor dit drama trouwens. Ik wil graag van jullie leren. En ik lees hier heel graag.

Dankjewel @Lika. Mijn vriendin wil me niet verlaten maar er ook niet meer naast staan. Het duurt allemaal al zo lang. Ik werd daar heel bang van, ik ging aan alles twijfelen. Ze had als voorwaarde gesteld dat Antabuse zou slikken. Maar daar stopte ik vorige week mee, ik was boos. Ik voelde me onvrij en nam een wijntje. Toen kreeg ik een soort insult waar ik besloot uit te komen door de fles leeg te drinken. Toen was het meteen stuk. Ik heb mensen verteld dat ik dood wilde. Dat wil ik niet maar als ik drink wel.

Dankje. De trigger was in dit geval angst, dat mijn vriendin weg zou gaan. We zouden deze week gaan kamperen maar ze heeft aangegeven weg te gaan. Dus ik zag dat niet zitten. Verder veel stress op werk. Ik ben gewoon een onbenul. Ik hoop hier op dit forum wat te doen tegen mijn ontkenning: