Lies14099

Autumn, wat knap hoe je bezig bent! ik vroeg me af of je ooit eens naar een fijne psycholoog of psychotherapeut uit hebt gekeken om je depressies aan te pakken, of orde te scheppen in je leegtes? Misschien werken aan je zelfbeeld en eigenwaarde? Ik weet niet of je moeilijke dingen hebt mee gemaakt die je als traumatisch hebt ervaren? Heb je ooit van emdr gehoord? Ik denk dat als je ook het onderliggende probleem aanpakt en niet alleen de manier van oplossen: verdoven, dat stoppen met drinken waarschijnlijk veelbelovender is. De oplossing is het probleem geworden. Maar wat ga je doen als je straks je weer depressief voelt? Ik weet zelf hoe het is om je down te voelen, dat is mijn grootste trigger. Dan maakt alles me geen zak meer uit, wel of niet drinken.. als ik me zo maar niet hoef te voelen. Dus herkenbaar wat je schrijft. Je gaat je wel wat beter en trotser voelen als je niet drinkt maar zoals ze bij mijn voorstel stukje schreven: je moet je eigen gekte soms voor zijn. Ik ben zelf nu bezig met een actieplan op te zetten. Zou dat ook iets voor jou zijn? Van tevoren bedenken wat je doen kan/ gaat bij bepaalde emoties of omstandigheden? In ieder geval sterkte toe gewenst, je bent goed bezig! Je verdient het om voor te zorgen.

Dank jullie wel voor jullie reacties. Het is idd niet niks. Maar dit keer pak ik het echt anders aan. Ik heb een sieraad met tijgeroog om, als herinnering aan mijn besluit. Tijgeroog heeft de volgende eigenschappen: “Tijgeroog is een beschermende steen die de aandacht naar binnen richt en naar het grotere geheel. De steen beschermt tegen negatieve invloeden van buitenaf en geeft inzicht in onszelf en anderen. De steen helpt om afstand te nemen, het overzicht te bewaren, informatie te integreren en je doelen te bereiken. In moeilijke periodes kan tijgeroog kracht, moed en vertrouwen geven en helpen met interne conflicten, dilemma’s, twijfel en besluiteloosheid. Tijgeroog bevordert rust, werkt pijnstillend, helpt bij overprikkeldheid van het zenuwstelsel en gaat hyperventilatie tegen. De steen heeft een positieve invloed op verkoudheid, astma, ogen, keel, geslachtsorganen en ontkrampt bij spanningen. Tijgeroog kan nuttig zijn voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen en depressies.” Ik heb mezelf aangemeld voor het 30 dagen zonder alcohol programma van Petra Moes en krijg elke dag een bemoedigende video Boodschap toe gemaild. Ik schrijf mijn emoties van me af op dit forum en heb veel aan jullie support en lieve reacties. Dank hier voor. Ik heb groot op een blad opgeschreven waar ik het voor doe (visueel maken): mijn zoon, familie, mijn werk, mijn gezondheid, mijn eigenwaarde (ja ik mag zijn wie ik ben), voor mijn zelfontwikkeling (verdoofd blijf ik stil staan), voor mijn focus op mijn pad in de toekomst, vrijheid. En ik ga een SOS plan opstellen! - Wat doe ik als ik me down voel? - Hoe ga ik met stress om? - En met overprikkeling? - Wat doe ik met mijn verdriet? - Of als ik mij eenzaam voel? - Wat doe ik met gedoe met mijn ex? Kortom bewustwording. Dit gaat gepaard met zelfinzichten ontwikkelen en leren omgaan met situaties. Ik maak er een heel bewust proces van waar in ik me niet focus op een gemis of het feit dat het moeilijk is nieuwe gewoontes te leren en geconfronteerd te worden met jezelf, maar met de focus dat er ruimte gaat ontstaan voor iemand (ik), die er heel lang niet echt mocht zijn. Een pad naar vrijheid zo hoop ik.

Hopelijk heeft iedereen een fijn weekend. ik zit hier op dag 3 gestopt te zijn, met een klein kind die aldoor prikkels op me af vuurt en ik ben behoorlijk prikkelbaar. Eigenlijk was dit zijn vader zijn weekend. Maar mijn moeder was jarig gister en wilde mijn zoontje erbij hebben. Vragen of hij ook bij de verjaardag wilde zijn en hem dan mee zou nemen, leidde alleen tot discussies en alles moest op zijn manier. Kortom, laat maar, ik houd hem wel hier. Maar als hoog gevoelig mens moet ik af en toe bij tanken en straks heb ik hem dus bijna drie weken aan 1 stuk en dan mijn ex weer twee daagjes. Ik probeer het niet meer te benaderen als dat het oneerlijk is. Ook al zit ik met mijn eigen belastbaarheid. Maar nu dus gestopt met alcohol. En ik voel me zo enorm prikkelbaar. Gister overprikkeld na die verjaardag en geen dag even rust. Ik weet het. De meeste mensen hebben hun kinderen altijd bij zich. Maar dan misschien wel met een partner om het samen mee te kunnen doen. Of zijn niet hoog gevoelig of hebben geen problemen met alcohol of cooping. Weet ik het. Of hoort dit bij de ontwenningsverschijnselen? Ik heb ook slecht geslapen. En ben trillerig. Shaky hands. Maar ik ga volhouden hoor. Maar heb het wel zwaar de laatste dagen.

En hier zit ik op dag 2 gestopt te zijn op verjaardagsvisite. Kinderen, drukte, prikkels, en ik merk dat ik het zelfs gewoon niet gezellig vind. Zonder een borrel. Of praat ik mezelf dat nu aan.. Maar de drukte komt op me af, kan me niet verdoven. Pittig. Overigens me aangemeld voor die 30 dagen zonder alcohol van Petra Moes. Uiteraard om niet daar na weer te beginnen maar ter ondersteuning. Tof mens! Nou deze dag overleven en dan op naar dag 3.

Dank je Bob. Ik heb ook naar de website van Petra Moes gekeken. Ga ik me toch nog eens in verdiepen. Want inderdaad troosten en belonen, waarom willen we dat? Wat compenseren we? Net even die laagjes opzoeken zou misschien een verschil kunnen uitmaken. Toen ik schreef dat mijn zoon ook wel weer positief reageerde als ik vrolijk was (door alcohol of omdat ik me ook zo voelde), dacht ik aan vorige week toen we “samen” de kerstboom aan het optuigen waren. Ja mijn zoontje reageert op energie en sfeer. Net als ik is hij erg gevoelig. Ik reageer ook sterk op (teveel) prikkels. Dat is erg lastig met een kind. En toch zullen we het samen met elkaar moeten doen. Met vallen en opstaan. En gelukkig ook vooral fijne momenten. Natuurlijk snapt hij nu nog geen ‘excuses’ Bob. Maar wat hij wel voelt is zijn moeder die uit haar bui komt, en weer in verbinding treedt met hem. Het even goed maken. Dat voelt hij haarfijn aan. Het is niet niks, het moederschap. Vooral omdat ik het niet kan overdragen als ik mij te moe of overprikkeld voel. Maar ik leer er steeds beter mee om te gaan en durf ook om hulp te vragen bij mijn familie. Ja alle prikkels gaan straks nog makkelijker binnen komen. Wellicht is het een goed idee voor me om professionele ondersteuning te gaan zoeken. Dan kan ik het voor zijn, weten hoe ik er mee om moet gaan, als het zich aandient.

https://youtu.be/CUrd7fLWn9E

Ik lees hier vooral mensen die zich zelf afleiden bij het hebben van trek? Alcohol is ook mijn manier van belonen, troosten, hoe doen jullie dat? En Paak, ben je gestopt gebleven? Hoe gaat het nu?

Ja dat klopt Isabella, al heb je er “alleen” zelf last van.. jij bent toch ook de moeite waard om voor te vechten. En juist door voor jezelf te zorgen kan je er ook weer beter van de ander/ je kind(eren) zijn.

Waar ik me dan gelijk bewust van wordt: alcohol is mijn troost, mijn beloning, mijn afleiding, mijn kopje koffie als ik moe ben.. zoveel verschillende functies. Hoe doen anderen dit nu zonder alcohol? Ik wil alcohol niet inruilen voor blowen, suiker, of juist extra gezond gaan leven/ excessief sporten (niet dat ik erg sportief ben).. Hebben jullie ook echt de angel eruit kunnen halen of is het ergens voor ingeruild? Hoe troosten jullie jezelf of belonen jullie jezelf nu..?

Ik bedenk me dat wat knakker zegt ook zo klopt: je moet je eigen gekte voor zijn. Ik moet een plan bedenken: wat ga ik doen als er weer zo’n allesomvattende zin over mij heen komt die me bijna linea recta naar de supermarkt dwingt. Vaak is het ook als ik me down voel. Alles dan beter (drinken) dan me zo naar voelen. Maar dan blijf je er ook langer in hangen of kan het zelfs erger worden.. Goede vraag Sebastiaan. Ik heb gelukkig nooit een epileptische aanval gehad. Soms wel eens met een borrel of twee achter het stuur gekropen maar nooit echt aangeschoten of dronken. Mijn momenten van schaamte is toch wel als ik dronken ben en dan contact opneem met mijn ex, doelbewust om dan ook te gaan snuiven. Daar de nacht doorhalen en dan nep aardig tegen elkaar gaan doen, alleen omdat je jezelf hebt bedwelmd. Nachten niet slapen waar ik erg last van heb (al beter tegen heb gekund de laatste tijd). Natuurlijk ben ik wel eens uitgevallen tegen mijn familie of mijn ex, of mijn zoontje, omdat ik iets echt niet meer kon verdragen. Ik merkte wel dat alcohol ook fout kon vallen en ik heb daar door de laatste tijd me wel eens boos gevoeld en kon ik niks hebben. Nare uitwerking die nieuw voor me was. Wellicht speelt de hele scheiding en gedoe met mijn ex mee. Maar mijn zoontje verdient dat niet. Des te meer reden om te stoppen. Overigens kan ik die momenten van uit mijn slof schieten op 1 hand tellen.. Ik weet dat ook ik maar mens ben en mezelf af en toe voorbij loop (moet dit leren voor te zijn), en emoties heb. En kinderen mogen ook zien dat mama ook emoties heeft. Als ik maar weer in verbinding met hem treed en mijn excuses aanbied als het te ver ging. Maar verder ben ik een bewuste liefdevolle opvoeder, met veel inzet, elke dag naar buiten en een gezonde maaltijd en samen spelen.. ik doe mijn best.. Ik weet het niet Sebastiaan.. wat was mijn dieptepunt.. ik heb nooit letterijk in de goot gelegen en de meeste avonden kon ik me nog wel herinneren. Ik kan mezelf wel zien als iemand die is blijven functioneren, denk ik. Maar ja dat betekent niet dat het geen destructief gedrag was die voort kon blijven bestaan. Het zal altijd wel effect op iets hebben gehad.

Dank je voor het delen Sebastiaan. Wat ontzettend heftig. En dank je voor de tip... Hang in there jij ook!

En voor de mensen die spotify / YouTube hebben, zoek eens het nummer “these rocks” op van de band Phosphorescent. Als je het zo bekijkt, belachelijk hè..

Lieve mensen, dank jullie wel voor jullie reacties. Dit voelt als een warm bad. Wat fijn dat ik het niet meer alleen hoef te doen. Dat ik kan uiten, kan delen, feedback en terugkoppeling kan krijgen, van mensen die weten hoe het is.. Want hoe lief mijn familie ook is, echt snappen zullen ze het niet doen. Het is zo gek Cleo66.. was ik echt laveloos? Ja regelmatig tegen dronken aan, maar ook wel zo gewend aan alcohol dat ik dat effect niet vaak meer bereikte. En vaak was ik ook juist weer lyrisch/ vrolijk, en daar leek mijn zoontje ook wel positief op te reageren. Maar ja, veel beter een moeder die in balans is! Vooral omdat ik het in mijn eentje moet doen sinds een half jaar. Is geen makkelijke tijd geweest, maar drinken heeft er zeker niet aan bij gedragen. De keren dat ik bij een andere ex zat en de nacht met coke doorhaalde terwijl mijn zoontje bij zijn vader was, leverde altijd slaap gebrek op die de hele week erna met zoonlief, nog door speelde. Ik ga nog steeds voor 21:00 naar bed. Het is ook veel wat er van me gevraagd wordt, en wat ik van mezelf vroeg. Maar goed, daar is nu een einde aan gekomen. Ik hoef geen rock en roll leven meer. Geen stomme nachtelijke uurtjes met mijn stomme ex door brengen. Ik wil zingeving gaan voelen, echt contact hebben. Ik ben vaak alleen en soms eenzaam, maar dit lijkt mij een betere plek om naar toe te keren dan de eenzame uren die ik doorbracht met mensen die ik eigenlijk niet leuk vind. Ja Lika, inderdaad het is toch veel spannender en intenser om te VOELEN, met alle laagjes die erbij horen. Nu heeft mijn gevoeligheid er juist ook wel voor gezorgd dat ik af en toe niet wil voelen. Maar mijn gevoelens mogen er zijn. Ik moet mezelf in bescherming nemen van bepaalde mensen of bepaalde situaties maar absoluut niet meer mijn gevoeligheid bedwelmen en eigenlijk tegen mezelf zeggen dat het er niet mag zijn. Want ik mag er wel zijn! En met elke glas bevestig je een negatief geloof waar je niet eens in wilt geloven! Dus laten we ja zeggen tegen onze naakte zelf die goed is zoals het is.

Dat is een hele goeie haha!

Zo die komt binnen Penny. Dank je wel..!

Tja saai is het zeker niet. Maar ben ook niet geheel tevreden over mijn leven. Dat zal voelbaarder worden. En tegelijkertijd zal ik wel trotser op mezelf kunnen voelen en komt de binnenkant overeen met buitenkant (intenties en puurheid naleven).

Dat gootsteen momentje meerdere keren gehad de afgelopen weken. Inclusief vanmorgen. :)

Hallo beste mensen, Ik ben een jonge vrouw van 38, alleenstaande moeder van een lieve zoon van bijna 1,5 jaar. Alcohol is altijd mijn drugs of choice geweest. Al heb ik ook geblowd en cocaïne gesnoven. Het laatste vooral met twee exen en alcohol maakt me daar ook ontvankelijk voor. Maar het drinken van wijn is het meest problematisch. Ik drink sinds mijn 16e en alcohol werd al snel een manier om om te gaan met het leven die ik als zeer zwaar ervoer. Al snel hoorde het bij mij coopings mechanismen en eigenlijk is het altijd wel onderdeel van mijn leven geweest. Mijn eerste stop poging heb ik getracht toen ik ongeveer 27 was. Maar mijn ex, die ook veel dronk, werkte niet mee en de verslaving leek gedoemd te mislukken, net zo als die relatie overigens. Ik weet niet meer hoeveel of hoe vaak ik dronk maar volgens mij wel elke dag in ieder geval. Later ben ik eens drie maanden gestopt geweest, 1 keer 9 maanden en de laatste keer meer dan een jaar dankzij mijn zwangerschaps en borstvoeding. Al zag ik mijn hele zwangerschap uit naar het weer kunnen drinken. Het liep al snel de spuigaten uit. Ook was er regelmatig cocaïne in huis. Ik schaam me er diep voor maar terwijl de kleine op bed lag, was ik meestal laveloos. Ik heb het besef dat ik zoveel in mijn mars heb en dat de oplossing/ cooping, het probleem is geworden. Maar het problematisch excessief drinken is toch wel van het laatste jaar. Ik heb in augustus het boek ‘de verslaving voorbij’ van jan Geurtz gelezen. Ik had dat aha yes moment. Ik wilde niet meer verslaafd zijn. Er boven staan. En dat lukte. Even. Geen idee waarom ik weer een keer wijn kocht. Omdat ik dacht er ineens wel boven te kunnen staan? Hoe naïef. Het monster, zoals ik sinds vandaag noem; de verslaving, mag niet meer gevoed worden. Ten koste van mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid. En hoe langer ik het niet voed, hoe minder aanwezig hij hopelijk zal worden. Gister 2 flessen wijn gedronken als het al niet meer is. Slecht geslapen. Volgens mij doet mijn lever zeer. Bijna geen dag overgeslagen sinds lange tijd. En elke dag zoveel gedronken (kocht drie liter pakken en die waren binnen paar dagen op). Ik begon zelfs smiddags al. Het is niet goed te praten. Mijn alles of niets karakter zal anders misschien wel een dodelijke vorm aan nemen. Ik wil leven. Mijn kind groot zien worden. Ik heb geen excuus. Ik stop per direct. Ik hoop op ondersteuning hier als ik het nodig heb. Het aha yes moment heb ik allang gehad. Inzichten over mijn gedrag en gebruik ook. Het is nu gewoon een kwestie van niet meer doen. Verloren tijd inhalen. Nieuwe energie gaan voelen. Er gezonder uit gaan zien. En me dan maar vervelen. En me niet spannend voelen. Alsof verslaafd zijn spannend is. Ja het was een tijd ook mijn methode om schijt te hebben aan de maatschappij. Mijn stukje dwars zijn. Maar daar heb ik alleen mezelf mee. Ik ben nog wel bang voor dat onsubtiele moment van soort van rennen naar de supermarkt en toch wijn inslaan waar er bijna met geen gezond verstand tussen beide te komen is. Zin, triggers.. allemaal leuk en aardig. Maar die enorme drive van de verslaving heeft mij wel vaak getackeld en een stop poging om zeep geholpen. Ik hoop nu toch er tussen te komen en in mijn pen te kunnen klimmen en hier wat support te vinden. Oke, voor nu genoeg.. dank voor een warm welkom.