Har

quote: Originally posted by: woman God geve mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen De vasthoudendheid om te veranderen wat ik kan En het geluk om het niet te vaak te verklooien !!! (Zo hangt ie bij mij op de wc) Ik heb eerlijk gezegd nog steeds de neiging om het woordje God weg te laten. Dat is werkelijk mijn ego wat dan opspeelt....God zit in mijn beleving niet op een troon en oordeelt niet. "God" is voor mij de kracht van liefde oftewel het goede in de mens. Diep, diep diep van binnen schuilt in mij het geweten wat mij zegt hoe te leven, wat goed voor mij is....noem het de ziel. Als ik daar naar luister, luister ik naar mijn schepper want daar geloof ik wel in. Dat ik hier ben om goed te leven, te leren en er voor een ander te zijn. Al het andere leidt alleen maar af. Al die welvaart, het vergaren, de beste willen zijn...het ego voorop, waarom? In eenvoud bereik je het meeste want je komt uit bij wie je werkelijk bent....je snakt als mens naar harmonie en hoe kun je dat vinden in een maatschappij die zo destructief is? Juist door naar binnen te keren en als eenvoudig mens blij te zijn met wat je hebt, je onvolkomenheden horen daar ook bij. Ik vul het voor mezelf zo in en wil daarmee tevreden zijn.

Zo, nu eens effe bijlezen....sorry voor de inval, moest weer even

Marjo, dapper wat je gisteren geschreven hebt hoor! Je raakt er velen mee hier op het forum, want is niet van ons allemaal de 'normale' omgang met de medemens verstoord? Door jarenlang te drinken kom je hoe dan ook in een isolement terecht zelfs als je naar de buitenwereld toe de schijn weet op te houden en meent een 'normaal' leven te leiden. Wat nu je gedrag beïnvloed heeft, de drank als grote vervormer van de werkelijkheid of de diepere lagen die je juist aan de drank gebracht hebben is zo'n kip of het ei verhaal...doet er eigenlijk niet toe. Want door te stoppen met drank komt je eigenlijke ik (gelukkig) weer bovendrijven en daar zitten dan nog alle onverwerkte zaken in, die je nu eenmaal te verwerken hebt in je leven....vroeger of later, je komt er niet onderuit! Daar komen dan nog een rits aan "misdragingen" bij die de alcohol veroorzaakt heeft; m.a.w. de slechte gewoonte die je je hebt aangeleerd om voor je gevoelens weg te lopen en je problemen tot grote proporties opblazen, de boze wereld de schuld geven enz. Prettige wedstrijd! Je moet dubbel aan de slag....eerst de verslaving takkelen en dan nog aan je problemen werken maar duh....die twee zijn in de meeste gevallen sterk met elkaar verbonden. Wat je zegt over dat afsluiten van jezelf naar de ander toe is zooo herkenbaar voor mij. Wil mijn gevoelens daarover niet over de jouwe plakken hoor, we zijn allemaal anders maar ik weet wel uit eigen ervaring dat ik in weze het grootste gedeelte van mijn leven voor die ander onbereikbaar was; in mindere mate tijdens een vertrouwelijk gesprek of onder een klein aantal mensen maar juist in een groter gezelschap...op feestjes, werk of tussen veel mensen op straat. Voelde me ongemakkelijk terwijl ik me juist op mijn gemak wilde voelen...was dus geen einzelganger door een keuze die ik daar in gemaakt heb maar juist uit bescherming voor mezelf voelde ik, dat ik grotere gezelschappen moest mijden. Daarom ging ik op een bepaald moment in therapie omdat dit me gruwelijk in de weg stond. Om werkelijk te kunnen groeien zou ik me onder de anderen thuis moeten kunnen voelen...of iig minstens mezelf kunnen zijn. Die beslissing nam ik na jaren van drinken....ja, ik ben zeker gaan drinken om me losser te kunnen voelen in gezelschap en de storm in mijn hoofd te luwen. Juist het tegenovergestelde gebeurde....door de drank werd ik oppervlakkig en trok met de verkeerde mensen op...als ik maar 'lol' had; me bevrijd voelde van spanning. Ik faalde in mijn behoefte om juist meer een ongedwongen mens te worden; er kwam een geforceerd gedrag voor in de plaats want van binnen wist ik natuurlijk dat ik verkeerd bezig was...dat drank je NOOIT kan bevrijden; je houdt jezelf er zo mee voor de gek. In therapie stormde het natuurlijk van binnen want ik moest en zou door die blokkade heen breken. Moest ik dat dan kunnen? Ja, want juist in mijn jeugd heb ik die blokkade opgelopen, voelde me de vreemde eend in de bijt in het gezin...vluchtte altijd naar boven als kind terwijl de hele familie 'gezellig' bij elkaar was met feestjes of als er visite op bezoek kwam. Ik wou wel maar kon het gewoon niet, ik blokkeerde zo sterk dat ik zelfs niet meer kon verstaan wat die ander tegen mij zei want het geroezemoes overstemde alles. Mijn god wat was ik een neurotisch geval. Niet omdat ik niet wist wat er zich in mij afspeelde, daar was ik me juist maar al teveel van bewust maar keer op keer blokkeerde ik als ik me daaraan over wou geven. Als een hoge drukketel waar door een klein gaatje de stoom moest ontsnappen...het hart klopte in mijn keel, droge mond en warboel tussen de oren; idiote is dat die warboel wel alle bevrijdende antwoorden voor mij bevatte maar het was de angst om daarvoor uit te komen. Heb me nooit geschaamt voor wie ik ben en ben zelfs best wel een beetje trots op mijn rijke gevoelsleven..die antennes van mij daar mankeert niets aan, sterker nog ze zijn hooggevoelig. Voel me juist vaak één met de ander omdat het me zeker niet aan empatisch vermogen ontbreekt...ik kan juist verdomd goed invoelen waar de ander mee stoeit of wat hem of haar beweegt. Maar me blootgeven aan die ander vind ik (nog steeds) doodeng want ik moet dan haast wel accepteren dat ik een gelijke ben, dat ik er mag zijn met mijn gebreken en eigenaardigheden. Mijn valkuil is hierin dat ik juist denk mijn gebreken geaccepteerd te hebben, daar ontstaat de verwarring want ik wil dat perfect kunnen verwoorden en dat lukt me op dat moment niet (....) Ho!! Zegt mijn minderwaardigheidscomplex dan, hier en niet verder! Dat complex stamt uit mijn jeugd. We hebben nou niet bepaald een jeugd gehad waarin we werden gestimuleerd door onze ouders en ik heb dat voor mezelf nog eens dunnetjes overgedaan. Ja, ik ben uiteindelijk de schuldige als het gaat over waar ik nu sta in het leven want ik heb de meeste afbreuk gepleegd en ben superkritisch op mijzelf geweest waardoor ik niet in mijn kracht kwam en keuzes kon maken in mijn vroegere leven....kan ik mijn ouders de schuld van geven maar dat vind ik niet reëel, ben immers allang volwassen en draag de verantwoordelijkheid voor mezelf. Dat kind in mij is echter nog steeds een andere mening toegedaan die zich uit in diepliggende emoties van er niet mogen zijn. En die emoties steken nog steeds de kop op, vooral als het om acceptatie in een groep gaat. En nou komt het. Ik stop met het bijwonen van AA meetings om die reden. Het restant van mijn oude gedrag of het complex wat daaronder zit, doet mij elke keer dat ik een meeting bijwoon blokkeren. Ik kom er maar niet doorheen. Heb dat al 7 jaar lang geprobeerd toen ik voor het eerst de meetingen bezocht na mijn eerste stop en elke week weer zat ik met een zwaar gemoed aan tafel terwijl ik toch zeker overwinningen boekte door mijn droogstaan en de therapie. Het idiote is dat ik als ik aan de beurt ben, geheid over mijn woorden struikel er niet uit kan komen wat ik wil zeggen. Iets in mij zegt dan dat ik niet volledig genoeg ben, de kern niet raak want ik kan de stroom aan gedachten op dat moment niet handelen. Zo idioot, ik snap er niets van want in de pauze kan ik dat wel, ook als ik alleen met een ander daar een gesprek over voer, wat ik heb beleefd heb die week. Ze zien het ook aan mij dat ik verstijf en niemand waaronder ik, snapt waarom ik het onder andere omstandigheden wél kan. Dat ik het niet kan heb ik nu al verschillende keren juist in de groep aangekaart want ik wil het zo graag doorbreken..helaas het lukt me niet en ik stop ermee met pijn in mijn hart. Het statische van aan een tafel zitten en op mijn beurt wachten kan ik niet handelen en juist het luisteren naar de ander brengt me nog meer van mijn stuk omdat het me raakt...ik kom dan in hun emoties terecht. Whaaaa...om gek van te worden. Elke keer kom ik er met een kater vandaan en ik vind het nog een wonder dat de gremlins me niet massaal bespringen....gelukkig niet, ik druip alleen maar teleurgesteld af en kan het gelukkig weer naast me neer leggen. Het is niet anders. Kon ik me maar in een groep in een paar kernachtige woorden uiten, pffff.....ik ben wel eens jaloers op je Water en anderen, erg mooi trouwens wat je gisteren deelde over dat gebroken takje waar een roos uit is gaan bloeien. Ik heb al zoveel overwonnen. Ben mijn emoties over het algemeen de baas, kan me vrijelijk op een feestje onder mensen mengen of tussen mensenmassa's, ben zelfverzekerd in allerlei situaties en kan goed voor mezelf opkomen als het over concrete zaken gaat. Ben op mijn best als ik op gevoelsniveau met een ander kan communiceren voel me ook prima onder mensen als we samen iets doen...Aktie! ...maar zet me niet op een stoel in een statische omgeving met anderen want dan klap ik dicht....over en uit. Ook op de meeting was ik om die reden min of meer afwezig. Met sommigen heb ik een gesprek gevoerd alsof ik met een posting bezig was....kon niet direct contact maken. Misschien zit er dan toch diepe schaamte onder mijn alcoholist zijn op zo'n moment, in het dagelijkse leven merk ik daar niets van, durf er ook voor uit te komen. Het is zo dubbel, zo maf maar ik stop ermee het te willen begrijpen. Een ding weet ik zeker....het lijkt qua gevoel als 2 druppels water op wat ik vroeger thuis als kind ervaarde....IK HOOR ER NIET BIJ, IK BEN ANDERS...ik weet het, het is maar een gevoel in werkelijkheid is het niet zo. Afgelopen Januari toen mijn zus op de avond van mijn stop me alleen maar vasthield en zei dat ze van mij hield was dat voor het eerst dat ik dat binnen kon laten komen dat iemand van mijn familie van mij houdt. Ze hebben het wel vaker gezegd maar ik dacht dan dat ze me een plezier wilden doen, je houdt toch immers niet zomaar van een ander? Diep van binnen ben ik zeer wantrouwig namelijk. Toen kon ik er echt niet onderuit, mijn antennes zeiden me dat het waar was en dat heeft veel goeds teweeggebracht. Ik ben werkelijk goed voor mezelf gaan zorgen en ben die zorg die ik altijd wel voor een ander had nu eens voor mezelf gaan gebruiken. Halleluja...god zegen de greep. Trouwens dat mijn naam werd geroepen die nacht heeft ook werkelijk iets met me gedaan...het heeft me teruggebracht naar spiritualiteit, ik hoef het niet alleen te doen en mag vertrouwen op de kracht van liefde die over mij waakt. En ik mag liefde voor mezelf voelen, door goed voor mijzelf te zorgen in de breedste zin van het woord. Geen alcohol meer dus, goed eten...rust, reinheid regelmaat, het lijkt er waarempel op dat na 15 jaar strijd ik niet meer hoef te strijden en dat is ondanks de handicap die ik hierboven beschreven heb een grote overwinning. Mocht ik weer in strijd terechtkomen met koning alcohol dan weet ik jullie te vinden, het forum en de mensen uit de AA-groep want de laatste laat ik niet los, bezoek alleen de avonden niet meer. Acceptatie mag ik ook als overwinning zien want ik neem die beslissing met een zuiver geweten: God, geef mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen Moed om te veranderen wat ik kan veranderen Wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.

Nou, als een hond gewend is wat te krijgen, is dat gedrag snel aangeleerd. In het geval van jouw hondje weet ik het niet. Weet wel dat Jira, mijn oppashondje vaak barste van de honger....het beessie was net zo mager als zijn vrouwtje en vegetarisch... Tsja, hoe je een hond jouw ideaal kunt opdringen, blinde vlek volgens mij. Hij was dan ook zo snel als water als er buiten iets eetbaars op het gras lag...hap, slik weg! Maar schooien deed hij nooit, dat was hem denk ik afgeleerd. Ik gaf hem een handje brokjes extra per dag en dat was blijkbaar voldoende...toen was het goed.

Tsja, Drup hondjes zijn grote verleiders..die weten je uitstekend te manipuleren. Vraag me af of dat instinct is of aangeleerd gedrag

Trouwens hondje Tapas, eet van het bordje van Tapas zie ik op de tekening. Nou, dan had ik dus ook rustig een stukkie van mijn gebak mogen geven. Kon elke keer dat Tapas me het gebak uit de mond keek, vrouwtje Tapas niet vinden om te vragen of het mocht dus heb in eerste instantie niets gegeven....op het laatst dan toch maar een stukje. Vraag me nu toch serieus af of hondje Tapas niet het meeste gebak van ons allemaal heeft gehad

Hahaa..je hebt het aangepast. Al die kerels in het zwart...pfff, valt moeilijk te onderscheiden want we zitten bij elkaar..goed dat je mij dan nog een beetje blauw in het polootje hebt gegeven en dat gapende gat op mijn achterhoofd heb je discreet weergegeven Ennuh, volgens mij heb je Tactus Bert er ook op staan toch?

Nou ja Safi, je weet de roddels wel de wereld in te brengen Grappige is, dat er verschillende Adb'ers denken te weten hoe de vork aan de steel zit...die zijn in gedachten aan het koppelen geslagen Tsss...lesje in spiegelogie, maar we wensen elkaar dat dus wel toe Tina, het was ander werk bij dezelfde werkgever toch? Hoe dan ook, belangrijk dat je om advies vraagt, laat je niet benadelen...dat is het laatste wat je moet overkomen, dat blijft aan je vreten lijkt me zo. Ik wens je de moed en kracht toe om het goed aan te pakken

Ha, Stien Was best wel een beetje maf hé? Dat zo vrijuit praten in die coupé zonder goed op de privacy te letten. Volgens mij sprak die vrouw trouwens geen Nederlands, of ze het kon verstaan is vraag 2. Hoe dan ook, we hebben alleen maar over onszelf gepraat vandaar misschien ook de ongeremdheid...de meeting werd alleen maar voortgezet En die conducteur had eigenlijk een zweep moeten hanteren, wat een botterik zeg!

Ah, dank je Tina. Wat je werk betreft zou ik het er zeker niet bij laten zitten...ik snap niet helemaal wat je bedoelt met dan raak ik die baan zeker kwijt, je zou toch ander werk gaan doen? Bedoel je, dat je dat nieuwe werk kwijt raakt?

RAF-team, SUPER!!!! 23 Maanden :light: Volgende maand krijgen jullie een hele lange slinger hoor! Vva jij gefeliciteerd met je verjaardag, ik hoop dat je ondanks de omstandigheden er toch iets feestelijks voor jezelf van kunt maken Ben trouwens niet genomineerd als kanshebber voor het winnen van de fotowedstrijd "Verrassend Groen". De beste tien foto's daar kan vanaf nu op gestemd worden, zal zo eens even kijken. Zorgvuldig zijn ze wel, heb een mailtje gekregen dat ik buiten de boot val

Hoi, hoi...owee, mijn identiteit wordt verwisseld! Caro je hebt het er maar druk mee, wel erg leuk dat je dit doet Kzal je even helpen...polo is helemaal zwart van achteren behalve de tekst "Freeman" tussen de schouderbladen in het grijs. Dat moet er wel op hoor, anders voel ik me niet meer vrij...duh, nee hoor. Wat wordt er hier gebabbeld over een Adb romance?...spannend! Kan er natuurlijk ook een zijn tussen twee vrouwen, toch? Gisteren de hele dag op pad geweest. Leuk evenement was dat "doe de Dommel" hier in Eindhoven. Muziek, eten, kunstuitingen en theater langs het water. Lekker weer, niet te warm en nog wat oud-collega's ontmoet. Tis nu helemaal hommeles op mijn oude werkplek...goed dat ik er weg ben. Het valt niet mee om van een vrijwilligersorg. een geoliede prof. te maken onder druk van de gemeente (lees subsidie). Telkens weer moeten er koppen rollen, veel spanningen dus. Wat de meeting betreft, ik vraag me niet zozeer af of ik wel niet in de smaak ben gevallen...was gewoon Har, niets meer niets minder maar ik besef wel dat ik misschien wat afstandelijk ben overgekomen naar sommige mensen. Was echt niet persoonlijk bedoeld, had er gewoon moeite mee om van het ene gesprek in het andere over te gaan...dat is nog overgebleven van de "groepsvrees"...moeilijk de switch kunnen maken en me slecht kunnen concentreren, snel afgeleid. Was net als de meeste van jullie niet voor niets doodmoe na het gebeuren. Vandaag niet klussen voor de ander, dus ik ga eens wat verven op mijn balkonnetje. De muurtjes zijn grauw van de vervuiling (woon langs een drukke verkeersweg) en ik heb nog een restantje knalgele verf staan. Maar eerst weer een bakkie senseo

Dank je, doe ik Pip. Tsja Marjo, het had denk ik te maken met dat ik nog geen woord met je gewisseld had voordat de tranen kwamen...werd een beetje overdonderd, volgende keer neem ik je meteen op schoot en laat je flink brullen Caro, die kleding past helemaal bij je....creacarolien. Nog effe een senseootje maar..

Van mijn wilde plannen om vooraf foto's te maken in Deventer en eventueel nog mee te gaan eten en iets van het festival mee te maken, is nadien niets terecht gekomen. Was toch pas 1,5 uur voor de meeting in Deventer en die tijd vliegt zo voorbij. Had maar net genoeg tijd om even een kop koffie te drinken, wat door Deventer te lopen een kaart te zoeken en bloemen te kopen. Toen de meeting was afgelopen vond ik het wel genoeg...had toen al niet meer de energie of zin om gezellig nog even samen met jullie uit te gaan eten. Het gaat zoals het gaat. Was al om zes uur wakker en op gisteren....een lange dag dus. Ga zo met M. hier door het Eindhovense struinen, vandaag is de Dommeldag...allerlei activiteiten op en langs het water. Onder andere een schrijverscollectief, leest voor uit eigen werk...veelal ingegeven door de inspiratie van de drank ken er een aantal van het schrijverscafé hier in de stad als toehoorder en weet wat ze zoal nuttigen Heb me dan ook voorgenomen om maar niet meer naar die verhalen te luisteren en vooral op de andere wérkelijk creatieve uitingen te letten (....) Een fijne droge dag beste forummers, ik voel me gesterkt door jullie en zal het wel uit mijn hoofd laten omgang met gremlins te zoeken vandaag

Morge Goh....voor mijn doen een gat in de dag geslapen, wat was ik moe toen ik thuiskwam. Leuk Caro dat je schetsen gemaakt hebt van al die onderonsjes. Voor jou was het natuurlijk niet makkelijk om je in die groepjes te mengen vanwege je slechte gehoor; je hebt dat mooi opgelost voor jezelf Ik had idd ook zoiets van goh, is dat die? Je ontkomt er niet aan dat je je een beeld vormt van een virtuele forummer....écht leuk om de mensen in het echie mee te maken, al is 20+ wel erg veel van het goede. Meerdere mensen niet of nauwelijks gesproken. Ik voelde me op momenten wel erg klein en dat terwijl ik hier zo'n grote waffel kan hebben. Heb in het verleden erg veel moeite met grote gezelschappen gehad en kon me daarom wel iets voorstellen hoe jij je moest voelen Anna. Ik vond het wel heel frappant dat je dat meteen op het forum plaatste waarmee je bewees wat het forum voor ons allemaal kan betekenen: een uitlaatklep. Toch voelde het vertrouwd om tussen jullie te zijn en daarom voelde ik me toch op mijn gemak ook al ontbraken bij mij soms de woorden....tsja, hier heb je de tijd om dingen te laten bezinken en te delen. Ha, Marjo wat bruiste jij van het leven zeg compleet met tranen...ontroerend om je zo te zien, vraag me nog steeds af waarom ik niet effe op dat moment mijn arm om je heen heb gedaan. Ziza the no nonsense guy was wel helemaal de persoon die ik me had voorgesteld...zelfverzekerd en kalm. Soothe rende van hot naar haar, voor iedereen een aardig woordje. Toffe vent ben je! Houtje, écht de vrouw die altijd voor je klaar staat...mooie uitstraling heb je trouwens Alle anderen, weet zo even niet hoe jullie te beschrijven... (Hum...een uur met M. over de telefoon gebabbeld, die vroeg hoe het me vergaan was) Ik vond in dat telefoongesprek ineens het juiste woord: Saamhorigheid. We delen een eigenschap of eigenaardigheid zo je wilt. Die fysieke afstand zal er voor de meeste van ons blijven maar geestelijk voelen we ons toch bij elkaar horen hier op het forum. Daarom vind ik het juist een beetje vervreemdend om elkaar werkelijk te ontmoeten want jij blijkt een gewoon mens te zijn, zoals je ze dagelijks tegen kunt komen...het bijzondere van het delen door met elkaar te schrijven is op een meeting niet aan de orde, als je begrijpt wat ik bedoel Maar ik kijk er wel met genoegen op terug, al is het alleen maar omdat ik bij velen van jullie nu het gezicht bij het icoontje kan plaatsen. Ik vond het aangenaam kennis te maken

Hoi, ik meld me ook effe weer thuis. Ben nu toch wel erg moe van het rondhangen in Deventer, de reis en natuurlijk de vele indrukken. Leuk hoor, om die koppies er nu bij te kunnen denken Erg l*llig allemaal Drup, gadver....maar je bent er voor ons gevoel wel bijgeweest hoor! Wel erg jammer dat je het zelf niet hebt kunnen beleven. Pfff...kom later nog wel effe kijken

Goh, ben ik weer de bofkont; geen centje pijn en heerlijk geslapen Wat een bijzondere dag vandaag! Maak je niet zo vaak mee dat je in het echie de mensen gaat ontmoeten waarmee je virtueel je ziel en zaligheid hebt gedeeld Stap om 8.45 op de trein, ben ik om 10.45 in Deventer. Dus voor de mensen die ook eerder gaan als je een halve zool ziet sjouwen met een bruine leren rugzak die behoorlijk vol zit (ga nooit onvoorbereid op reis), verwilderde krullen en een grote haakneus dan moet dat wel Har zijn....dus klamp maar rustig aan Voor alle deventergangers die nu brak uit hun nestje stappen....niet teveel koffie drinken, word je hyper van, voor de pijnlijders doe het rustig aan! Beste thuisblijvers, jullie ook een fijne dag en hopelijk tot een volgende keer. Zo, ga aan de slag.. Latersssss

Tot morgen mensuh!

Áls je het maar laat Houtje, om morgen óók nog met quiche aan te komen zetten!

At your service Gem! Welkom, welkom, welkom! Nog meer?

Interessant Blacky en zo leesbaar! Gecopieerd zeker....maar is die post een vooraankondiging dat je die taart persoonlijk komt brengen?

Ik print de route wel voor jullie uit zal 'm jullie op de meeting geven

Lache! Ken bijna de score niet meer bijhouden...Houtje!!!!!!Extra taart

Ja weet ik Tapas maar ik ga vóór de meeting zowiezo het oude centrum in

Zeg, zeg Safi! Ben geen slome hoor, heb haar d'r al bijgepleurd Leuk dat je komt Pip! Haha...de lobby heeft succes gehad. Mooi, hoef je iig niet je haren van spijt meer uit te trekken