Ha, bedankt voor de gedichies! Tsja, van piekeren wordt je niet slim omdat je continu dezelfde vraag stelt en met het antwoord ook al in herhaling valt. Het beste is toch de vraag te delen, zoals we hier ook zo vaak doen...dan kom je iig uit die gedachtencirkel. Piekeren wil eigenlijk zeggen dat je niet tot relativeren kunt komen en daarom de aktie achterwege blijft. Als je piekert doe het dan over een werkelijk moeilijk probleem en niet over iets waarop je het antwoord eigenlijk al weet; het kan namelijk ook een gewoonte worden om maar niet tot daden te hoeven komen. Tis maar dat je het weet Ik herken het zo...gottogot ik heb wat afgepiekerd in mijn leven Vooral met alcohol kun je jezelf zo in de nesten werken dat als je daar uit wil komen je ineens meerdere stappen moet zetten en dat is eng. Ben je ook niet gewend...want niets aan je situatie veranderen en jezelf ondermijnen is een gewoonte geworden. Daarom hebben alkies zo sterk de neiging om de omstandigheden of de ander dan maar de schuld te geven van het eigen onvermogen uit die zelf gecreëerde impasse te komen. Wordt het makkelijker om de dingen des levens onder ogen te zien als je niet drinkt? Makkelijker niet direct, maar je hebt jezelf wel sterker gemaakt door de obstakels die drank zowiezo veroorzaken op te ruimen. Je zult er net als ieder ander nuchter mee om moeten gaan...die problemen van het leven en de keuzes die je moet maken. Ha, je hebt zelfs een streepje voor want je weet inmiddels wat het met je doet als je er voor wegloopt. Een harde les, maar wel een waar je wat aan hebt voor de toekomst. Zo weet ik inmiddels van mijzelf dat ik me niet zomaar ergens meer in zal storten. Wikken en wegen mag, is wat anders dan piekeren als je het besluit maar neemt ervoor te gaan...of niet. Stel zo mijn voorwaarden voordat ik ergens aan begin...voel na of ik het wel aankan en als dat al doende niet blijkt zo te zijn haak ik af, jammer maar de volgende keer beter. Ik ga niet meer door tot ik erbij neerval. Afgelopen week nog meegemaakt. Was net met een klus bezig en voelde dat ik niet verder kon. Heb meteen mijn gereedschap bij elkaar geraapt, gesprekje gevoerd over het waarom en mezelf de ruimte gegeven om te stoppen. Zou niet in mij opgekomen zijn toen ik nog met een fikse kater aan het werk was...dat was immers mijn eigen schuld en daarom ging ik maar door want die 'bevrijdende' drank zou me later weer van de kater afhelpen Daarom is het zo bevrijdend voor mij om voorlopig vrijwilligerswerk te doen, ik kan zo mijn grenzen opnieuw bepalen zonder dóór te moeten van de baas of mijn alterego(!). Ik bepaal dat zelf, zonder me schuldig te hoeven voelen of ik die beslissing wel nemen kan. Zo kun je dat in al je werkzaamheden doortrekken en je ontdekt dan al snel dat je je vaak onnodig over de kop werkt vooral door de spanning waarmee je een start maakt. (herkenbaar voor jullie?) Hard werken is niet verkeerd alleen de manier waarop! Zo begon ik altijd veel te gejaagd aan een klus, of de duvel achter me aan zat. Ik zie toch echt als oorzaak dat mijn geweten altijd geknaagd heeft...oftewel het perfectionisme van de alkie in mij, veroorzaakte dit compensatiegedrag. Eigenlijk zit daar schaamte en een minderwaardigheidscomplex onder....je bént immers niet op je best, je doet alleen maar alsof, vooral om aan de buitenwereld te laten zien dat er zogenaamd niets aan de hand is. En van dit gedrag wordt je al moe voordat je begonnen bent Dit gedrag zal je jezelf af moeten leren want het stopt niet vanzelf nadat je de drank hebt laten staan. Het is een hardnekkige gewoonte geworden om ongezonde stress als een noodzakelijk kwaad te beschouwen. Ook niet alkies in deze gejaagde maatschappij gaan eraan kapot. Laat je niet gek maken is de boodschap en maak vooral voor jezelf uit welk tempo bij je past. Emotioneel gezien raak ik ook van mijn stuk als ik me in situaties begeef die niet goed voor mij voelen of teveel voor me zijn. Ik durf daar inmiddels keuzes in te maken...is wel eens saai hoor om niet naar dat feestje te gaan of voor stilte te kiezen ipv me onder mensen te begeven, af te haken bij M. omdat ik geen energie meer heb, werk te laten voor wat het is. Elke keer te verantwoorden waarom ik iets niet wil, niet kan enz.enz. De keuze te maken waarom ik wel met die maar niet met die in gezelschap wil zijn...duh, mag het alsjeblieft? Altijd voor iedereen maar klaar staan? Dacht het niet! Het zij zo! Het is wel eerlijk naar mezelf toe! Ik besef dat ik een alcoholist ben en dat mijn lijf en geest tijd nodig heeft om te kunnen herstellen. Pfff...dat ik nu niet ineens voluit kan gaan is alleen maar logisch. Ik zal mijn moeheid als resultaat van destructief gedrag moeten accepteren en voor het eerst in mijn leven zorgzaam met mijn lijf om moeten gaan...goh, dat is een openbaring, want dat plaats voor het eerst in een duidelijk perspectief dat ongezond leven zo zijn consequenties heeft; het herstel van je lijf en geest moet je r e s p e c t e r e n. Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren, dit gebrek aan energie. Maak me oprecht zorgen over de schade die ik heb aangericht en wil niet meer onderdrukken wat mijn lijf aan rust vraagt...daaraan toegeven vereist lef, inmiddels in mijn ogen méér lef dan als vanouds niets ontziend maar doorjagen. Vaak komen mensen hun grootste angsten pas tegen als ze in rust zijn. Saai? Denk van niet want je komt dan pas uit op wat je altijd verdrongen hebt...dat je ook de moeite waard bent als er even NIETS is, om je onnodig druk over te maken Lekker puh....
