Myle

Maar ik moet zoals jullie al schreven het allemaal wel op mijn eigen tempo doen. Stapsgewijs en de ruimte nemen, niet te snel willen gaan. Dat is wel een beetje een valkuil van mij. Alles of niks.

Ik ben nu weer wat optimistischer. Vanmiddag was het even flink moeilijk. Well hell. Het is voorbij. Terugkijkend op oa. de afgelopen 12 dagen merk ik best wel een groot verschil in hoe ik me voel qua daadkracht. Toen ik nog dagelijks mezelf in een halve coma dronk was ik totaal niet bezig met verder kijken dan een dag. Toekomst? Wat,? Ik praatte er wel schijnheilig over met psycholoog/begeleiding maar ik geloofde geen woord van wat ik zei. Het was gewoon puur om de schijn op te houden. Nu is er echt helemaal niks leuks aan om door herbelevingen en allemaal nare gevoelens te "moeten". Er is ook net zomin iets leuks aan trek uitzitten, of ermee dealen. Maar als me het dan uiteindelijk toch lukt, dat voelt opgelucht en bevrijdend. Alsof ik problemen aan ga en vecht. In plaats van verdoven. En voorzichtig durf ik stiekem een beetje te gaan "rondkijken in de toekomst".

Welkom hier!

Ik ben weer terug. Ik mocht de hond 'lenen' en heb een behoorlijke wandeling gemaakt. Volgens mij had ik er zelf op het eind meer lol in dan de hond zelf. Die had het wel een beetje gehad leek het. Nu bedenken of ik zo sperziebonen of bloemkool ga maken.

Ja @Cleo66. Maar ik had deze keer de dagen niet geteld en keek verkeerd op mijn telefoon agenda. Nouja, een beetje geval van te snel willen gaan denk ik. Die 14 dagen komt er vind ik gewoon. Het gaat inmiddels weer best oké. Ik heb cup a soup genomen en twee broodjes gegeten. Zo even rondje buiten lopen. Misschien met de hond van de buurvrouw als dat uitkomt voor haar.

Ik denk dat stoppen met drinken een eerste randvoorwaarde is, voordat je met achterliggende zaken en trauma's aan de slag kunt.

Ga het eens uitproberen Bor. Tnx voor de tip.

Ow oeps. 12 dagen ja. We fietsen gewoon lekker vooruit Knakker

Dankjewel @kruidenthee67. Ik zal eens gaan kijken op de site. Anoniem, tja. Ik zou er niet heel veel problemen mee hebben om een dorpsgenoot te ontmoeten denk ik. Maar de "voorzitter" van NA hier is praktisch mijn buurman.

Zodat we samen kunnen gaan @Bor? Sorry wat flauw (En hoogst ongepast) Maar ja ho ho. Je hebt gelijk hoor. Nancy dat is niet wat ik wil. Eigenlijk plaatste ik daarom ook mijn bericht: Ik wil iets wat ik júist niet wil. Het overvalt me alleen nogal. Het is nog best vroeg en de winkels zijn nog best lang open, en dat maakt me nu even wankel. Maar ik doe het gewoon niet.

Het is nu plotseling? best wel lastig om niet heel snel naar de slijter te vliegen. Maar, vandaag 2 weken. (het zijn 12 dagen, excuus voor mn enthousiasme) Dat wil ik niet ongedaan maken. Dus.. talking some sense in to myself

Ik ben eigenlijk wel oprecht geïnteresseerd in hoe zo'n AA meeting zou kunnen zijn. Lees er nu verschillende dingen over. Ik ben al eens op zoek geweest naar bijeenkomsten in de omgeving maar kon toen niet iets vinden. Op het terrein hier is wel een NA groep, maar daar durf ik niet heen omdat ik dagelijks contact heb met mensen die daarheen gaan. Wordt me iets te benauwd.

Jullie klinken zo positief. Ik voel me even helemaal niet zo zeker van mezelf allemaal. Het gesprek vanmorgen ging trouwens wel goed. Ik krijg op korte termijn een soort 'behandelplan', gericht op binnen een bepaalde termijn weer terugkeer in de maatschappij. Eigen huisje. Een maatschappelijk werker wordt erbij gehaald om mogelijkheden verder uit te zoeken.

Nergens over hoor. Je hoeft alleen maar elkaar te vertellen dat je niet moet gaan drinken Klaar is kees.

Het gesprek is om 11 uur. Ik zal wel even laten weten hoe het is gegaan.

@Cleo66, succes bij de tandarts! Gelukkig is dat dubbele tong verhaal nu met een niet- schaamtevolle reden. @Bor Pfoe, dan ben je ver heen ja. Wat je schrijft raakt wel zeg. Laat ik het maar zien als een reminder: Dat wil niemand toch ooit meer?

Van mij ook een hele fijne vakantie gewenst.

Het is maar een gesprek met mijn eerst verantwoordelijke begeleider @Bor Trouwens, tsja het vaarseizoen is een beetje voorbij. Wel jammer hoor. Lees graag over je bootje. En ik denk zelf nog altijd terug aan de tijd dat ik bijv. in februari met föhns bezig was om in mijn wedstrijdboot/zeilbootje alles van ijs te ontdoen. Om vervolgens zo ongeveer als een ijsbreker het water op te gaan. Heerlijk!

Goedemorgen. Ik neem even een kopje koffie Yvonne. En, komt vast goed met het gesprek. Thanks.

De toekomst is voor/van mij. Goh, wat klinkt dat egoïstisch. Maar het is wel een beetje waar. Want ik moet zelf een voorstelling maken, en plannen, hoe mijn leven er over bijvoorbeeld een jaar eruit kan zien. Inschrijven bij de woningbouw hier in de buurt, en geen al te hoge verwachtingen hebben. Het is lastig want als ik iets wil, wil ik dat graag -nu-. Maar aan de andere kant geeft het juist mogelijkheden en een vooruitzicht. Iets om intussen naartoe te werken. Terwijl ik nog hier ben kan ik dingen misschien meer gericht aanpakken. Het zal me waarschijnlijk wel helpen om een vast doel voor ogen te hebben. Zo weet ik dan waar ik het voor doe, en dat het niet uitzichtloos is. De keuze ligt nu vooral op wel of geen vervolgbehandeling: Kan ik verder met Fact-begeleiding, en dus op mezelf? Of wil ik wel echt nog een gespecialiseerde behandeling qua trauma? Daar ligt voor nu even de grote vraag en de keuze is aan mij. Ik wil niet terug naar op mezelf en een X aantal keer een ambulance voor de deur omdat ik me af weer eens flink heb beschadigd. (buren konden dat nooit zo waarderen, goh) Aan de andere kant, is dat wel sterk verminderd en zou ik me waarschijnlijk best wel redden. Ik heb genoeg om (nog) aan te werken en dit is geen plan voor over een week. Maar ik wil niet nog 10 jaar op dit psychiatrisch terrein wonen.

Ik moet nu maar in bed gaan liggen. Anders sta ik niet voor mezelf in. Ik heb toch zo een haat aan alcohol. Het is nog compleet ranzig ook. Ik wil nu wel een boksbal om alle frustratie eruit te gooien of slaan.

En nu heb ik heel erg zucht/trek. Ik val van de ene herbeleving over in de andere en vind mezelf terug onder een tafel of achter mijn keukenkastjes. Ik voel me waardeloos depressief. Maar ergens in mijn achterhoofd speelt nog wel steeds het idee dat ik hier weg wil. Ook nu. Op het moment kan ik nergens heen vluchten maar een plan opstellen is wel de moeite waard. Kalmte, moed en wijsheid. Ik hoop dat ik daar iets mee kan.

Bewondering hoor, voor iedereen die op de lijst staat. Hoog of laag. Ik zie echt op tegen iedereen.

@Cleo66 Ik dacht, ach waarom niet. En het leverde veel goeds op. Dingen waarop ik kan voortborduren. In juni was mijn behandelplan, maar nu is al voorgesteld om een "soort" off the record behandelplan in te lassen. Omdat er sinds die tijd zoveel is gebeurd en veranderd. Ik ben heel erg benieuwd.