gelukkigzonder

Hi @Noelle, ik merk dat ik er gek genoeg niet zo mee beziig ben. Althans niet met het drinken wel met alles er omheen zit/ ligt en hangt. Het voelen is soms intens maar ga alles aan. Ik ben met het herstel wel echt dagelijks mee bezig. Therapie, meetings, praten met fellows etc. Het helpt me allemaal. Voor het eerst echt de ruwe waarheid laten zien. En het allermooiste is, is dat ik nog niemand heb zien weglopen sinds ik echt eerlijk ben. Het onderzoeken wie ik ben, dat is een reis. Ik vind het soms heftig maar nodig. Hoe is het met jou? Hoe ga jij en welke dag/ week/ maand zit jij? Ik nu op dag 40

Dank je @lady janevoor je openheid en hoe knap is het,. dat je ondanks alle verdriet, rouw, depressie etc je toch staande hebt weten te houden. En hoe mooi is dat het met de kids goed gaat. Dat doet je deugd. ik had gisteren een mooi gesprek met mijn oudste, die is 19 en heeft teveel gezien maar door openheid van zaken te geven en haar te laten zijn wie ze is, weet ik dat het goed komt. Ik vraag me wel af hoe het zit met mannen die in herstel staan versus vrouwen in herstel. Is er een verschil tav stemming/ hormonen?

Dank je @lady jane voor je antwoord. Ik merk dat ik ook ergens verslaafd ben aan de liefde. Wie ben ik zonder hem? En hij is zich zeker aan het beschermen. Ik heb weleens van jou gelezen dat jij er een jaar over hebt gedaan om jezelf te vinden. Ik geloof zeker wel in dit termijn. Naast dat ik rouw. Ik mag leren om te leven in rust en vertraging. Iets waar ik nooit echt stil bij heb gestaan. Een interessante uitdaging. Ook het nederig opstellen vind ik interessant, waar ik nu soms inzit. Benieuwd wanneer jij echt vrij voelde. En echt blij met jezelf? Hoe is bijv de relatie nu met je kinderen. Is alles goed hersteld in dat opzicht?

hi, ik herken mezelf in jou. Mega goed in stoppen maar nog beter in starten. Hoe is het nu met je?

Dag lieve allemaal, nou het goede nieuws is dat ik nog steeds niet drink. Gestart ben met behandeling maar wat een rollercoaster qua emoties. Met name hoe mijn ex tegen mij doet. Even voor jullie beeld. Hij heeft de relatie verbroken omdat hij niet meer kon. Die snap ik ergens wel. De liefde was er, houden van, ook de mooie en leuke dingen. Maar ik merk aan hem dat hij me niet meer geloofd. Hij is afstandelijk/ zakelijk. Vermijd gesprekken of vragen die ik stel. Best lastig als je samen kinderen hebt. Ergens voel ik dat het ooit goed komt. Wellicht een utopie maar mijn intuïtie is zeer sterk. Hij weet ook wat verslaafd zijn is, is dit zelf jaren geweest. Toen walgde ik bijna van hem, op het laatst. Mijn vraag aan jullie is: hoe lang duurt het vertrouwen van de naasten? Wat kan ik het beste doen? Ik blijf overigens heel rustig (iets wat nieuw is voor mij, want werd snel boos, zeker laatste jaar). Ik wil hem tijd gunnen. Maar vind het ook een beproeving. Fijne dag allemaal

Dag allemaal, morgen 'vier' ik mijn 30 dagen. Niet heel bijzonder want dit is al tig keer gelukt. Wel voel ik me sinds ik dus echt hulp heb gezocht anders qua motivatie. Ik dacht altijd dat bij eerdere keren > nu ben ik gemotiveerd maar zie nu in dat het op wilskracht is en ik elke keer ook vooruit keek. Tot een jaar toe. Nu is het meer dag tot dag. En ja, ik denk wel aan de feestdagen maar dat heeft nu meer te maken met mijn scheiding. 'Hoe kom ik die door, zonder al teveel gemis?' Ik heb overigens geen zucht. Ook dat is niet nieuw na 30 dagen. Wel voel ik alles intenser, dus ook de rouw die toch als een klap in mijn gezicht zo nu en dan komt. Ik mag hiermee om leren gaan. Het afgelopen half jaar ben ik diverse keren dit niet goed aangegaan. Ik kon de pijn niet aan. Wat ik wel jammer vind is dat ik veel zoet eet. Ik beweeg wel veel maar het is niet echt gezond wat ik naar binnen werk. Maar goed, alles beter dan drank. Ik ga zo werken, een fijne afleiding. Iedereen een fijne zaterdag..

Jeetje, je wordt dan ontzettend geconfronteerd he. Gaat het nu wat beter met je vader? Het kan idd genetisch bepaald zijn. mijn vader en opa dronken ook. Maar dit nooit gezien als heftig. Ik geloof erin dat er vaak trauma onder zit. Die wil ik nu aankijken. Eerste sessie bij trubendorfer is goed verlopen. ben wel de enige vrouw in de groep; Maar ik sta mijn mannetje wel. Hoe is het met jou vandaag?

goed als je afleiding zoekt. Heb je een netwerk waar je terecht kunt?

bij mij is het meer dan 25 jaar relatie. Ik merk dat ik inzichten krijg nu die ik eerder niet had. Of misschien wel had maar er niets mee deed. Het was te pijnlijk. ik heb inmiddels goed contact met mijn ex en dat doet me goed. Tegelijkertijd is het ook een uitdaging om nuchter te blijven want... ik mis hem. Als je, zoals jij beschrijft, blijft drinken als je in rouw bent, dan verwerk je het niet echt. Ik herken dat als geen ander. Nu ik nuchter ben, voel ik alles. Ik merk ook dat ik het aankan. Maar huil nog vaak hoor! Lastige momenten zijn vooral het gevoel dat het gewoon niet meer goed komt. Ik laat nu wel zien dat ik het kan. En ook al zegt hij dat hij dit knap vindt bijv. Tja, ik krijg hem er niet mee terug. Die momenten zijn er regelmatig en zou ik dus normaal naar de drank grijpen. Wat ik nu doe is het benoemen en bespreken met mijn vriendinnen en op meetings. Het helpt me ontzettend goed. Want misschien ben ik ook wel ontzettend verslaafd aan de liefde! Die vakanties, die herken ik ook. Als straks Kerstmis is, dat zijn ook momenten dat ik niet perse naar uit kijk. Ik ben van plan om dan zoveel mogelijk naar meetings te gaan. Hoe ga jij dat aanpakken?

wat lief, thanks. Ik ben even benieuwd welk filmpje dat is.

wat goed, heb je ook hulp veder en/ of een sponsor? Ik herken het, ik ben goed in stoppen maar minder in gestopt blijven. Ik ben nu bloed eerlijk naar mezelf toe. Wat ik heel lastig vind is omdat te dealen met mijn liefdesverdriet. Het rouwen is soms zo intens. Maar onderga het nuchter. Wat vind jij de lastige momenten?

Dank je. 12 weken met kans op verlenging

Ik volg de AA, CA en ook SLAA, de laatste vond ik de minste interessante. toch haal ik uit alle meetings wel iets. Trubendorffer is idd ambulante zorg. als het goed is, kan ik over3 weken starten bij Trubendorffer. Heb dus een go. wat fijn dat je bij de CA je sponsor hebt gevonden.

Wat mooi om te horen, @JamesM, dat jij er zoveel aan hebt. Ik ben op zoek naar een sponsor. En ik weet zeker dat die binnenkort op mijn pad komt. Ik heb een intake bij Truberdorffer vandaag en hopelijk kan ik dus ook snel daar terecht. Naast de meetings die ik volg. En ja het leven is er een van golven. Leren omgaan hiermee is een groot doel voor mij. Ik ben een kei in het bagataliseren van mijn problemen. Wals eroverheen, kan snoeihard zijn voor mezelf. Veel minder voor de ander. dank je voor je reactie. liefs

Ik ben pas bij stap 1. Eerlijk zijn is voor mij een hele grote stap. Door dit te doen, merk ik dat ik op weg ben naar heling. Ik zit nu ontzettend in rouw en door elke dag bezig te zijn met herstel en dat als prioriteit te stellen, hoop ik ook dat de rouw wat zachter wordt, het is intens, soms wat ik voel. hoe is dat voor jou?

zo, hier ben ik weer. Nadat ik alles bijna kwijt raakte. Waaronder mijn relatie, een deel van mijn bedrijf, kwam in de schulden, kreeg een zwaar insult, psychose, depressie kwam de ommekeer. Ik ben sinds een aantal weken verbonden aan de AA en NA Ik leer daar voor het eerst alles te herkennen, eerlijk te zijn naar mezelf en de ander. Me nederig op te stellen Dat in herstel in stappen gaat en niet in een sneltreinvaart dat alle problemen die ik de afgelopen jaren heb gehad, gekoppeld waren aan drank Ik kan weer orde op zaken stellen rust nemen emoties toelaten Er is nog zoveel te leren. Ik ben er nog lang niet. De zucht is er niet. De dankbaarheid wel. Maar ik weet dat het op een gegeven moment een uitdaging wordt. Stoppen lukt vaak wel, maar gestopt blijven was altijd de uitdaging. Ik ga dus elke week naar een paar bijeenkomsten en ik voel me verbonden. Er zijn genoeg verschillen maar we hebben wel 1 overeenkomst > De verslaving. Pffff.... in de zomer waren er zoveel dagen dat ik niet meer kon. Ik had 10000 x de gedachten om aan het stuur te trekken. Ik was zo vlak, kon alleen nog maar voor me uit staren. Was een schim van mezelf. Gelukkig zijn die gedachten voorbij. Willen jullie hier een les uittrekken lieve mensen? Laat het niet zover komen zoals bij mij, het is niet de moeite waard. Ik mag overigens nog wel leren om van schuld en schaamte af te komen. Besef nu pas hoeveel schade ik heb aangericht. Als ik de tijd kon terugdraaien, dan had ik nu nog een relatie gehad, volgende geld etc. maar ja, laat ik hiervan leren en het vanaf nu anders doen. Fijne zondag, liefs

Ja, dat hoop ik ook. Dat ik hem dankbaar ga zijn. Ergens ben ik dat al, want als hij niet was gegaan, was ik nog blijven drinken. Het is alleen de vreselijke pijn die ik nu ervaar. Ik denk dan: wanneer gaat dit over? Zit sinds maandag aan de antidepressiva, hopelijk geeft dat verlichting. Knap dat je er nu zo naar kunt kijken. Wat heeft je geholpen en hoe lang deed je erover voordat je weer een beetje 'rechtop' stond?

Ging jij ook scheiden @lady jane nadat je was gestopt met alcohol? Het voelt enorm zwaar. rouwen om alles. Maar ik drink niet.

dank voor jullie reacties. Het is zoeken. De behoefte naar drank is er niet meer zozeer omdat ik bijna alles ook kwijt ben geraakt. Waaronder dus de relatie. En dat doet mega veel zeer. Moet mezelf weer gaan hervinden na zoveel jaar. Wie ben ik zonder hem? Wat wil ik? etc Ik ben wel gezegend met een groot netwerk. Dus wordt omringd met lieve mensen. Heb een fijne dag

Nu 10 weken gestopt. Wel na een psychose en een relatie breuk. Dit laatste doet enorm veel zeer. Na meer dan 20 jaar samen, voel ik me eenzamer dan ooit. Ik zit in een depressie en denk ook dat ik in de ‘muur’ fase zit. wie herken dat? En hoe lang heeft dat geduurd bij jullie. De drang om te drinken is er soms. Ben nu veel alleen en niemand die me controleert maar toch houd ik vol. Ben nu al zoveel verloren, wil echt doorzetten. ik hoor graag van jullie, hoe je het eerste jaar hebt overleefd? wat ben je kwijt geraakt of juist niet?

even een update, het gaat goed tot nu toe. Eigenijk is dit altijd het geval. Wat het meest spannende maakt is rondom de 3 maanden. Is dat herkenbaar? En wat doen jullie dan? ps: bedankt voor alle lieve berichtjes

Hi, na 2 flessen wijn gisteren en ik me nu erg brak voel, wil ik me toch weer melden. Ik voel me voor nu zo mislukt. Weer de fout in gegaan. Ik ben niet de eeuwige stopper maar de ' eeuwige starter'. Zal me toch weer even voorstellen. Ik ben Jazz (zo noem ik me voor nu, dus een schuilnaam), ben midden 40. Heb een heerlijk gezin. Een rijk sociaal leven, voel me 'rijk' met veel dingen en toch zijn er momenten dat ik het leven even niet trek. Dan ben ik moe, voel ik me alleen, onzeker. Is mijn hoofd druk. Ik drink bijna altijd alleen! Ik sta op de wachtlijst om onderzocht te worden of ik ADHD heb maar grote kans dat ik dit heb. Het is geen excuus maar hoe drukker ik het heb in mijn leven, in mijn hoofd, hoe sneller ik grijp naar de kans. Ik wil hier toch weer starten met schrijven om mezelf te motiveren om weer de voordelen ervan te voelen als ik gestopt ben. De keren dat ik gestopt ben, zijn overigens niet te tellen. Langste periode is. (naast de zwangerschappen) 3 maanden. Blijkbaar voelen de meesten pas na een maand of 4 hun neurotransmitters weer in balans raken. Dus worden er weer zelf stofjes aangemaakt. Dus voor nu ➡️ dag één liefs en wens iedereen een fijne dag

Vanavond wilde ik drinken. Voelde zoveel onrust. Wilde zelfs naar de AH rijden, maar dus niet gedaan. Verder merk ik gelukkig wel al verbetering met mijn stemming. Maar soms dus even niet.

Die walhalla is idd nog niet echt ontstaan. Het is meer kleine dingen die het groot maken. Het wakker worden zonder kater. Meer focus. Genieten van een wandeling of de glimlach van je kind. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik me nu meer wil richten op de kinderen. Het is alsof ik soms geleefd heb maar zij waren we bij en deed alles voor ze maar niet in het hier en nu. Snap je? Het is ook dat ik het gevoel heb dat ik tijd moet inhalen, terwijl dat dikke bullshit is. Want dat is onmogelijk. Er is een schuldgevoel wat er soms is. Moet ik mee dealen. Ze hebben altijd hun natje en droogje gehad. Liefde en aandacht. Maar toch dat laatste, had meer gemogen. Door dat schuldgevoel ben ik soms kribbig.