Kaia

Ja lastig dat zo zien van een collega... je kan niet meer doen dan hem waarschuwen, de dingen benoemen die je uit eigenhand herkent (oeps dat lallende bevestiging zoeken doet mij weer even :$ ) en anders zou ik er toch wat afstand van proberen te nemen Tapas (vooral daar waar het jou ergert) want als hij jouw adviezen niet ter harte neemt zal hij het toch allemaal zelf aan den lijve moeten ondervinden helaas... er kan nog zo'n lange weg liggen tussen verkeerd bezig zijn, dat weten en er daadwerkelijk wat mee doen en jij kan niet het leed van een ander op je schouders nemen (met dat gat in ons hart zakt zo iemand daar vrij snel doorheen )

Marjo

Safi, wat prachtig mooi en o zo waar wat je vriendin jou schreef... soms is er ook moed voor nodig om geduldig in het nu te zijn en niet altijd maar een stap verder te willen zijn; ook de stap die al gemaakt is heeft zorg en liefde nodig quote: Originally posted by: tapas De leegte, het gat in je hart, we worstelen er allemaal mee. Yep! Inmiddels probeer ik ook dat steeds meer als een uitdaging te zien: ik zal nooit weten hoe ik met al mijn nuchterheid invulling aan dat gat ga geven, als ik de tijd daar geen kans voor geef! Ik heb het gevoel dat we nog even door moeten bijten, in alle ups en downs, eb en vloed. Zonder zonnetje is niet onze beste tijd. Maar oef wat gaan wij straks weer bloeien! Ik blijf dankbaar dat ik dat samen met jullie mag doen Vie ik denk zeker dat hier komen ook voor langer gestopten waardevol is. Het is fijn om onze levenskwesties te kunnen delen want ook na die eerste afkickperikelen blijft het leven van een (ex)alcoholist heftig in ontwikkeling. Zoveel verschillende mensen, maar ik blijf me verbazen over de herkenning hier! Bovendien kunnen we voor anderen een enorme steun zijn, ik zelf heb me tenminste het meest opgetrokken aan degenen die mij al stappen voor waren.

Tijn het gaat goed daar bij jou hè?! Wat zijn risollers?

Hoi Marieke en Tine, ik las ergens jullie schuldgevoel over 1 drankje, terwijl dat natuurlijk hartstikke ADB is (ik doe het jullie niet na, vrees ik, weet je, ergens vind ik het ook wel lef hebben, je daagt jezelf uit en je wint!)... ook daarbij krijg ik het gevoel dat jullie te hard oordelen over jezelf. "Ik voel me schuldig omdat ik 1 drankje gedronken heb". Omzetten met liefde voor jezelf: "Ik had er zin in, het was gezellig en ik heb tijdig op de rem getrapt. Achteraf had ik het liever niet gedaan, maar eigenlijk is er niets verkeerds gebeurd". Verlangen: "Ik wil het liefst normaal of helemaal niet meer drinken. Misschien wel omdat ik bang ben weer te vervallen in onmatigheid".

Overspoel je niet Marjo. Als je niks doet, vind ik dat je het goed moet doen. Het is wel even JOUW niks, das wel nix Over schuldgevoelens: ik heb net wat heel moois geleerd daarover. Zet ze om in een kijken naar jezelf met mededogen ipv oordeel en vertaal ze naar een verlangen (werkt voor mij erg goed). Bv: "Ik voel me schuldig omdat ik vandaag lui ben". Omzetten met liefde voor jezelf: "Blijkbaar heb ik geen energie vandaag om iets te doen". Verlangen: "Ik verlang er naar om vandaag niets te moeten, om eens even een dag niet nuttig te zijn". PS Begrijp ik nu dat Har met de feestdagen als gigolo in te huren is???

Hoi Agnes & welkom! Gedachtenloosheid is een vlucht. Hopen op iets wat bij jezelf ligt, is alleen maar uitstellen van je gezonde levensgeluk. De enige zekerheid die je nu hebt is dat je elke dag die fles drinkt. Dat is genoeg om je leven kapot te maken. Aan jou de keus of je dat nog voort laat kabbelen of dat je écht iets eraan wil doen, zoals je zelf ook zegt. Blijkbaar is er nog een gezond stuk in jou die zich realiseert dat er een probleem is. Daarvoor zal je offers moeten brengen, te beginnen met een NU om die eerste te laten staan. Gemakkelijker kunnen we het niet maken maar heel bijzonder gaat je leven wel veranderen, nu is mijn vraag: gun je dat jezelf, ben je dat waard? Kunnen jij en je man het ook als een avontuur zien, want hoe het leven er met dat gezuip uitziet is niet echt spannend meer, toch? Geen betere tijd dan NU, wat zou dat een mooi kado zijn om het nieuwe jaar mee in te gaan... ik wens je toe dat je jezelf NU in je nekvel grijpt en zegt: 'het is afgelopen met dat gezuip, en met dat gel*l over het gezuip, ik hou genoeg van het leven om het niet in een roes aan me voorbij te laten gaan en ik ga me weer goed voelen over mezelf'. Je weet dat je het kan, het is slechts 1 'nee' van je vandaan want als er 1 'nee' over de dam is... liefs, Kaia.

Tina, in de natuur kom je echt tot jezelf, ik ben blij dat je daar je tranen kan laten stromen. Willen pleasen, alles zo goed mogelijk willen doen en daarbij vergeten te genieten, je baan opgeven, slecht kontakt met je zus... Tapas is mijn virtuele nichtje, maar jij hoort ook ongetwijfeld bij de familie, zo herkenbaar wat je zegt, letterlijk! Maar je drinkt niet en je bent bouwende aan dat hele mooie stukje dat 'het zelf' heet, en zo blijven we under construction

An: je hebt gelijk, "nooit meer" zegt alleen maar wat over hoe ik het de afgelopen tijd gedaan heb, de toekomst kan ik niet overzien, dus ik zal nooit meer nooit meer zeggen Ik ben het trouwens zeer met Marjo eens over hoe leuk het is te lezen hoe ook jij als een speer gaat en ik doe mee, vandaag, 1 dag tegelijk!

Oh lieve BamBam sorry dat mijn enthousiaste zinnetje ertussen kwam, wat heftig! Iemand die zo dicht bij je staat zo ernstig ziek... ik wens haar en jou een wonder toe, wonderen zijn de wereld nog niet uit namelijk (!) en je hebt zo gelijk: alles wat je zelf kan doen ligt bij jezelf, gelukkig geen rook-en/of drinkneigingen, juist bij dit soort dingen is het zo belangrijk om er met je hele wezen in te kunnen staan zoals je dat werkelijk het liefste wil en voelt... voor nu warm samenzijn met Fran en heel veel sterkte

Lieve Marjo, ik sta ook op die drempel, nemen we em samen rustig aan: jij, Soothe en ik, we gaan er gewoon voor, come what may, op naar het 2de jaar, weer een volgende stap in onze rollercoaster, yiiiiihaaaaaa

Hoi Johnie Walker, Ik zou het gewoon ontzettend teleurstellend vinden dat er geen alcohol in zit: wel de smaak, niet de roes, what's the point? Aan de andere kant ben ik wel de vegetarier die vleesvervangers eet, waarop ik van vleeseters veel commentaar krijg: "je wil toch geen vlees meer eten, hypocriet dat je dan wel iets wil wat er zoveel op lijkt'. Voor mij is de wetenschap dat er geen dier voor dood gemaakt is genoeg om ervan te kunnen genieten, zoals voor Water de wetenschap dat er geen alcohol inzit dat ook doet. Als je de smaak echt megalekker vindt, probeer dan in jezelf te kijken of er geen teleurstelling zal volgen over het uitblijvende effekt, en of de stap naar een echt biertje er kleiner mee wordt, dwz heeft jouw verlangen wat met alcohol te maken, speel je met vuur of met een onschuldig smaakje? liefs, Kaia. Was nog vergeten je te feliciteren met je 1ste week, super!

Goedezaterwaterdag, even snel een kort berichtje van mij Stoppen met drinken is niet zomaar even iets. Jarenlang eraan verslaafd zijn ook niet. Een jaar geleden voelde ik mij sterk en in de gloria: ik dronk niet meer, kreeg daar een kick van, ging hardlopen, boeken lezen (ipv omvallen in bed), had zowaar een ochtend om de dag mee te beginnen, helder in m'n hoofd, op de gezonde voeding toer, elke dag m'n lotgenoten hier bezoeken... het stoppen inzetten is 1, maar de truuk zit em in het echte het volhouden, in het onmatige van het stoppen (=je zwakte als kracht gebruiken!). Blacky je had zo gelijk toen je een waarschuwing gaf: 1 jaar gestopt, een magische grens, alle jaargetijden gehad, heb ik het nu bewezen? Ach laat ik niemand voor de gek houden, ik wil helemaal niet alleen maar 1 colalight-tik en ik wil helemaal niet alleen maar vandaag weer eens lekker jointje. Als ik vandaag toegeef, hoe verantwoord ik dat naar mezelf toe morgen, volgend weekend, over 3 weken? Waarom vandaag wel en dan een volgende keer niet? Je hoeft maar 1 keer toe te geven en je drempels verliezen die bovenste stekels. Marjo ik snap best dat je worstelt met een fles. Het is koud, de bomen zijn kaal en de zon is weg. De herinnering aan de roes, het even alles laten gaan, even ongeremde ontspanning, schiet naar voren. Een jaar nuchter is heel nuchter, en voelt soms best wel hard. Niet alleen doordat we alle shit nu verwerken zoals het is (dacht ik zo'n lollige positivo te zijn, komt daar een depressief burnoutje onder vandaan, na al die jaren!), maar ook omdat we de copingmechanismen kwijt zijn: nooit meer even een relativerend borreltje, nooit meer even stoned verdwijnen in muziek... nooit meer is wel heel weinig, maar heel weinig wordt bij ons te veel... Dat alles mogen we waarnemen en erkennen, zonder oordeel: we hielden ons staande met rookgordijn en roes, en nu voelen we ons kaler en vallen we gewoon sneller. Dat heeft tijd nodig, veel tijd. Laat ons onszelf dat gunnen, dat 2de jaar. Kan er ook nog wel bij toch?! Het is niet zo dat we op een knopje drukken et voila: daar is ons nieuwe leven. Ons hele persoontje mag opnieuw gevormd worden nu, met alle mooie en niet-mooie kanten. Nieuwere stoppers: ik vind jullie geweldig: dat je blijkbaar zoveel van jezelf en van het leven houdt, en jezelf het gunt dat op een manier te mogen ervaren die anders is en heel veel beter dan hoe je het de afgelopen jaren dag in dag uit aan je voorbij liet gaan! Laat je vooral niet afschrikken door wat ik hierboven schreef, want als het allemaal voor niets was, dan greep ik vandaag nog naar het een of ander, en toch doe ik dat niet! Ik weet wel wie ik al die jaren was, het enige pluspunt daaraan was dat ik lekker lui achter een roes kon blijven zitten. Ik kan het missen als kiespijn, het brengt me namelijk niets nieuws, alleen maar zorgen als de roes voorbij was. Ik weet nog niet goed wie ik nu ben, maar sta overal voor open. Zonder roes, zonder zorgen over dingen waar ik mezelf mee ten gronde richt. Ik voel me alsof ik opnieuw leer lopen, maar dit keer in een avontuur dat mijn leven heet. Het is zoveel spannender om bewuster in het leven te staan, en -hoewel ik er soms naar snak m'n controle weer eens te mogen verliezen (maar dat zal niet bij 'eens' blijven)- het grootste deel van de tijd denk ik er niet eens meer aan, en ik ben veel te benieuwd hoe dit avontuur zich verder zal ontvouwen! Hou vol hou vol hou vol, vandaag is de dag en de aanhouder wint zichzelf! Niet een prijsje om zomaar op de schoonsteenmantel te leggen (met alle respect voor sinterklaas), maar eentje die de beste zorg nodig heeft. Want nu we hier toch eenmaal zo in onze unieke vorm op aarde zijn gekomen, waarom ook niet onszelf het beste geven? Liefs, Kaia.

Het klinkt niet zot wat je zei over hoe het moed geeft een ander die valt op te zien staan, zo laat diezelfde situatie mij zien dat uitglijden niet bepaald iets lekkers is om mee door te gaan...

Blacky, als ik nooit verlangen zou hebben om af en toe eens alles los te laten en eens helemaal los te gaan uit de nuchtere wereld waarin ik me soms nog zo verloren voel, zou ik het niet echt als een megaprestatie ervaren dat ik nu 1 jaar droogsta... en Water in mijn opgebrande oren maak ik me wel wat bezorgd over jouw kookpunt (voila het recept ) Wingchun ik had begrepen dat je het moeilijk had en vervolgens verstoppertje speelde, hm je gaat het vast ook nog merken, als je een jaar gestopt bent begrijp je niet alles in ene keer zo goed meer maar ondertussen ben je dus gewoon heel goed en volgens plan bezig, vooral ook omdat je het niet gemakkelijk hebt nu met jezelf?

Hoi Tijn, tuurlijk is er ook ruimte voor het negatieve, maar mijn negatieve is dan weer dat het mij frustreert dat iemand die het moeilijk heeft geen steun lijkt toe te laten... maar misschien heb ik het allemaal wel helemaal verkeerd begrepen, ik val er ook zomaar in en misschien veel te vrolijk voor de sfeer van dat moment?

Tine en Lana: you go girls! Dit is JULLIE tijd, hou vol en wees maar héél héél lief voor jezelf, jullie verdienen het Tapas en Ferry, geef mij wat van jullie hardloopdiscipline, ik doe nu al 3 maanden niets meer en ben in mijn wittechoco/japansezoutjes vreetbuien ende hangoudere gedrag vervallen, maar het zit er aan te komen (de kilootjes extra namelijk ook) dat ik eerdaags de stoute gympen weer aantrek, het helpt wel als ik de tijd en snelheid niet als doel neem, dus weer voor het zesje gaan in plaats van voor de 8...

Deal woman, ze zijn al onderweg, soms is de dreiging al genoeg, en anders kan je zo nodig altijd online gebruiksaanwijzing vragen Wel opvallend, hoe degenen die (willen?) drinken, altijd een soort van boos op de rest worden, en dat ze de niet-drinkers dan ook nog eens discriminatie gaan verwijten... projectie uit eigen schuldgevoel? Ik vind het pijnlijk als iemand op die manier in het eigen wereldje muurtjes optrekt, het maakt onbereikbaar dan kunnen we er niet goed meer bij, dat is toch niet de bedoeling van hier samen zijn?

Ik heb hier nog een goed stel oudhollandsche gremlinmeppers die stof liggen te happen, waar is toch die goede oude tijd?

Dat duwen en stempelen doe je toch echt helemaal zelf Wingchun... hier is begrip en steun, maar dat gaat wel moeilijk als je niet duidelijk aangeeft wat je nodig hebt...

dan sla ik nu vanuit het van dat kleine piefje mijn armen even om je heen {{{marjo}}}

Van dat piefje Marjo?

Wingchun, wil je drinken of echt drinken? Ik bedoel: is je motivatie om te stoppen weg of wil je vluchten in een roes omdat je gek van je gedachten wordt?

WOUWWWW alleen al om deze heerlijke stortvloed van mooie en lieve felicitaties in ontvangst te mogen nemen... daar stop ik gewoon nog een jaar voor ;-))) allemaal heel veel dank lieverds, niet alleen voor de felies maar ook voor alle steun en medeleven die ik van jullie heb mogen ontvangen :vlagmetwimpel; SOOTHE KANJER :chinesefireworks; mijn enige echte stopmaatje ik ben zo trots op jou!!! We did it!!! Ik wilde je gisteren nog even mailen: 'als we onszelf geen mietje willen noemen is dit de laatste kans om er nog 1 te nemen' maar nu we hier toch zijn, laten we eens gek doen: morgen gewoon gaan voor 1 jaar en 1 dag Of zoals ze in japan zeggen: YEAH SOKA YO Lieve allemaal in het afgelopen jaar heb ik GELEEFD! Ze zeggen wel eens: het 1ste jaar het lichaam, het 2de je geest... dat is bij mij 3 maanden geleden al ingeluid door m'n burnout, voel me nu als een charlotje die laagje voor laagje van zich af heeft geschud, wel een beetje kaal zo maar het waren allemaal laagjes die m'n werkelijke ik verhulden en valselijk beschermden terwijl ik ze niet meer nodig had, nu ben ik nog slechts dat middelste piefje binnenin (en nog niet eens altijd in erectieve toestand ), het stelt misschien nog niet veel voor maar het is wel een heel veel fijnere basis om met echte en pure laagjes verder aan te bouwen. Zo ik kan en hier lees wil ik er altijd ook voor jullie zijn! Samen staan we sterk Liefs! Kaia.

Hoi Gerdina en welkom, Van mij ook hartelijke felicitaties met je 10 weken (!) overwinning op jezelf , wat kapot is zal geheeld worden, niet alles wordt precies zoals het was, maar er komt heel veel meer van jezelf voor terug... kom lekker delen hier en hou vol he, de aanhouder wint! liefs, Kaia.