Kaia

*CPAS: wat een verhaal, van een glas tot een fles tot 3 flessen.....voordat je het weet ben je daar, en dan je hele traject met medicijnen...heftig allemaal hoor, maar ben wel heel blij voor je dat je uiteindelijk het gewenste resultaat hebt bereikt, goh zeg dat gaat ook niet zomaar, jij verdient wel een dikke pluim!!! *femmy: het doet goed te lezen dat er hier meerderen de "elke avond 1 fles of meer"-verslaving hebben, weet je, ik heb heel lang gedacht dat dat niet zo'n probleem was (tegen beter weten in natuurlijk, want hoevaak voelde ik me niet beroerd, onzeker op m'n werk, bezorgd om m'n veranderende stoelgang, angstig door m'n geheugenverlies, paranoia-aanvallen etc etc etc). De optie van medicijnen staat nu nog ver van mij af (ik heb er nog nooit eerder over nagedacht), maar in jouw geval, als je er al zo lang over nadenkt en jezelf dus bewezen hebt dat je dat extra zetje in die goede richting nodig hebt, vind ik het heel heel dapper als je daar gewoon voor gaat!!! Ben erg benieuwd naar je ervaringen! Mijn huisarts heeft mij trouwens met een glimlach naar huis gestuurd: ik gaf aan bang te zijn voor cirrose en heb hem eerlijk verteld wat ik drink (ehm dronk ;-)), hij raadde mij alleen maar aan het bij 2 glazen per dag te houden. Ik ben blij dat ik hier wel bevestiging krijg voor de ernst van mijn probleem! *xienix: weer zo iemand die net zo dronk als ik (inclusief de kleine flesjes pogingen!), wat super dat je het nu al 10 dagen WEL ziet ;-))) Wat heerlijk hoe positief je het ervaart, ik heb vorig jaar zomer eens 3 weken niet gedronken, en werd ook een ander mens daarvan: inderdaad zin in de dag bij opstaan, veel meer eruit halen en -ook naar anderen toe- veel minder wisselende stemmingen. Hoe stom kan je zijn om dan weer in no-time via sociaal-drinken naar thuis-drinken te komen. Wat is het toch fijn dat we onszelf een tweede (of derde, whatever) kans kunnen geven! En nu volhouden hoor, ik volg je op de voet!!!

Dank voor jullie snelle reakties, ik lees idd erg veel herkenning en het doet me echt heel erg goed te weten dat ik hier niet alleen in ben! En jullie zijn al zo goed op weg!!! Gek, ik ben in januarie mbv een ander forum met roken gestopt (en dat is goed gelukt! dus ik ken de valkuilen van verslaving wel zo'n beetje denk ik), maar me hier aanmelden en zo even met de feiten op de neus worden gedrukt dat ik echt een alcoholprobleem heb, voelt heel anders.....er is ook meer schaamte in het spel: door te stoppen met roken krijg je alleen maar complimentjes, maar stoppen met drinken zal ik zeker niet aan de grote klok kunnen hangen. *haddock: ik kan ook nergens vinden dat de lever een langzaam afbouwproces nodig heeft, misschien heeft m'n huisarts het gezegd omdat hij denkt dat minderen een grotere kans van slagen heeft? Aan de andere kant: ik kan helemaal geen maat houden, dus is stoppen niet veel gemakkelijker? *RJB: komende tijd zal ik zeker de dagraad gaan checken...vooralsnog probeer ik, met jullie hulp, mezelf een internetbehandeling te geven...ik weet dat er vastbeslotenheid voor nodig is, die heb ik nu voor 90%, de andere 10% zitten nog in de shock van de realiteit en de pijn aan mijn lever...ik drink deze dagen natuurlijk niet, maar het idee moet nog even inzinken, merk ik..... *safidepafi: ik moest wel erg lachen om jullie Schotlandavontuur, maar alle gekheid op een stokje: ik vind het geweldig van jou en je man dat jullie die cirkel doorbroken hebben, moge er maar heel veel mooie, constructieve voor in de plaats komen!

Hoi Lunalee, Hier nog een single vrouw. Ik denk dat wij denken dat het extra moeilijk is als je alleen bent, omdat de gewoonte van het zijn met jezelf en de drank dan moeilijker te doorbreken is. De afleiding, andere dingen die je moet verzinnen en doen om jezelf die jarenlange patronen af te leren en jezelf weer nieuwe aanleren.....we moeten het allemaal zelf doen, en als je alleen bent lijken de muren nu eenmaal sneller en harder op je af te vliegen. Maar verslaafd zijn is natuurlijk niet gemakkelijker als je niet alleen bent, omdat je ook in die situatie net zo hard in je gewoonten vastgeroest zit. Heel herkenbaar hoe je jezelf saboteert. Meesters zijn we daarin, net zo hard als slaven van onszelf. Wat mij helpt is de volgende gedachte: laten we eens gek doen en uit de sleur stappen die elke- dag- zuipen heet, want de tijd vliegt zo ongemerkt snel voorbij en het leven is toch eigenlijk veel spannender als we de dingen eens anders doen dan de afgelopen jaaaaaren (want dat kennen we nu wel!). Stoppen met drinken betekent ook een avontuur, een begin met de nieuwe jij, en wie weet wat voor een bergen we kunnen verzetten als we niet verslaafd meer zijn (want ik ben ervan overtuigd dat we met de drank maar half uit onszelf kunnen halen van wat er in zit). Mijn lever heeft me nu een hele grote waarschuwing gegeven, en ik schaam me daar kapot om, want ik doe het mezelf aan. Wil jij nog wachten op die stok achter de deur? Angst is geen goede leermeester (want drank heelt de wond dan weer), maar ik zou voor jou willen dat je jezelf die stok geeft nog voordat ie zich op een nare manier aan komt dienen. Elke dag kan de eerste van de rest van je leven zijn, en NU is een heel mooi moment.....doe je met me mee? Kaia.

Hoi voor iedereen die dit leest, Ik ben een vrouw van 42, die na een nogal verknipte jeugd de afgelopen 25 jaar steeds maar bezig is geweest met het opvullen van een leegte door te vluchten in een andere wereld, waarvan die met wijn 10 jaar geleden nog de meest onschuldige leek. Ondertussen drink ik dus al jarenlang met gemak elke avond binnen een paar uurtjes een hele fles wijn leeg, en verheug ik me ook in gezelschap altijd op de avonden, als het weer 'mag' (al is dat 'mag' wel heel erg 'moet' geworden), zodat ik weer lekker los kan gaan. Al heel lang is er dat stemmetje in mijn hoofd die zegt: "Kaia, je bent gewoon alcoholist", maar doordat ik 'smorgens nog niet begin en het in bepaalde omstandigheden ook dagen kan laten, en mijn omgeving mij niet serieus neemt omdat ik verder goed funktioneer in een verantwoordelijke baan, schuif ik het steeds maar naar voren en zo gaat de tijd verder en verder en verder..... Totdat.....ik me gisteren een hoedje schrok bij de huisarts: heb sinds 3 weken pijnen in rechter flank, met uitstraling naar onder en bovenrug, en afwisselend staan mijn boven en onderbuik in brand.....en ja hoor: mijn lever voelt hard aan. Drank maakt dus echt meer kapot dan je lief is, niet alleen doordat ik me heel vaak schaamde om de drempels die erbij wegvielen, maar vooral omdat het leven me zo dierbaar is en ik niet langer slachtoffer wil zijn van m'n verleden: ik ben nu een volwassen vrouw en wil naar voren kijken, niet meer blijven hangen in vluchten die de gaten op moeten vullen, en dan onherstelbaar ziek worden.... Hoogstwaarschijnlijk is het nu nog reversibel als ik stop (vlgs mijn huisarts moet ik eerst 2 glaasjes blijven drinken, want als ik nu ineens stop krijgt mijn lever het heel zwaar???), vandaar de titel van dit bericht, en met het laatste loodje bedoel ik dat ik al veel destructieve dingen heb moeten afleren, nu nog de alcohol! Ik ben iemand die graag leest&schrijft en hoop hier veel gelijkgestemden te vinden om elkaar te kunnen steunen en versterken, want ik ben ervan onvertuigd dat we net zo kunnen genieten (misschien nog wel veel meer, nl zonder stoorzenders als katers of schuldgevoel), leuk en gek kunnen zijn zonder die k*tverslaving! Kaia.