Wolf

Hoi, bolletje nog bedankt dat je me de weg hebt gewezen! Ik zit dus met een probleem.. ik ben van 14 naar 13 mg gegaan, is dus niet veel, maar voel me nu al angstig en heb soms paniek. Ik weet dat het gedeeltelijk wordt veroorzaakt omdat ik van behandelaar ben veranderd, ik ben er heel blij mee, maar het was nogal een onzekere tijd met een hoop spanningen want mijn oude behandelaar zei wel no problem, maar ik vertrouwde hem niet want hij had mij wel eerder beloftes gedaan die dus naderhand niet doorgingen. Heb nu gelukkig een nieuwe, een fijne vrouw die ik kan vertrouwen. Maar het switchen heeft een maand geduurd, ze zijn niet zo snel bij de GGZ, en nu alles geregeld is, heb ik een flinke terugslag gekregen. Angstig paniek, mijn lijf blijft maar adrenaline aanmaken.. mijn nieuwe behandelaar Susan zegt dat het lichaam achter loopt bij de geest, en dat het even duurt voordat mijn lichaam doorheeft dat xtra adrenaline niet meer nodig is... Maar ik wordt er gek van.... Waar ik ook veel last van heb, hebben jullie misschien ook? Sinds de klok is verzet wordt ik nog steeds idioot vroeg wakker, rond zes uur. Aardedonker dus nog. Normaal wordt ik altijd al angstig wakker (psych oorzaak) maar dan neem ik snel koffie en een peuk en ga ik met de hond wandelen, eer dat ik terug ben is de angst al over... Maar nu in het donker buiten lopen en bij terugkomst binnen alles donker, blijf ik maar angstig totdat het eindelijk licht wordt.. misschien helpt het om mijn avond medicijnen later in te nemen. Ik wordt nerveus vd kleinste dingen ook na middag dutje . Ik had dit helemaal niet meer! Ben denk ik ook bang voor wat me te wachten staat met afbouw, heb er zoveel negatieve ervaringen mee. Mag het nu wel in eigen tempo doen met ondersteuning van aardige verpleegkundige, maar het triggert nu al angstig gevoelens omdat het de vorige keer in kliniek,( snelle afbouw, twee mg per drie dagen) zo afschuwelijk misging, ik weet wel dat het nu niet zo heel erg gaat worden als toen, maar het woord "afbouw" alleen al roept angst bij me op . bedankt dat ik even mijn hart kon luchten, ik vind dit een erg fijn forum Wolf (ik ben wel een meisje van 52)

Hoi bolletje, ik heb me zelf wolf genoemd want dat zijn mij lievelings dieren. Ik heb inderdaad ook een hond, een tervuerense herder, zij heet Willow en is inderdaad mijn vriendinnetje. Mijn man werkt en mijn zoon is het huis uit dus ik ben veel alleen, dat is niet altijd even makkelijk, gelukkig heb ik wel veel steun aan mijn man. O ja, we hebben ook nog drie katten, Ninja, Diesel en droppie, dus zo alleen ben ik nou ook weer niet. Net een paniek aanval op eigen kracht over wonnen, dus nu wel moe, maar ben trots op mezelf. Het gemene van die troep is dat het niets meer voor mij doet, want ik slik het al jaren, en heb dus alleen de negatieve bijwerkingen, maar o wee als je wilt stoppen... Het lijkt me fijn om naar de huiskamer te komen daar kunnen we elkaar steunen maar alleen weet ik niet niet hoe dat ik dat moet doen... Kun jij dit aan mij uitleggen, ben nog niet zo handig met mijn tablet.... Bedankt voor je snelle reactie, hoop je gauw weer te spreken! Groetjes wolf

Hallo allemaal mijn naam is wolf. En dit is mijn verhaal. Happy to meet you Ik heb op 34 mg valium gezeten. Ik heb dit in een kliniek versneld afgebouwd afgelopen december en jan. (Elke drie dagen twee mg eraf) in het begin ging dit vrij makkelijk, maar het werd steeds zwaarder, todat ik bleef steken op zes mg. Ik was heel erg ziek, had alle detox verschijnselen die er zijn. Het was echt verschrikkelijk. Niet om uit te houden. Gelukkig had ik een goede arts, hij zag dat het helemaal goed fout ging en heeft mij terug gezet op 14 mg, de dosis waar ik me nog stabiel bij voelde . zit nog steeds op 14 maar nu mag ik het op mijn eigen tempo langzaam afbouwen, onder begeleiding van verpleegkundige van de GGZ Bewezen is wel dat ik overgevoelig ben voor detox, bij mij beginnen de afkickverschijnselen na verminderen dosis al na paar dagen, twee of zo, begreep eigenlijk niet goed waarom Snoes zei pas na acht dagen. Voor mij is afbouwen erg belangrijk omdat ik ook fibromyalgie heb, een vorm van reuma die chronische vermoeidheid krachteloosheid en chronische spierzwakte en pijn veroorzaakt. Daardoor kan ik nog maar heel weinig, leef bijna in isolement, kan amper een flink stuk met mijn hond lopen. Ik weet dat als ik van de valium af ben dat ik veel meer energie ga krijgen. Is essentieel voor mij om uit mijn huis te kunnen komen en weer een beetje een normaal leven te krijgen. Wel met beperkingen door fibromyalgie maar daar is mee te leven. Nu lijdt ik een rotleven. Dus ik ben erg gemotiveerd, maar ook een beetje bang gezien mijn eerdere ervaringen Dit is mijn verhaal. Bibbers voor de komende weken... Groetjes van wolf