Patries

Het gaat nog steeds goed. Een maand nu heb ik geen druppel alcohol gedronken. Slapen gaat wat beter, ik hoop dat dat zo blijft. En trek in wijn heb ik helemaal niet. Nog steeds niet in ieder geval!

Ik was ook niet sportief, hoewel ik wel de hele nacht stond te dansen, dus een beetje conditie had ik wel! Maar nadat ik uit wanhoop begonnen was en de eerste keer vanwege de spierpijn een paar dagen geen kant meer op kon zag ik al heel gauw resultaat. Vooral in het begin verbetert je conditie zienderogen en dat is zo gaaf om te ervaren. En dan is het een kwestie van volhouden, maar dat was voor mij geen probleem omdat ik het heel leuk was gaan vinden. Dat je je niet goed voelt bij veel mensen begrijp ik maar al te goed. Ik had dat ook: geen doel, geen carriere, geen geld..ik werkte soms hier en dan weer daar en ik studeerde wat...ik zocht mensen op die ook zo leefden en het leuke is dat ik nog steeds met die mensen omga. Vaak zijn dat toch de leukste mensen, althans dat vind ik. Maar ik kreeg kinderen, stond er al gauw alleen voor en om mijn gezin te onderhouden moest ik gaan werken. Zo kwam ik ook terecht in de cultuur van de werkenden waaronder veel carrieretijgers. Best eng, maar achchchch...daar zitten ook prima mensen tussen. Toch zijn mijn echte vrienden vaak werkeloos en kwetsbaar. Niet allemaal hoor, maar velen zijn dat wel. Die mensen vind ik gewoon aangenamer. Jij blijft in dat kringetje zitten omdat je niets begrijpt van die zogenaamde maatschappelijk geslaagden. Je voelt je alleen veilig bij je "eigen soort". Besef je wel dat je je zonder dat je je dat realiseert eigenlijk "minder" voelt? Als je heel eerlijk naar jezelf toe bent...ja toch? Het is niet je keuze om in dat kringetje te zitten, je moet wel omdat je bij anderen geen aansluiting hebt. En dat het geen keuze is....dat is eigenlijk heel triest. Je bent bang dat die anderen op je neerkijken.

Is sporten niet iets voor je Extranaut? Na mijn echte drankperiode ging ik sporten. Dat was echt een goed alternatief en je leerde nog nieuwe mensen kennen ook! Je gaat je al snel sterker voelen en als je je sterk voelt kun je ook veel gemakkelijker van de drank en andere verslavingen afblijven. Bovendien kom je in een omgeving waarin gezondheid belangrijk wordt gevonden.

Ja, daar zeg je wat Kohtje. Ik ben het volledig met je eens: het is nep en chemisch bepaald. Nou ben ik wel bang dat niet iedereen even spiritueel is, ik ben zelf nogal nuchter en aards. Daar zal ik het mee moeten doen, maar dat is niet erg, want geen alcohol nodig hebben geeft me vrijheid. Die drank en die sigaretten waren gemene gijzelnemertjes, ze kaapten een deel van mijn leven.

Jee Aeris, ik lees je nu pas. Je zult nu wel op vakantie zijn?

Mooi gezegd Etty, het kaapt je autonomie al realiseer je jezelf dat pas veel later.

Dank je Bumperjim! Ik ben wel blij dat ik die drank nu achter me heb gelaten. Eindelijk helemaal. Daar ga ik althans vanuit.

Ik denk dat iedereen hier in dezelfde positie heeft gezeten als Extranaut. Ik in ieder geval wel, daar heb ik ook over geschreven. Ooit zoop ik door tot in de vroege uurtjes. Er was toen geen dag dat ik niet dronk, en ik ben daarmee gestopt toen ik merkte dat ik me heel slecht ging voelen wanneer ik niet gedronken had. Dat was in die tijd standaard de volgende dag. In mijn tweede drinkperiode dronk ik alleen om in slaap te kunnen vallen. Maar in die eerste periode.....manmanman het had slecht met me af kunnen lopen hoor. Wanneer er opmerkingen gemaakt werden over mijn drankgebruik verwierp ik ze. "Burgerlijk ge*!" dacht ik dan. Ik was nog heel jong, die echte zuipperiode heeft zo'n jaar of zes geduurd schat ik, maar ook daarna bleef ik alcohol gebruiken. Voor mij was drinken toen de enige manier om me een beetje goed te voelen, om sociaal te kunnen zijn. Met drank op was ik heel communicatief en vrolijk. Ik viel op in de kroegen en discotheken, en voor het eerst in mijn leven voelde ik me een beetje bijzonder. Op een dag zat ik in de bus, de nacht ervoor had ik 'm weer flink geraakt. Tegenover mij kwam tot mijn schrik een meisje zitten dat ik kende uit de discotheek. Maar daar in de bus was ik niet in staat leuk en adrem te zijn en vriendelijk lachen lukte al helemaal niet.. Ik had een enorme kater en ik mompelde dat ik me niet lekker voelde, dat ik griep had. Maar aan haar reactie zag ik dat ze me doorhad. Ze vroeg niet bezorgd naar mijn malaise, ze ging op slot omdat ze zag dat ik een addict was. Dat ben ik nooit meer vergeten. Het voelde zo vernederend, ik was door de mand gevallen. Het was voor mij een directe trigger om een ander leven te gaan leiden. Met alcohol stopte ik pas toen ik zwanger raakte, maar ik minderde wel. Mij vond je niet meer in de kroegen en discotheken, ik ging werken en studeren en drinken deed ik alleen in de avond voor het slapen gaan. In plaats van uit te gaan ging ik sporten en dat was al een hele vooruitgang, want ook in de sportschool bleek ik een graag geziene gast. Zo trok ik me beetje bij beetje op. De magie van het nachtleven was als een kaartenhuis in elkaar gestort. Ik heb me er nooit meer aan gewaagd. Jullie weten dat ik toen mijn kinderen groter werden weer ging drinken om te kunnen slapen. Maar dronken ben ik nooit meer geweest. Extranaut, ik voel me niet beter dan toen ik nog dronk, zo'n vier weken geleden. Ik voel me precies hetzelfde. Maar ik voel me veel- en veel beter dan in de tijd toen ik me elke nacht klem zoop. Overdag was ik niets waard, tot niets in staat, zes jaar lang en zo jong als ik was. En ja...ALS ik had gezopen voelde ik mezelf de dancing queen. Young and sweet, de koningin van het bal. Maar de dag erna besefte ik des te meer dat ik eigenlijk een zielig hoopje mens was.

Ja, als je nuchter bent dan heb je geen aansluiting op die manier. Hou op, ik weet er alles van! Ik verdwijn als het bier te rijkelijk gaat vloeien en de wietnevel te doordringend wordt. Vroegah, toen ik jong was en ook best veel zoop deed ik altijd vrolijk mee met dat gelal. Maar nu....dan denk ik: "Ach man, je bent dronken, zo deed ik vroeger ook en dan vond ik mezelf heel gevat, maar eigenlijk was ik oerstom want er kwam in de praktijk niets zinnigs uit mijn handen.." Veel van mijn vrienden zijn daarin blijven steken. En toch geloof ik niet dat ze allemaal ongelukkig zijn. Ze zitten vaak in de tuin te drinken en te blowen, ook overdag, als ik aan het werk ben. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden: het ene moment benijd ik ze omdat het ze niet lijkt te deren, soms erger ik me omdat ze niets bijdragen aan de maatschappij en dan weer vind ik het gewoon leuk omdat ze op die manier kunnen genieten. Dat ze niks bijdragen is natuurlijk onzin, iedereen draagt z'n steentje bij. Sommigen doen vrijwilligerswerk, onder andere op festivals. Of ze koken eten van wat ze vinden in de natuur en dan mag iedereen gratis mee eten. Ze brengen gezelligheid voor elkaar en voor wie mee wil doen. Ze spekken de kas van de staat en die van de therapeut. Ik bedoel dit beslist niet laatdunkend. Ze zijn aardig, menselijk, mild en tolerant, ze blaten niet hoe geweldig ze zijn, hoe goed ze het doen en naar wat voor verre oorden ze het afgelopen jaar allemaal op vakantie zijn geweest. Ze hebben geen BMW of Volvo onder hun kont, goddank niet. Maar ik verdwijn als ze gaan lallen. Omdat ik me dan realiseer dat het zo ook met mij af had kunnen lopen. Dat is te confronterend. En ik vind het ook echt niet meer leuk.

Ja, ik weet het. Hier in Nederland is het beleid geloof ik toch wat soepeler. Vrienden van mij telen de wiet zelf, die hebben planten. En dat mag.

Ja, je spekt de staatskas, maar ik denk dat alcohol in grote hoeveelheden grotere schade aanricht dan die pillen. Hoewel die ook verre van gezond zijn, daar ben ik me goed van bewust hoor! En softdrugs...zouden die niet milder voor je zijn dan pillen en alcohol? Ik ben geen deskundige, ik kan er geen antwoord op geven, maar ik vraag me dat dus af. Ik ben geen voorstander en geen liefhebber van softdrugs, maar wat is het beste voor iemand? Is dat altijd geheelonthouding van welke vorm van spiritualia dan ook?

Jawel Extranaut, al heb ik slecht geslapen. Maar op mijn werk ging het goed. Ik heb nog op jou gereageerd in je eigen draadje. Man, wat jammer toch van die drank...

Jij zet me aan het denken: of het reeel is aan te nemen dat iedereen beter af is zonder middelen die invloed op je geest hebben. Het leven moet dragelijk zijn en ook fijne kanten hebben en niet iedereen lukt het dit te ervaren zonder middelen. Zoals ik al eerder schreef: ik vrees dat het met mij niks wordt zonder AD. Ik heb het nodig om een beetje stabiel te blijven en een fractie zelfvertrouwen te ervaren. Een lichte dosis, en ik wil niet verhogen, ook niet op aanraden van mijn arts, maar dat beetje heb ik nodig. Net als middelen om nog een beetje te kunnen slapen, want dat heb ik nooit gekund en ik heb die slaap wel nodig. Jij schreef al eerder dat het tobben was van kleins af aan. Ik zou hier graag meningen over willen lezen, misschien dat ik hier nog een draadje over ga openen. Maar ik ga eerst eten, want dat komt er maar niet van!

Extranaut, zou je met wiet wel matig kunnen zijn in tegenstelling tot met alcohol, of zou dat op den duur ook steeds meer worden?

O, dat geloof ik Extranaut, zeker als je buiten de deur drinkt! Ik dronk buiten de deur nauwelijks, niet zozeer vanwege de kosten (ik trakteerde wel weer), maar omdat ik dacht dat ik die drie wijntjes voor het slapen nodig had en omdat ik niet meer wilde drinken. Bovendien was ik vaak de BOB. Moet jij je eens indenken wat je overhoudt als je geen alcohol meer drinkt? Hoe is het nu met je?

Dank je wel Cleo!

Ja, dat denk ik ook. Het is lastig wanneer prikkels zo ongefilterd bij je binnenkomen. Volgens mij is dat ook vaak een medeoorzaak van verslavingen.

Drie weken en twee dagen sta ik nu droog. Het lijkt wel wat beter te gaan, ik typ het voorzichtig, want voor hetzelfde geld gaat het morgen weer mis en nu doel ik op het slapen. Ik heb al twee nachtjes dusdanig kunnen slapen dat ik overdag aardig kan functioneren. En ik moet functioneren, goed functioneren, want ik werk met mensen. Mijn humeur wordt ook wat beter, ik was best chagrijnig de afgelopen tijd, maar het is net of mijn hoofd toch wat helderder wordt. Geen alcohol is nog steeds geen enkel probleem, dat is nu gewoon zo en ik taal er ook niet meer naar. Elke week was ik alleen voor mezelf al z'n 12 euro per week aan de wijn kwijt. Het is geen immens bedrag, maar dat kan ik nu toch mooi in m'n zak steken. Zo'n 50 euro per maand extra is best leuk!

Wat naar! Maar hoe ga je dan nu naar school Extranaut, of bedoel je dat het openbaar vervoer te druk voor je is op bepaalde tijdstippen omdat de scholen weer begonnen zijn?

Bumperjim en Extranaut, ik vind dit lastig. Zelf zou ik ook het aller-aller-allerliefst zonder wat voor hulpmiddel of medicijn dan ook door het leven gaan, maar ik vrees dat ik het zonder AD niet ga redden. Misschien ook heb ik medicatie nodig voor mijn slapeloosheid, dat moeten de slaapdeskundigen maar uitzoeken. Sommige mensen redden het gewoon niet zonder hulp en dan heb ik het niet alleen over therapeutische gesprekken. Ik ken mensen die volkomen afhankelijk van softdrugs zijn geraakt en aan de marge van de samenleving zijn beland. Zelf heb ik niets met drugs, mijn ervaring is dat ik er kotsmisselijk van word. Aan de andere kant raken mensen van hun zware medicatie af door die druppels. Het leven moet wel dragelijk blijven. En in Extranaut's geval: worden.

Geen flauw idee of ik dit hier mag typen Extranaut, maar er zijn mensen die baat hebben bij medicinale thc(wiet)druppels. Woon je in Nederland? Je hebt hier o.a. de zogenaamde Social Clubs en daar kun je voor weinig geld wietolie bestellen. Je moet dan wil lid worden (10 euro per maand, voor mensen met een uitkering minder) en vooraf je klachten bespreken met iemand die er verstand van heeft, volgens mij zijn dat vaak artsen in opleiding. Van die druppels word je niet "lekker stoned", maar het kan helpen je wat beschouwender, wat rustiger te voelen. Bij mij helpen ze niet, van blowen werd ik ook alleen maar beroerd, maar anderen hebben er veel baat bij. Mocht ik nu iets volkomen illegaals doen....laat het me weten moderator, ik doe dit met goede bedoelingen. Ik weet niet hoe mensen hier tegenover mediwiet/thc-druppels staan...

Minderen werkt bij mij ook niet. Ik dronk niet heel veel ( drie glazen wijn per avond), maar als ik dat ga reduceren tot twee of een dan blijf ik daar in mijn hoofd mee bezig. Zo van: "om half 9 neem ik mijn eerste, dan doe ik daar wat zuiniger mee en dan kan ik om kwart over negen mijn tweede nemen.." Super suf natuurlijk, maar zo werkt het bij mij en daar word ik niet blijer van. Jaren en jaren heb ik steeds weer opnieuw geminderd met sigaretten. En dan zat ik maar te denken: "Om half vier ben ik vrij, dan neem ik lekker een peuk in de auto."En op den duur werden het er toch weer meer. Stoppen werkt voor mij veel relaxter, het is dat ik op dit forum kom, maar in het dagelijks leven buiten internet denk ik nu al niet meer aan drank. Het doet me niks meer, ik drink in de avond limonadesiroop of cranberrysap en dan zit ik niet te verlangen naar wijn. Drank is nu iets geworden wat ik niet meer koop, tenzij ik bezoek verwacht. En dan drink ik niet mee, dan is het gewoon voor het bezoek. En Leo, dat geeft toch ook wel een prettige kick, het besef dat het geen issue meer is. Ik ben echt blij verrast door mijn door mijzelf niet verwachte veerkracht en moeiteloze aanpassing hierin. Ik zie het als iets simpels: de "lol" die je had in drinken is nu het genieten van je veerkracht, van je onafhankelijkheid geworden. Die kick is voor mij een stuk aangenamer! Als je toch blijft drinken blijf je op een of andere manier vergroeid met die alcohol als je daar gevoelig voor bent.

Ik merk aan mezelf dat ik ook wel verschrikkelijk doorjeuzel over dat slapen en dat is ook wel iets om flink onder gebukt te gaan, maar er valt nog veel te lachen ook en daarnet lag ik letterlijk onder de tafel: https://www.ad.nl/video/jiskefet-rockstar-dicky-curtis-heeft-een-kind~p46944

Weet je....ik heb nooit goed kunnen slapen. Volgens mijn ouders als baby al niet. Hoe klein ik ook was, het lukte het me niet in slaap te vallen, ook al realiseerde ik me de relatie tussen slecht slapen en vermoeidheid niet . Naarmate ik wat groter werd deed ik dat wel, en daardoor werd dat niet-slapen een nog grotere hel, dus je begrijpt dat het probleem al mijn hele leven speelt. Ik slaap slecht terwijl ik de slaap wel nodig heb. Zin om buiten te spelen, of iets te leren op school had ik niet. Ik deed het wel, maar ik was zo moe altijd. Het liefste zat ik op mijn kamer voor me uit te staren in mijn bubbel van dissociatie. En ja, als puber ontdekte ik dat ik met alcohol WEL in slaap viel. Een goede slaapster werd ik nooit, maar ik kon in ieder geval wat slapen. Twee uur werd zes uur en ik voelde me daar, ondanks de drank, toch beter bij.