Hoi, Nadat ik van het weekend de supermarkt bewust heb vermeden vanwege mijn wijngedrag, moest ik vandaag toch wat boodschappen in huis halen. Hiervoor zou ik omdat de wijn op was een excuus zoeken om toch naar de supermarkt te gaan. Ik haalde nooit meer dan 1 fles, puur uit zelfbescherming. Die controle had ik wel. Dus voor mij was dat zo’n beetje elke dag een boodschap halen. Bij het pad van de wijn ben ik snel doorheen gelopen, waarom ik überhaupt daar doorheen ging begrijp ik eigenlijk niet van mezelf. Wel ff een momentje gehad van een “klein flesje” halen, kan toch geen kwaad? Nee, niet doen doorlopen ... dat is nou net mijn valkuil, denken dat het niet zo erg is. Kortom, missie geslaagd niet gekocht en dus ook niks gedronken!
Wel een moeilijk moment gehad met dochter van 11. Ze wilde niet naar voetbal omdat haar vriendin ook niet ging. Tranen met tuiten en het verdriet kwam uit haar tenen. Ik kwam laat thuis vanwege boodschappen doen na mijn werk. Ik voelde mij opgejaagd; moet nog koken en haar op tijd eten geven voordat ze naar voetbal zou gaan. Een zeurend kind kan ik er op dat moment niet bij hebben. Pff kind wilde niet in beweging komen. Ik voelde mij echt een zwakkeling. Ik hoopte even dat voetbal afgelast zou worden vanwege de regen... helaas, de goden hebben mij niet gehoord. Enfin, toen toch de coach geappt en laten weten hoe mijn dochter erin zit en ook dat zij niet goed in haar vel zit vanwege de scheiding, dit is de waarheid! Waarom moet ik daar nou zo moeilijk en gestresst over doen? Er valt een last van mijn schouder he he.
Nu weer een moeilijk moment; morgen krijgt ze een beugel en zegt dat ze het niet wil. Uiteraard uitgelegd waarom ze er een krijgt en dat we nu in een traject zitten waarin zij geen keuze heeft. Ze blijft volhouden. Voel me weer een slappeling! Waarom dit gevoel toch telkens weer, waarom betrek ik dit zo op mezelf? Dit gaat toch niet over mij? De boodschap die ik krijg is dat ik de regie moet houden en dat ik daarin faal. Normaal gesproken zou ik nu al 3 wijntjes op hebben, om dit gevoel niet te voelen. Nu is het echt aanwezig! Ik moet hier anders mee omgaan. Ineens schiet mij een oefening binnen die ik een aantal jaren in een training heb geleerd! Ja, dat ga ik doen... stop zeggen tegen “slachtoffergedrag” en innerlijke stevigheid inzetten,
Zo, dag 8 zit er ook bijna op. Het is weer gelukt en dat voelt goed.