Robertt

.

.

.

Goed bezig Dred, Ik heb zelf ook gemerkt dat hulp niet echt hielp. De knop moet gewoon om. En dat lukt ook soms, maar dan is er weer een dag dat de gedachte opkomt en je zonder enig aarzelen als een zombie richting de gokhal vertrekt. De verslaving is erg hardnekkig. Maar je gaat de goede kant op. Drie weken is lang, kan ik alleen maar jaloers op zijn! Zet 'm op

.

Hoe is het nu met je?

Je klinkt als een verslaafde, sterker nog je klinkt net als ik. Er is geen andere weg dan te stoppen met gokken, in alle vormen! Waarom stoppen? Omdat het je leven kapot maakt. Ik zou het bijna oplichting willen noemen, maar dat is het niet. Uiteindelijk ben jij degene die het zelf moet doen. Je moet niet teveel verwachten van hulpverlening. Het enige wat zij kunnen doen is andere manieren van denken aanleren, maar de verslaving is vaak veel sterker dan dat. Ik wil niet zeggen dat hulpverlening geen zin heeft, maar er moet ook een grote inspanning vanuit jezelf komen. Zelf worstel ik net als jij nog.

.

.

.

.

.

Hoi Timberland, Ik ben samen met jou actief geweest op het andere forum 6-7 jaar geleden. Ik heb al een tijdje in de gaten dat je hier actief bent, maar nooit de behoefte gehad om zelf te registreren (tot nu). Ik denk dat we tot nu toe dezelfde progressie hebben gemaakt. Volgens mij zijn we ook van dezelfde leeftijd, jij bent iets ouder als ik het goed heb. Nu jaren verder zijn we nog steeds niet gestopt. Je hebt helemaal gelijk over de mindset. Ook ik ben daarachter gekomen. Er moet een verandering optreden in je leven en gedachtegang, wil het lukken om van het gokken af te komen. De reden dat het mij niet gelukt is om abstinent te blijven is denk ik door luiheid en uitstelgedrag. Wachten op een magische moment/dag dat ik opeens hersteld zal zijn. De toekomst-ik zal er vast wel een oplossing voor hebben. Nou wat blijkt; De toekomst-ik had net zoals de oude ik geen idee hoe ik van het gokken af moet komen. Daarnaast kijk ik nooit ver vooruit. Ik hou ook niet van ouder worden (wat ook in de GA beschreven staat, dat stukje kan ik mij erg in vinden). Morgen zal ik stoppen, volgende week zal ik stoppen, volgende maand, eind van het jaar, maar ik sta er nooit bij stil hoe(?). Waarom zal het dan wel lukken? Nu verplaats ik mezelf soms in mijn oude ik en dat dit dan een kijkje in de toekomst is. Een toekomst die ik niet had voorgesteld, ik had een mooiere toekomst voorgesteld. En dan denk over hoe mijn toekomst zal zijn over weer 6-7 jaar. Ik zal dan nog steeds niks zijn opgeschoten als ik zo blijf doorgaan. Er moet iets veranderen in ons leven, dat weten we. Maar het is noodzakelijk om er vandaag aan te beginnen en niet morgen, volgende week, volgende maand, eind van het jaar. Rust vinden in je hoofd is erg belangrijk om abstintent te blijven. Het leven is zoals het is, ouder worden hoort er nu eenmaal bij. Ik wil geen 50 zijn, maar het is beter om 50 te zijn en 20 jaar gokvrij te zijn, dan 50 zijn en je nog steeds * voelen omdat je gokt. We zullen nooit geld winnen met gokken, het zal nooit de oplossing zijn voor onze problemen (uiteindelijk gaat het niet eens meer over geld). De drang om te gokken zal wel altijd terugkomen, ook dat weten we nu. Als we ons leven en gedachtegang niet veranderen, zal dat weer tot een terugval leiden. De vraag is hoe veranderen we onze mindset? Er zal altijd wel een dag zijn dat je je * voelt en gevoelig zal zijn voor een terugval, ook na langere tijd van abstinent zijn. Hoe bewapenen we onszelf hier tegen? Ook ik worstel met deze vragen. Het boek van Allen Carr is een eye-opener, heb het meerdere malen gelezen. Maar vergis je niet, het is geen wondermiddel. Zelfs na het lezen ervan ben je nog net zo gevoelig voor een terugval. Ik wens je het beste. Robert