Emma

Ha Tapas, soms denk ik ook wel es "nou dan niet, dan geen pil". Maar als ze het dan zo benauwd heeft ben ik daar toch verantwoordelijk voor. Dus ik prak het door haar voer, verstop het in worstje, in zalmpje, in levertje, in weet ik veel wat. Maar dan eet ze het niet! Terwijl ze soms van mijn bord af mee eet maar als ik er een pilletje in wil krijgen!. Grr. Ik heb het opgegeven om haar op te pakken en het erin te stoppen, al 1,5 jaar dat gevecht, nee. En ze wil zo wie zo niet opgepakt worden of opgesloten of omarmd, lijkt toch een beetje op mijzelf. Ze kiest zelf voor de aandacht die ze wil. Tja en zij is zo mooi en lief en klein en aandoenlijk, dus bij de eerste de beste aai over je arm van haar knuffel ik haar weer tot zij het weer zat is. Vrouwen!! Ik zou heel wat van haar kunnen leren. Maar goed, eten is voor 3/4 op dus ook haar pillen en zo te horen gaat het wel goed met haar. Ik prak dus ook wel eens een plaspil van haar door wat eten van mij, in de hoop dat ze het dan op eet. En wat gebeurd er dan, ik plas me suf.... Ach ja, je hebt een man in huis of een kat zeg ik atlijd maar, maar lastig blijft het, en gelijk ook heel prettig. Ik ga mevrouw maar weer eens opzoeken voor onze schoonheidsslaap. Groet Emma

Boeiende draad Satje, zeker als je vraagt om niet "de grote drama's in iemands leven" maar meer het gevoel wat daar onder zit. Ik moet dan denken aan een gedichtje van Versalis is het volgens mij, Zoveel soorten van verdriet, ik noem ze niet, alleen het afscheid doen en scheiden, en niet dat scheiden doet zo'n pijn, maar dat afgesneden zijn. (een ieder mag mij corrigeren hoor, zomaar even uit de losse vingers). maar ergens is het toch de pijn van gescheiden worden van iets wat je zo dierbaar is, letterlijk afgesneden, zoals in het eerste begin van de navelstreng. Ik denk wel es dat ik zelfs daar niet goed mee om kan gaan. Ondanks (wat Satja ook zegt), het warme gezin, de liefde en aandacht, maar net niet voldoende geborgenheid, net niet die zekerheid. Zoals een asiel katje; je zal het nooit genoeg liefde en aandacht kunnen geven om het de rest van z'n leven duidelijk te maken dat het bij jou wel gewenst is, meer dan gewenst. En zo voel ik me ook wel vaak. Net of ik niet nodig ben, er niet bij hoor, niet pas, er niet toe doe. En als ik zo verhalen lees van andere forum genoten herken ik daar veel in. En dan probeer ik om mezelf niet zo belangrijk te laten zijn, ik ben voldoende in wat ik ben, meer is er niet, maar wat er is is genoeg. Maar ik blijf het gevoel houden dat er tussen mij en de rest van de wereld een muur zit die ik steeds maar weer over moet klimmen. En misschien heeft iedereen dat eigenlijk wel. En dan vraag ik me direct weer af waarom een ander daar toch minder ongelukkig of ontevreden mee is dan ik dat ben. En dan neem ik maar eens een slokje, en dan voel ik me weer meer in mezelf, ben ik tevreden met datgene wat ik heb, ik, niks meer dan dat nodig. Raar he, hoe doen andere dat nou toch? Andere die niet zoveel alcohol nodig hebben of ooit nodig hebben gehad en gewoon kunnen leven. Of stelt iedereen zich deze vragen? Emma

even heel egoistisch, ik heb een k der de ka dag. Het wil gewoon niet. Teveel mensen met teveel problemen die me meer dan raken. Voel me zelf niet prettig, pijn etc. Kan het gewoon even niet hebben allemaal. Kat hoest zich kapot, letterlijk en wil eten met pillen niet veroberen. Muis schreeuwt om aandacht.... als een hamster dat al kan. Ik moet weer zoveel, wil ook we het e.e.a. maar kan gewoon even niet. Heb een best leuke afspraak maar dan belt andere vriendin dat ze gewoon effe wil kletsen, maar wil afspraak niet afzeggen omdat dat voor die ander ook belangrijk is..... Moet m'n enorme hoeveelheden vitames nog proppen maar heb geen tijd meer. Arghhh. Ach, en weer, opgeschreven valt het allemaal wel mee. Doe hetgene wat mogelijk is en daar laten we het bij. Rust, klaar, dank voor wie het leest. Emma

Lieve Houten, en ik zeg je DENK NIET AAN EEN ROZE OLIFANT. Tja, en waar denk jij dan aan? Zo ook (nog) met je 16.00 verhaal. Het is er gewoon nog niet uit dus blijf er nog even over praten. Het dooft wel uit. Of je moet er echt niet meer aan willen denken of over praten, misschien dooft het dan helemaal uit, maar nu blijkbaar nog niet. Leef met je mee, liefs Emma

He Kip toch, dat lijkt me echt balen zo lang al niet slapen. Maar je gezin zal best blij zijn met je cullinaire activiteiten. Ik slaap vaak ook slecht zonder alcohol en na een paar nachten niet slapen weet ik dat ik dan een beetje doordraai dus neem dan nog wel eens een Diazepam. Bij mij echt wondermiddel. En een boek naast je, het liefst iets wat je echt boeit, dan vergeet je in iedergeval dat je niet slaapt en ik word vaak het mees moe van het gepieker over het niet slapen, want ooo, ik moet morgen zoveel en dan en ik zo moe en dan..... Dus goed boek erbij nemen. Ook weer niet te goed want dan heb ik ook wel eens periodes dat ik een soort wekker zet om 3 uur 's nachts om nog even lekker te lezen. Ook niet de bedoeling. Sterkte jullie nachtbrakers, Emma

Goedemorgen, mooie Helder van je gedachten focussen. Niet doorrijden bij het zien van mooie wolkjes want dan "ervaar" je ze niet maar je plekje in het gras nemen. En maar eens heel goed kijken en in je opnemen wat je allemaal ziet. Ik voeg de daad bij het woord en zou willen dat jullie hier waren. Ik woon nogal groen, en alles loopt uit. De Kastanje is meer dan mooi, het roze van de bloesems, alles wat struik is is ineens groen. Heerlijk. En Cherryl, misschien is dat ook eens iets voor jou. Al ga je maar 5 minuten als je thuis komt je huis intensief 'bekijken', alle stoelen en boeken weer eens "aanschouwen". 5 minuten. Of zomaar heel even, maakt de "modder" in je hoofd wat vloeibaarder, stroomt het beter, blijft er niet zoveel hangen. Sterkte meid. Trouwens Houten, dat weet jij wel, wat is de Kastanje versie van een Tarzan? Een Wim die van tak tot tak springt? Nee, Wimmen moeten niet in een zeemleren lapje. Maar goed, ik ga de dag weer aanvatten. Groetjes, Emma

Goedemorgen, Piggel, sterkte met je vader, hoop dat alles goed is?? Dank jullie voor jullie lieve woorden. Dus het is PPS, ik dacht al zoiets maar ik kon het niet vinden in m'n DSM IV, maar fijn dat het een naam heeft. Hoe ouder ik word hoe vervelender is die feestdagen ga vinden. Zonde eigenlijk, feestdag ik en zit te balen. Maar goed, het is gewoon woensdag en die kan ik aan. Vandaag naar de dietiste, goed he van mij. Maar ik word echt tonnetje rond en wat ik ook doe het wil er niet af. Dus hup bij de kladden gevat en gaan (zal wel geen banaantjes meer mogen, jammer). En maandag naar een manueel therapeut, kijken of hij iets kan doen. I.p.v. benen heb ik 2 boomstammen die niet meer mee willen. En ik ga ervanuit dat ik met Hemelvaart weer soepel en iets lichter door het leven dartel. Ga die dagen lekker in een hut op de hei zitten met een stel vrienden, gezellig. Niet nog zo'n lang weekend alleen. Ik kan erg goed alleen zijn maar op die dagen, vreselijk. En dan zijn er van die "gezellige" dingen te doen. Ach, ik moet niet zo zeuren want vaak ik het ook leuk en vooral heel leuk bedoelt maar waarom kan ik daar dan niet van genieten. Wat leuk die enthousiaste verhalen van Yanou en Marieke, fijn dat jullie het hier een beetje kunnen vinden. En Bacchus, het verleden is voorbij, we maken met elkaar weer een nieuwe geschiedenis. En Cherryl, sterkte meid, hoop echt dat je wat meer hulp kan vinden. Tot horens, Emma

Ha Marieke, wat Houten ook al zegt, er staat veel op de site van Tactus. Maar je kan misschien beter naar je huisarts gaan. Niet zelf gaan "proberen" hoor! Trouwens, je kan die medicijnen alleen op recept krijgen. Heel veel succes en vanavond maar weer om 10 uur naar bed, is wat saai maar misschien helpt het je wel de eerste lastige tijd door. Groetjes, Emma

Hallo, ten eerste, Marieke, Bacchus, Yanou (vergeet ik nou iemand??) van harte welkom. Fijn dat jullie het forum gevonden hebben. Erica, wat een vervelende situatie voor je. Valt niet mee zo te horen, praktisch die tips van Katrien. Hier ook nogal van de dip. Weekend niet geheel droog doorgekomen en dat vind ik vervelend. Ik voel me gewoon niet prettig, niet voor het weekend en nu ook nog niet. Maar goed, het zal wel 'voorbijtrekken' toch? Ik hou me maar een beetje gedeisd met veel tukjes en niet teveel piekeren. Maar vind er gewoon even niks an. En gelijk met dat gedeisd houden voel ik me dan weer reuze alleen, wil ik eigenlijk een mens om me heen, en ook weer niet, of toch wel, en zal ik even naar buiten, of zal ik toch maar binnen blijven. Zal ik nou wel koken of toch maar weer niet...... Gedoe. Maar goed, deze onrust zo even opschrijven helpt wel een beetje. Voel ik me ook niet meer zo alleen. Ik hoop morgen weer vrolijker verhalen te kunnen vertellen en eens te reageren op alle verhalen van jullie. groetjes Emma

Ik kom even steun vragen, dat schijnt ook op dit draadje te mogen. Ik vol enthousiasme naar het plantencentrum, viel mee met de drukte, het was gezellig druk zoals dat heet. Voor de verandering eens nagedacht over m'n aanschaf. Geen 40 kilo potgrond meegenomen want die moet ik wel 3 trappen op slepen. Dus met een beperkte hoeveelheid plantjes en potgrond de trap op. Zaadjes gekocht, dat weegt echt niks en ik vind het zo enig om het uit te zien komen. Maar dan.... alles lijkt "te klein" om me heen. Potten vallen van mooi bedacht "poot tafeltje" af, grond overal, oo nog even plantjes in de kamer in nieuwe pot. Met grondvoeten door m'n huis, plant valt uit m'n handen, toch te zwaar. Oude grond uit enorme bloempot (ooit geleerd dat je het bovenste eraf haalt, de boel dan doorelkaar mengt met nieuwe grond), dood vogeltje komt boven drijven (na 3 staatsbegrafenissen in m'n ouders tuin heb ik nr 4 in een enorme pot op m'n balkon begraven). Toch prachtig zo'n skeletje, terug in de grond. Zak grond erover heen uitgeschud, oo wat een domme opening, grond overal. Balkon aangeveegd, huis gestofzuigd en dan zit ik met meer dan een pijnlijk lijf. En dan zou ik m'n "helpertje" om dat soort ellendige uren door te komen moeten missen. Nee, Ems schenkt zich een ww in. Hoe doen jullie dat toch allemaal, zo zonder. Ja ik weet, ik heb nu pijn in m'n lijf, met ww wil dat effe zakken maar morgen dubbel pijn. Maar ik ben toch van de "instant satifaction" merk ik. Ik vind het soms allemaal verhipte lastig en vervelend. even iets veranderd. Maar het gaat weer beter, schrijven helpt!! Emma

Lieve allemaal, Houtje wat een prachtig vers. Het vervult me van "verwachtingen". Hoop kan je het ook noemen. Ik had me voorgenomen om 1 item te lezen en een klein stukje te schrijven. En ik heb meteen het juiste item te pakken. Wat een onwijze eye opener ook dat "alcohol mij nodig heeft om gedronken te worden". Als je het niet drinkt heeft het z'n functie verloren. En we willen allemaal, zelfs alcohol een functie hebben voor een ander. Dit wordt wel een heel comlex verhaal, maar doet me een beetje denken aan de "boom die midden in het bos omvalt en niemand hoort het; heeft die omvallende boom dan wel lawaai gemaakt"? Goed, ik ga niet door zo op de vroege ochtend want dan zit ik de hele dag weer vol vragen en jullie misschien ook. Ik voel met Houtje mee met het single zijn, familie mens, gezin willen hebben. Ik woon nu 20 jaar ofzo alleen. En ik weet niet of dit zo wel de bedoeling was. Gelukkig heb ik wel heel veel familie waar ik altijd bij "aan mag schuiven" en ik probeer ook de ruimte in mijn huis te houden voor aanschuivers maar toch is het anders dan wanneer je je eigen gezin hebt. Je blijf visite en visite ontvanger. Nooit "echt". Nooit meer het gevoel ergens zo bijhoren. En feest dagen maken dat nog es extra duidelijk, dus eigenlijk heb ik daar een hekel aan, zo ook aan weekends. Doe mij maar gewoon, altijd doordeweeks. Ik ga vandaag (eindelijk!) m'n balcon eens opleuken. Waarschijnlijk met nog 2 miljoen anderen het plantencentrum door. Maar ach, tijd zat. Mooie dag allemaal, liefs Emma

het is nu donker, volle maan. Denk even aan 2000 jaar geleden 12 mannen in een tuin, de 13e was de berg op gegaan in totale wanhoop. 12 mannen in een alcohol roes... en het was gewoon zo. En 1 mens totaal alleen. vragen en angst. Bloed, zweet en tranen.Hij was zo alleen, zo alleen zoals... Was het wel zo? Ik blijf het me af vragen. Emma

Dank je Katarina, Ik ben niet zo van de dankje wellen. ik wil best iets meegeven aan een ander, en als een ander het dan past... helemaal prachtig. Maar soms ik een "dank je" wel op z'n plaats. Dat iemand het waardeert. Ik heb even moeten zoeken naar woorden, twijfels of ik dat wel durfde te delen, kom ik niet te fanatiek over? Kwets ik niet een ander die het geheel niet voelt... etc. etc. En dan is het toch heel fijn dat iemand het waardeert Ben blij, ik ga vanavond in stilte slapen, morgen en overmorgen ook, maar ik weet.... ik weet dat het zoveel gebracht heeft. Ik blijf maar even stil, een merel, kennen jullie dat avond liedje? Ik blijf maar even stil tot Paasochtend. Heb ik even nodig. liefs Emma

En ik wil in de "ditjes en datjes" even stil staan bij deze donderdag. Dat 2000 jaar geleden ergens in een tuin een Christen werd opgepakt omdat hij uitdroeg wat hij geloofde. Ze waren met elkaar, 13 mannen en "vierde" hun laatste avond samen. 11 wisten dat nog niet, 2 van hun wel. Moeilijk moment zal dat zijn geweest. Afscheid nemen, bang zijn, wat gaat er komen? Wat levert het op? Doe ik het zo wel goed? Heeft dit echt zin? En dan?? Moet je voorstellen, op zo'n mooie lente avond, 13 vrienden die eten en drinken met elkaar en 1 zegt: morgen is het over, 1 van jullie zal me verraden en 1 zal me ontkennen. Maar ik zal wel gaan. Een soort gelatenheid, omdat iemand hem geroepen heeft. Ik weet niet of het echt zo is gegaan. Maar het raakt me wel heel erg. De meest ontroenende film blijf voor mij Jesus Christ super star, waarom?? Het verhaal, de intentie, zoals het verbeeld is? Maar ik geloof wel in opstanding. Misschien niet van een Christus, wel van een mens dat elke keer weer een keus kan maken. Elke keer weer besluiten een weg te volgen die hem of haar beter past. En of dat met of zonder alcohol is... Maar zelfs met die alcohol kan je een andere weg kiezen, meer gereguleerd, besluiten dat je een ander geen pijn meer zal doen, niet meer zal kwetsen. En zonder is natuurlijk mooi, zuiver. Maar het is niet allen gegeven zo een zuiver leven te hebben. Maar we kunnen wel "mooi" zijn voor elkaar. Paasbest zo als dat heet. Trek je mooiste kleertjes aan en doe wat leuks voor een ander. Mijn meditatieve momentjes leveren mij in ieder geval wat op, ik ben zo blij met jullie! En ik wil op m'n Paasbest zijn. En ik wil iets leuks doen voor een ander. Zomaar iets betekenen zonder dank je wel of schuld. warme omhelzing van Emma (voor die die het nodig hebben in deze "kille" dagen voor Pasen)

Jongens! Wat een lol zo'n nieuw forum, voelt ook een beetje als overnieuw beginnen. Lekker. Maar ik moet nog wel even m'n weg vinden. Maar goed, zal wel wennen. Ben blij dat dat (bijna) iedereen er weer is. Heb verder even niks te melden, hoofd werkt niet mee. groetjes Emma

nee, het is een soort familie, gezin, ouders sterven, kinderen nemen het over, klein kinderen verzetten zich en verzinnen iets nieuws, een oudoom staat op en begint mee te praten. Hoe heerlijk. Generaties in 4 maanden. Nou, ik vind het wel leuk dat ik echt een oudje ben. Ik heb echt veel nagedacht over jullie allemaal en ik kan niks anders dan een grote dankbaarheid uitspreken over wat ik heb ervaren. we, jullie, jij en ik gaan nog een poosje zo door. we zijn een gemeenschap van mannen en vrouwen die proberen om alcohol de baas te blijven. Sec dat. Emma

Ik vind het allemaal wel jammer hoor. Hoe meer woorden er gebruikt gaan worden hoe minder we elkaar blijkbaar begrijpen. Misschien moeten we eens allemaal een dagje "stil" zijn en zonder woorden elkaar het beste toewensen, met elkaar meeleven, aan elkaar denken in deze toch wel lastige strijd met alcohol. Je inleven in "die ander" die het misschien nu (om half elf 's morgens) al moeilijk heeft. Eens laten bezinken hoeveel lieve en oprecht meeleven je van "die ander" hebt gehad. Ik denk dat ik vandaag eens een dagje mediteer, ga "voelen" hoe het met een ieder is, hoeveel liefde en steun ik heb gekregen en alle woorden maar nalaat. Tot morgen, Emma

Hallo allemaal, PP, leuk weer van je te horen. Hier gaat het allemaal wel z'n gang. Ik vind de weekend steeds minder prettig, weet het niet. Te lang, teveel alleen. En weekend heeft bij mij nog steeds asociatie alcohol. Niet prettig allemaal. Ik moet een zondagmiddag hobby, ze zijn echt veels te lang die middagen. Maar door de week gaat het allemaal wel lekker, beetje werken, beetje tijd voor mezelf, beetje rond tutten. Tja, en het forum, ach, ik vind het wat complex worden, qua structuur dan. Maar goed, ik ben de zwijgende toestemmer. Maar wel jammer als mensen echt zo "bewust" afscheid nemen. Ik hou het altijd maar wat open, ik schrijf en lees als ik zin heb of als er iets verteld wordt wat me raakt. Ik vind veel verhalen wel heel inspirerend, vooral van de nieuwere, die nog echt worstelen met drank. Zo nu en dan heb ik dat ook nog en dan vind ik het goed te lezen dat ik niet alleen ermee ben. En met de "oude garde" heb ik echt een band, wat pp ook zegt, wil horen hoe het gaat, wat mensen gedaan hebben, hoe hun "nieuwe leven" er nu uitziet. Dus ik blijf gewoon nog even lezen en als ik wil meeschrijven. Voor iedereen een fijne dag toegewenst, liefs Emma

maar meisje Tapas toch! Jij niet succesvol?? Kind, ze moesten eens weten. Maar ik herken dat gevoel wel, ik heb dat ook een beetje. "Ze" wonen in enorme huizen, gaan 4x per jaar op vakantie, kids en huisdieren doen het goed. Iedereen (ogenschijnlijk) gelukkig, dik carriere, etc. En ik dan denk ik, wat heb ik hier aan toe te voegen? WAO'er, "baantjes", blijf maar zoeken wat de zin van m'n leven is, heb zelfs een kat die niet passend is met als haar klachten en kwalen (gelukkig wel een ras kat pfooee, nog iets wat in het plaatje past). Maar goed ik val erbuiten en heb het daar soms ook wel moeilijk mee. Maar dan praat ik maar over m'n boeken die ik gelezen heb (jeeeeh, tijd en zin daarin) of "de maatschappij" en meer van die overall onderwerpen. Aan de andere kant zeggen familie en vrienden wel eens dat ik het meest boeiende ben van hun gezeldschap omdat ik eigenlijk niet zo in pas. Vind dat toch een compliment. Ik ben "anders" dan de rest en ja dat is boeiend. Meid, blijf bij je boeiende bestaan, veel leuker dan al die grijze muizen met hun villa's en vakanties naar sneeuw en zon op gezette tijden, 1,2x sex per week, 2,1 kind en een loonsverhoging eens per jaar. Jij hebt een hond. zo (en de rest van je boeiende bestaan). lekker puh. Emma

Houtje, zou ik ook eisen een narcose als dat ding eruit moet. En een lange, van zo'n dag of 10 en als je dan wakker wordt meteen een morfine spuit. We hebben genoeg geleden toch! Heerlijk heerlijk, legaal gedrogeerd. Kind je hebt het getroffen met de BPM, gezellig voor je. Ik heb in dit soort tijden van nood een buuf die heeeel handig is en m'n familie, dus ik klaag niet maa een BPM... ja, dat willen wij allen wel. sterkte, liefs Emma

Ha allen, ik vind het erg leuk te lezen wat er allemaal gaande is en hoe we een nieuw forum gaan opbouwen. Toch bijzonder hoe zoiets als een forum zo'n plek krijgt in mensen hun leven. In het mijne ook hoor! Maar ik ben de "zwijgende toestemmer" hierin. Ik vind alles best zolang ik nog maar kan lezen hoe het met een ieder is, nog iets terug mag zeggen of "out of the bleu" een totaal nieuw onderwerp mag starten. ik lees jullie, houtje hoe is het nu met je kaak?? Je zit alweer recht op zo te zien, wel op tijd gaan liggen om geklop en gebonk in het hoofd te voorkomen hoor. Emma

Ha Tapas, lekker he zo heerlijk lui kunnen zijn. Spannend morgen dat feestje. Misschien is het helemaal niet zo raar om je hond mee te nemen. Mocht jij het benauwd krijgen en weg willen kan je het altijd nog op je hond schuiven. Je moest eens weten hoeveel stellen dat bij elkaar doen! En als je bang bent voor verwoestingen die hond aan zou kunnen richten; hoeveel nichtjes en neefjes heb jij met plakkende vingertjes op je glazen tafel getolereerd? En hoeveel bekertjes limo zijn er om gegaan op je pas gewassen tafelkleed? Dus zo'n hond is daar niks bij. groetjes Emma

sorry

GA Weg!

discusie is het niet meer, je kwetst mensen Justine. Maar toch. In mijn beleving blijf je welkom om te praten over je alcohol probleem. Het is nu nog schoppen tegen een orde die je niet aan staat. Oke, mag je van mij nog even doen, maar wat wil je??? Ik heb toch een beetje het gevoel dat wij als forrum je toch kunnen helpen. JE hoeft niet meteen te stoppen, je hoeft helmaal niet te stoppen als je je gebruik maar de baas blijft. En is dat zo??? Zo niet heb je iemand nodig om je daarmee te helpen. Emma