Emma

Hi dreamer, er gebeurde vandaag zoveel. Fysieke pijn, teleurstelling, oude emotionele pijn. En dan toch, ik zit hier alleen en ik kan dan wel niet drinken maar ook dat lost niks op. Drinken maakt het in iedergeval een uur of zo prettiger. En daarna? Tja, the instant satifaction. Maar een uur pijnloos, probeleemloos is me blijkbaar dan toch al die schaamte en ellende waard. Is gewoon lastig hoe je dat op kan lossen. Is de drank nou het probleem of ben ik dat? Maar dank voor je berichtje. Emma

En het lukt dus niet. Niet sociaal, ben verdrietig. gr Emma

what's in a name? Ik denk dat iedereen met het woord "sociaal-drinken" wel de associatie heeft van iemand die alcohol "op een niet storende manier voor een ander" gebruikt. En dat storende voor de ander is voor vele ook een reden om niet meer te drinken. En het storende voor jezelf. Maar, of je moet een totale kluizenaar zijn, bijna altijd heeft er wel iemand in min of mindere mate last van mijn overmatige alcohol gebruik. Maar ik vind Toni's punt wel boeiend. Sociaal drinken, de 2 glaasjes, ik denk dat het dat voor mij ook niet is. Ik wil de roes, ik wil de vrolijkheid, de ontspanning. De eerste glazen gaan om smaak, de volgende 4 om de roes. Toch raar als ik hier even verder over denk. Ik wil stoppen vanwege m'n "a-sociale gedrag" dus het feit dat iemand last van me heeft. Het liefst wil ik ook dat iemand plezier van mij heeft. Maar nu ik een paar dagen niet drink heb ik de neiging me op te sluiten en wil ik eigenlijk niemand zien. Dus heeft ook niemand plezier van me en heb ik onwijs veel last van mezelf. Toni schrijft 'gewoon willen drinken en het liefst veel zonder dat ze daar zoveel last van krijgt'. Misschien moeten we dan meer kijken naar de "last" die je ervan hebt dan naar het drinken. Of is drinken en last hebben een onlosmakelijk gevolg van elkaar en DUS moet je niet of minder drinken. Ik ben heel benieuwd of er meer zijn die hier over nadenken. En wat jullie bevindingen zijn. take care Emma

Vraag ik me ook af of ik ooit nog sociaal kan drinken. Daarom ben ik wel heel benieuwd naar die mensen die een poosje niet drinken en het dan weer gaan proberen. Ik vind het "nooit meer niet" toch ook niet prettig. Maar ik zit nu al weer te denken wanneer het dan zou mogen, en hoe. Ben echt benieuwd hoe het iemand lukt om toch weer gewoon te drinken. En of dat niet meer kwelling is dan het helemaal niet meer doen. Groet Emma

Ha Frank, eigenlijk voel ik me nog teveel "groentje" om iets terug te zeggen maar ik hoor wel vaker dat het makkelijker zou zijn (en eerlijker) als je zegt waarom je even niet drinkt. En je zal verbaasd staan over de reacties. Zeker omdat jij besluit "even" niet te drinken. Ik denk dat heel veel mensen (zoals je op dit forum ziet) met hetzelfde zitten als wij hier. Het gevoel dat je net teveel en te vaak drinkt en dat dat eigenlijk niet zo'n ingesleten gewoonte zou moeten zijn. Ik weet ook nog niet hoe ik dat aan ga pakken, wat je zegt, het lijkt dan zo'n "probleem" en dat wil ik niet. Ik wil geen probleem hebben. Maar ja, eerlijkheidshalve, ik heb het wel. En over je concentratie; in de 6 jaar dat ik niet dronk heb ik aardig de carriere ladder beklommen, heb een deeltijd universitaire studie gevolgd. En ik altijd maar denken dat ik dom ben. Het zat meer in de drank dat gemis aan IQ'tjes. Ik ben nu nog "wiebelig" van de afgelopen dagen maar ergens verheug ik me al wel op volgende week en de weken erna als ik weer rustig een boek kan lezen, een gesprek kan volgen (en na vertellen). Plak er nog een week aanvast. Een maand is een mooi afgesloten tijd. En ik ben heel benieuwd te lezen of het je lukt en hoe het verder gaat. succes Emma

Vroeg he. Slecht geslapen. En de "thrill" van ik neem m'n alcohol probleem serieus, gemaal van al die gesprekken gister, en ik probeer meteen ook maar te minderen met de valium. Ik neem het slecht slapen maar even voor lief. Voel een stuiter balletje. Afgelopen weken was het meer "innemen" dan drinken. Ben een paar weken geleden door m'n rug gegaan, vreselijke pijn. En toen ben ik Wodka gaan drinken met zo hier en daar een valiumpje. Erg he. Maar ik denk wel dat dat het keerpunt was. Na m'n Wodka periode had ik echt niks meer aan een glaasje wijn. Maar pijnstillend was het wel;-)) Ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordat ik dit gestuiter kwijt ben. groetjes Emma

Leuk al die welkoms berichtjes. Ja het blijft lastig om uit te vinden wat dat overmatig gebruik nu echt in de hand werkt. Ik heb "de cirkels van Van Dijk" gelezen. Ik kende het principe wel maar het nalezen maakt me wel bewuster. Ik probeer al een poosje heel bewust gewoontes te doorbreken, dus niet altijd op DIE tijd drinken, niet in het zelfde restaurant of cafe. Bepaalde mensen ga ik ook een beetje uit de weg. Ik denk dat die 6 jaar droog (en AA) me veel hebben geleerd. Al was het maar het vrije gevoel van niet verlangen en niet afhankelijk te zijn. Al die tijd die ik overhield! En al die nieuwjaarsochtenden dat ik nog kon genieten van een overgebleven oliebol i.p.v. met een mega kater de dag voorbij laten gaan. Eigenlijk was het een goede tijd en ik vind het stom dat ik weer begonnen ben. Ja, ik was toen blij met m'n colaatje op het terras. Dus die tijd probeer ik weer voor de geest te halen. Maar gelijk weet ik ook dat lange zondagmiddagen in m'n uppie prettiger worden met een flesje wit. En nog een flesje, en zo door. En dan komt het grote verdriet, de kater, het gevoel van er niet meer willen zijn, schaamte en schuld. En ook die enorme boosheid dat ik me niet kan beperken tot een paar glaasjes. Niet meer geniet van wijn maar alcohol drink. Het doet me goed hier zo virtueel over te kletsen. tot mails emma

Doodvermoeiende dag. De hele dag op de een of andere manier met alcohol bezig geweest. Gepraat met een vriendin die ongeveer dezelfde ervaringen met alcohol heeft als ik en er over gesproken. Is wel prettig iemand in de ogen kijken die het herkent. Ik volg ook nog therapie voor een hardnekkige depressie, en met die therapeut ook m'n alcohol gebruik besproken. En toch krijg ik het gevoel dat niemand doorheeft hoe erg het is, of hoe moeilijk ik het ermee heb. Misschien ben ik wel heel goed geworden in verstoppen. Maar goed, doet me toch wel goed om het zo even op te schrijven. Verlangen jullie met dit mooie weer ook zo nog even op een terras met een trui aan, zo'n laatste nazomer dag afsluiten met een mooi glas. En dan zit ik hier in pyama en cola light mezelf erg dapper te vinden grrr. Maar goed, iedereen sterkte die dat nodig heeft, en een ieder die geniet (vooral dat genieten) van een avond met of zonder alcohol een fijne avond. groet Emma

hoi toni, is nu 6 jaar geleden. Dus 12 jaar terug had ik al door dat ik niet zo goed met alchohol om kan gaan. Ja, ben toen naar de AA gegaan maar durf niet terug.... De afgang. Ik vind het maar een moeilijk onderwerp. Eigenlijk van dag 1 (dus 6 jaar geleden) dat ik weer eens een glaasje wijn nam voelde ik al dat het niet goed zat. Dat ik dat niet moest doen. Maar ja, eigenwijs (eigenonwijs liever) als ik ben moest ik zo nodig bewijzen dat ik het wel kon. Niet dus. Het vreemde is dat als ik m'n alcohol gebruik ter sprake breng bij familie of vrienden die het allemaal een beetje wegwuiven met "het valt wel mee met jou". Zelfs bij de AA vonden ze het wel meevallen. Misschien wilde ik dat te graag horen? Of vinden vrienden en familie het ook een vervelend onderwerp. Ik heb ook maar besloten er gewoon niet over te praten met hun en gewoon niet te drinken. Gosh wat valt het zwaar. groet Emma

Hoi allemaal, na lang twijfelen me toch maar aangemeld voor dit forum. Ik lees al een poosje mee en ik vind het prettig om verhalen van andere te lezen die ook problemen hebben met alcohol. Een zeer geaccepteerd "genotsmiddel" maar onacceptabel als je er niet mee om kan gaan. En dat kan ik dus niet meer. Ik schaam me diep, ben boos, teleurgesteld in mezelf. Vorige week een week niet gedronken en na een paar dagen voelde ik me een stuk prettiger en blijer. En dan is het mooi weer, loop ik langs een terras en krijg een onbedwingbare zucht naar een koel glaasje witte wijn. En dat worden er dan veeeeel. Ik spreek elke keer weer met mezelf af dat ik niet meer dan (wat het ook maar is, of het er nu 2 of 5 zijn), en steeds gaat het fout. Dus ik denk dat er niks anders op zit dan de drank helemaal te laten staan. En dan? Wat zullen de mensen om me heen zeggen? Ik ben al eens eerder gestopt en heb dat toen 6 jaar volgehouden en dat was een goede tijd. Maar ik vind mezelf zo stom dat me alle kennis over alcohol die ik heb, het toch weer zo ver heb laten komen. De stap naar de AA vind ik nog wat groot. Maar misschien is dit ook een manier om m'n alchohol gebruik de baas te worden. Hoop jullie nog veel te lezen, groet Emma