Emma

Lieve Houten, het lijkt me onwijs pijnlijk voor je om je dit nu allemaal te realiseren. Ik zou willen dat ik de pasklare oplossing heb voor je. Maar ik herken zelf nogal wat dingen en ik ben daar ook mee bezig. Ik merk wel dat hoe eerlijker of hoe meer ik "beken" dat het niet allemaal van een leie dakje is gegaan, hoe minder groot het gat aan het worden is. Soms kruip ik dagen weg en als ik dan de wereld weer in stap merk ik steeds vaker dat die toch niet zo rot is als ik soms wil denken. Net als jij doet met die oudere dame die je meeneemt naar de markt. Ik noem dat altijd de kiezelsteentjes in het water. Zij blij, lacht weer eens naar een ander, die lacht en kijkt ook weer eens verder. Als er meer mensen zouden zijn zoals jij dan zou de wereld er een stuk vriendelijker op worden. Ik doe dat soort dingen ook wel eens. Soms uit plichtsbesef maar vaak ook omdat ik er blij van word. Puur egoisme dus maar het maakt een ander best blij. En mij dan ook weer en dan.... En dan heb ik zomaar een leuke dag. Totdat het net een beetje teveel is geworden en dan ga ik maar weer even in m'n holletje zitten. En zo gaan we door. Hoort bij me, kom ik steeds meer achter. Ik ben morgen ook vrij veel thuis dus we lezen elkaar nog. Dapper hoor van je Refusal. Sterkte. liefs Emma

Hoi hoi, ik vind de gedachte van Piggelmee heel mooi. Bedacht gisteren dat als alle 6 miljard mensen op deez aard op hetzelfde moment aan iets heel vredigs zouden denken. Iedereen heeft wel ergens zo'n herinnering dat alles goed en leuk was. Ben benieuwd wat er dan zou gebeuren. Maar goed, de 6 miljard is wat veel laten we het met de forum leden eens proberen. Kerstdag om 12 uur 's middags? Dan wensen we iedereen iets moois toe. Voor mij is het toch wel het feest van licht en vrede. Ik ga het goede voorbeeld maar eens geven en vredig en licht door de komende week te stappen. En me niet zoveel zeuren over m'n soresses want dat valt op de keper beschouwt reuze mee. Toekomst daar gaan we in geloven. groetjes, Emma

Ha Blackdog, hoe gaat het bij jou? Lukt het een beetje? Heb je nog iets gehoord van de grift? En kan je het internet programma van Tactus gaan volgen? Sterkte en laat weer een horen hoe het gaat, groetjes Emma

Ha Houten, ik lach weer om jou uitspraken. Neen, ik ben niet zo'n dapper die na een knieoperatie de bouten zo handig vind voor het ophangengen van het gereedschap. Maar het feit dat ik daar zo om moet gillen is wel dat ik het herken. Maar zo'n held ben ik nou ook weer niet. Hopelijk jij ook niet want dan doe je jezelf heel wat tekort of teveel. Maar ik weet wel dat ik eens na een operatie zo jolig was van de morfine dat niemand me kon stoppen om datgene te doen wat ik wilde, etentje, m'n huis verven en nog zo iets. Maar goed, na een halve dag lag ik veilig in bed bij m'n ouders die me daar een week hebben gehouden. De zoeterds. Maar ik vind dat ik altijd "gewoon" moet doen. En ik kom er steeds meer achter dat mijn gedrag niet zo gewoon is. Ik ben een dapper! En vaak ook niet. Ik ga slapen. Ik was vandaag geheel niet dapper. Van in bed naar de tv en weer in bed. Lijf he. Wil niet. Voor wie wil, we openen een Kerst forum. Ik zie er als een berg tegen op en ik ben best lekker bezig. truste Emma

Ha Mathilde, leuk je draadje. Mijn feestdagen zijn redelijk gevuld. En ik maak me ook niet zo druk om de dagen zelf. Kan dan m'n alcohol gebruik redelijk beperken. Maar de tijd ervoor!! En erna. Dus tussen oud en nieuw. En Kerstavond vind ik een ramp. Ga naar de kerk enzo maar zit daar ook wel eens met een slok teveel op. Wie heeft er nog een tip voor de 24e? Ik zit te denken aan heel veel lopen. In iedergeval iets waarbij ik niet kan drinken. Hebben wij/jullie tijd om tijdens te feestdagen te schrijven? Ik wel en ik denk dat ik daar ook wel heel veel behoefte aan heb. take care Emma

Ha Houten, fijn dat je dit draadje start. Dan kan een ieder die hier niks mee te maken wil hebben het gewoon negeren en dan anderen..... schrijf je rijk. (dit zijn namelijk de onderwerpen die het goed doen in de zelfhulp boeken). Ik ben toch een beetje van de opvoeding van "niet zeuren en doordoen". En zo zit ik ook zelf in elkaar. Als ik wel eens verhalen hoor...ongelooflijk. Verdriet is een burn out, moe is overspannen, een dip is meteen een depressie. En ga zo maar door. En ik vind het heel vaak onwijs gezeur. Niet dat ik niet open sta voor mensen met echt verdriet, en echt problemen en echte depressie. Kom door met dat verdriet maar noem het geen burn out. Of een onwijze dip of ma, di, wo, do, vr, za, zo is nog niet meteen een depressie. Maar praat wel over die onwijze dip, of laat mij je koesteren of wat dan ook. Maar hang er niet zo'n label aan. En zo ga ik dus ook met mezelf om. Ik kom uit een gezin waar iedereen net wat flinker is dan de rest van de wereld. Na een hartinfarct zijn wij binnen een week weer aan de slag (om dan de volgende te incasseren). Na operaties doen we ons taakje weer binnen een week. 6 weken rust! Nee, geen tijd, binnen 2 weken staan we weer op de werkvloer. En ik kan best werken met morfine! En ga zo maar door. En in de tussen tijd baren ze kinderen, maken ze carriere, hebben een sociaal leven. En zo ben ik dus niet. Ik ben totaal anders. Ik ben niet zo stevig, ik ben niet zo flink, ik kan niet zoveel. Ik tover geen dineetjes voor 13 mensen uit m'n mouw. Maar ik heb ook iemand. Ik ben ook leuk, gezellig, waardevol. En weer dat verhaal van lieg je of weet je het gewoon niet? Ik heb altijd maar geprobeerd te voldoen aan de eisen en ik weet niet meer wat ik nou leuk vind. Ik weet ook niet meer wat waardevol voor mij is. En naarmate ik ouder word begin ik steeds meer mezelf te worden. En dat is niet zo bijzonder, niet zo geweldig als de rest van m'n familie. Maar ik wil wel gewoon gelukkig zijn. Soms verlang ik naar een hut op de hei. Met internet dat wel. Maar goed, en wat ging ik daar doen? Bellen met m'n familie. Nee zonder dollen, ik moet dat boek "Walden" is het volgens mij nog eens lezen. Van iemand die totaal geisoleerd in het bos ging wonen. Maar ik verlang daar wel eens naar. Niets geen prikkels of wat dan ook. Alleen jezelf. Voor een poosje maar. Ik wil ooit eens alleen op vakantie, rust, zee, zon, mooie dingen zien. Maar ik durf niet. Bang om gezien te worden als een "needy woman". Is ook ergens wel zo maar ik wil vooral eens helemaal zelf uit gaan vinden wat ik prettig vind. Piggelvrouw, misschien kom ik volgend jaar wel bij jullie logeren. Betalende gast hoor, don't worry. Zo,was m'n donderdag avond verhaal. Dank voor het lezen wie het ook maar doet. Emma

Ha allen, ja, het is wel een heen en weer van berichten, reacties, nieuwe items, nieuw draadje. Ik vind wel dat net als Toni je ook later kan en mag reageren op iets. Hoeft niet meteen. Is het misschien een idee om wat verschillende items te maken, dus verschillende "draadjes"? Eingelijk het zelfde idee als Houten ook heeft. Maar vinden we dat goed? En wie maakt ze aan? Ik wil dat wel doen als jullie het er allemaal mee eens zijn. Is misschien ook makkelijker voor de "instromers". Ik zie een Carolina die regematig ingelogd is en misschien best mee wil schrijven maar niet weet waar ze moet beginnen. Voor degene die nu een paar weken meeschrijven is het nog wel bij te benen maar als je er niet instapt ontgaat je de moed misschien om te starten. Ook draadje "voorstel" doen? Even reactie op bericht van Houten over onze opvoeding, niet enkel vanuit gezin maar ook de dingen die we meegekregen hebben vanuit de omgeving. Ik kan me daar erg in vinden. We zijn groot geworden in een tijd dat we zoveel mogelijkheden hadden en ook het calvinisme van "woekeren met je talenten". En als je dan ergens niet voldoet aan de eisen die aan je gesteld worden ga je toneelstukjes opvoeren, net doen alsof etc. etc. En dan in je eigen huis doe je je masker af en neemt nog een slokje. Na jaren denken, therapie etc. kom ik er achter dat dat bij mij toch wel een belangrijke reden is dat ik dat "gat" zo vaak voel. Ik voldoe niet in mijn eigen ogen. Het kan altijd beter! En misschien kan ik wel niet beter dan dit of wil ik het niet of wil ik een heel andere weg volgen. Maar na al die jaren meelopen is het moeilijk om bij mezelf na te gaan wat ik nou echt wil. Dat is ook weer zo iets als "niet eerlijk kunnen zijn" gewoon omdat je het na een tijdje niet meer weet. Ergens zij het luxe problemen en dat maakt dat ik me dan schuldig voel over m'n "gedoe". En zo zit je weer in het kringetje van schuld, schaamte, toneelstukje, slokje. Alle vier niet echt handig. Goed, we lezen elkaar weer. Groet Emma

Ha de mysterieuze sint maarten heeft zich ook gemeld. Ik had al een paar keer gezien dat je ingelogd bent geweest maar schrijven ho maar. Maar goed, fijn dat je de moed hebt om ook hulp te vragen en je aan te sluiten. Lastig voor je, die 2 werelden. Hoe beter je presteerd in de "buiten wereld" hoe minder je kan laten zien hoe je "binnen wereld" is. Ik heb het vaak gezien om me heen. Zeer geslaagde mensen in hun werk en dan ineens burn out. Hoorde ik dan in de wandelgangen. Maar ik had ze ook vaak zien drinken in de kroeg en ze bleven nog altijd uren hangen nadat ik weg was. En ik was toen ook al een ruime innemer. En altijd ziek op maandag, en altijd vroeg weg op vrijdag. Om een uur of 4 's middags kregen sommige collega's zo'n wilde blik in de ogen en bleven maar op de klok staren. Ellendig. En soms na een zakelijke luch waren mensen niet meer aanspreekbaar. Afschuwelijk. Zowel voor hun als voor de collega's. Ik wist me op m'n werk nogal in te houden (alhoewel het een keer erg mis is gegaan, schaamte!!) maar teveel drinkers herkennen de andere teveel drinkers. En zo worden er ook leugentjes door je omgeving op je eigenlijke probleem geplakt omdat dat soms makkelijker is dan de waarheid onder ogen zien. Maar naarmate de tijd verstrijkt word het duidelijker. Ik heb de afgelopen dagen weer zoveel gehoord, gelezen en geschreven. ik moet het allemaal een beetje laten bezinken. Meer kan ik even niet hebben geloof ik. Ik zit heerlijk met een kopje warme chocla te tiepelen maar ik gan nu even "afkicken" van het forum. Lees jullie over een paar dagen weer! liefs Emma (als ik het dan nog maar kan volgen)

Ha Piggelmee, je bent wel een nachtbraker. Heb je nog steeds last van dat hyper gevoel? Je schrijft dat je niet meer weet hoe het allemaal zo gekomen is en dat je de waarheid hebt weggedronken en de leugens nog wel weet. Maar het is niet altijd een kwestie van liegen. Het is alleen zo moeilijk om exact te weten van het hoe en waarom. We hebben allemaal wel wat leugentjes om het ons makkelijker te maken. Neem bijvoorbeeld een baan waar je je niet echt prettig in voelt. Maar je verklaard het aan jezelf dat je best leuke collega's hebt, en dat het voorziet in je inkomsten, dat het in de buurt is etc. etc. Maar diep van binnen vind je het maar niks maar stel dat je dat bekend en daar ook nog een actie op neemt. Baan opzeggen. Ja en dan? Kan je met de consequenties omgaan? Geen inkomen, geen status etc. etc. En zo bedek je dingen met een mantel van kleine leugentjes. Misschien heb je dat ook gedaan met drinken. het leverde wat op en met niet drinken kon je toen niet omgaan omdat je de consequenties niet kon overzien. En nu zie je die consequenties, en je accepteert ze ook nog. Maar makkelijk is het niet. Maar blijkbaar ben je nu zo sterk dat je die wel aankan. Dat je leven geen totaal andere inhoud heeft gekregen dan toen je wel dronk lijkt me niet zo vreemd. Ik moet steeds denken aan het "grote zwarte gat" waar Houten over schreef. Misschien was dat bij jou ook een reden om te drinken. En heb je dat gat zomaar gevuld? Ik schrijf dit aan jou maar eigenlijk schrijf ik dit meer aan mezelf. Het helpt me ontzettend goed om er op deze manier mee om te gaan. Horen van anderen waar ze mee zitten. Wat er in hun levens gebeurd als je stopt met drinken. Maar ook de reden waarom je drinkt, of hoe het zo gekomen is. En naarmate ik meer en meer lees kan ik "eerlijker en eerlijker" zijn over m'n drinken. Niet dat ik lieg, het is alleen zo moeilijk om je vinger echt op de zere plek te leggen omdat ik niet weet waar die precies zit. Maar ik kom er wel, net zoals ik dat lees van jou en al die anderen. Mathilde, wat zie je er leuk uit, jaren jonger lijkt wel. Fijne dag en tot horens, Emma

Hallo, he he, emtionele dag zo met al die berichten, al die ontboezemingen over het hoe en waarom. Kennen meer mensen dat "grote gat" waar Houten het over heeft. Het komt mij wel bekend voor. De leegte de kou die opvulling vraagt van iets "comforting" als alcohol. Eten doet het niet, een hobby, drukte werk of wat dan ook, ook niet. Alchohol uiteindelijk ook niet maar het voelt dan even anders. Ik denk dan ook niet dat het zozeer verslaving is aan alcohol of wat dan ook maar verslaving aan het gevoel dat het grote gat is opgevuld. Al is het maar voor even. Eigenlijk ken ik het gevoel van het grote gat opgevuld hebben ook wel wanneer ik een mens daadwerkelijk "ontmoet". Als je iemand in de ogen kijkt en ergens iets herkend. Klinkt een beetje zweverig misschien maar soms kan je dat wel zo hebben. Dan ineens gebeurd er iets, iemand zegt iets waardoor het compleet wordt, waardoor ik compleet word. Door al dat geanalyseer bij Tactus naar je alcohol gebruik begin ik wel steeds meer te begrijpen wat ik nou doe en waarom. Ik krijg ook steeds meer de behoefte de dagen nuchter en vrij te besteden. En de noodgreep alcohol vervang ik nu vaker door bed en boek. Je kan zeggen dat dat verloren tijd is maar dat is bouze ook. Maar ik verheug me steeds vaker op het gevoel van fris wakker worden en de dag voor me te hebben i.p.v. de kater en de sloomheid. Ik kan dus blijkbaar uitstellen en dat is al heel wat gewonnen. Keuzes maken. Tijdens het shoppen vandaag hoorde ik "Waltzing Mathilda". Ik vond het altijd al een lief liedje maar ineens luisterde ik er anders naar en raakte zo geroerd. O jee, als dat maar niet het gevolg gaat zijn van m'n nuchterheid da ik overal en nergens van in tranen uitbarst. Ben net te oud om nog lief en leuk te zijn als ik huil. Ik ben enkel vlekkerig en het duurt uren voordat het bijgetrokken is. Goed lieve mensen, ik ga slapen. tot morgen Emma

Ha dreamer, jammer voor je dat het niet gegaan is zoals je wilde. Maar goed dat je je weer aangesloten hebt. Sterkte, blijf schrijven, met elkaar komen we er wel. groetjes Emma

Jeetje, als ik zo jullie verhalen lees is het een grote herkenning. Het is 1 uur en ik heb m'n dosis tranen voor de dag al gehad. Wat Houten schrijft is ook zo herkenbaar. Op het moment dat je dit in alle eerlijkheid zo neerzet dan lijkt het wel of de hele beerput met ellende opengestrokken is, en stinken dat dat doet! Maar op een gegeven moment zakt het allemaal weer en pak je de draad weer op. Zo raar hoe flexibel mensen zijn. Ongelooflijk. Maar meis, ik denk hier aan je en stuur alle positieve energie die ik heb en hoop dat je zo weer op het forum verschijnt. Ik deel virtuele zakdoeken uit. En pp, al die ellendige momenten die je zo beschrijft. Meis meis. Ik voel met je mee. De herkenning, het verdriet wat er achter zit. De teleurstelling in jezelf. De wet van behoud van ellende is iets waar ik ook al jaren over denk. Schuld, schaamte. En het dan weer doen en ergens die prettige herkenning van dat gevoel. Dan weet ik weer wat ik ben denk ik dan. Nog even Houten, nee je hebt jezelf niet in die put gesmeten. De combinatie van factoren, je genen, je karakter, de mensen en situaties die je tegen bent gekomen. Het ligt niet alleen aan jou. En als ik je zo lees dan denk ik dat je ondanks alles het onwijs knap hebt gedaan. Echt, geloof me nou. M'n boom staat en ik ben er toch wel blij mee. Ga zo weer op de fiets om het luie zweet er uit te trainen. let allemaal op jullie zelve, we zijn het waard! liefs Emma

jelui, ik lag al zo half in bed en ineens bedacht ik m'n mails over Neen, ik ben niet de heer albert gaan bezoeken alhoewel ik zijn spirtualien erg lekker vind. Dus dat heb ik weer overwonnen. Luitjes, slaap lekker, ik ga het eens proberen op een of de andere oor. we horen van elkaar des morgens. En een hartelijke dank voor een ieder die mij de gang naar de Ah heeft voorkomen. Dit voelt nog steeds vervelend maar minder dan als ik het wel had gedaan. ferme poot, Emma (wie heeft Joop ter Heul gelezen??)

lieve mathilde, nee het is geen geintje. Ik moet me aan m'n stoel vastklampen om niet te gaan. En de AH wijn vind ik errug lekker! En ik blijf boos en geirriteerd maar ik ben erg blij met je berichtl !!!!!!!! utroepteken, hakkend op m'n toetsenbord. Gosh wat kan een mens geirriteerd zijn Ga m'n kruik maken. Tot ik een gezelllige kruikenzak kreeg van m'n moeder had ik ellendige brandplekken. Kent iemand die? en heeft iemand nog een tip hoe die te helen? ik voel het niet meer en loop er jaren mee. Emma is boos, op de hele wereld!! sory sorry, jullie kunnen daar niks aan doen, maar soms is het zo mis. sorry! Dag dag Emma

het werkte. Ik ga naar bed. Maar ik blijf boos en verdrietig. tot morgen. Emma

ik heb voor de 20e keer ofzo een kerstboom alleen opgetuigd. En dat is niet leuk. Ieder jaar hou ik me voor dat dit de laatste keer is dat ik dat doe, dat ik alleen doe. En nu ben ik boos en verdrietiig en ga naar de Ah een fles wijn kopen. Zooo, hou me maar eens tegen! emma

Ha Fleur, tja, en ik maar denken dat je na "een naar voorvalletje" gewoon gestopt bent met drinken. Gelijk ook, ik weet dat het zo niet werkt. Dank je voor je verhaal. Dank je voor het delen. Ik vind je echt een onwijze dapper dat je het al die maanden al doet in je eentje. of misschien met hulp van de AA? of van een ander instantie. Maar je bent wel ons/mijn voorbeeld. Ben echt blij voor je. Ik voel me goed op de weg die ik volg. Er zijn hobbels, maar die hebben de geheelonthouders ook. Ga door waar je je het prettigst bij voelt. Maar ik voel me gesteund bij zo'n verhaal van Fleur. Het kan dus! Liefs Emma

joehoe, ik heb ettelijke bollen geppunikd, heb broden gesmeerd, choco melk uitgedeeld, geroepen en gejuicht. En waar blijven jullie nou?? Ik sta kou te lijden op die berg. Ook al fiets ik niet ik ben er wel hoor! Trouwens, ik heb wel gefietst, reuze truttig op zo'n sportschool ding. Maar toch. Tot op de colle numero soixcents etc. etc. (frans in de 2e laten vallen, jammervol) au revoir (net onthouden) Emily (Ems voor insiders)

Dear Pp, mag ik dan nog even doorgaan? Zoals; ik zie er uitermate rustig uit. Alles is wat traag aan mij, m'n hartslag, m'n bloeddruk is laag, ik adem rustig. Ik krijg ook altijd krijsende babies in m'n armen gedrukt die dan na 10 minuten heel prettig liggen te slapen. Fijn voor de babes, fijn voor de ouders maar ik ben daarna een opgewonde standje. Ik ben niet zo kalm en rustig als ik lijk. Suf he. En zo is het ook met de ander z'n problemen, ik schijn het allemaal zo onder controle te hebben, maar vaak is dat niet zo. Of doe ik dan net alsof, ik wil ik dat ,of is dat mijn doel in het leven? Vragen vragen. Maar ik ontdek steeds meer dat ik er ook ben, dat ik niet enkel waardevol ben als ik een ander z'n baby stil krijg, of naar een ander z'n problemen luister. Het gaat ook om wat ik doe, wat ik wil, waar ik me prettig bij voel. En ik voel me wel prettig bij een ander z'n verhaal: lief dat je dat me mij wil delen, en ik ben steeds weer geroerd bij zo'n weerloos mensje. Meer dan prachtig als je zo'n baby in je armen krijgt. Maar ook daar moet ik een middenweg in vinden. En dat gaat steeds beter. Ja, ik ben blij met het weekend, ik ben blij met de manier waarop ik m'n alcohol probleem aanpak en zo gaat het goed. Take care allen greetz, Emma

Ha PP, dit vind ik nou een uitermate boeiend draadje. Want hier gaat het mij in ieder geval om. En het fietsverhaal vind ik meer dan enig om te lezen maar soms ben ik gewoon niet in de stemming. Ja, raar ook dat we ineens heel voorzichtig met elkaar zijn als we over ons daadwerkelijke probleem willen praten en daarom vind ik het zo leuk dat daar een apart draadje over gestart is. Laat de lol niet voorbij gaan maar ga ook niet voorbij aan de reden waarom we elkaar gevonden hebben. Je vraagt concreet "Emma, jij schrijft bijvoorbeeld vrijdagmiddag dat je je zo goed voelt bij je nieuwe koers. Maar maandagochtend schrijf je dat je het er het weekend juist heel moeilijk mee hebt gehad. Kun je wat concreter zijn? Is het wel gelukt wat je van plan was? Wat was je van plan? warneer kwam die omslag dan? vrijdagavond al of zaterdag? Gaat het wel beter dan toen je voor de 0 ging? Of toch niet? Ik kan er niet eens uithalen of je weekend qua drank goed is gelopen. (en wat is goed precies?, wat wilde je) " Ik wil er best over praten maar voor wie er echt niks aan heeft, sorry voor mijn lang geleuter, bij deze al. Ik voel me goed bij m'n besluit om soms wel soms niet te drinken. Maar vooral veel bewuster met drank om te gaan. Dus vrijdag was ik gewoon blij dat het ging zoals ik dat wil en voelde me ook erg lekker enz. Leuke week gehad, gezellige afpraken, qua drank het in de hand gehouden. Dagen tussen de afspraken niet in m'n eentje zitten slempen. Zaterdag onwijs leuke dag gehad, wel ontzettend vermoeiend. Ik heb een "lastig lijf" laten we het daar op houden. Soms erg veel pijn en sommige pijntjes heb kan ik heel redelijk onder controle houden. En soms helpt alcohol heel redelijk tegen de pijn. En na de zaterdag drukte onwijs veel pijn. Besluit genomen het "niet weg te drinken" maar dan moet ik er wel iets anders mee. En dat kan ik nog niet zo goed. En dat is dan oefenen en uitproberen. Net als zondag, ook leuk allemaal, maar ik heb blijkbaar ook een "openheid" naar mensen die gauw hun verhaal en me vertellen. En dat vind ik erg boeiend, dat maakt ook dat ik ben die ik ben, me prettig voel in mijn bestaan. Maar het kan soms ook te dicht bij komen. En daarmee ook, ik drink dat vaak weg, dat teveel, te dichtbij. En dat wil ik dus niet meer en verzin dan maar wat anders. En dan kies ik soms voor half/half. Dus m'n beetje alcohol en iets anders verzinnen. Of helemaal geen alcohol. Of helemaal wel. Maar alles maakt me dan moe. Concreet heb ik in het weekend niet teveel gedronken, zondag geheel niet. Maar ik heb dan wel last van de pijn en de mensen die me net iets teveel vertellen. Of mij raakt het teveel, dat weet ik nog niet zo. En daarbij komt dat alcohol ook wel een oppepper voor me is. En dan loop ik mezelf wel eens voorbij. Een beetje als voor sommige cocaine werkt, je kan zo lekker door gaan, tot je er mee stopt en dan moet je slapen. En ik ga net iets te ver. Maar ook, hoe leer je je grenzen kennen? Door er net even over heen te gaan. Door Tactus (en ik heb ook nog wat andere therapie) leer ik steeds beter m'n grenzen te stellen, keuzes te maken etc. etc. Ik plan nu even alles in, tot de boodschappen toe. Maar het werkt wel voor me. Ik moet gewoon eerlijk bekennen dat ik niet zoveel energie heb dan ik zou willen en dan heel veel mensen meer hebben op mijn leeftijd. Maar het is. Door sporten en ontspanning probeer ik m'n energie niveau wel op te krikken maar dat gaat niet zo een twee drie. En geduld is ook niet mijn sterkste kant. En ik wil zoveel, en ik voel me dan zo waardeloos als ik andere wel van alles zie doen. Bewust omgaan met alcohol is heel wat maar dat zegt niet dat alle andere "problemen" in je leven meteen weg zijn. Nee, daar moet ik ook wat op gaan verzinnen. En dat doe ik wel, daar ben ik heel intensief mee bezig maar soms voelt het niet lekker allemaal. Maar wie heeft dat niet? Ik kan me niet voorstellen dat de mensen hier op dit forum enkel een alcohol probleem hebben maar dat daar vaak heel wat "onder" zit. Dit is niet zo een plek om dat allemaal uit te diepen maar het is er wel. Ik ben blij met de hulp van Tactus om m'n alcohol gebruik de baas te worden en m'n andere hulp voor de onderliggende problemen. Zo wat een verhaal. Sorry voor het lange geleuter maar ik hoop van meer mensen te lezen wat zij doen met de obstakels die het leven nou eenmaal heeft, en hoe pak je die aan zonder bouze. liefs Emma

Ha Bino en anderen, nee, het was de keuze om niet weg te zinken in de poel. Maar de wens was er wel maar het hoofd zei nee, maar het vlees is zwak. Maar goed, ik ben dan blij (de volgende dag althans) dat ik het niet heb gedaan maar het is dan best een hoop gedoe. Maar dat is het ook als ik wel drink, of besluit helemaal niet meer te drinken. Het blijft gedoe met mij. Ik ga door in het volgende draadje want dat vind ik wel weer uitermate interessant. gegroet allen, Emma

Goedemorgen STAMFIETS'ers, wat een crea club is dit toch, hoe komt Houten er toch elke keer weer op. Na een verkwikkende nachtrust ben ik geheel en al in de stemming een col of 7 te beklimmen. Ik wil ook erg graag ingezet worden bij de bolltjespunnikers. Ik heb wel wat met die knutselclubjes. Lekker roddelen over degene die er even niet zijn. Volgens mij heb ik Zonnebloem gezien terwijl ik uit lag te hijgen in m'n tentje. Ze is bezig een enurme villa in te richten met de centjes die ze al heeft gespaard. Zeker al zo'n 13 Euro als ik goed reken. Nu ben ik beter in punniken dan in rekenen dus.. Maar volgens mij kon ze wel wat hulp gebruiken bij de styling van de villa en het kiezen waar ze de 13 Euri's aan uit ging geven. Houten sterkte met de buikgriep club. Erg naar.. ik weet het uit ervaring. En Piggelmee, vertel vandaag je verhaal eens over gisteren. Er is hier ook tijd voor de andere kant van de medaille van het niet drinken toch? Ik had het moeilijk afgelopen dagen. Niet lekker lijf, erg lastig hoofd, teveel gepraat en teveel gedoe. En dan wegzinken in een poel van... maar neen, we zijn sterk en trekken ons er weer uit. Maar soms.... Goed, ik ga m'n huis in kerst sferen brengen. Een ieder een prettige dag! liefs Emma PS, wat Mathilde schreef (jij begon er toch over?) over denken dat je medestanders tegenkomt in de dagelijks leven. Dat had ik nou ook, zelfde dag dat jij dat schreef. Ik zag over Pietjepukken, en Piggelvrouwen (alhoewel die kans wat klein is maar toch) en Houten zag ik fietsen en allerlei Opa's op de markt met nootjes en veel fruit. Maar ik moet zeggen dat deze anonimiteit toch ook z'n voordelen heeft.

Goeden avond medefietsers, leuk idee van de fiets outfitjes, beetje hip graag en kunnen ze ook in piejama gemaakt worden. Ik lig al dagen moe te zijn in m'n tentje onderaan colletje zoveel. Ik ben bij met de koffie en broodjes die door Houten toegeworpen worden als ze weer eens een rondje fietst. Fijn te horen dat het met een ieder goed gaat. Ik ga nog even een tukje doen. Hoop volgende week weer wat actiever mee te fietsen. tot gauw, liefs Emma

Hoi allemaal, toch een vraagje; is geheel stoppen met drinken niet even moeilijk als het "de baas zijn over"? Ik weet wel dat als ik heb besloten om geheel niet meer te drinken en constant aan het denken ben over allerlei afspraken die ik heb en niet mag/wil drinken. Of de angst voor vreselijke dorst en dan het niet vol kunnen houden. Of wat zullen ze zeggen. etc. etc. Maar meer gaat het volgens mij erom wat je zelf vind van je besluit. Lastig is het toch, wat je ook doet. En als je het nu wel red met zo nu en dan (voor een ieder veschillend) en dat je wat rust in je hoofd geeft. Bij mij voelt het goed. En als ik zo lees van Bino en Frank en Houten dan zijn die er ook tevreden mee. Ik ken mezelf zo onderdehand wel. Ergens streef ik naar perfectie en die bestaat voor mij uit het ultieme van een verlicht wezen te zijn (enigzins cynisch wel, maar er zit een kern van waarheid in) die gelijk een monnik door het leven gaat en zich alle geneugten ontzegt. Ik weet dat als ik niet meer drink ik naar m'n volgende "doel" ga. Zo heb ik weken enkel groente en fruit gegeten. Zo heb ik me jaren uitgeput in heel hard werken. Zo wilde ik de perfecte vriendin zijn en ga zo maar door. En naarmate ik ouder word merk ik dat het me heel weinig heeft opgeleverd. Ja, heel veel ontzegt met in de hoop dat ik daar gelukkiger van zou worden. Maar nee, dat werkt niet zo. Tevredenheid zit in jezelf accepteren. En het is waar, we zijn mensen en die streven altijd naar meer. Was dat niet zo geweest dan liepen we nu nog in berevellen rond en woonde in een grot (ook goed hoor) maar blijkbaar willen we dat niet meer. We willen onszelf ontwikkelen, uitdagingen aangaan. En ik ontwikkel mezelf ook denk ik dan. Ik stel mezelf haalbare doelen waar ik me gelukkig bij voel. En is dat niet ons ultieme doel? Zomaar eens tevreden zijn met jezelf, je omgeving. Goed, vrijdagmiddag filosofietje. Maar wat een ieder ook kiest, ik hoop dat het je opleverd wat je ervan verwacht. En dat je doodsimpel nu een prettig gevoel over jezelf hebt. Groet Emma

Piggelmee, van harte! Onwijs fijn voor je dat je de 2 weken hebt bereikt. Geweldig! Je kan trots zijn op jezelf. Fijn om Houten ook weer te lezen. Zo te horen zijn we allemaal op de goede weg. Hier gaat het ook goed, ik begin rust te vinden in het wel/niet wel/niet verhaal en heb ontzettend veel steun aan de begeleiding van Tactus. Nog maar eens, ik heb nog nooit m'n drinken op deze manier geanalyseerd, nog nooit durven kijken naar het waarom wel en m'n enige optie was tot nu toe geheel stoppen. En dan ben ik alleen maar bezig met het "waarom doe ik het niet". En nu ook eens met de andere kant. En dat geeft veel nieuwe inzichten. Boeiend. Ik hoop dat iedereen een fijne dag heeft. Ik ben letterlijk bezig me een weg naar de top te fietsen en dat geeft me wel een goed gevoel. Ik zweet me dus suf in de sportschool zo'n 2x per week. Lekker hoor. groet Emma