hoopvol

Na cold turkey te gaan, sinds december 2016 zijn mijn verschijnselen: kortademig, hartkloppingen, duizeligheid, angsten, spierkrampen, opgefokt gevoel, amper enkele uurtjes slaap per nacht (en in die uurtjes constant wakker worden), vaak moeten plassen 's nachts, enzoverder... hoe ik er mee omga?? Me door elke dag proberen te worstelen en te blijven werken. Zorgen voor afleiding. Heb quasi gans mijn huis herschildert. Ik hoop dat hier snel verandering inkomt, want dit is niet leefbaar. Zowel voor mezelf, als mijn man en 2 zonen. Liefs, HOOPVOL

@Angela1945 hehe, ik ook uit Oost-Vlaanderen! En zoals je zegt, de Ha staan onmiddellijk klaar met een ander pilletje... maar ik ben echt panisch geworden qua medicijn gebruik. Ik durf amper nog iets te nemen... vandaag heb ik weer een iets beter dag. Maar het zijn die slaaploze nachten die me blijven kwellen... met alle ongemakken overdag er dan bij. Ik heb het lichamelijk heel lastig. Zijnde een heel opgefokt gevoel hebben, hartkloppingen, paniekerig zijn... soms twijfel ik aan mezelf of dit echt allemaal ontwenningsverschijnselen zijn... ooit komt dit wel goed zeker?? Liefs, HOOPVOL

Enja... hier in België word ik door elke dokter vreemd bekeken. Ik stel me aan, en beeld me alles in!! Na twee weken zou ik niks meer mogen voelen van ontwenning. Lastig en vooral moedeloos vind ik dit...

@Angela1945 Ikzelf heb vijf jaar, elke avond 2mg Rivotril genomen. Heel onwetend ben ik cold turkey gestop in december 2016. Ik kan enkel maar aanbevel om heeeeel traag af te bouwen. Ik zat, en zit nog steeds in een hel. Met momenten voel ik me redelijk goed ( met alle euforie vandoen). Maar de slechte momenten nemen nog steeds de overhand. Het is vreselijk... dat is mijn ervaring. Dus ik hammer er echt op om heel traag af te bouwen. Liefs, HOOPVOL.

@Anoek92... alle redenen om trots te zijn hoor!! Dikke duim voor jou!! Ik hoop echt voor jou dat de ontwenningsverschijnselen blijven meevallen. Ik daarentegen heb nog een lange weg af te leggen vrees is. Ik ben cold turkey gestopt met rivotril na 5 jaar gebruik. Ben er nu een 5 maanden mee gestopt, maar mijn weg is nog lang. Maar ik blijf HOOPVOL. ooit komt het goed. Veel liefs

@sneeuwhoen @benzoslachtoffer @muis... wat ik me ook afvraag: voor welke reden zijn jullie gestart met inname van benzo's? Als jullie hier hier niet op willen antwoorden, geen probleem hoor. Ik ben dit door mijn neuroloog beginnen nemen (maar mocht dit maar max. 2 maanden nemen, en ik heb er 5 jaar van gemaakt) omdat ik een immens slaapprobleem had/heb. Voor de rest was alles ok met mij voor mijn benzo gebruik. Maar door dat slaaptekort had ik belachelijke lichamelijke klachten... zijnde: migraine-aanvallen, duizeligheid waardoor ik niet meer recht liep, en eigenlijk totaal geen concentratie meer... voor de rest had ik niet echt psychische klachten. Nu... is er eigenlijk niet veel meer goeds... nog een groter slaaptekort, nog minder concentratie, en regelmatig een val van mijn bloeddruk... ik voel wel, dat als ik eventjes een nacht van enkele uurtjes slaap heb (zonder al te veel wakker te worden) dat mijn dag daarop wel beter lukt... maar die positieve nacht en dag word telkens wel gevolg door een slechte nacht, waardoor ik dan terug in een neerwaardse spiraal zit. Heb soms echt het gevoel dat ik 1 stap vooruit zet, om er dan 2 terug te zetten. Ik wens jullie oprecht veel sterkte, moed, snel herstel, en zoveel meer... liefs, HOOPVOL.

@benzoslachtoffer.... oh my... wat lees ik hier allemaal van jou!! Heb jij deze ontwenning van 5 weken inname? Dit maakt me toch wel wat ongerust.... ik heb bijna 5 jaar genomen, en ook cold turkey gestopt. Ik heb voornamelijk last van mijn ademhaling, hartkloppingen, opgefokt gevoel, brain-zaps, en dus heeeeel moeilijk slapen... ik hoop echt dat jij je toch heel snel wat beter mag voelen hoor. DAMN!!! Ik heb hier soms echt geen zin meer in... ik moet hoopvol blijven, maar verlies toch met momenten de hoop... liefs

Ik heb nog helemaal niks genomen om beter te kunnen slapen. Eerlijkheidshalve... ik durf niet goed. Ik heb het echt wel gehad met pillen/medicatie... ik probeer zo goed het nog kan om normaal te functioneren. Maar dat lukt nog amper... uuuuurgh... we blijven HOOPVOL.

Die slapeloze nachten zijn vreselijk... bij mij nu al een goede vijf maanden dat ik per nacht, amper 4 uren slaap. En in die 4 uurtjes word ik dan ook nog constant wakker... het beheerst je leven... maar ik blijf hoopvol... ik weet dat er een nacht komt dat onze slaap zal beteren... succes aan allen! liefs, HOOPVOL

Ik vrees dat die ontwenningsverschijnselen iets is waar we hier allen gewoon doormoeten... dit klinkt mss hard, maar ik vrees dat dit de waarheid is (jammer genoeg). Ik weet uit ervaring dat dit een héél zure appel is. Ik nam 5 jaar clonazepam, niet wetende dat dit een benzo was en wat een benzo doet. Ik ben met deze eind december 2016 cold turkey gestopt ( heeeeeel dom van me). De eerste 6 weken een ware hel!! Nu na een vijf maanden ben ik met momenten nog steeds heel beroerd, maar wel beter. Ik moet het uitzitten. Ik moet het doorstaan. Maar ik blijf hoopvol, dankzij heel veel steun van mijn gezin. Anders kon ik dit zeker niet aan. Het onbegrip van derden vind ik nog steeds heel moeilijk. Succes aan allen.

@Jose heel veel dank voor je woorden en info. Het doet me goed om gehoord, en vooral begrepen te worden. Enkel mijn gezin staat achter me. Ik ben mijn mannen ( echtgenoot en 2 zonen) onnoemelijk dankbaar voor hun begrip, steun, maar vooral hun geduld dat ze voor me opbrengen. Als ik al iets durf te zeggen tegen een ander familielid krijg ik steevast te horen: amaai... je bent wel heel obsessief geworden over benzo's... tja, vijf jaar lang was het een deel van mij, en nu beheerst het momenteel volledig mijn leven! Ik ben vooral heel onwetend cold turkey gestopt. Ik had geen flauw idee dat het benzo's waren, en wat een vergif dit eigenlijk wel is. Tja, want de dokter wist me steeds te zeggen dat deze medicatie geen kwaad kon! Nog steeds ben ik heel boos op deze medici... maar ik weet ook..., mijn boosheid lost niks op. Ik wil terug mama zijn, ik wil terug een goede echtgenote zijn, ik wil terug kunnen lachen en gek doen... ik wil gewoon terug mezelve worden... ik besef ook dat het terug gied komt, en dat dit niet over 1 nacht gaat. Maar het lijkt zo eindeloos.., toch herhaal ik.., ik ben HOOPVOL. LIiefs en vooral dank voor je tijd en woorden.

Snel beterschap, en snel betere tijden toegewenst. Liefs, HOOPVOL

@Jose bedankt voor jouw reactie. Het is inderdaad een hel... de benzo-hel. En het ongeloof van de mensen rondom je.... heeeeel frustrerend vind ik. Ik mag me gelukkig prijzen met mijn echtgenoot en kids, ze staan als 1 blok achter me... en dat doet goed veel liefs en ik blijf en ben HOOPVOL

@Gaba jouw verhaal is een beetje gelijkopend met mijn verhaal. Enkel dat jij een veeeeeel hogere dosis rivotril gebruikte. Wat waren voornamelijk jouw klachten de eerste maanden na je ct? Ik ervaar voornamelijk hele lastige lichamelijke klachten, die uiteindelijk resulteren ik mentale klachten. Mijn lichamelijke klachten blijven: opgefokt gevoel, hartkloppingen, spierspanningen, amper slapen (gemiddeld 4 uren per nacht, en in die uren constant wakker worden) kortademig, bij het proberen inslapen brain zaps (daar word ik echt gek van) en heeeeel vaak moeten plassen 's nachts. En natuurlijk, bij deze lichamelijke klachten, gebeurd het natuurlijk dat ik overdag niet echt genietbaar ben... ik wil zo hard mijn oude leven terug. Ik wil me terug normaal voelen... ik ben nu een goede vier maanden benzo vrij. Veel liefs, HOOPVOL

@Jose mijn grootste probleem was, dat ik totaal niet doorhad dat ik benzo's nam! En dus ook niet wist welke hel ik tegemoet ging toen ik cold turkey stopte... ik nam deze 5 jaar. Volgens mijn huisarts totaal niet verslavend. Ik stel mezelf dan ook aan volgens artsen. Op 3 weken tijd zou ik moeten ontwend zijn! Ja tarara!!! Ik heb vooral lichamelijke klachten. En twijfel dan ook soms heel hard of het nog met de afkick te maken heeft. Omdat ik hier van de meesten lees dat ze meerendeels mentale klachten hebben. Mijn klachten nu voornamelijk zijn: hartkloppingen, heel kort van adem, opgefokt voelen, brain-zaps als ik probeer te slapen, spierspanningen in mijn aanzicht, als ik ga slapen om het half uur moeten opstaan om veel te moeten plassen en amper de slaap kunnen vatten. Ik slaap amper 4 uurtjes per nacht. Is dit herkenbaar voor iemand?

Heeeeeel herkenbaar!!! Cold turkey gestopt sinds begin januari (van Rivotril), en ik zit ook al een goede week terug met mentale en lichamelijke klachten... wanneer zal dit ooit stoppen. En elke keer krijg je valse hoop. Momenten dat het goed gaat zijn schaars... maar ik blijf Hoopvol

Over het hoe lang dit kan duren, moet ik jou het antwoordt schuldig blijven. Ik ben nu bijna drie maanden gestopt, en heb het nu al een goede week terug echt lastig. Het is al veel beter dan de eerste maand, er zijn periodes das het beter gaat, om erna dan toch weer bergaf te gaan. En dit is lastig, maar ooit zal dit stoppen. Enkel kunnen we niet zeggen of weten wanneer. Daarom ben en blijf ik, HOOPVOL

Beste ik had na mijn stop van bijna 5 jaar gebruik van Rivotril (clonazepam), ook pas na een dag of vijf een ontmoeting met de hel... dus ja... ik vrees dat dit normaal is. Het is een zure appel om door te bijten. Maar wat moet, moet... ik wens je alvast een goede doorzetting en veel geluk. Vriendelijke groet, hoopvol.

@Pierre neem jij ook Rivotril? en ja... de eerste anderhalve maand dat ik deze troep nam, wist ik geen blijf met mijn energie! Op dag 3 van mijn inname van Rivotril, ben ik beginnen studeren voor mijn theoretisch rij-examen, op dag 5 ben ik examen gaan doen. De week erna begonnen met de rijlessen, meestal in blokken van 4 uren. Na 20 uren had ik mijn voorlopig rijbewijs... ik voelde me TOP!!! Mijn energie was niet normaal... maar ik moest wel elke ochtend een soort "energiepil" nemen om wakker te worden van de Rivotril. Na een tweetal maanden was mijn energie totaal foetsie... eigenlijk heb ik me bijna 5 jaar (de periode dat ik de benzo's nam) slecht gevoeld... constant vermoeid, mijn lichaam pruttelde langs alle kanten tegen.. het is vergif!!! En geen enkele medici die ons hierover inlicht!!! Nu, na al die tijd, kan ik heel veel dingen plaatsen. Waarom ik moe was, waarom ik geen energie had, waarom ik geen zin had in genegenheid, waarom ik geen zin had in een liefdevolle vrijpartij, waarom ik geen moeder was die met haar jonge kinderen speelde op de speeltuin... in niks had ik zin... mijn dag doorkomen, dat was mijn dagelijks doel. Ondanks het feit, dat ik nu cold turkey ben gegaan, en dat mijn lichaam daar op reageert, en dat ik amper slaap... heb ik toch terug energie!! Ik heb terug zin om te leven... ik heb terug toekomstperspectieven... ik ben stilaan terug een moeder aan het worden voor mijn kids... en stilaan terug een levenspartner aan het worden voor mijn echtgenoot. 5 jaar hebben die benzo's van mijn leven gestolen!!! 5 mooie jaren ben ik kwijt met mijn kids! 5 jaar was ik een echtgenote, die geen waardevolle echtgenote was! Maar ik mag me gelukkig prijzen... wat heb ik 3 fantastische mannen in mijn leven! Mijn 2 tienerzonen en mijn echtgenoot! Rivotril is nu nog steeds een deel van mijn leven. Elke dag wordt ik er nog aan herinnerd, door de lichamelijke klachten. Maar mentaal sta ik ik veel sterker! Ik ben heel vastberaden! Ik ben HOOPVOL.

Dag iedereen ik zit momenteel op dag 47, dat ik benzo-vrij ben. Hoe het met me gaat? Ik moet eerlijkheidshalve toegeven... het gaat vrij goed met me. Ik zie licht in de duisternis. De betere dagen nemen de overhand over de slechtere dagen. Ik heb meer energie, kan mijn gezin al veel beter verdragen, en heb zelfs al een paar uitstapjes gedaan. Ben zelfs naar de bioscoop geweest, en ben daar in slaap gevallen... hihihihi. Ik blijf wel realistisch, want ik weet dat ik nog niet aan het einde van mijn lijdensweg ben. Maar als ik terug kijk op een maand geleden, dan voel ik me echt een pak beter. Mijn man begrijpt me ook veel beter nu. En dat is heel aangenaam. Dit wou ik toch effe met jullie mede delen. Bedankt alsnog voor alle lieve woordjes en steun. Liefs, ZEER hoopvool

Hoi allen, wat ik me ook afvraag... ik heb de indruk, dat de meesten onder jullie vooral last hebben van een mentale afkick. Of heb ik dit verkeerd op? Bij mij is het ergste de lichamelijke afkick. En eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat die lichamelijke afkick toch iets beter is dan de eerste 20 dagen dat ik cold turkey gestopt ben. Ofwel is het mss gewenning van klachten? Geen flauw idee. Ofwel voel ik me nu effe euforisch, want ik heb deze nacht toch een uur of 4 eens goed geslapen. Echt gek... sinds enkele maanden mag ik al blij zijn als ik 2 uurtjes slaap, nu slaap ik er eens 4 uurtjes, en voel me echt euforisch. Ik vrees dat mijn mentale klop nog moet komen. En aaaargh.., wat voel ik mij een zaag!!! En het feit dat ik nog werk is heel dubbel... als ik alleen werk, dan lukt het met momenten goed. Maar de momenten dat ik met collega's moet werken zijn voor mij een hel!!!! De drukte, de gesprekken, de energie die ik moet geven... dat is voor mij het moeilijkste!! Soms wenste ik dat ik eens naar mijn huisarts kon stappen, en kon vragen om me enkele dagen thuis te zetten! Maar aangezien ik me toch alles maar inbeeld ( volgens alle dokters althans), weet ik dat dit toch niet mogelijk is. Toch verlies ik mijn hoop niet!!! Dit weiger ik!!!! Mijn grootste wens, is dat ik snel terug mama en echtgenoot wordt. Liefs aan allen

@mama, wat leuk te horen hoeveel jij je al beter voelt! En dat jouw gezin jou door deze vreselijke tijden heenhelpt. Ik kan niet zeggen dat ik geen steun krijg, maar ik voel me ontzettend misbegrepen. Als ik al een iets aan een familielid vertel, krijg ik te horen: 't is wel een obsessie aan het worden é. Een obsessie???? Neen, toch niet, dit is nu op dit moment mijn leven. Dit is een vreselijke tocht, die ik alleen moet bewandelen... ik vind het toch allemaal te gek voor woorden wat die benzobucht met een mens kan doen. En geen enkele dokter, specialist, die me ooit op de wrange nasmaak van benzogebruik heeft gewezen! Geen enkele!!! En dat maakt me zo boos!!! In die jaren dat ik Rivotril slikte, heb ik meermaals aan mijn huisarts gevraagd of dit geen kwaad kon. Zijn antwoord was steeds steevast: neen hoor... de dosis die jij neemt is verwaarloosbaar en niet verslavend.... ondertussen ben ik zooooo boos op die man, kan hem nog steeds niet onder ogen komen. Ik wacht mijn tijd af... en elke dokter, specialist die me in die jaren dat ik gebruikte hebben behandeld, die mogen allen nog een bezoekje van mij verwachten. Aan allen wil ik een uitleg vragen, en aan allen wil ik toch mijn ervaring meedelen, mijn ergernis, mijn frustratie, mijn pijn, mijn ongeloof, mijn fysieke maar vooral mentale marteling... zal dit iets uithalen? Vermoedelijk niet, maar voor mezelf moet ik dit doen! Nu vecht ik, en heb voor mezelf besloten om toch niet terug met de rivotril of diazepam te starten, om dan terug af te bouwen. Ik ben nu 36 dagen benzovrij, en wil deze teller niet meer opnieuw starten!! Jullie konden het ook, en hebben het ook doorstaan...dus ik heb beslist... ik ben de volgende in rij van de succesverhalen. Ik ben HOOPVOL! Veel liefs aan allen

@Gaba @Ellendig, zalig om jullie hier te horen! Ik heb jullie verhalen allemaal gelezen, en het is zo herkenbaar voor me. En Elke... ik denk dus dat we een beetje hetzelfde zijn qua leeftijd en kids. Ik heb 2 zalige dagen gehad afgelopen weekend, maar afgelopen nacht was het terug naar af... in paniek wakker geschoten, hartkloppingen, geen zuurstof (of net teveel zuurstof), elektriciteit door gans mijn lijf en hersenen. Met als gevolg dat er geen nachtrust meer aan de orde was. Wat ik me ook afvraag... bleven jullie aan het werk? Ik heb het zo lastig en moeilijk om me te werken... echt gek. Ik apprecieer echt dat jullie reageren, en trel me op aan jullie succesverhalen. Wetende dat ik niet alleen ben, en dat er ooit een betere tijd komt... ik blijf dus hoopvol. Heel veel liefs aan allen.

@Silla, het is een lastig iets hé... maar waar ik me wel aan recht trek, is het feit dat ik hier toch ook succesverhalen lees. Ik heb nu 2 "betere" dagen achter de kiezen, en dat geeft me hoop. Hoop dat er ooit aan dit alles een einde zal komen. Ik heb dit weekend ontzettend genoten van mijn gezin, en dit was toch al effe geleden. En inderdaad, die muur waar je steeds tegen botst. De muur van mensen die vinden dat je je aanstelt... ik heb nu een andere tactiek aangenomen. Als me iemand vraagt wat er met me is, dan laat ik ze de trailer van "as prescribed" bekijken. En raar maar waar, dan plots hebben ze empathie... ik wil, en zal steeds een luisterend oor voor je zijn als je daar behoefte aan hebt. Liefs, hoopvol

Hoi shakemarieke, bedankt voor je reactie. Dat is nu net mijn probleem... ik ben cold turkey gestopt!! eind decemeber 2016 ben ik gestopt met Rivotril, na een paar dagen begon de hel (omdat ik niet wist dat er een afkick ging volgen). Dus in volle angst naar de huisarts geweest, die wist me dus te zeggen dat ik in ontwenning zat. Ik moest dan drie weken diazepam nemen, week 1: 2mg, week 2: 1mg,week 3: een halfje. Maar dat deed niks!! Dan zou ik zogezegd volledig ontwend zijn... dus nu ben ik 1 maand benzovrij... maar dit is de hel!!!! Ik vraag me soms af of ik niet beter terug zou beginnen om diazepam te nemen, en dit langzaam af te bouwen. Ik werk nog steeds, maar voel me totaal niet in staat om te werken. Ik ben alles behalve nog een goede moeder, en al zeker geen goede echtgenote meer. Maar er is ook niemand, maar echt niemand, uit mijn gezin of naaste omgeving die dit begrijpt, laat staan accepteert, en energie in me wil steken. Ik word met momenten gewaar dat ik de controle over mezelf verlies, maar stel me dan de vraag: waar gaat dit naartoe leiden?? Jobverlies? Echtscheiding? Kinders die hun moeder niet meer herkennen? Wat ben ik blij dat ik hier mijn gal kan spugen. Dus ik weet niet goed wat ik moet doen... volledig benzovrij blijven, of terug met diazepam beginnen... thanks voor jullie tijd. Groetjes, hoopvol