Op 7 (eigenlijk 6, maar ik hou niet van dat cijfer) februari 2017 beëindigde ik eindelijk een jarenlang patroon van drinken. In 2008 verruilde ik het roken met drinken. En ik dronk meteen heeel veel. Ik richtte daarmee grote schade aan. Geleidelijk aan begon ik te minderen en geholpen door het gegeven dat ik heftig begon te reageren op minder alcohol lukte dit. Twee glazen (kleine emmers) per avond vanaf ongeveer 2013.
Maar: het bleef het hoogtepunt van de dag als ik mocht gaan drinken; het was altijd stress om genoeg drank in huis te hebben,; ik was altijd moe en down de volgende dag. En nog het allergrootste probleem: ik verachtte mezelf omdat ik niet zonder wilde, maar ook niet de nare gevolgen van het WEL drinken wilde accepteren.
De ommekeer, mede dankzij dit forum, kwam begin februari 2017. En nu ben ik twee jaar gestopt.Soms lees ik hier lang gestopten de euforische pasgestopten waarschuwen dat het leven er niet per se leuker van is geworden toen ze zijn gestopt met drinken. Maar dat er beter met de mindere zaken van het leven om kan worden gegaan.
Ik begrijp dat ze dit schrijven. Euforie kan omslaan in teleurstelling, teleurstelling kan een trigger zijn om weer te gaan drinken.
Voor mij is dat anders, alles in mijn leven is zonder de drank beter. Leuker. Mooier.Inderdaad komen slechte dingen in het leven nog steeds voorbij, maar zonder die zelfverachting die ik vroeger voelde overal doorheen. En dat maakt AL het verschil.
Veel woorden om te zeggen: Dank jullie voor alle steun en bedankt voor de felicitaties.
