Lika

Gezwommen met plankje in de plas vanochtend. Yes!

Goedemorgen

89,5 …. Ai

Van harte kanjers!!

Hoe doe je dat dan @Cleo66? Wat een goede tip. sterkte @Lieke7777!!!

Over vakantie. Ik kon nooit wachten om te gaan. Nu is dat anders. In de avond schijnt de zon zo mooi naar binnen. Mooier dan hier kan bijna niet. Behalve op de Wadden…. Soms heb ik behoefte aan een (nieuwe) stad. Liefst in een ander land. Twee dagen of langer en dan alles zien, lopen, ruiken en proeven. Heerlijk! Alleen soms. Ik was in Napels. Wat was dat gaaf. Zoiets. Maar in januari/februari ben ik altijd bang dat de winter nooit meer gaat. Dit jaar gaan wij naar een Canarisch eiland. De zon, ik laad op en kan met gemak weer verder. Zo geweldig prachtig ook. en dan boek ik altijd heeeeeeel erg vroeg. Dan heb ik des te langer voorpret.

Voor organisatie veranderingen ben ik niet huiverig op zich, maar voor de kleine verschuivingen in mijn team. Dat het net iets anders is, mensen op andere posities. Daar moeten we ons als team weer toe verhouden en ook weer tot elkaar. En ik IN en ALS ONDERDEEL van een groep vind ik moeilijk. Dat maakt het onzekerste in mij los. Zie ik nu.

Ik voel het ook in mijn lijf…

Check. Daar had ik wat meer woorden voor nodig. Dit is het!

Heb ik dat weer!

Goedemorgen. Ik ga douchen en werken. Laatste dagje voor het weekend. Fijn!

Klopt allemaal helemaal. Dank jongens. Ik kwam vanuit een leven waarin ik mijn werk was geworden. Dat is veranderd. Na mijn zoveelste instorting , 5 jaar geleden, zat ik lang thuis. Kon niets meer. Maar ik kwam eruit. Zelfde werk, andere plek. Hobby’s weer gevonden en ooleiding gedaan. Les gaan geven zelfs! Maar nu zijn er dingen op die plek veranderd. Want zo gaat dat. Een nieuwe Grote Baas, een directe chef weg, en dat triggert. De Grote Baas wil dingen. Mensen willen De Organisatie fijn slijpen, de grote en kleine baas wel of juist niet plezieren. En dat maakt mij onzeker. Wat vind ik. Wie volg ik dan? Wat moet ik doen? Hellup? Basisangsten die ik heel goed ken. Als twee mensen iets verschillends willen en ik sta ertussen. HELP!!! Ik wil dat iedereen blij is met me. Dus ik ga harder en in bochten en raak verstrikt. Tenminste. Dat is mijn neiging. Maar ik doe het niet. Niet dit keer. Ik had een plan en dat voer ik uit. En dat schuurt soms. Mag je dat wel doen??? Ben je nu niet heel stout? En ik weet dat ik de taken die ik nu niet ga doen , wel goed kan en dat anderen dat ook vinden. Eigenlijk vinden anderen dat vooral, want ik sta er te ‘aan’ van en kan ze dus eigenlijk helemaal niet goed! dussss…. Zo. Sprak zij hardop tegen zichzelf in de ochtend. Ik hoef niet alles meer te doen wat ik kan (of lijk te kunnen) voor applaus.

Je bent niet je werk . Niet de beloning die iemand anders je geeft voor inspanningen. Je eigen beloning komt uit jezelf. Het is het leven zelf. Goed genoeg. Maar zoals mijn draadje je triggerde. Het valt niet mee. Dat construct los te laten. Je doet het goed. Het is echt goed. Je kern is er echt. Werken kun je straks ook weer. Vanuit andere waardes waarschijnlijk. Sterkte en rust uit. Rust maar goed uit lief mens.

Toch en dat is het enge… als ik stop met hard werken en veel werken, lijkt het of ik mezelf kwijtraak. Ik weet dat dat niet zo is. Integendeel eigenlijk. ik ga zo denken als ik te veel heb gewerkt. Er bijna alleen werk lijkt te zijn en dan lijkt het alsof ik meer wil. Dat dat beter is. Ofzo. mindfuck. HOP dus ja. Heb het nodig om hier even uiteen te rafelen. Fijn dat dat kan.

Toch zeg je daar wel wat over dat repeterende patroon @knakker…. Ga ik weer he? Dat lijkt idd zo te zijn. Ik ga even kijken, want volgens mij beweeg ik me er juist uit. Dat is de opzet tenminste.

Maar die knop ‘wat vindt de wereld van mij’ … ja, die mag uit ja! en of en wat er dan gaat ontstaan….

Dank @knakker, ja dit speelt lang, met dit verschil dat ik nu alles netjes klaarzet om het ook te gaan doen. Slowly en niet HOP. Niets mis met HOP, maar zo ben ik vaker gestopt. Running to a stand still… ( meestal overspannen, andere studie, ander werk) Ik wil zo graag nu gewoon netjes hiernaartoe bewegen. Maar misschien wel te netjes…. Dus toch:HOP.

Oh ja…. Daarom ben ik zo aan het eten! Het is spannend allemaal. Doe ik het wel goed? ach gossie….

Even hier… Werk en ik. Een wankel evenwicht. Momenteel is er veel gaande op mijn werk en ik doe een stap terug. Zo voelt het. Mijn neiging is (nog!) harder werken en meer doen. Roepen: ik doe het wel!! Maar ik doe het niet. Ben onderdeel van een team, ben niet de enige. Ik was altijd the first, nu niet meer. Ik denk dat het beter is voor me. Ik wil (en ga starten met) mijn opleiding in oktober en eigenlijk wil ik ook wel een dag minder werken. De opleiding vergt ook een tjdsinvestering en wellicht een nieuw perspectief op ander werk een andere richting. In plaats van of ernaast. Dus ik laad niet meer alles op mijn schouders. Probeer ik. Zo moeilijk. Een deel is ego en angst. Zien ze wel hoe goed ik het doe? Hé, want als ik niet hard genoeg werk zien ze me niet en moet ik misschien weg…? Ben ik dan nog wel waardevol? Toch, als ik kijk naar hoe ik wil leven: met tijd, liefde en aandacht voor mezelf en anderen, is het duidelijk. Minder werk, andere ontwikkelingen volgen. maar oh, wat voelt dit uit mijn comfortzone…. En eng. Nieuwsgierigheidsknop aan. En gaan. Let’s watch….

@Artemis6 maanden is niet niets! Top. Lekker gegeten @niks? Laatste nachtje. Slaap lekker!

Och wat lief!!

Welkom en heel veel succes!

Zwenmen morgenochtend. Ik heb te veel deadlines nu. Niet erg. Even vergeten….

Goedemorgen.

Enne…weer zwembad gebeld. Er mag gedoucht. In de ene. Niet in de andere. Dus ga ik naar de ene. Morgenochtend. Eindelijk weer….