Lucide

Dagpact:
jowan
Kaboutertje
Blondie
Lucide
ik wens iedereen in alle opzichten een droge dag toe. Ik ben bang dat er wel wat regen gaat vallen maar daar kun je je op kleden gelukkig.

Kampioene Kampioehoene Yehaaaa we zijn 1e geworden goed hé? Wat gooide de 3 mannen weer toppie en ik zat ook ver boven m'n gemiddelde. Heerlijk. We hebben de beker en allemaal een medaille gekregen. Wat is het een hele andere ervaring zonder drank zeg. Goed gooien verminderd de spanning en daardoor gooi je beter.
Had het eerst niet zo in de gate hoor maar omdat ze tegen mij niet  moeten zeggen als ik moet gooien "Bol het ligt nu aan jou of zo", had ik er ook helemaal geen erg in, en gooide ik goed. Een gemiddelde van 118 terwijl ik anders op zo'n 87 of zo zit.
Toch ben ik blij dat ik mee heb kunnen rijden met mensen die voor hun kids naar huis moesten want zo'n feestavond is best druk. ruim 4 uur bowlen is ook genoeg. Zo nu eten.
O Jen en welkom terug meis, we gaan er weer voor hé?

Sorry Lucide, ik vrees dat ik de "dader" ben, was natuurlijk niet de bedoeling!!

Als er een hogere macht bestaat zou ik hem willen vragen om mij, op de donkere momenten, te herinneren aan het gevoel dat ik had toen ik vandaag mijn kleine jongen, na 10 dagen detox, weer in mijn armen kon sluiten...
Count your blessings!

Als er een hogere macht bestaat zou ik hem willen vragen om mij, op de donkere momenten, te herinneren aan het gevoel dat ik had toen ik vandaag mijn kleine jongen, na 10 dagen detox, weer in mijn armen kon sluiten...
Count your blessings!

Als er een hogere macht bestaat zou ik hem willen vragen om mij, op de donkere momenten, te herinneren aan het gevoel dat ik had toen ik vandaag mijn kleine jongen, na 10 dagen detox, weer in mijn armen kon sluiten...
Count your blessings!

Wat moet jij intens gelukkig zijn geweest met je kleine knulletje Lucide. En het genieten is nu echt. zonder troep en verdoving in je lijf. Dit is wat je er voor terug krijg als je stopt met drinken kerel.

Morgen lekker naar huis. Ondanks dat de confrontatie met alles wat er thuis speelt niet makkelijk zal worden, heb ik wel echt zin om te gaan.
Ik heb mijn gezinnetje zo gemist sinds ik opgenomen ben. Ik kan niet wachten tot ik onze kleine jongen weer vast kan houden.
Ook fijn is dat ik weer aan mijn zelfvertrouwen kan gaan werken op het gebied van ADB zijn. In een veilige omgeving als de kliniek waar ik nu ben lukt het makkelijk om niet te drinken. Thuis ga ik mijn triggers weer tegenkomen om ze vervolgens de nek om te draaien. Kleine successen zullen mijn zelfvertrouwen weer langzaam helpen opbouwen. Ze zullen me de kracht geven om mijn verslaving en de achterliggende problematiek op een dieper niveau aan te pakken.
Dat zal zwaar zijn, vaak niet leuk en ook een beetje beangstigend ( wat blijft er van mij over? Wie ben ik nou eigenlijk? ) Dat ik voel dat ik er zin in heb om dat gevecht aan te gaan is erg positief denk ik.

Nee, Agnieta, ik schreef dat als reactie op wat Lucide en jij wisselden over het naar huis gaan na zijn detox-periode.
Ik kom wel eens mensen tegen die uit de kliniek komen en die zeggen: zo! terug naar het normale leven.
Die doen alsof ze met die kliniek klaar zijn, alsof ze er niets meer aan hoeven te doen.
Ik ken alleen de 12-stappen kliniek waar ik was, en het was me volstrekt duidelijk dat de kliniek alleen het begin en een "gereedschapskistje" was, het echte werk zou daarna volgen. Amen.

Wat er van je over blijft is de lieve Lucide zelf, zonder overdadig ego, de Lucide die de dingen met aandacht doet en de mensen met genegenheid bejegent.

Lucide,
 
Je klinkt ook reëel.
 
'Wie ben ik nou eigenlijk'
Dat zul je gaan ontdekken nu.
Zwaar, beangstigend...ja, dat zal het best zijn.
Communiceren, eerlijkheid, vertrouwen,
stap voor stap.
Ik wens je wijsheid en kracht!

Juist ja, Lucide. Kleine successen en langzaam opbouwen. Vooral ook proberen in gesprek te blijven met je vriendin. Niet alleen over je successen maar
ook over waar je het moeilijk mee hebt. Wederzijds begrip is van groot belang, zodat ook zij (langzaam) met je mee kan veranderen.
Rustig aan, stukje bij beetje, dag voor dag. Je bent niet in één dag verslaafd geraakt, herstellen is niet anders.
Soms lijkt er helemaal niets te veranderen, maar elke dag dat je niet drinkt maakt al een levensgroot verschil met wél drinken.
Dat betaalt zich vroeger of later altijd uit.

Ik meld me moe en 1 week droog, af voor het dagpact.
Slaap lekker frummers!

Succesvol einde van het dagpact.
Truste
Hannah, sterkte!

Lucide, je hebt al mooie antwoorden gehad op je posting.
Net als Kohtje en A3, heeft mijn man en dochter mij verteld dat ik mezelf naar de t* mocht drinken maar dat zij daar geen getuige van wensten te zijn. 
Dat ik een keus had.
Hulp accepteren en stoppen met drinken,
of in mijn eentje mijn eigen pad blijven volgen.
Wakker.
In één klap wakker.
Mijn leugens, beloften, oprechte pogingen in mijn eentje....................met allen dezelfde uitkomst nl. weer beginnen met drinken..............het werd niet meer gepikt. Dat is geen grappige fase waar jij nu en ik toen doorheen moeten.
Net als A3 durf ik te schrijven: het gaat langzaam, langzamer dan de verslaafde wil, maar vertrouwen komt weer terug. Het heeft tijd nodig. Trek er een jaar voor uit. Minstens. En dan ga je het zien. 
Sterkte voor nu.

Thanx frummers!
En Kohtje, je bericht is zoals zo vaak, weer helemaal raak. Je verwoordt het goed en het verandert mijn kijk op de zaak. Dank je wel!
Ik ben blij dat dit me overkomt in een veilige situatie. Eigenlijk is het zelfs goed, al voelt het anders..

Hi Yvonne,
 
Yep, zie hier mijn 'duale-irrigatie systeem':
 
- lege flessen met vochtige katoen; en
- middels zwaartekracht een druppel-irrigatie.
 
Yahoe!
 

@Lucide:  Ik zocht mijn "traject" helemaal zelfstandig uit. Ik haalde mijn informatie van het Internet en ik had wat hulp van Hogerhand.
Ik had al snel in de gaten dat "tijdelijk" of "sociaal"  gebruiken er voor mij niet in zat. Het was (en is soms nog) bij mij alles of niets.
Bovendien zat ik zó in de ellende dat ik er helemaal klaar mee was; genoeg gezopen.
Ik wilde mijn leven omgooien, er nog iets van proberen te maken, dus resoluut stoppen met die handel.
In die informatie fase leerde ik van het begrip "abstinentie" en over een spiritueel, niet religieus programma. Ik las ook over de slagingskansen, eigenlijk over terugvallen. Ik schatte in wat ik zou kunnen en koos voor een klinische opname in een 12-stappen kliniek, Counterpane, die helaas niet meer bestaat. Niet vanwege hun inzet en kwaliteit, maar vanwege bezuinigingsdriften en beoordelingsfouten van de overheid en zorgkantoor.
Met die keuze loste ik ook mijn probleem van eenzaamheid op: de suggestie is dat je na de behandeling de groepsbijeenkomsten van de AA en/of NA (CA, SLAA en zo verder)  blijft bezoeken en een sponsor zoekt om aan je programma te blijven werken.
Dat verslaving een ziekte in je hoofd is, samen met wat denkfouten,  daar kon ik wel wat mee.
Spuiten in mijn bil en griezelige pillen uit een doosje daar zat ik niet op te wachten. Ik wilde de ene verslaving niet voor een andere inruilen.
 
De detox deed de kliniek niet in huis, werd uitbesteed bij Novadic Kentron. Daar zat ik elf dagen. Een redelijk relaxte tijd maar wel tussen mensen die buiten de regels om nog steeds gebruikten. Achteraf had ik toen al met het basisboek van de AA of NA kunnen beginnen.
Ik stortte me maar op het koken wat we als groep zelf moesten doen. En sporten, natuurlijk. Groepsbijeenkomsten of zo, of therapeutische gesprekken waren er niet. Ik sliep er in een royale eenpersoonskamer met eigen badkamer.
Het was gewoon een medische periode.
 
IK werd opgehaald op de dag dat ik "klaar" was, een beetje gespannen en angstig wat er zou volgen.
Dat waren zestig dagen van hard werken, erg hard werken. Elk uur wel een paar keer geconfronteerd worden met mezelf. We hadden er groepslezingen, individuele gesprekken met een psycholoog en gingen een paar avonden in de week naar AA/NA bijeenkomsten. (Dáár heb ik het dus van... )
Het duurde bijna tot in de voorlaatste week dat ik volledig inzag dat ik naar mijn eigen bijdrage diende te kijken en helemaal zelf verantwoordelijk was voor met leven met alles daarin en daar niets van kon uitbesteden.
 
We zaten daar in een oude boerderij, ver weg van de wereld. Er werd elke dag goed warm eten bezorgd door een eigen keuken, soms was er op zaterdag een snack maaltijd (friet, italiaans, turks). De meeste kamers waren tweepersoons, een eigen bed, een eigen kast(helft) en een burootje om aan te schrijven, geen wastafel op de kamer. Een enkel stopcontact per bed. (Neem verdeelstekkerdoos mee als je een wekkertje met radio hebt of een elektrische tandenborstel.)
Computers, telefoons, geld en papieren werd goed voor je bewaard in een kluis.
Er was een gezamenlijke badruimte met 4 douches en twee wastafels.
Beneden was er nog een kleine badruimte voor de dames.
 
Ook in de sportzaal waren er open douches. Sporten was overigens beperkt om te voorkomen dat mensen zich daar aan te buiten gingen, maar goed ook voor mij. Opruimen, poetsen en maaltijden verzorgen was onze taak, aangevoerd door een wekelijks wisselende groep oudste.
De dag begon na het vroege ontbijt met een wandeling, al dan niet in stilte. Daarna het dagprogramma, onderbroken door korte pauzes.
In de avonduren dus vaak meetings of eigen huiswerk. Een tv of ander vertier was er niet. In de weekenden werd er vaak een ter zake doende film of docu gespeeld. Die zaken waren verplicht. Contact met de wereld was gelimiteerd tot zeer beperkt bellen en zeer beperkt gebruik van een ter beschikking gestelde en deels afgeschermde tabletcomputer. Facebook en dergelijke en dating-sites kwamen niet door.
In het programma was plaats voor een schade dag, waarop je in de gelegenheid was om van je naasten te horen welke schade je had aangericht. Onder deskundige begeleiding en voorbereiding. Op het eind van je tijd mocht je met vrouw en kinderen of wat ook van toepassing, een dagdeel onbegeleid op stap.
 
Ik vergeet nog te vermelden dat je bij binnenkomst je levensverhaal diende te schrijven en binnen een week voor te dragen aan  de rest van de groep.
Ook moest je een dagboek bijhouden en dagelijks inleveren. 's Morgens kreeg je het terug.
 
 
Het was er bikkelhard werken voor mij, het was ook niet alle dagen leuk, maar wel heel erg goed voor mij. Ik ben er weer op aarde geland.
De laatste dagen wou ik er liever blijven dan dat ik naar huis moest gaan. Dat gevoel is overigens inmiddels weg....kliniek ook, jammer. Doodzonde.
 
Als er vragen zijn, hoor ik het wel.

Lucide, ik weet niet of er hier een speciale draad voor is. In de loop van de tijd zijn hier verschillende klinieken, methodes, behandelingen
voorbijgekomen. Om dat allemaal na te gaan zoeken lijkt mij onbegonnen werk.
Ik zal je mijn ervaringen in het kort vertellen.
 
In 2005/2006 ben ik in Zutphen in een kliniek geweest (HHK). Eerst een week detox, enkele weken later een opname van drie weken om te
bepalen hoe ik verder zou gaan: deeltijdopname, klinische opname of ambulante begeleiding.
 
 
Voor mij werd het toen deeltijd. Drie dagen in de week naar de kliniek voor therapieën, gesprekken, dagboekbespreken etc..
Na enkele weken bleek dat het voor mij niet te zijn. M'n "vrije tijd" gebruikte ik regelmatig om terug te vallen.
Ik kon toen doorstromen naar de klinische behandeling. Vijf dagen in de week, intern. Alleen de weekeinden naar huis.
Daar heb ik vier maanden gezeten en dat werkte goed. Intens, maar voor mij zette dat zoden aan de dijk. Nadat ik daar weg
ging heb ik me hier op het forum aangemeld voor de "feedback" die ik zou gaan missen.
 
Dat ging best goed. 18 Maanden cleantijd heb ik toen gehaald, waarbij aangetekend moet worden dat de laatste 3 à 4 maanden
vrij moeizaam gingen.
De dingen die ik in de kliniek geleerd had begonnen te vervagen. Het forum was niet genoeg om een langzaam
dichterbij komende terugval te voorkomen. Sterker nog, het forum werkte mee aan het afglijden.
Overigens niet de schuld van het forum, hoor.
 
Na een tijd van terugval na terugval heb ik me ten einde raad in 2008 aangemeld voor een 12-stappenbehandeling.
In Apeldoorn, via Tactus. Duur: 16 weken.
Daar moest ik vier, later drie middagen in de week heen.
 
Je bent inmiddels een beetje bekend met NA. Je hebt een boekje met de stappen.
In die behandeling werd ik min of meer wegwijs gemaakt in hoe om te gaan met die stappen.
Ook veel theorie over hoe de ziekte verslaving werkt. Hoe de manier van denken van iemand met de ziekte verslaving is.
Ervaringsverhalen, eigen ervaringen verwerken in het herstelprogramma.
En, last but not least, de zeer sterke aanbeveling om ten minste twee meetings in de week te bezoeken en een sponsor te zoeken.
Want ná die behandeling (en een jaar nazorg in de vorm van een wekelijkse bijeenkomst van groepsgenoten uit de behandeling)
komt het toch op jezelf neer.
 
Voor mij is de combinatie van dit forum met veelal Niet-12-Stappen-mensen én de meetings van NA een gouden gebleken.
Ik leer de stappen toepassen in mijn leven door meetings te bezoeken.
En ik leer mijn 12-stappen-taal te "normaliseren", om te buigen naar "gewone mensen taal" om op dit forum nog enigszins mee
te kunnen doen.
Al met al leer ik de dingen én mezelf van meerdere kanten te bekijken.
Al met al leer ik ook dat ik nog een hoop te leren heb. En dat is goed.
Want stilstand in m'n leerproces heeft me in het verleden niet veel goeds gebracht.

Goedemorgen allemaal.
 
Hier is ze weer. Na 3,5 dag Parijs met dochter. 
Het was zeer geslaagd. Veel winkels van binnen gezien maar soms moet je je een beetje opofferen. 
Alle leuke en mooie dingen gezien. Zelfs de Eiffeltoren beklommen. 
Ze is nu weer naar haar vader. Haar verjaardag vieren. Het blijft na al die jaren nog steeds onwennig
Ik ben wel enorm blij en trots dat wij het zo gedaan hebben. 
 
 
Fijne dag allemaal

Bij deze meld ik me voor vandaag droog af en duik lekker op tijd in mijn tijdelijke bedje.

Bij deze meld ik me voor vandaag droog af en duik lekker op tijd in mijn tijdelijke bedje.

Dagpact;
jowan
Agnieta
Kaboutertje
Lucide

Gisteren droog door gekomen, was wel een lastige avond.
Fijne dag allemaal!

Gisteren droog door gekomen, was wel een lastige avond.
Fijne dag allemaal!