joann

Tsja Stien, ik hoef mijn eigen berichten maar na te lezen..... en dan weet ik hoe waar het is wat je daar schrijft!

Slaap lekker Benthe....... mij maakt het niet uit in welke pyama...

Ja Stien dat realiseerde ik me toen ik thuis was ook! Wat had er in hemelsnaam wel niet kunnen gebeuren! Dat was de eerste aanzet, daarna ben ik pas na gaan denken over hoe ik met alcohol omging, en of dat zo wel door kon gaan! Gelukkig was het een eenmalige actie, een hele stomme! En is er gelukkig niks gebeurd, maar inderdaad...voor het zelfde geldt had ik een ongeluk veroorzaakt en mezelf of iemand anders een hoop ellende bezorgd. Ik dank nog steeds mijn beschermengel!!!

Yeah, sure BB Keep on dreaming........

Door te geloven in jezelf Anna! Je kunt het, dat weet je! Al hebben anderen je misschien verteld dat het niet zo is, Jij weet dat je het kunt. Spring in het diepe, van uitstellen wordt het echt niet makkelijker. En als je eenmaal een paar keer gesprongen bent, en je merkt dat je niet hard valt dan verdwijnt misschien langzaamaan ook de angst! Oefening baart kunst, ook bij moed verzamelen!

Herkenbaar die angsten.. niet voor honden, die hebben voor mij een hoog aaibaarheidsgehalte (zal vast wel eens afgestraft worden, maar meestal zie je het wel aan hun ogen of het kan/mag of niet!) Ik heb al jaren mijn rijbewijs, reed ook overal naar toe...geen punt! Tot ik teveel ging drinken...ik merkte dat ik steeds meer gespannen raakte door het auto rijden, en ging het vermijden! Hoe meer ik in mijn alcoholmoeras zakte, des te minder reed ik auto (en niet alleen omdat ik niet wilde rijden onder invloed!) Vorig jaar zomer, toen we terug naar huis zouden gaan van de vakantie...... en dat was echt op mijn allerdiepste alcoholpunt...... Ik durfde niet......maar ik moest!!!! We waren met 2 auto's en ik moest rijden, geen ontkomen aan! Ik heb een uur liggen huilen, echt totaal hysterisch..... en toen iets gedaan wat ik daarvoor en daarna nooit meer heb gedaan en zal doen! Ik heb een fles rose naar binnen gegoten en ben ingestapt..... heb de 300 km naar huis (Met alleen bagage in de auto, wilde geen kids mee!!) lekker relaxed gereden. Eenmaal thuis kwam alle spanning los, heb ik 2 dagen overgeven en me een paar dagen later hier op het forum gemeld! Het was voor mij de druppel! Nu rijd ik gewoon weer auto, zonder angst of spanning.......! Maakt niet uit hoever, hoe laat of waarheen of met hoeveel kids, de angst is verdwenen! Zeker weten dat alcohol angst kan veroorzaken of vergroten..!

@ Benthe, Net zo raak als het besef hoe ik mensen hier heb gefrustreerd bijna een jaar lang door het zelfde te doen! Ook ik melde me pas als ik al was gaan drinken, als ik mezelf al lang en breed toestemming had gegeven (want dat is het toch..?) En ook ik wilde nergens meer naar luisteren, werd vaak zelfs boos om wat er geschreven werd, hoe waar het dan misschien ook was! Uiteindelijk heeft het bij mij er toe geleid dat ik niet meer melde dat ik dronk! Ik deed gewoon alsof.............. (niet de reacties die ik kreeg, maar mijn eigen dichte deur voor het aanvaarden van hulp bedoel ik hiermee) Ik zie ze beide afglijden........ al hoop ik er falikant naast te zitten! En er is niks maar dan ook helemaal niks wat ik kan doen om dat te stoppen... Net zoals niemand mij kon stoppen......totdat ik het zelf beu was! Pas toen heb ik mijn deur open gezet, en komen de dingen die gezegd/geschreven worden echt binnen. Nu pas, een jaar na mijn aanmelding kan ik zeggen dat ik echt bezig ben om mijn drankprobleem aan te pakken. Nu pas dringen al die wijze woorden tot mij door! Maar ook pas nu sinds 2 maanden kan ik zeggen, ik drink niet meer! Blijkbaar was dat proces nodig.......en ik ben blij dat ik dat hier heb kunnen/mogen doen! Ik snap heel goed waar Koh en Charlie nu staan...... ik ben zelf nog niet zolang van dat punt vertrokken! Maar ik snap nu ook de frustratie en zelfs het verdriet dat anderen dan voelen...! En weet je....het maakt allemaal niks uit! Lieve woordjes, handjes..schoppen onder hun k*nt, als ze zelf de deur niet openzetten dan staan we gewoon voor een gesloten deur! En misschien moeten we dat ook gewoon maar accepteren? Ik probeer het te accepteren, het is hun weg..hun leven en hun verantwoordelijkheid! En als ze zelf niet open staan voor hulp...dan is er geen helpen aan! Neem dat maar van me aan!

@Kohtje... Als ik lees wat jij schreef........ dan zeg ik niks meer! Heeft namelijk weinig zin! @Charlie, Je kunt hier nog lang en breed vertellen dat je het niet ziet zitten......je schiet er niks mee op! Zoek professionele hulp! Beide zijn jullie op dit moment op een punt aangeland waar je gewoon wil drinken........ Hulp vragen met de deur dicht zoals Koh het zelf noemt! En dat punt is voor mij o zo herkenbaar, ik heb het zelf vele malen gedaan ook hier! Vandaag ben ik precies een jaar op het forum..... maar echt nog geen jaar droog! Die knop is nog maar net om! maar ik weet zeker dat als ik nu de aanvechting krijg om te gaan drinken... dat ik de geboden raad opvolg! "eerst bellen.......dan bestellen" En niet eerst gaan drinken en dan om hulp roepen... die je eigenlijk helemaal niet meer wil horen dan! Ik wens jullie alletwee veel sterkte....... maar je moet echt zelf willen!

Hee Charlie, welkom terug! Fijn dat je weer van de partij bent

Gunst daar was ik dus nooit opgekomen, ken het niet eens... Nou weer wat geleerd, voor mij geen remy martin... ik hou het wel op water en sap! Slaap lekker allemaal, ik kruip ook onder de wol! Dank voor de fijne woorden... en de nieuwe inzichten!

Ehhhhhh, Corinne Remy uit een fles moet je mij dan even uitleggen.. want die/dat ken ik niet?

Oei, hoe onnadenkend van mij..... Corinne? Alles oke......?

Nou dat leger valt hier ook wel mee hoor....... Ik heb gelukkig geen kids die heel vroeg wakker worden, voor 9.00 uur is er hier morgenvroeg niemand wakker..! En daarna gaat de bubs heel zacht naar benee (denken ze zelf...) om televisie te kijken. (Want dat mogen ze door de weeks niet..s'mogens tv kijken!) Dus ik kan rustig blijven liggen tot 5 over 9....

Trusten tapas, geef je kaatje en tapas een knuffel.......! Enne....ik had allang in bed moeten liggen.... maar ach het is weekend, moet het een keer kunnen he! (hopelijk denken mijn kids daar morgenvroeg ook zo over..)

Tapas, knijp waarvoor? of bedoelde je knip...

@ Corinne Remy......jongetje uit het verhaal alleen op de wereld! Need I say more?

@Gem, Je hebt je er vanaf de eerste dag niet echt prettig gevoeld! Alleen jijzelf weet waarom niet......... Het enigste wat ik je mee wil geven... Negeer je intuïtie niet!!!!!!! Je hebt werk, en vanuit die positie is het vaak makkelijker om een nieuwe baan te vinden..makkelijker als bijv. vanuit de WW! Stel jezelf open, onderzoek wat je echt graag zou willen doen.... en dan komt het uiteindelijk op je pad! Ik denk dat Safi wel gelijk had toen ze zei dat er voor Corinne nog iets beters lag te wachten in de kosmos! Uiteindelijk heeft ze nu de baan die ze graag wilde, genoeg uren en dicht bij huis! Als jij duidelijk bent in wat je echt graag wil....... dan komt het antwoord vanzelf! Ja ik weet het, klinkt zweverig........is het niet! Kijk wat je graag wil, en geef een schot voor open doel..... kost misschien wat oefening maar uiteindelijk wordt het wel 1-0 voor jou!

Herkenbaar hoor.......al is het voor mij al wat jaren geleden dat ik actief was op de arbeidsmarkt! Ik voelde me ook nooit echt thuis tussen collega's... al waren ze nog zo aardig, vond ik het werk nog zo leuk... ergens was er altijd dat remy-gevoel..! Het niet passen tussen..... Het niet horen bij....... En het al helemaal niet snappen dat iedereen heel positief is over je (tijdens functioneringsgesprekken hoorde ik dat dan..) omdat je dat gevoel zelf helemaal niet hebt.. Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag, dat ik ergens een kronkel had... En het idiote is.....ik ben nu al 7 jaar weg bij het bedrijf waar ik werkte voor wij kids kregen, en ik heb nog steeds een heel plezierig contact met mijn toenmalige directe chef! (al kan hij het niet uitstaan dat ik niet meer drink...hij heeft als hobby bier brouwen...tsja...)

Corinne, zou je wel naar een bijeenkomst durven met iemand die je kent?

Tapas, dat mens zijn is niet het probleem..... willen voldoen aan de verwachtingen die anderen van dat mens zijn hebben......dat is het probleem! Ik vond je trouwens werelds in de uitzending! (oke, ik heb er die 18 kilo en bril gewoon bij weggedacht...) Het getuigd van lef hoor........dat je dat hebt durven doen! Ben je toch een beetje het boegbeeld van ADB geworden.. (enne, voor de duidelijkheid da's dus bedoeld als complimentje he!!)

Corinne, de afschuw van gepest worden ken ik maar al te goed! Blijkbaar heb ik andere verdedingingsmechanismen in werking gesteld, want ik ben niet angstig in groepen waar ik niemand ken (al voel ik me er vaak wel ongemakkelijk, ik leg toch redelijk snel contact met anderen). Ik kan me heel goed voorstellen hoe beperkend dit voor jou moet zijn, en hoe ontzettend moeilijk het die sollicitatiegesprekken voor je maakte! Gelukkig is dat voorlopig voorbij! En net zoals Gem zegt, het is natuurlijk goed om iets aan je "sociale angst" te gaan doen. (de term maar even overnemend). En als het net zo goed voor je werkt als de internetbehandeling hier...dan wordt het dus een groot succes! Gem, tja dat maakt dan 2 ongeduldigen.... Heb jij dat ook dat je nu iets bedenkt, en gaat doen maar dat het gister eigenlijk al opgelost had moeten zijn? Quera....iedereen draagt hier zijn eigen steentje bij...! Dat het attent is om op iedereen te reageren, ja dat is waar! Maar soms gewoon niet te doen! Ik persoonlijk krijg het niet voor elkaar om op iedereen persoonlijk te reageren, maar draag iedereen hier een warm hart toe......en hopelijk weten ze dat ook! Deel wat je wil delen, reageer op wie je wil...blijf jezelf ! En al schrijf je alleen maar over jezelf, dan is dat ook oke..... je bent hier tenslotte voor jezelf!!!! Je bent hier op dit forum om iets te doen aan je drankprobleem en dat doe je in eerste instantie voor jezelf! (voor anderen werkt op de lange termijn niet!) Dus doe lekker je ding........je bent goed zoals je bent!

Sorry Gem, geduld is niet een van mijn beste eigenschappen..... maar daar wordt aan gewerkt..

Oeps, was ik weer even te snel met mijn conclusies........ Nee ik wreef helemaal niet hard, maar blijkbaar is de huid onder mijn ogen erg dun en gevoelig. Het ziet er inderdaad niet uit hoor zo'n blauw oog.... en vooral veel commentaar! (heb je ruzie gehad met je hubbie...en dergelijke flauwe opmerkingen) Corinne, een cursus in burgh-haamstede is voor jou inderdaad lastig te bereiken met openbaar vervoer, en als het dan ook nog niet vergoed wordt... Dan is zoeken naar een alternatief toch logisch! Het zal volgende week zeker wennen zijn om ineens weer 28 uur te gaan werken! Daar zou ik ook de bibbers van krijgen, ik kom op ongeveer 40 uur in de maand straks! Stelt men verlegenheid en gebrek aan zelfvertrouwen gelijk aan sociale angst? Nu ja, misschien zit daar wel wat in maar het laatste klinkt veel heftiger dan de eerste 2! Persoonlijk ben ik niet verlegen, maar veel zelfvertrouwen heb ik ook niet... toch zou ik niet kunnen zeggen dat ik sociale angst heb..! Waarom riep het ADHD gebeuren dit gevoel bij je op.....omdat je als kind zelf ook druk was?

Ehhhh, is nu iedereen met stomheid geslagen, of in slaap gevallen achter de pc? Of te druk met pb'en??? Dan ga ik weltrusten zeggen! Hoogste tijd voor mij! Slaap lekker allemaal! Sweet dreams....

Corinne, Hier.....de doos met tissues! Wel voorzichtig deppen rond je ogen, niet wrijven! (echt ik had laatst een blauw oog na een beetje te hardhandig gewreven te hebben na een huilbui!!)