Lieve Anna, Je zult begrijpen dat ik erg met je meevoel. Ook al is het 'maar de hond van de buren' door al dit soort verhalen projecteer je dit op jezelf, op dat waarvan je nu al weet dat het jou ook eens zal overkomen. Je wordt bij voorbaat al verdrietig om waar je in de (hopelijk verre) toekomst verdrietig gaat worden. Heel begrijpelijk maar absoluut niet nodig. Jouw hond is nog maar acht jaar en gezond, dus geniet daar van. Wellicht extra bewust door de confrontatie met de eindigheid van elk leven. Het leert je weer dat wat je hebt extra te waarderen. Maar leef niet nu al naar het einde toe, alsjeblieft... Gun jezelf zonnestraaltjes, neem wat je krijgt zonder er zelf schaduw over te leggen. Liefs, Koh.