Anna

Ik snap het niet BB, ik vond stoppen met roken veel gemakkelijker dan stoppen met drinken. Heb jij totaal geen last van je longen?

Niet gaan BB, ik heb het aangepast.

Bevestigen Water, dan weten ze niet wat ze overkomt. Zeggen "inderdaad, ik ben een sukkel, en daar ben ik doodziek van dus ik wil er graag mee ophouden". Ik ben benieuwd wat voor antwoord ze daarop hebben.

Thnx Mick, komt omdat ik me suf denk. Af en toe moet het er dan uit. Ik ben serieus van plan op de nieuwe manier mijn leven aan te pakken, maar het zal een nog wel even duren voor dat ook daadwerkelijk lukt. Vastgeroeste patronen krijg je er niet in een dag uit. En als je al je hele leven aan jezelf twijfelt heb je ook niet in een dag zelfvertrouwen opgebouwd. Stapje voor stapje, harder zal het niet gaan. Woordje niet toegevoegd, met dank aan BB.

@Water, als jouw huisarts je klachten steeds wegwimpelt is het geen goede huisarts. Je zou kunnen overwegen een andere te nemen, maar ik weet niet of dat gemakkelijk is. Je hebt volgens mij een serieuze depressie, en daar is iets aan te doen. Ga anders eens met je bedrijfsarts praten, want ik neem aan dat dit je werk ook beïnvloedt. Je hoeft je echt niet eerst ziek te melden om naar je bedrijfsarts te gaan. @Mick, fijn dat je je weer wat beter voelt. @Mieke, goed dat je je aan je afspraak hebt gehouden. Je bent zeker iemand, en wel de belangrijkste persoon in je eigen leven.

Kop op Water.

Water, klinkt bekend ja, ook die laatste twee zinnen. Bedenk wel dat je manier van denken nu mede beheerst wordt door je alcoholgebruik. En doordat je nu minder drinkt dan je deed ben je waarschijnlijk nog depressiever dan je al was. Heb je hulp hierbij? Ga er eens met je huisarts over praten, die kan je helpen. Ik kan je helaas niet beloven dat het meteen beter gaat als je niet meer drinkt, want dat is niet zo. Ik kan je wel uit eigen ervaring vertellen dat als je een tijdje droog staat, je helderder kunt denken. Je bent emotioneler, maar ook beter in staat nuances te zien en overwogen te denken. Ik kan het je aanraden.

Welkom Corinne, je kunt hier op dit forum veel steun vinden. Kijk op je gemak even rond. Je hebt nu een draadje geopend bij ditjes en datjes. Het is handiger als je gewoon meeschrijft op het bestaande dagdraadje. Daar schrijven de meeste mensen, en krijg je ook de meeste respons. Het hoeft niet over één onderwerp te gaan, je kunt er alles schrijven waar je meer zit. Ik vind het zelf altijd lastig om tussen verschillende draadjes te moeten switchen, daarom vertel ik je dit. Als je iets wilt lezen of schrijven over een bepaald thema, of je hebt tips, dan kun je terecht bij Thema's of Tips en Adviezen. Over vrijwel alle onderwerpen is daar al iets geschreven, dus als je even terug zoekt kun je daar heel veel informatie vinden. Succes met opnieuw stoppen!

Francesca, wat heb je het mooi onder woorden gebracht, en wat is het ontzettend waar wat je schrijft. Jij bent gewoon een mens, een goed mens, met tekortkomingen en kwaliteiten, en jij bent niet de schuld van alles. En dat geldt ook voor Anjo en Mieke en voor mijzelf, en alle andere mensen op dit forum. Heel veel succes met het zoeken van jezelf, en uitvinden wat je nu eigenlijk met je leven wil doen. Neem alle tijd die je nodig hebt, en zorg goed voor jezelf. Een fijne vakantie! Ziza, volgens mij maakt het niet zo heel veel uit of je gelooft dat je wel of niet zelf verantwoordelijk bent voor je drinkgedrag. Ik ben het met je eens dat 'wij' alcoholisten (of mensen met een drankprobleem, voor wie moeite heeft met dat woord) een genetische aanleg hebben voor het ontwikkelen van een verslaving. Maar we zijn wel allemaal zelf verantwoordelijk voor het nemen van die eerste glazen, we zijn er ooit zelf mee begonnen, niet wetend dat wij die fatale aanleg hebben. Voor mij betekent het een zekere geruststelling dit te weten, ik ben het niet helemaal zelf schuld. Maar tevens vind ik dan dat ik mezelf voor de gek hou, want ik ben er wel degelijk zelf mee begonnen. De clou van mijn leven kunnen leiden is geloof ik het accepteren dat niet alles geweldig is. Dat dingen anders lopen dan ik zou willen. Dat ik niet alleen ben op deze wereld en dat ik soms iets moet doen wat ik niet leuk vind om degenen om wie ik geef een plezier te doen. Accepteren dat ik fouten maak en dat dat menselijk is en mag. En accepteren dat ook andere mensen fouten maken en mij kunnen kwetsen. Dat ik niet aan verwachtingen van anderen moet willen voldoen, want ik maak fouten en zij maken fouten, en dus kan ik dat per definitie niet. Ik wil voor mezelf bepalen wat MIJN doelen zijn, en wat MIJN waarden en normen zijn, en daar wil ik aan voldoen. En ik wil leren er op te vertrouwen (want ik ben nog o, zo onzeker) dat dat goed is, omdat IK GEEN SLECHT MENS BEN. Dit is niet egoïstisch denk ik, want tot die doelen hoort ook de zorg voor mensen om wie ik geef. Maar wel binnen mijn eigen grenzen, want al die mensen hebben niets aan mij als ik ziek en ongelukkig ben. Dus ook tijd uittrekken voor mijzelf, dingen doen die ik wil. Proberen weer plezier te hebben in mijn werk. Me niet helemaal van mijn stuk te laten brengen door kritiek. Geloven in mezelf.

Ziza, om je de waarheid te zeggen vind ik het geweldig wat je nu net geschreven hebt. Ik lees uit jouw stukjes wel eens dat je alles wat je in je huidige leven doet even geweldig vindt (let wel: dat is MIJN interpretatie van wat ik lees). En nu schrijf je openlijk dat je je eigenlijk ergerde aan het vervelende gedrag van je dochtertje, dat je diep in je hart helemaal geen zin had om daar met haar erbij op dat voetbalveld te zijn en stomweg zelfmedelijden had. Zeer herkenbare emoties voor iedere ouder met sportende kleine kinderen. Kortom, je bent ook maar gewoon een mens. En dat je af en toe loopt te balen is helemaal niet erg. Het gaat erom dat je het toch maar gedaan hebt. Je bent met je kids naar het voetballen geweest, en hebt je vrouw de ruimte gegeven om te gaan sporten. Klasse!

Goedendag allemaal, Het lijkt alsof bijna iedereen op het moment met zichzelf aan het worstelen is. Moeilijk, zwaar, maar wel positief vind ik. Het valt niet mee om niet meer te drinken en dat zo te houden, daarvoor is verandering noodzakelijk. Mick, heel veel sterkte met de komende operatie. Die injectie kan heel goed iets met je huidige stemming te maken hebben, dus neem het jezelf maar niet kwalijk. Anjo, heel veel sterkte met alles. Neem even rustig de tijd voor jezelf. Ik geloof je als je zegt dat je een knokker bent, en er wel weer bovenop komt. Probeer het alleen niet te overhaasten. Het is heel erg frustrerend dat je zo beperkt wordt door je materiële omstandigheden. Alleen dat al kost ontzettend veel energie. Ik hoop dat het uiteindelijk lukt daar verandering in te brengen. Mieke, succes met je huis. Verder iedereen een heel erg fijne dag. Hier schijnt de zon uitbundig, heerlijk! Ik ga eens proberen of het lukt hem binnen te laten.

Hoi Knuffie, ik kan het wel begrijpen hoor, dat je hoofd even vol zit met andere dingen. Reageren is geen verplichting hoor, je mag ook wel eens stil zijn. Fijn dat je een vriend hebt waar je je zo aan op kunt trekken. Ik blijf aan je denken hoor.

Zo is het appeltje, ik applaudiseer met je mee. Hihi. En nu ik appeltje schrijf denk ik aan Francesca, want zij noemt je altijd zo. Zou de opdracht eindelijk af zijn, en Fran lekker van haar vakantie aan het genieten? Frannie, het is je gegund hoor!

Marion, met een slok op is het ook veel gemakkelijker om dit soort verhalen aan te horen, je luistert er immers maar half naar. Het is logisch dat je gemakkelijker geïrriteerd bent, iedereen heeft dit soort effecten de eerste paar maanden. Ik vind zelf ook dat ik toch wel vooruit ga. Ik durfde naar die meeting, ontmoet meer mensen, heb deze week leuke dingen gedaan die ik in geen jaren gedaan heb (en het was niet half zo eng als ik dacht) en ben met loopbaanoriëntatie begonnen. Dat is voor het moment wel eventjes voldoende vind ik. Dat ik ondanks de AD nog steeds sombere buien krijg, nog niet fulltime kan werken en af en toe toch een lichte paniekaanval krijg neem ik maar voor lief. Ik kan niet verwachten dat dat zo snel over is. Vroeger zoop ik me na iedere paniekaanval compleet van de wereld, zodat ik het helemaal vergat. Anjo, heb je ontslag gekregen? Of heb je je ziek gemeld, wat me niet onverstandig lijkt? Sterkte meid, gun jezelf de tijd om eerst helemaal beter te worden, je bent gewoon te vroeg gaan werken. Er komen echt wel weer nieuwe kansen, die beter bij je passen.

Goed van je BamBam, om gewoon maar ergens te beginnen. Er is een ding dat je al een paar keer gezegd hebt, wat mij nu weer opviel. Je hebt het gevoel stil te staan. Dat gevoel herken ik wel, alleen heb ik niet het gevoel helemaal stil te staan. Misschien zit daar wel het verschil. Ik heb het gevoel dat het te langzaam gaat, dat ik méér moet doen, maar als ik er dan over na ga denken, dan realiseer ik me dat ik wél dingen doe, en dat ik ook vooruit ga. Al is het af en toe voor mijn gevoel te langzaam. Maar ik ken mezelf, ik weet dat ik geneigd ben vijf dingen tegelijk aan te pakken en in paniek te raken als ik ontdek dat ik het niet allemaal tegelijk aan kan. Dat is een valkuil waar ik ook altijd in trapte toen ik dronk, en het is een van de dingen die ik wil veranderen. Meer rust, niet te impulsief, en alles wat ik begin ook een reële kans geven. En dat doe ik nu, ook al gaat het me dus af en toe te langzaam. Als wat ik nu doe niet werkt, kan ik altijd nog een andere stap proberen. En de wetenschap dat er nog andere wegen open zijn als ik vast mocht lopen, geeft me ook een gevoel van geruststelling. En ook dat kan ik goed gebruiken. Ik denk dat ik nog maar even door ga op mijn huidige weg. En ik hoop dat je ons wil laten weten hoe het jou vergaat.

Marion, zeg maar gewoon hardop tegen jezelf dat je buurvrouw een egoïstisch kreng is. Dan is het er uit, en hoef je je er verder niet meer druk over te maken. Ze is het niet waard om voor te gaan drinken, en dit gevoel zakt ook wel weer. Een fijne avond!

BamBam, bedankt voor je verhaal. Ik ben erg benieuwd hoe je het de komende weken vind bij de AA. Ik had het idee dat bij jou de drempel net zo hoog was als bij mij, maar jij bent gegaan en ik niet. Dus mijn drempel is kennelijk nog hoger. Dat jij toch over die drempel heen bent gestapt heeft mij weer aan het denken gezet. Waarom durf ik deze stap niet te zetten? Natuurlijk zijn er de gebruikelijke angsten waar ik het al vaker over heb gehad. Ik durf niet goed op vreemde dingen af te stappen, ik voel me niet op mijn gemak in gezelschap, en ik heb er een hekel aan 's avonds nog weg te gaan. Ik ben er inmiddels achter dat er nog een reden is, en dat is dat ik mijn kinderen niet goed durf te vertellen waar ik naartoe ga. Ze begrijpen al niet waarom ik nog steeds zo veel op dit forum actief ben. In hun visie is mijn alcoholprobleem verleden tijd, ze begrijpen helemaal niets van wat het voor mij betekent. Ze zijn het er ook niet helemaal mee eens dat ik contact heb met mensen die ik heb leren kennen via een alcoholistenforum. Dus ik zie me nog niet uitleggen dat ik naar een meeting van de AA ga. Het is af en toe best moeilijk dat ik dit stukje van mij niet met hun kan delen, vooral omdat ze altijd heel nieuwsgierig zijn naar wat ik doe. Maar ik denk dat ze hier gewoon nog te jong voor zijn, en te weinig levenservaring hebben. Stien, misschien is het een idee je mood maar gewoon te laten voor wat het is. Ik ben ook opgehouden ertegen te vechten, en daar word je in ieder geval minder moe van. Misschien helpt het jou even lekker tv te kijken? Of lezen, of rennen, je kunt het beste iets gaan doen wat je doorgaans fijn vind. En lekker op tijd naar bed, daar loop je geen gevaar. Het is nu eenmaal vrijdagavond, maar geloof me, ook de vrijdagavonden worden beter. Ik ga vanavond lekker tv kijken.

Ik denk dat ik er wel iets van snap Stien. Als ik down ben en ik kom onder mensen die lachen en grapjes maken, dan lach ik ook gemakkelijk mee, en voel ik me iets vrolijker worden. Maar die vrolijkheid komt dan niet erg diep, en zodra ik daar weg ben zak ik weer terug in de somberheid. Als je begrijpt wat ik bedoel. Als de vrolijkheid van anderen jou helpt om ook weer vrolijk te worden lijkt me dat erg fijn. Geniet ervan. Moest je zo snel alweer werken?

Petra, eigenlijk had ik het gisteren over iets anders dan vorige week. Gisteren ging mijn stemming, nadat die enkele dagen goed was, ineens weer helemaal naar beneden. Dat overkomt me al maanden, maar doordat het net een paar dagen goed was gegaan dacht ik er bovenop te krabbelen. Niet dus. Een logische oorzaak is vaak niet te vinden, hoewel vermoeidheid wel een rol speelt. Als mijn stemming erg somber is kan ik gemakkelijker last krijgen van een plotseling opkomend paniekgevoel waar ook geen duidelijke reden voor is, en dat had ik gisteren dus ook. Toch voelde ik me toen niet emotioneel. In feite is het een heel vlak gevoel van algehele somberheid, onderbroken door zinloze paniek. Vorige week werd ik in een voor mij genante situatie heel erg emotioneel, zo erg dat ik ging huilen terwijl ik dat niet wilde. Mijn algehele stemming was op dat moment eigenlijk niet extreem somber. Ik besef dat het in beide gevallen om een stemmingswisseling gaat, maar voor mij is er wel een verschil. Het voelt héél anders. Misschien heb je wel gelijk dat dit voor mij een bedoeling heeft, maar het feit dat ik er geen controle over heb is beangstigend. Op zo'n moment zou ik willen dat ik jouw toneelspel kon spelen.

BamBam, knap van je dat je naar de AA bent gegaan. Ik ben eigenlijk ook benieuwd wat je ervan vond. En of het jou verder helpt in deze fase van niet drinken. Wat betreft je opmerking dat je ook nuchter in staat bent anderen te kwetsen, ik vind dat logisch, want je bent immers een mens. En ieder mens is in staat een ander te kwetsen, bedoeld zowel als onbedoeld. Op het moment dat je je ervan bewust bent dat je het doet kun je er iets tegen ondernemen. Ik ben er in de 7 maanden dat ik niet drink achter gekomen dat een hele hoop minder goede eigenschappen van mij helemaal niet het gevolg waren van het drinken, maar dat ze op de een of andere manier bij mij horen. Soms omdat ik nou eenmaal zo ben (onhandig bijvoorbeeld), soms ook omdat ik me in de loop der jaren een bepaalde manier van gedragen, reageren, whatever, heb eigen gemaakt, om wat voor redenen dan ook. En daar zittten dingen bij die ik liever af wil leren, maar dat kost tijd. Me ervan bewust zijn is in ieder geval de eerste stap. Petra, heel herkenbaar, de stemming die zich aan je opdringt en waar je niet de baas over bent. Ik noemde dat gisteren ook al. Vandaag ben ik ook nog niet helemaal de baas over mezelf, en ik ben nog steeds extreem moe. Gelukkig is het weekend, ik ga vanavond genieten van een avond niets moeten. Allemaal nog een fijne dag.

Stien, thnx. BamBam, ik herken je gevoel heel goed. Ik loop hier ook al een paar weken mee rond. En ik trek me steeds Ziza's woorden aan over niet te veel denken, maar anders doen. AKTIE. Maar moet je, om aktie te ondernemen, niet althans een flauw idee hebben wat je gaat doen? En waarom? Je gaat toch niet als een kip zonder kop rond lopen rennen omdat dat zo lekker actief is? En eveneens van Ziza is het advies om niet vóórdat je een jaar droog staat drastische dingen te doen, zoals een relatie verbreken of je baan opzeggen. Misschien moet je er gewoon maar even vrede mee hebben dat je nu in een bespiegelende fase bent, en verder de dingen die er moeten gebeuren proberen zo goed mogelijk te doen. En een beetje begrip opbrengen voor je omgeving, die ook moeite heeft met de nieuwe BamBam. Tenslotte ben je al een half jaar heel goed bezig. Verlang niet alles tegelijk van jezelf.

Marion, het lijkt mij dat je van die drie wijntjes op dat feest een hoop geleerd hebt. Neem het jezelf niet te kwalijk. Een volgende keer trap je niet meer in deze valkuil denk ik, en je hebt alweer een nieuwe start gemaakt.

Poeh Anjo, Lieverd, je doet niemand pijn. Alleen jezelf als je dit opkropt, dus gooi het er maar uit. Laat je maar gaan, en huil als je dat nodig hebt.

Stien, mijn collega wist ook dat ik me niet goed voelde, dat heb ik eerlijk gezegd. Als ik een paniekgevoel krijg dan wil ik even alleen zijn om tot rust te komen, daarom ben ik naar het toilet gegaan. En ik wil morgen inderdaad even overleggen om de uren dat ik werk beter te spreiden over de week, want een hele dag is dus op dit moment teveel van het goede. Ik baal hier alleen ontzettend van. Ik heb een gevoel van 'ik mankeer niets' en toch kan ik niet normaal functioneren. Ik vind dat ik mezelf aanstel, en toch kan ik er niets aan doen. Eigenlijk heeft ook dit met controle te maken, het niet hebben van controle over mezelf. En dat is beangstigend. Begrijp je het nog een beetje?

Hallo, ik val er maar even midden in. Petra is niet online, dus haar antwoord zal wel heel even op zich laten wachten. Volgens mij hebben meerdere mensen vandaag last van de voorjaarsblues of iets dergelijks. In ieder geval ben ik weer even met mijn neus hard op de feiten gedrukt. Maandag en gisteren had ik een goede dag. Leuke dingen gedaan, die me weliswaar enige zelfoverwinning hadden gekost, maar toch een goed gevoel. Ik zag het leven dus wel weer zitten en dacht al halverwege op de goede weg te zijn. Vandaag de hele dag gewerkt, en dat ging dus van geen kanten. De ochtend ben ik goed doorgekomen, maar vanmiddag stortte ik als een kaartenhuis in elkaar. Duizelig, een gevoel van vervreemding, hyperventileren en uiteindelijk een lichte paniekaanval die ik uitgezeten heb op het toilet. Dit was dus duidelijk te veel, ik ben er nog lang niet. Ik zit nu thuis, en probeer me weer een beetje bij elkaar te rapen. Zelfs het enthousiasme van mijn hond werd me net iets te veel, en het laatste stuk van ons rondje liep ik met lood in mijn schoenen. Toch heb ik gedaan wat Ziza altijd zegt, en gekeken wat ik kon doen voor een ander. Ik heb mijn collega niet belast met mijn rotgevoel. Ik heb een vervelend karweitje van iemand overgenomen. Ik heb mijn best gedaan niet alleen met mezelf bezig te zijn. Dus ik vind dat ik nu wel toestemming heb om me even rot te voelen. Ik hoop dat jullie allemaal een goede dag hebben. Maak er wat van vanavond. Ik drink in ieder geval niet.