Anna

Goedemorgen allemaal, Mick, wat goed dat je uit een nare droom zoveel inzicht hebt gekregen. Eigenlijk was het dus een helpende droom. Wat je meemaakt is zo ontzettend herkenbaar, soortgelijke ervaringen had ik een paar maanden geleden en het heeft een proces in gang gezet waar ik nu middenin zit. Niet de leukste tijd van mijn leven, inderdaad, maar er is nu tenminste verandering, vooruitgang, al heeft het tijd nodig. Jarenlang heb ik in omstandigheden en emoties uit het verleden gevangen gezeten. Stoppen met drinken heeft het mij mogelijk gemaakt te zien wat bij het verleden hoort, en wat bij het nu. En ik kan eindelijk actie ondernemen, stapje voor stapje, en uit de gevangenis komen. Inderdaad, stoppen met drinken was het mooiste geschenk dat ik mezelf kon geven.

Er schrijven op dit moment inderdaad niet veel mensen uit jouw beginperiode. Af en toe komen Houtje en PietjePuk nog wel eens langs, die moet je volgens mij nog wel kennen. Medea schrijft ook af en toe, en ik weet niet of je Kate en Mieke nog kent van destijds. Maar als je hier blijft schrijven leer je de nieuwe mensen vast ook wel kennen. Jammer dat je nog niet kunt wennen in België. Het zal vanzelf wel komen, je bent er ook nog maar kort. Knap dat je gisteren de verleiding hebt kunnen weerstaan, hou zo vol.

Lieve help Visje, ik krijg helemaal de rillingen van jouw verhaal. Dat je dit zo droog kunt vertellen! Ik hoop dat ze je in Amsterdam beter kunnen helpen, ik zal voor je duimen.

Anjo, je vraagt of iemand weet hoe je dat doet, aan jezelf werken. Maar volgens mij ben je daar vandaag al mee begonnen door de gordijnen open te doen, je telefoon aan te nemen en in de tuin te gaan werken. Ik beweer niet dat dit het enige is wat je hoeft te doen, maar het is een begin, en je moet ergens beginnen. Weer beginnen met leven, de zon zien, en niet jezelf opsluiten in huis en elk contact met de wereld buitensluiten. Geniet Anjo, en als je nu moe bent dan is het een gezonde moeheid.

Hoi, ik kom ook net terug van de arbo-arts, en die vindt dat ik nog lang niet beter ben. Het advies is dus nog steeds niet meer dan 50% werken, geen lange dagen, en verdere begeleiding. Het kan volgens hem maanden gaan duren. Mijn leidinggevende krijgt op haar kop, omdat ze volgens hem veel te lang wacht met het inschakelen van bedrijfsmaatschappelijk werk. Als ik daardoor langer ziek ben, is dat dus haar eigen probleem. Voorlopig wacht ik dus maar af. Dat ik niet op korte termijn weer fulltime hoef te werken haalt wel wat druk van de ketel, maar eigenlijk voel ik me ook weer schuldig. Anjo, ik herken je gevoel, het is mij ook niet helemaal duidelijk wat ik moet doen. Ik denk dat het voornaamste is dingen doen waar je je beter door gaat voelen. Misschien is het voor jou ook wel zinvol om weer eens gesprekken aan te gaan met een therapeut? Water, fijn dat je door de huisarts serieus genomen werd. Ik hoop dat je nu de hulp krijgt die je nodig hebt. Succes!

Mooie ervaring Mick. Lijkt me trouwens een hele kunst om gewoon door te gaan met mediteren terwijl er zo'n hummel op je schoot zit. Maar dat komt misschien omdat die van mij nooit rustig waren. Bijzonder om een aparte meditatieruimte te hebben. Ik heb jaren geleden wel eens geprobeerd om te mediteren, maar ik kon niet voldoende tot rust komen. Ik denk dat zo'n aparte ruimte daar wel aan kan bijdragen.

Goedenmorgen, Knap van je Mick, dat je zo vroeg al op kunt staan. Ik was rond 5.00 uur ook wakker, maar ben weer lekker mijn bed in gedoken, genietend dat dat nog kon. Als ik zo vroeg al opsta kom ik niet heelhuids de dag door, dan ben ik 's middags volkomen afgebrand. En dat kan niet, want ik moet vanmiddag ook naar de arbo-arts. Toevallig. Vandaag een drukke dag, ik moet ook allerlei praktische dingen doen, waaronder alles voor mijn belastingaangifte bij elkaar zoeken. Hoewel ik op het moment meer tijd heb dan toen ik volledig werkte, komt er maar verdraaid weinig uit mijn handen. Men zegt dat ik eraan toe moet geven, maar ondertussen zijn er toch een aantal dingen die moeten gebeuren. Op het moment worstel ik met een aantal dingen. Niet van mezelf, maar van degenen die me dierbaar zijn. Het roept heel veel emoties op, en ik ben het niet gewend daar nuchter mee om te gaan. Toch is de gedachte om te gaan drinken niet in me opgekomen. Wel de zekerheid dat ik me een jaar geleden uit wanhoop en frustratie helemaal klem gezopen zou hebben, maar inmiddels weet ik als geen ander dat dat niets oplost. Ik heb de afgelopen tijd veel nagedacht over mezelf, en ook stappen genomen. Nu zijn er even andere zaken aan de orde, en hoe vervelend ze ook zijn, ook dat is goed. Ik kan en wil niet bij mezelf blijven hangen. Mijn kinderen hebben me nu nodig, en ik wil er voor ze zijn voorzover dat in mijn vermogen ligt. Ook dit is verder gaan, nieuwe stappen zetten, hoe onwennig ook. Om met BamBam's tante te spreken: ik worstel, maar zal vast wel weer bovenkomen.

Marieke, ik wil je wel een tip geven met betrekking tot die tuin. In een tuin groeit namelijk ongelooflijk veel onkruid, en dat moet om de haverklap gewied en geharkt worden. Verder moet gras alsmaar gemaaid worden. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar voor mij persoonlijk zijn dat geen favoriete werkjes. Bovendien kan je tuin er ook heel mooi groen en bloeiend uitzien door potten met planten, en daar heb je een stuk minder werk mee. Ik zou dus gewoon eerst even voorleggen wie er van plan is al dat onkruid te wieden en (indien van toepassing) gras te maaien. Als je man en zoon met liefde bereid zijn dat zo'n twee keer per week te doen, en zich ook aan die afspraak te houden, mogen ze tuin. Als ze al dat werk wat minder zien zitten, en jij ziet je ook nog niet de hele tijd in de tuin werken, dan wordt het dus meer stoep en een stel mooie plantenbakken. Kunnen ze je nooit verwijten dat ze geen inspraak hebben gehad!

Ziza, gefeliciteerd met anderhalf jaar nuchter en clean zijn. Een geweldige prestatie, al vind jij misschien dat het jouw prestatie niet is. Je hebt je toch maar anderhalf jaar geleden overgegeven aan datgene wat voor jou werkt. Ik ben blij voor je met het leven dat je nu hebt. Geniet ervan met je vrouw en je kinderen! Oma Anjo, ik begrijp dat je moe bent na een hele middag speuren. Je bent pas vorige week gestopt met werken, je hoeft vandaag nog geen nieuwe baan te vinden. Volg de raad van mama Anna nou maar op, en zorg eerst dat jouw lichaam weer helemaal goed functioneert. Dan word je ook minder moe, en volgt de rest vanzelf. Het was een prachtige dag vandaag, ik heb zelfs in de zon mijn ramen gezeemd en geloof me, dat was heel hard nodig. Lekker met de hond gewandeld in de zon, dus daar kon ik weer even op teren. Maar goed ook, want mijn rugzakje is vanavond weer even bijgevuld, hij zat kennelijk niet meer vol genoeg. Ik trek me even terug vanavond, ik heb het een en ander te overdenken.

Hallo allemaal, Toevallig zat ik daarnet ook in de auto, raampje open, snoeiharde muziek aan, en alle mensen waar ik langs kwam verbaasd kijken naar die vrouw op middelbare leeftijd die denkt dat ze nog een tiener is. Ik had zo door kunnen rijden richting Spanje, en maar zien waar ik terecht kwam. Hmmmm, jeugdsentiment ja. In mijn hoofd ben ik ook geen dag ouder dan in de tijd dat ik dat soort dingen deed, maar leg dat maar eens aan al die verbaasde mensen uit die wel ooit volwassen zijn geworden. In feite heb ik me voorgenomen om zodra ik voldoende tijd en financiële middelen heb nog een keer zo'n trektocht te maken. Vooropgesteld dat ik dan ook nog gezond ben, maar daar ga ik voor het gemak maar van uit. Leuk, oma op stap, ik zie het helemaal voor me. Hoop dat ik tegen die tijd iemand kan vinden die met me mee wil, want met zijn tweeën is toch gezelliger. Al dagdromend ga ik ook nog even iets nuttigs doen. Tot later.

Anjo, uiteraard ben ik het ook met mijn vader eens. Nu ben ik me ervan bewust dat mijn moeder terecht kan zeggen dat hij gemakkelijk praten heeft, want hij was erg weinig thuis toen ik klein was. Dus veel kwam op haar neer. Maar dit was ook niet helemaal zijn keuze. Van mijn eigen kinderen verwacht ik geen dankbaarheid en ook niet dat ze voor me zorgen als ik oud ben. Ik heb ze op de wereld gezet en dus ben ik verantwoordelijk voor hen, maar zij hebben omgekeerd geen verplichtingen aan mij. Dat ik daarnaast zielsveel van ze hou staat daar los van.

@Mick

Hoi, daar ben ik weer. Heerlijk thuis. Het was schitterend weer in Limburg, altijd toch een graad of 2 warmer nog dan in het noorden hè. Jammer genoeg heb ik niet veel buiten kunnen zijn, ik had graag een flinke wandeling gemaakt. Grappig, die discussie van vandaag over schuld- en spijtgevoel en egoïsme. Ik heb er geen moeite mee dat iets doen voor een ander jezelf ook iets oplevert, het lijkt me logisch. Als je iets voor een ander doet krijg je daar een goed gevoel van, en alleen dat al levert je zelf ook iets op. Mij lijkt dat ook een soort van biologisch bepaald, het zou tegennatuurlijk zijn iets te doen wat niet goed voelt. En dus voelt goed doen ook goed. Daarnaast is het hele leven toch gebaseerd op een soort ruilsysteem, ook zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Als ik iemand help verwacht ik daar niet direct een tegenprestatie voor terug. Maar die andere persoon vindt het waarschijnlijk prettig dat ik geholpen heb, en zal dat op zijn of haar beurt waarschijnlijk ook doen als daar de gelegenheid voor heb. Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Er lopen een hoop mensen rond bij wie dat mechanisme verstoord is. Toevallig maakte ik dat vanmiddag nog mee met mijn eigen ouders. Mijn moeder gaf, zoals gebruikelijk, een heel betoog over hoe goed ze voor ons (mijn zus en ik) is geweest en hoe dankbaar we daarvoor moeten zijn. Zij verwacht een tegenprestatie en heeft dat ook altijd gedaan. Waarop mijn vader er zo uitflapte dat hij het niet meer dan normaal vindt om voor zijn kinderen te zorgen, zelfs nu nog als hij dat kan, om de simpele reden dat wij zijn kinderen zijn. Mijn moeder ging daar fel tegen in, omdat zij vindt dat wij, als kinderen, dankbaarheid, respect en zorg verschuldigd zijn voor de zorg die wij als kind ontvangen hebben. Moet ik uitleggen met wie ik het eens was? Mick, vervelend dat je zoveel buikpijn hebt. Ik hoop dat dat na de operatie beter wordt. Anjo, geweldig dat het beter met je gaat. Doe maar lekker open die gordijnen. Visje, fijn dat het goed met je gaat, en Marieke, ook fijn dat jij een goede dag had. Het is ook mijn ervaring dat 'leken' doorgaans niets horen van de foutjes die je maakt, maar ik voelde me vroeger toch altijd heel rot als ik er voor publiek naast zat. Een fijne avond allemaal.

Als ik niet naar mijn familie zou gaan, zou ik een zeer verwarrende mix van emoties hebben Mick. Schuldgevoel zeker, zowel naar mijn familie als naar mezelf. Ik heb namelijk afgesproken dat ik kom (mijn zus viert haar verjaardag), en ik ben nogal principieel in het nakomen van afspraken. Als ik een afspraak niet nakom, kom ik die óók met mezelf niet na, en daar heb ik veel moeite mee. Of ik spijt zou hebben vind ik verwarrender, want waarschijnlijk zou ik ondanks het schuldgevoel ook een gevoel van opluchting hebben. Daar ben ik heel eerlijk in. Maar als ik nu niet ga, moet ik een andere keer gaan. En die andere keer zou ik waarschijnlijk spijt hebben dat ik nu niet geweest ben.

Goedenmorgen, Goede vraag Mick, over schuldgevoel en spijt. Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit eerder zo over nagedacht. Ik denk dat je spijt voelt als je iets gedaan hebt wat achteraf bezien niet zo'n goed idee was. En vaak zal het zo zijn dat je dan schuld voelt over de consequenties daarvan. Dus ik denk dat die twee emoties vaak samen gaan. Als ik naar mijn eigen leven kijk is dat niet altijd zo. Ik heb in mijn leven nogal wat beslissingen genomen waar ik achteraf spijt van heb, maar waar ik me niet schuldig over voel omdat ik voornamelijk mezelf daarmee benadeeld heb. Me schuldig voelen tegenover mezelf is niet zo zinvol denk ik. Natuurlijk heb ik ook dingen gedaan waar ik spijt van heb, en waar ik me schuldig over voel omdat ook andere mensen er de dupe van werden. Een fijne dag Marieke. Ik kan ook niet goed tegen mensenmenigtes. Als ik er nodig even uit moet zeg ik dat gewoon tegen degenen om me heen, meestal begrijpen ze het wel. Ik ga zometeen op familiebezoek, dus ik ben ook tot vanavond afwezig. Ik heb er niet echt zin in, het is een roteind rijden en meestal verveel ik me dood. Maar ja, ik doe er mijn zus en mijn ouders een plezier mee hè. Allemaal een fijne dag!

Ik hoop dat je je weer beter gaat voelen Water. Volgens mij is verder iedereen naar bed, en ik ga hun voorbeeld volgen. Welterusten. Overigens kan ik het nog niet hoor, ruimte voor mezelf claimen. Maar ik probeer het, en al doende leert men.

Ik had het alleen over mijn kinderen om duidelijk te maken dat er ook van mij mensen afhankelijk zijn, en dat ik daardoor beperkt ben in mijn mogelijkheden. En mijn ouders zijn ook claimend, maar omdat ik er niet iedere week kom valt daarmee te leven. Voor jou is weer een andere weg goed dan voor mij. Maar gun het jezelf die weg te zoeken. Cijfer jezelf niet weg, en gooi je leven niet weg. Het wordt heus weer beter.

Water, het is mooi van je dat je voor je ouders zorgt. En ik snap dat de verzorging van je ouders enige zelfopoffering met zich meebrengt. Maar dat hoeft niet ten koste te gaan van jou als persoon. Het kost misschien moeite, zeker omdat ze dat niet gewend zijn, maar je kunt tijd en ruimte voor jezelf claimen. En in andere relaties, bijvoorbeeld op je werk, hoef je niet uitsluitend met het welzijn van collega's bezig te zijn. Jouw welzijn is ook belangrijk, en je kunt meer voor anderen betekenen als je je zelf prettiger voelt. Het is niet verkeerd om voor jezelf op te komen. Mijn ouders wonen vrij ver weg, en dat is voor mij heel heilzaam want mijn moeder is erg claimend. Ik voel me daar wel eens schuldig over tegen mijn zus, maar ik weet ook dat ik een leukere zus voor haar kan zijn op deze afstand, en met mijn eigen ruimte. Ik heb twee studerende kinderen thuis die afhankelijk van mij zijn. Dat beperkt mijn mogelijkheden voor werk want ik kan geen risico lopen zonder baan te komen zitten omdat ik kostwinnaar ben. Ik heb financiële problemen omdat mijn inkomen amper voldoende is voor ons drieën. Dat is niet leuk, en het levert me veel stress op. Maar ik ga niet tegen mijn kinderen zeggen dat ze niet mogen studeren en maar een baan moeten zoeken omdat ik dan meer geld zou hebben. Ik wil graag dat zij een beter leven krijgen dan ik nu heb, en daarom zet ik door. Maar ik vind wel dat ik het recht heb te eisen dat zij mij zo af en toe ook helpen. En dat ik af en toe de kamer voor mezelf heb, of een dag kan doen waar ik zin in heb. Ik hoef me niet op te offeren, begrijp je? En dat geldt voor jou ook.

Waarom zijn je ouders daarbij een probleem Water? Je bent volwassen.

Welterusten BB

Ik begrijp wat je bedoelt Water. Dit soort dingen gebeuren, het is mij ook overkomen. Daarom heb ik ook moeite om mensen te vertrouwen. Daarom wil ik nu ook meer mezelf als uitgangspunt gaan nemen. Ik weet dat ik een ander niet gauw zal schaden, want dat zit niet in mijn karakter. Maar ik hoef de behoeften van anderen ook niet meer als uitgangspunt te nemen, en me zelf in de hoek te laten zetten.

Dat begrijp ik niet Water, tenzij je bedoelt dat je goede bedoelingen verkeerd uitgelegd worden. Daar weet ik ook het een en ander van. Welterusten Ziza.

Waarom denk je dat je niet lief bent Water. Je hebt net gezegd dat je altijd geprobeerd hebt iedereen te helpen. Dat vind ik lief.

Rot voor je Water. Zoals ik net al zei, ik zou je graag willen helpen maar ik heb geen idee hoe. Als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen.

Komt nog wel, als je blijft roken (ik probeer je te motiveren snap je:cool;). Wat je daarnet tegen Water zei vind ik heel goed BamBam. Ik merk op het moment bij mezelf dat ik heel graag Water bij de hand zou nemen om hem uit dat dal te sleuren. Maar dat kan ik niet, en daar voel ik me machteloos door, en verdrietig. En ik weet eigenlijk niet precies wat ik daar nu van moet vinden.