Anna

Dat bier sloeg ik over, vind ik niet meer zo lekker. Meteen hatsekidee aan de ww, en na een fles of zo over naar de rode. :$

Nou, als ik de volgende dag moest werken was ik nog vrij nuchter hoor, maar ik moet erbij zeggen dat ik ook aardig wat aankan(kon). In het weekend was het vaak wel heel erg.

Hallo BB, het is vrijdagavond hoor! Dan mogen alle kinderen langer opblijven.

Maar dat was dus alleen als ik de avond weg was geweest hè. Op 'normale' dagen stond mijn glas gewoon op het aanrecht tijdens het koken, en maar blijven bijgieten hè.

Ehm, zoiets ja. Meestal kiepte ik bij de koelkast alvast een of twee glazen naar binnen, voor ik ermee naar de kamer liep. Hadden ze niet door dat die er al in zaten.

Hé BamBam, ben jij er ook weer?

Ja, maar zeeman is er niet hè.

Ja, iedereen moe en voor de tv, zal ik Joann vragen of ze ook even komt?

Hoi Kohtje, ben jij er ook weer? De lama's zijn nog niet begonnen, dus ik heb eigenlijk nu weer pauze.

Doei Bambam, mijn programma is ook begonnen.

Hoi BamBam, als ik met iemand mee kon rijden dronk iedereen me te langzaam ja. Maar ik kon niet altijd met iemand meerijden, en dan dronk ik dus hooguit één of twee glazen. En zat op hele kolen om naar huis te gaan en dóór te drinken. Die trek heb ik nu ook wel weer een beetje, vrijdagavond hè. Dat doet het hem nog steeds bij mij. Of bedoel je trek in eten? Dat heb ik de eerste paar weken ook heel erg gehad, nu is het minder. Heeft toch met het niet drinken te maken denk ik.

Ellie, en BamBam, ik heb ook altijd dat gevoel gehad dat ik met alcohol op leuker was. Ik durfde meer, was heel gevat, had meer lol. Maar ik begin steeds meer te merken dat ik die dingen eigenlijk ook wel kan zonder alcohol. Ik heb ook al van meerdere mensen gehoord dat ze me in positieve zin vinden veranderen, maar ze weten niet waar dat aan ligt. Alleen mijn kinderen weten namelijk dat ik veel te veel dronk, en dat ik daarmee gestopt ben. Sommige mensen valt het wel op dat ik op een feestje of een etentje helemaal geen glas wijn meer pak, maar die wisten niet hoeveel ik dronk. Vind ik wel lachten eigenlijk, dat mensen iets aan me merken, maar ze weten niet wat. Marieke, fijn dat je steeds beter in je vel gaat zitten. Lekker muziek blijven maken hoor. En wat geeft het dat je (nog) geen accordeon speelt, ze mogen blij zijn met een goede toetsenist. En ook leuk voor je, dat je man ook mee kon doen. Blijven jullie nu samen gaan? Lijkt me gezellig. Anna

Sterkte Mick. Tja, vrijdagavond hè.

Francesca, wat heb je dat mooi onder woorden gebracht. Ik denk dat zingen voor jou een heel goede therapie is, om te kunnen/mogen voelen. Ik zou er dus ook zeker mee doorgaan. Geleidelijk aan leer je je waarschijnlijk wel beter ontspannen. En erbij huilen af en toe mag. Dat doe ik ook als ik muziek heel mooi vind. BamBam, roken vond ik eerst ook heel vies, en daar was ik ook heel snel weer vanaf. Als je alleen nog maar loopt te piepen en te hoesten wil je wel hè. Maar met drinken was het bij mij een ander verhaal. Het ligt dus aan de dopamine Sneeuwwitje?

Tapas, toen ik met de internetbehandeling begon, moest ik een lijstje maken van voordelen en nadelen van drinken. De lijst voordelen was bij mij aanvankelijk ruim twee keer zo lang dan die met nadelen, daar moest ik zelfs heel erg hard over nadenken. Voor mij werkte het een beetje als een bevrijding, dat ik ook die voordelen mocht benoemen. Ik had voor mezelf het drinken al een beetje in het verdomhoekje gezet, maar Tactus zei heel open dat drinken natuurlijk ook voordelen heeft, anders zou ik het immers niet doen! Inmiddels is het lijstje voordelen bij mij gekrompen, omdat ik in de gaten heb dat veel van die voordelen dat in feite niet zijn, en het lijstje nadelen is gegroeid. Toch was ontspanning voor mij ook een heel belangrijke reden om te drinken, en stress en spanning nog steeds mijn grootste valkuil. Ik denk dat je voor jezelf best mag accepteren dat alcohol jou op dat moment helpt ontspannen, dat dat voor jou een voordeel is. Mij heeft het geholpen de nadelen van die uitspattingen daar tegenover te zetten. De hoofdpijn, dufheid de volgende dag, de depressie die weer toeneemt, het verlies van controle. Ik denk dat je gelijk hebt dat je teveel spanning opbouwt op weg naar die donderdag. Heb je eigenlijk nog therapie, of gesprekken? Misschien dat je hier een keer met iemand over zou kunnen praten, hoe je die spanningsopbouw kunt vermijden. Tenslotte, ik heb het je al eerder gezegd, ik vind het eigenlijk waanzinnig knap dat jij het meestal bij die donderdag kunt houden. Ik zou dat niet kunnen. Dus als je er echt vanaf wilt, denk ik ook dat je het kunt! Anna

Hallo Ziza, Ik moet zeggen dat ik altijd een beetje moeite heb met het zien van alcoholisme als een ziekte. Ik krijg daarbij altijd een beetje het gevoel alsof ik mezelf vrijpleit, alsof ik er niets aan kon doen dat ik zover gekomen ben. En ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. Maar wat je daarnet zei, over die lichamelijke reactie op alcohol, zette me wel even aan het denken. Natuurlijk ben ik het ermee eens dat wij als mensen een product zijn van zowel nature als nurture. Voor mij was alcohol al vanaf het eerste begin een vlucht, voor mijn jeugd, mijn opvoeding, de chaos in mijn hoofd, noem het maar op. Sinds ik niet drink heb ik veel over het ontstaan van mijn verslaving nagedacht, vooral ook omdat alles wat ik in de loop van de jaren met behulp van alcohol verdrongen had alsnog moest verwerken, er alsnog mee moest leren omgaan. Een leerproces dat nog lang niet voltooid is, en dat misschien ook nooit zal zijn. Wat mij bij die gedachten opgevallen is, dat is dat ik eigenlijk al op 14- of 15-jarige leeftijd, bij de eerste biertjes overstag was. Ik vond het lekker, ik vond het effect lekker, en ik wilde meer, veel meer. Dat is van begin af aan zo geweest. Wat jij zegt vind ik dus heel herkenbaar. Ik vraag me af of hier ooit onderzoek naar gedaan is. Of wij misschien een of andere stof in ons lichaam hebben, die maakt dat wij zo op alcohol reageren. Zelfs toen ik als kind met Kerstmis een borrelglaasje wijn mocht proeven, vond ik het al helemaal geweldig, en probeerde ik stiekem mijn glaasje bij de vullen als niemand het in de gaten had. Ik zou graag meer willen weten over dit effect, en ook of anderen hier dit herkennen? Anna

Joann, speciaal voor jou :present::present::present::present::present::present::present::present: Gefeliciteerd!

Goedemorgen allemaal, Wat ik gelezen heb van het dagdraadje van gisteren, en het berichtje van Tapas overpeinzend, kan ik niet anders dan tot de conlusie komen dat het echt herfst is. Een dooddoener natuurlijk, de blaadjes vallen van de bomen, en mensen raken in een dip. Niettemin is de herfst voor veel mensen een moeilijke periode. Het is vroeg donker, het leven verplaatst zich van buiten naar binnen, je moet je opnieuw oriënteren, een nieuw evenwicht vinden als het ware. De weerstand begint af te nemen, mensen worden grieperig en eerder moe. Je kon het gisteren ook lezen. Het is ook vaak de periode van veranderingen in organisaties, in gang gezet in de overmoed van voorjaar en zomer, en lang niet altijd ten goede. Deadlines moeten gehaald voor het nieuwe jaar (waarom?), mensen komen onder druk te staan, en gecombineerd met de eigen afgenomen weerstand en de donkere, sombere dagen ziet het leven er ineens niet meer zo rooskleurig uit. Mensen, laat je niet gek maken door vallende bladeren. Er komen in het voorjaar vanzelf weer nieuwe. En voor alle grootse plannen, die minder groots uit blijken te pakken, komen ook volgend jaar weer nieuwe. Voor alle goede voornemens geldt: ga verder op de ingeslagen weg. Een griep ziek je uit, het donker sluit je buiten door de gordijnen te sluiten en een kaars aan te steken. En als je het even niet meer ziet zitten, bedenk dan, morgen is er weer een nieuwe dag, een nieuw begin. Maak er iets van vandaag. En al is het vrijdag, vandaag drink ik niet! Liefs, Anna

Tapas, Ik kon even niet slapen, en besloot (ja, je bent verslaafd of niet) even op het forum te kijken of er nog reacties waren. Ik ben even stil van je verhaal. Blij dat je geschreven hebt, want ik miste je al de laatste tijd, en nu begrijp ik waarom. En verder stil, want hoe moet je reageren, op wat jij beschrijft? Je zegt zelf al, dat je met behulp van de therapie ver gekomen bent. Je drinkt niet meer dagelijks. Hebt op een bepaalde manier vrede met de één of anderhalve keer per week dat je dit wel doet, maar toch ook weer niet. Je weet op geen andere manier om te gaan met de spanning die zich in je opouwt, en die er op donderdagavond, je laatste werkdag, uit moet. Het is de dag dat je 'mag', omdat je de volgende dag geen verplichtingen hebt na te komen. Ik herken dat gevoel, want ook bij mij is het op vrijdag nog steeds aanwezig. Er zijn de laatste paar weken veel dingen gebeurd die je van je stuk brengen, waardoor je erg gespannen wordt. En al heb je manieren geleerd om hiermee om te gaan, zoals de RET-therapie, het is in feite net niet genoeg. De spanning wordt te groot, en je valt terug op de manier die je van oudsher kent, om met spanning om te gaan. Vrede heb je daar niet mee, maar je weet geen alternatief. Dat alternatief kan ik je eerlijk gezegd ook niet aan de hand doen. En om je de waarheid te zeggen doet me dat nog pijn ook. Je bent een gevoelige, intelligente vrouw, die al heel veel geleerd heeft, en anderen vaak tot steun is. Juist door die gevoeligheid groeit het leven je soms boven het hoofd, en grijp je terug op je oude verdediging. Hoe ga je om met het wegvallen van een stukje veiligheid? Met het verlies van iets dierbaars, met een beeld dat op je netvlies gegrift staat? RET-therapie is een mooie methode, maar het gaat om meer dan het toepassen van een techniek. Het moet ook een deel van jezelf worden, je moet het zo voelen, en dat lukt je kennelijk lang niet altijd. Niet als iets je te erg raakt. Ik kan je alleen vragen hier toch te blijven lezen en schrijven. Alleen kom je er volgens mij ook niet uit. En hier vind je begrip en steun, en die kun je zelf ook geven. Je bent niet de enige hier die gevoelig is, die niet overal mee om kan gaan, en dan op het randje van terugvallen balanceert, of ook daadwerkelijk terugvalt. Ik hoop dat je leven binnenkort weer wat rustiger wordt. Dat er even een poos geen schokkende dingen gebeuren, en dat je weer een stuk veiligheid terug vindt. Misschien dat je dan op een gegeven moment ook die donderdagspanning kunt doorbreken. Ik vind je een kanjer dat je het al tot zover hebt gebracht. Je bent af en toe heel hard voor jezelf, je bent ook heel sterk. Anders was je nu niet het grootste deel van de week ADB. Wees ook maar een keer lief voor jezelf, val jezelf niet te hard af, omdat nog niet alles lukt zoals je zou willen. Het is nu eenmaal vallen en opstaan, en het leven zit niet altijd mee. En dat is niet jouw schuld of fout. Kop op meid, ik blijf in je geloven. Dikke kus en knuffel, Anna

Nog een fijne voortzetting, ik ga ook slapen. Heb het niet allemaal kunnen bijhouden vanavond, want er waren ook nog andere dingen te doen. Maar dat hoeft ook niet altijd, toch? Morgen heb ik na mijn werk een uitje, samen bowlen en daarna steengrillen. Ik heb meerijders, dus ik drink niet. Ik ben toch weer benieuwd hoe dat zal zijn. Ik heb nu een paar keer iets dergelijks gehad, zonder te drinken, maar die uitjes waren wat massaler. Dit is in meer besloten kring, en er is al aangekondigd dat er geborreld gaat worden. Ik moest deze week wel lachen om de voorbereidingen die dit voor sommige mensen vereiste. Het gekke is dat me dit bij vorige gelegenheden nooit opgevallen is. Zo moet de man van een collega zijn werk aanpassen, om haar 's morgens op haar werk te kunnen afzetten, zodat ze 's middags met een andere collega mee kan rijden die haar ook weer thuis afzet. En dit alles om te kunnen drinken. Wat een gedoe zeg, nou, ik zit nergens mee. En iedereen die mijn kant op moet, kan gewoon met me mee terugrijden. Ik weet dus niet of ik morgen van de partij ben, op het forum althans. Slaap lekker allemaal, Anna

Nou, droog is het hier buiten bepaald niet, en mijn paraplu heeft het ook nog begeven. Bèh. Ferry, spannend allemaal zeg. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Anna

Ja, vind je het gek Joann, onder leiding van Zeeman doen ze geloof ik een wedstrijd boek schrijven. Ik ga mijn hondje uitlaten.

Femmy, je kind wordt vanzelf groter, en zit dan 's avonds zelfs tot vervelens toe beneden. Maar serieus, dit is een periode, en daar moet je doorheen, maar als hij een paar jaartjes ouder is kun je best gaan sporten en zo 's avonds. Even doorzetten. En die saaiheid is ook maar een idee. Ik heb mezelf al tot saaiste vrouw van Nederland verklaart inmiddels, maar ik denk dat ik een paar maanden geleden pas echt saai was, alleen zag ik dat zelf niet zo.

Nee, geen sherry zeeman, droge wijn, witte en rode.

De lever is een heel fleksibel orgaan, die kan zich herstellen, maar dan moet je hem wel de kans geven. Hij groeit zelfs weer aan als er operatief een stuk verwijderd moet worden!