Nadia

Maar dat het bakken energie kost, ben ik met je eens.

Ja, het is een lastige. Na de grote paniek van vorig jaar eerst met oxazepam op de fiets met nogal wat omrijden om sommige straten te vermijden, daarna zonder op de fiets, daarna 5 keer mijn eigen straat oversteken, daarna verder de buurt in. Oversteken, oversteken, oversteken. Ben vanaf het begin blijven proberen, want thuis gaan zitten en de deur níet uit durven is natuurlijk geen optie. Later met gesprekken ook weer verder gekomen, maar dat werd dus afgebroken om eerst de alcohol aan te pakken. Nu weer verder, want door vermoeidheid (ben werk weer aan het oppakken) verergerde het weer. Ik ben al een eind gekomen, ga overal naartoe op de fiets, sleep desnoods die paraplu de hele tijd mee, maar wil erg graag gewoon rond kunnen lopen.

Nou ja, zeg! Dat ziet er níet uit! En dat op Rosa's verjaardag. Dagpact Lars Agnieta Rosa jowan Rapilos Nadia Heb een mooie (verjaar)dag, allemaal!

Nadia

Ja, dat je het wil vermijden is logisch, het is een rotgevoel. Misschien nog wat kleiner maken voor jezelf? Hoe lang kan je in de groep zijn zonder paniek? 10 minuten? Dan 10 minuten, voor de paniek op z'n max is eruit. En meteen weer terug, voor nog 10 minuten. Briefje mee met 'ik loop even weg, ben zo terug' Eerst de kleine straatjes, dan de grote :-)

Hier het dagpact ook weer geslaagd. Wens iedereen, maar vooral Bolletje! een heerlijk nachtje slapen.

hm, die exposure lijkt me niet toepasbaar als je bang bent voor vallende hijskranen.

Wat Lars beschrijft, herken ik ook grotendeels. Van tevoren al spanning, hartslag hoger, steeds hoger ademen, steeds dieper inademen om het bij te benen, weg willen, zo snel mogelijk! Alleen niet in een ruimte, maar met het oversteken van straten. Een tijd geleden begonnen met therapie hiervoor zover gekomen dat ik op de fiets weer overal kan komen, te voet (nog) niet. Therapie afgebroken om eerst de alcohol aan te pakken. Helaas, net als bij Fleurtje minder positief effect dan gehoopt. Therapie heet 'exposure therapy' en gaat er dus vanuit dat je juist gaat opzoeken waar je bang voor bent. Waarbij het belangrijk is om te weten dat die drang om te vluchten juist ook je redding is. Want als je lichaam in zo'n staat van paniek is, worden er grote hoeveelheden adrenaline aangemaakt en daardoor is het onmogelijk om bijvoorbeeld flauw te vallen oid. Verder is me uitgelegd dat een paniekaanval niet langer dan zo'n 20 minuten kan duren. Die vluchtreactie is er om snel actie te ondernemen en het lichaam houdt dat daarom ook niet lang vol. Ik merk ook dat vermoeidheid een zeer nadelig effect heeft, evenals katers. Kleine trucjes die ikzelf toepas (maar 'hoort' dus eigenlijk niet), is mijn gedachten afleiden door iets in mijn handen te houden (een paraplu), waarmee ik op de grond kan tikken of mijn ogen op kan richten, het tellen van stappen, een liedje zingen, Daarom werkt het ook als ik samen met iemand loop, het geklets leidt me af. Door steeds die confrontatie aan te gaan lukt het me ondertussen om smalle straten over te steken, dus hier in mijn buurtje gaat het goed. Maarja, helemaal ideaal is het dus niet.

Gefeliciteerd met je dochters diploma, Agnieta! Ook mooi dat jouw rol daarin ook op waarde wordt geschat. En ook nog eens een fijn weekend met je zoon, dat klinkt allemaal heel goed!

Ik ben dus uitgegleden en behoorlijk ook. Daar ben ik nog steeds wel verdrietig over. Ik ben wel blij dat ik het gemeld heb hier. De reacties die ik kreeg waren echt helpend. Ik ga maar proberen om hier zoveel mogelijk van te leren. De volgende keer dat ik denk: waar doe ik dit voor? Moeten er tien alarmbellen gaan rinkelen. En verder moet ik oppassen met een zogenaamde einddatum: ik had me best vastgehouden aan dat ik de drie maanden en daarna het 40dagenpact wilde halen. En toen dat zo was, had ik even wat minder houvast. Er volgde ook geen 'beloning' voor mijn prestatie. Tenminste, ik voelde me niet beter (eerder slechter). En toen stond ik op het verkeerde moment, in de verkeerde gemoedstoestand op de verkeerde plek. En inderdaad, de tijd dat ik niet gedronken heb is niet verloren. Ik ben meteen weer opgestaan, grijp meteen weer naar de maatregelen die me in de begintijd hebben geholpen. Ik wil nog steeds van de alcohol af. Dus doorgaan, doorgaan doorgaan.

In tweede instantie: misschien toch niet zo'n goed idee. 't is toch erg persoonsgebonden.

Fleurtje, ik las net wat je bij Lars hebt geschreven. Paniek of angst speelt bij mij ook een rol. Is het een idee om ervaringen ui te wisselen? Vanaf donderdag ga ik verder met gesprekken hierover.

Goedemorgen Dagpact Lars Rosa Rapilos Agnieta Nadia We gaan er weer voor. Fijne dag, allemaal!

Meld me droog af van het dagpact. Goede reis, Albert!

Goeiemorgen. Dagpact: Lars Rosa Rapilos Albert jowan Tine Nadia Fijne dag, allemaal!

Vandaag is goed gegaan. Dank voor alle berichtjes. Blij dat de dag bijna voorbij is.

Haha, dank voor de humor! Ook al is de aanleiding pet.

Jullie zijn lief. Het is me wel weer knalhard duidelijk waarom ik dit ook alweer doe. Straks een paaslunch waar er zeker gedronken wordt. Pak sap zit al in de tas.

Gisteren de mist ingegaan en ook níet zo zuinig. Ik snap wel waarom: al een paar dagen somber en pijn, hongerig op de verkeerde tijd de supermarkt in en misschien was ik er stiekem al een paar dagen mee bezig. Want gisteren ook níet op het dagpact gaan staan. Afijn, nu voor het eerst in bijna 4 maanden dus een kater. Bah.

Goede morgen Dagpact: jowan Rosa Rapilos Albert Tine Nadia fijne dag

Zo, Jannigje, dat is schrikken! Lekkere pillen zijn dat, hopelijk gaan ze nou wel hun werk doen!

Oei, dat is eng! Níet te zien, níet te ruiken maar wel dodelijk. Goed dat ze het nu weten!

Toen ik het opgeschreven had, werd ik echt kwaad. Ik ben gaan lopen en oké, de hele enge straten heb ik níet gedaan, maar ik ben wel, al hompelend, een heel eind gekomen. Ik vertik het om stil te gaan zitten.

meld me alvast af van het dagpact. Níet de vrolijkste dag vandaag, maar geen trek. Fijne avond nog!

Soms vraag ik me wel af, waar ik mee bezig ben. Het schiet allemaal níet op. Gestopt met drinken, maar de moeite die ik heb met oversteken is nog steeds behoorlijk groot. Moe ben ik ook nog steeds, dat leek even beter te gaan, maar plop daar was het weer. Slik nu een soort vitaminebommen. Knie is al maanden dik en ondanks fysiotherapie gaat het minimaal vooruit. Vanmorgen wakker geworden met een stijve, pijnlijke heup, dus ook de reuma komt weer opzetten. Het lijkt wel of de hele boel samenspant om mij maar op de bank te houden! *klaagklaagklaag*