Maia

Zwichten kan ik pas morgenochtend en na de bibberende zucht van vanmiddag zit ik er qua hunkeren naar alcohol nu -een aantal uur later- al een stuk rustiger bij gelukkig. Als ik mijzelf morgen niet vertrouw ga ik niet naar de winkel en apotheek (liggen naast elkaar) maar haal ik de boodschappen en weekbaxter samen met de ambulante begeleiding op. Met mijn vader gaat heel slecht. Met af en toe een moment waarop hij heldergenoeg is en dan aangeeft geen hulp te willen op het gebied van palliatieve sedatie / euthanasie. Zijn lijdensweg is groot. Het is triest, verdrietig en zwaar voor hem en voor de paar mensen om hem heen. Ik weet nu pas echt wat "loslaten in liefde" betekent

Ik had niet zozeer door dat het mijn verslaafde ik was zoals jij het noemt, voor mijn gevoel ging /gaat het de laatste weken goed qua niet drinken heel goed en 'explodeerde' de zucht vanmiddag. Als ik de kans had gehad had was ik gaan drinken. De verslaving is al zolang een coping in mijn leven, dat zal ook ongetwijfeld nog een strijd blijven. Ik zoek niet expres naar excuses om te gaan drinken. Als de oplossing tegen eenzaamheid zou zijn om wel te gaan praten was ik de dialoog al aangegaan. Praten kam even verlichting bieden, maar de nare gedachten en gevoelens nemen er niet of weinig door af momenteel. Ik heb qua hulpverleners ook te maken met best wat personeelswisselingen binnen de 3 teams waar ik onder val, dus naast het opnieuw moeten leren vertrouwen van de nieuwe mensen: steeds mijn verhaal doen, toelichten, aanvullen en uitleggen. Ook niet steeds puf voor. En ik kan inderdaad best wat aan (dank je wel voor je compliment trouwens) maar het is heel veel tegelijk allemaal, het begint steeds onoverzichtelijker te worden en ik heb steeds minder houvast. Ik deal al heel lang - ruim de helft van mijn leven - met onaangename gevoelens en negatieve dingen. Ik kan er de ene periode beter mee omgaan dan de andere periode. Soms hang ik (bijvoorbeeld) weer richting een depressie die op de loer ligt, soms kan ik of mijn omgeving wel tijdig (pogen tot) ingrijpen of het iig zo goed mogelijk opvangen. Soms kan ik me een tijdje eenzaam voelen en dan is dat oké, dan weet ik dat ook dit weer overgaat en dat ik vol tegenzin juist dingen moet gaan ondernemen. Bij andere keren van een tijdje eenzaam, zoals nu, heb ik de hele dag de gordijnen dicht, telefoon op stil, zonder me vrijwel helemaal af en mijd contact. Als ik in een periode zoals laatstgenoemde zit is het risico op terugvallen in gebruik voor mij ook veel groter. Het kan 2 kanten opgaan Hopelijk leg ik het nog een beetje helder uit allemaal, ik kan met name in het laatste stuk moeilijk mijzelf onder de juiste woorden brengen.

Breekpunt bereikt na de situatie de afgelopen 2 weken met mijn vader, de bijbehorende stress en onzekerheid, de eenzaamheid omdat ik het er met niemand écht over heb wat het met mij doet (niemand lastig willen vallen) mijzelf steeds meer afzonderen, grote somberheid, het nuchter zijn wat moeilijker is omdat ik niet meer die rotgevoelens wil hebben en tussendoor ook nog kampen met een longontsteking. Ik voel me zo ongelofelijk niet goed momenteel en ik snak zo naar de roes, om even te verdoven. Niet al die rotgevoelens hoeven te voelen. Ik zit qua trek serieus hoog nu. Drinken is geen optie ivm de antabus die ik eergisteren heb gehad. Als het had gekund was ik nu naar de winkel gegaan. Hopelijk is het morgenochtend wat beter en kan ik mijzelf wat herpakken en de verleiding weerstaan. Het is een beetje veel allemaal nu en ik kan hier niet goed mee omgaan.

Hoe voel je je nu, en heb je trek?

Jemig wat een klap. Femke was belangrijk voor je. Sterkte.

WEEKPACT 9 Maart 2025 Claudius Fonny 🌞 Wendy Maia

Inmiddels wat beter -met mij dan. Ik heb medicatie tegen de longontsteking en was het afgelopen weekend zo ziek dat ik zondag niet naar mijn vader kon gaan. Voordeel van het ziek zijn en het constante slapen is dat de alcohol vrijwel geen rol speelt. Gisteren wel de antabus ingenomen maar ik kan amper wat binnen houden dus ik weet niet hoe dat is gegaan en nee, ik waag het er ook niet op. Geen behoefte aan ook. Al met al heb ik wel eens betere tijden gekend.

Bedankt voor de reacties. Ik ben na een onrustige nacht inmiddels wat rustiger op dit moment. Het liefst houd ik altijd controle maar ik zie in dat ik dit op me af moet laten komen. Dit valt niet voor te bereiden of iets. En ik ga zo waardig en liefdevol mogelijk afscheid nemen. Ik weet niet hoe zijn nacht is gegaan en hoe hij er nu bij ligt, dat geeft spanning. Ik ben wel heel opgelucht dat mijn moeder van mijn alcoholgebruik van de laatste maanden afweet, dat ik therapie volg en de Antabus onder toezicht slik. Ik ga niet vertellen dat het overlijden van mijn vader een trigger is, maar ik ben wel blij dat ik straks de antabus bij haar kan innemen. Ze oordeelt niet maar is trots op me dat ik de strijd aanga en mijn best doe.

Okee nu wordt het moeilijk. Mijn vader is terminaal en ik zou er aanstaande zondag weer naartoe. Nu belde mijn moeder me net op dat ik morgen naar huis "moet" komen omdat hij zo hard achteruit gaat dat morgen misschien wel afscheid nemen is. Ik heb angst en spanning. Ik ken het niet om definitief afscheid te moeten nemen. Wat zeg je dan? Wat doe je dan? Hoe tref ik hem aan? Is hij überhaupt nog aanspreekbaar? Vragen waar ik nu geen antwoord op heb. En ik ga slecht op onduidelijkheid/onzekerheid etc. --- Net mijn therapeute van tactus een berichtje gestuurd hierover. Ik had vanochtend therapie van haar en het gaat goed de afgelopen weken. Ik heb vanochtend wel aangegeven dat mijn grootste valkuil qua terugvallen in alcoholgebruik het overlijden van mijn vader zou kunnen zijn. En een dagdeel later krijg ik mijn moeder die hoorbaar hoog in de emotie zit aan de telefoon hierover. Ik ben morgen bij mijn ouders als ik de antabus moet innemen en dat doe ik morgen in het bijzijn van mijn moeder. Dan zit ik in elk geval tot maandag safe. Pffff.

😅

Dagpact Claudius Maia

Dank je wel! Ik waardeer enorm dat je dat zegt. En met de katten gaat het uitstekend. De één ligt op ennde ander naast me te slapen. Ik ga er een zo goed mogelijke dag van maken. Jij een fijne dag gewenst en bedankt voor je lieve reactie. Doet me goed!

Ennnnn over luttele uurtjes, om 11.00 welteverstaan, neem ik de Antabus weer onder toezicht in. Dus alvast een vinkje voor mij vandaag 🙂

Dagpact: Claudius Yana Maia

Goedemorgen Billy, (en de overige forummers natuurlijk) Wat ervaar ik hier toch enorm veel (h)erkenning en begrip. En nee, het valt niet mee maar stapje voor stapje wordt het steeds iets makkelijker. Als ik trek heb weet ik en probeer ik dat nu te accepteren en ik niet tegen in het verweer te gaan. Hoe meer ik de aandacht erop vestig, des te groter het wordt in mijn hoofd. Zo krijg ik allerlei handvatten aangereikt en dat helpt mij in mijn proces. En dan moeten volhouden.. mijn therapeute verbetert mij el-ke keer als ik dat zeg. Nee, je gáát het volhouden, of je kunt het volhouden, maar ik mag mijzelf dus niet de druk van het 'moeten' opleggen van haar. Ik heb weinig zelfcompassie en ben perfectionistisch, ik ben altijd iemand geweest die niet mag falen en dan leg ik de lat hoger en faal ik minder snel en dat werkte als rode draad in mijn leven tot nu toe altijd best wel goed. In elk geval, zonder dit tot recentelijk hardop te hebben uitgesproken klapte ik mij er ook aan vast. Het voelt meer als vrijblijvend wanneer ik zeg dat ik het kan. De verwachtingen liggen bij mijzelf dan lager. Als ik iets moet van mijzelf zal ik daar meer mijn best voor doen. Net dat stapje extra zetten. Tussen kunnen, gaan en moeten zitten gradaties. Dat is voor mij heel duidelijk en dat is bij mij autisme gerelateerd. 'Niet willen' is weer te makkelijk, daar zie ik al een enorme ruimte om een smoes te bedenken in. Ach, dan kan ik er morgen ook wel mee beginnen. Ik kan lastig uitleggen hoe dit werkt in mijn hoofd. Plus de laatste 3 nachten in totaal zo'n 4 uur slaap gehad, ik functioneer nu ook niet optimaal, ik krijg niet precies onder woorden hoe ik het wil uitleggen hoe ik het bedoel. Hoe ik het zie. Hoe ik het ervaar. Het moment dat ik voor de bijl zou gaan is groter wanneer ik zeg "ik hoef te drinken" als ik zeg "ik mag niet drinken" dan is dat heel streng, maar ik heb heel veel baat bij die duidelijkheid. Therapeute snapte er in eerste instantie ook niks van, want doorgaans leg je je bij "moeten" zo'n druk op dat falen op de loer ligt. Bij mij dus andersom. Afkaderen die hap. Dat werkt voor mij. Ja.. op sommige vlakken heb ik mijn eigen handleiding en die ken(de) ik nog lang niet helemaal, maar we zijn op de goede weg. Bedankt voor je reactie Billy! ps: afbeelding is een knipoog naar mijn handleiding. Even wat luchtigheid tussendoor :)

Elke mijlpaal is er 1: Sinds ik deze (nog maar korte, maar toch) periode nuchter ben: ik ben vrijwel van het trillen af!

Het is daar ook zo mooi he Veel plezier daar en geniet!

Ik dacht voor ik deze cursus ging doen dat 1 glaasje wel kon op z'n tijd, of 2 en dat ik dan morgen wel weer zou stoppen. Ik heb nu geleerd dat dat geen helpende gedachten zijn. Dat de eerste slok -in mijn, in die van jou gok, en nog bij veel anderen- zal leiden tot een uitglijder of terugval --> waarschuwingssignaal dus dat valt dan weer wel onder helpende gedachten. Jaja, ik let wel op bij VdB!

Dat vind ik nou een heel toffe en positieve reactie! Ik ga jullie elke dag volspammen bij zowel de dag als de weekpact! Thnx!

Ik snap wat je bedoelt. Dank je wel voor je reactie en voor het meedenken, dat waardeer ik. En ik doe echt mijn best om nieuwe vaardigheden en gewoontes aan te leren. Voorheen stapte ik uit bed, las en keek het nieuws, haalde de wijn op en begon 's ochtends al direct te drinken. Nu zet ik de koffie aan, neem ik een douche, ga ik wandelen en heb ik daardoor al een behoorlijk andere ochtendroutine waar de wijn nimmer deel van heeft uitgemaakt. Dat maakt het al makkelijker. Ik ben ook heel open bij de therapie, vertel waar ik tegenaan loop en wat er juist wel goed gaat en daar wordt dan dieper op ingegaan. Heel waardevol. Ik vind het wel lastig en kwetsbaar. Ik ben zovaak niet eerlijk geweest toen ik nog in gebruik was omdat ik met name een sluimerende angst had dat men mij (of mijn drinken) zou afkeuren, mij verwijten zou maken en (voor)oordelen jegens mij zou hebben. Dat laat ik nu voorzichtig varen: ik ben open, ik geef eerlijk antwoord en ik merk dat het best prettig is. Zo geef ik mensen inzicht in mij en mijn gedachten en gedrag. En in plaats van dat men mij (ver)oordeelt ervaar ik juist dat dit ervoor zorgt dat er ruimte is voor meer begrip voor mij en de situatie dan ik ook voor mogelijk heb gehouden. In plaats van dat de mensen in mijn kring mij de rug toekeren zoals ik stellig overtuigd was reiken ze mij juist de helpende hand. En dat motiveert elk moeilijk en minder moeilijk moment om er 100% voor te gaan. Heel bijzonder.

Precies, en aangeleerd gedrag valt ook niet zo 123 af te leren. Dat vergt tijd, inzicht en veel oefenen/ervaring. Met aangeleerd gedrag bedoel ik in dit geval mijn manier van omgaan (drinken) met moeilijke emoties, stemmingen en situaties. Ik leer nu beetje bij beetje hoe ik op een "normale" manier kan omgaan met bijvoorbeeld gepieker wat ik maar niet stop kan zetten in mn hoofd. Welke coping past bij mij, en hoe kan ik dat op een goede wijze toepassen? Ik ben geen robot die na enkele weken nuchter zijn de alcohol compleet uit dr systeem heeft verbannen. Lichamelijk wel, dat gaat wel. Maar psychisch zijn er zeker nog momenten waarop de zucht en de behoefte aan de roes even behoorlijk groot zijn. Ik leer nu bijv om de niet helpende gedachten te herkennen en daar helpende gedachten voor in plaats te zetten en dat gaat me steeds beter af. Men beweert ook niet voor niets dat het afkickproces zo'n jaar tijd in beslag neemt, al met al. Tenminste, dat laatste wordt mij wijsgemaakt bij Verslaving de baas ( 😉 )

Ik zit nog niet lang in het abstinent zijn. Mijn lijst met pluspunten is beduidend langer dan de lijst met minpunten, maar ik kan niet in 1 keer volledig mentaal afstand nemen van mijn verslaving, dat heeft tijd nodig. Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Ik moet / ga nieuwe manieren vinden om om te gaan met mijn moeilijkheden en daar wordt aan gewerkt. Ik ben al heel blij dat ik er zelf steeds meer en meer achter ga staan dat dit echt een goede keuze is, en dat nuchter zijn en blijven me verder gaat brengen in het leven dan elke dag lam op de bank hangen.. Oh, ik verwoord me niet helemaal goed met de zin "ik kan niet in 1 keer volledig mentaal afstand nemen van mijn verslaving.. " Ik kan niet goed onder woorden om duidelijk vanuit mij uit te leggen wat een strijd het soms is. Excuus daarvoor: hopelijk is de intentie wel duidelijk!

Nee, dat klopt, maar alcohol is er wel degelijk (enigszins) aan te linken, en dat kan ik ook toelichten.

Vraagje: is het nog zinvol om dagelijks het dagpact te tekenen als je ook het weekpact tekent? Of is dat dubbelop?

Ik ga deze lijst donderdag meenemen naar therapie en laten lezen. Ik vind het een mooie, duidelijke lijst en ik laat 'm nu ook op tafel liggen zodat ik nog wat kan toevoegen als me nog iets te binnenschiet.