Maia

Allereerst: wat een mooie stap om Antabus te gaan slikken! Goed bezig 🙂 Zolang je niet overvloedig producten met alcohol erin gaat gebruiken is er niks aan de hand is mijn ervaring. De crème die ik gebruik en mijn deodorant bevatten alcohol maar als je die gewoon normaal gebruikt wil dat prima. Mocht je je toch zorgen maken hierover kun je het nog altijd voorleggen aan degene die je de Antabus heeft voorgeschreven.

Alcohol is zolang mijn vangnet geweest als ik het moeilijk had. Ik weet dat het op korte termijn werkt en dat is in een emotionele crisissituatie voor mij heel lang mijn 'vriend' geweest. Ik leer nu stapje voor stapje om op een gezonde en normale manier om te gaan met moeilijke dingen maar dat gaat niet 123. Ik ben mijn dieptepunt van zondag goed doorgekomen. Geventileerd bij de ambulante hulpverlening en ben gaan wandelen met de Spice Girls playlist aan. Mooie herinneringen aan. De combinatie van het fysieke, de natuur en de positieve herinneringen deden me goed. Maandag en gisteren de Antabus onder toezicht ingenomen. Maandag ben ik ook niet zelf boodschappen gaan doen voor de zekerheid, maar tijdens mijn Antabus-inname-contactmoment samen met de hulpverlener boodschappen gedaan. Ik heb de situatie van zondag, de aanleidingen, mijn gedachten etc etc zo helder mogelijk opgeschreven en die ga ik morgen aan mijn therapeute van Tactus laten lezen en vragen of zijn mee wil denken/advies enzo heeft. Misschien noemt zij wel iets waar ik nog niet bij heb nagedacht. Ook gaan we morgen aan mijn alcohol-signaleringsplan beginnen. Ik zou zelf al een opzet maken maar ik kwam er totaal niet uit. Ik doe mijn best mensen.

Maia

Sodeju Jane.. Als ik een printer had gehad had ik deze reactie van je uitgeprint en op het tafeltje naast me neergelegd zodat ik deze ten alle tijde direct kon teruglezen zonder 'm eerst op te hoeven zoeken. Ik ben er serieus even stil van. Mooie, treffende en wijze woorden. Dank!!

Ik gebruik alleen mijn telefoon. Een losse zin citeren lukt nog wel, maar als ik uit 1 reacties aparte dingen wil citeren kan ik dat niet?

Hallo, Als ik op een bericht of reactie wil reageren lukt het me alleen om op het desbetreffende bericht in z'n geheel te reageren, ik kan hetgeen ik citeer niet in zinnen/delen etc opdelen. Bestaat dit mogelijkheid er wel en weet ik gewoon niet hoe dat moet of is het simpelweg niet mogelijk? Groetjes Maia

Hey Jane, wel de hele zin gebruiken? Ik kan er niet goed mee omgaan doordát het een beetje veel is allemaal. Maar misschien heb ik mij niet goed genoeg uitgelegd. "Het is een beetje veel allemaal nu en ik kan hier niet goed mee omgaan. " -------- Allereerst wil ik benadrukken dat ik NIET bij voorbaat de intentie heb om weer te gaan drinken, of een itglijder/terugval te krijgen! ik vind dit he-le-maal geen mooie oefensituatie: normaal barst en of breek ik niet dermate hard. En ja, handelen met moeilijke emoties gedachten, gevoelens en situaties zijn voor mij heel lastig maar normaal kan ik daar redelijk mee omgaan voordat ik naar de alcohol grijp. Pas als het echt heftig is gaat het (bijna) mis. Vanmiddag kwam alle ellende, spanning en moeilijkheden als een lang opgekropte uitbarsting naar buiten. ik zou het niet goedkeuren, sowieso niet hardop, maar me wel kunnen indenken dat de draaglast op een gegeven moment dermate groot is dat de behoefte aan middelen groter is dan de controle om mijzelf in dit geval - te beheersen. Ik heb enkele best redelijk tot goede weken gehad mbt zucht, ondanks de omstandigheden. Vanochtend bij mn ouders liep de emotie/rotgedachten-emmer bijna over en eenmaal alleen thuis helemaal. Dát was mijn breekpunt en ja, mijn zwakke plek/mijn ontsnapdeurtje/mijn escape-hunkering of hoe je het wil noemen. Nu ben ik wat rustiger en red ik de craving wel als ie nu komt opzetten. Maar ik merk wel dat ik er nog lang niet uit ben uit die kutverslaving en dat een terugval zo op de loer ligt. Elke hoge lastige emotie zoals angst die opzet, eenzaamheid die me zo plots tegen de muren doet opvliegen: dát zijn mooie oefensituaties in mijn ogen en daar ben ik ook al mee aan de slag. Zo'n immense dinges als Vanmiddag kun je nier onder het kopje oefensituatie zien, dit was echt Buitencategorie van samenloop van alle omstandigheden waarvan ik even niet wist dat ik dit in mij had. Het is niet zo dat ik naar dingen of omstandigheden zoek / kijk: elke dag dit ik kan wegstrepen waarin ik weer nuchter de dag afsluit voel ik me weer een beetje trots en blij. Ik wil het juist volhouden. Ik zit bijvoorbeeld ook niet voor niks op dit forum, ik besteed er ook aardig wat tijd aan (zie mijn doorgaans serieuze en uitgebreide reacties 😀) Of mijn lijf sterker wordt maakt me an sich niet heel veel uit, ik vind de mindset echt zóveel belangrijker! Drinken is geen optie inderdaad en ik vind het heel fijn om hier (h)erkenning te vinden. Tot slot: bedankt voor je sterkte-wens en voor je reactie, verhelderend weer.

Zwichten kan ik pas morgenochtend en na de bibberende zucht van vanmiddag zit ik er qua hunkeren naar alcohol nu -een aantal uur later- al een stuk rustiger bij gelukkig. Als ik mijzelf morgen niet vertrouw ga ik niet naar de winkel en apotheek (liggen naast elkaar) maar haal ik de boodschappen en weekbaxter samen met de ambulante begeleiding op. Met mijn vader gaat heel slecht. Met af en toe een moment waarop hij heldergenoeg is en dan aangeeft geen hulp te willen op het gebied van palliatieve sedatie / euthanasie. Zijn lijdensweg is groot. Het is triest, verdrietig en zwaar voor hem en voor de paar mensen om hem heen. Ik weet nu pas echt wat "loslaten in liefde" betekent

Ik had niet zozeer door dat het mijn verslaafde ik was zoals jij het noemt, voor mijn gevoel ging /gaat het de laatste weken goed qua niet drinken heel goed en 'explodeerde' de zucht vanmiddag. Als ik de kans had gehad had was ik gaan drinken. De verslaving is al zolang een coping in mijn leven, dat zal ook ongetwijfeld nog een strijd blijven. Ik zoek niet expres naar excuses om te gaan drinken. Als de oplossing tegen eenzaamheid zou zijn om wel te gaan praten was ik de dialoog al aangegaan. Praten kam even verlichting bieden, maar de nare gedachten en gevoelens nemen er niet of weinig door af momenteel. Ik heb qua hulpverleners ook te maken met best wat personeelswisselingen binnen de 3 teams waar ik onder val, dus naast het opnieuw moeten leren vertrouwen van de nieuwe mensen: steeds mijn verhaal doen, toelichten, aanvullen en uitleggen. Ook niet steeds puf voor. En ik kan inderdaad best wat aan (dank je wel voor je compliment trouwens) maar het is heel veel tegelijk allemaal, het begint steeds onoverzichtelijker te worden en ik heb steeds minder houvast. Ik deal al heel lang - ruim de helft van mijn leven - met onaangename gevoelens en negatieve dingen. Ik kan er de ene periode beter mee omgaan dan de andere periode. Soms hang ik (bijvoorbeeld) weer richting een depressie die op de loer ligt, soms kan ik of mijn omgeving wel tijdig (pogen tot) ingrijpen of het iig zo goed mogelijk opvangen. Soms kan ik me een tijdje eenzaam voelen en dan is dat oké, dan weet ik dat ook dit weer overgaat en dat ik vol tegenzin juist dingen moet gaan ondernemen. Bij andere keren van een tijdje eenzaam, zoals nu, heb ik de hele dag de gordijnen dicht, telefoon op stil, zonder me vrijwel helemaal af en mijd contact. Als ik in een periode zoals laatstgenoemde zit is het risico op terugvallen in gebruik voor mij ook veel groter. Het kan 2 kanten opgaan Hopelijk leg ik het nog een beetje helder uit allemaal, ik kan met name in het laatste stuk moeilijk mijzelf onder de juiste woorden brengen.

Breekpunt bereikt na de situatie de afgelopen 2 weken met mijn vader, de bijbehorende stress en onzekerheid, de eenzaamheid omdat ik het er met niemand écht over heb wat het met mij doet (niemand lastig willen vallen) mijzelf steeds meer afzonderen, grote somberheid, het nuchter zijn wat moeilijker is omdat ik niet meer die rotgevoelens wil hebben en tussendoor ook nog kampen met een longontsteking. Ik voel me zo ongelofelijk niet goed momenteel en ik snak zo naar de roes, om even te verdoven. Niet al die rotgevoelens hoeven te voelen. Ik zit qua trek serieus hoog nu. Drinken is geen optie ivm de antabus die ik eergisteren heb gehad. Als het had gekund was ik nu naar de winkel gegaan. Hopelijk is het morgenochtend wat beter en kan ik mijzelf wat herpakken en de verleiding weerstaan. Het is een beetje veel allemaal nu en ik kan hier niet goed mee omgaan.

Hoe voel je je nu, en heb je trek?

Jemig wat een klap. Femke was belangrijk voor je. Sterkte.

WEEKPACT 9 Maart 2025 Claudius Fonny 🌞 Wendy Maia

Inmiddels wat beter -met mij dan. Ik heb medicatie tegen de longontsteking en was het afgelopen weekend zo ziek dat ik zondag niet naar mijn vader kon gaan. Voordeel van het ziek zijn en het constante slapen is dat de alcohol vrijwel geen rol speelt. Gisteren wel de antabus ingenomen maar ik kan amper wat binnen houden dus ik weet niet hoe dat is gegaan en nee, ik waag het er ook niet op. Geen behoefte aan ook. Al met al heb ik wel eens betere tijden gekend.

Bedankt voor de reacties. Ik ben na een onrustige nacht inmiddels wat rustiger op dit moment. Het liefst houd ik altijd controle maar ik zie in dat ik dit op me af moet laten komen. Dit valt niet voor te bereiden of iets. En ik ga zo waardig en liefdevol mogelijk afscheid nemen. Ik weet niet hoe zijn nacht is gegaan en hoe hij er nu bij ligt, dat geeft spanning. Ik ben wel heel opgelucht dat mijn moeder van mijn alcoholgebruik van de laatste maanden afweet, dat ik therapie volg en de Antabus onder toezicht slik. Ik ga niet vertellen dat het overlijden van mijn vader een trigger is, maar ik ben wel blij dat ik straks de antabus bij haar kan innemen. Ze oordeelt niet maar is trots op me dat ik de strijd aanga en mijn best doe.

Okee nu wordt het moeilijk. Mijn vader is terminaal en ik zou er aanstaande zondag weer naartoe. Nu belde mijn moeder me net op dat ik morgen naar huis "moet" komen omdat hij zo hard achteruit gaat dat morgen misschien wel afscheid nemen is. Ik heb angst en spanning. Ik ken het niet om definitief afscheid te moeten nemen. Wat zeg je dan? Wat doe je dan? Hoe tref ik hem aan? Is hij überhaupt nog aanspreekbaar? Vragen waar ik nu geen antwoord op heb. En ik ga slecht op onduidelijkheid/onzekerheid etc. --- Net mijn therapeute van tactus een berichtje gestuurd hierover. Ik had vanochtend therapie van haar en het gaat goed de afgelopen weken. Ik heb vanochtend wel aangegeven dat mijn grootste valkuil qua terugvallen in alcoholgebruik het overlijden van mijn vader zou kunnen zijn. En een dagdeel later krijg ik mijn moeder die hoorbaar hoog in de emotie zit aan de telefoon hierover. Ik ben morgen bij mijn ouders als ik de antabus moet innemen en dat doe ik morgen in het bijzijn van mijn moeder. Dan zit ik in elk geval tot maandag safe. Pffff.

😅

Dagpact Claudius Maia

Dank je wel! Ik waardeer enorm dat je dat zegt. En met de katten gaat het uitstekend. De één ligt op ennde ander naast me te slapen. Ik ga er een zo goed mogelijke dag van maken. Jij een fijne dag gewenst en bedankt voor je lieve reactie. Doet me goed!

Ennnnn over luttele uurtjes, om 11.00 welteverstaan, neem ik de Antabus weer onder toezicht in. Dus alvast een vinkje voor mij vandaag 🙂

Dagpact: Claudius Yana Maia

Goedemorgen Billy, (en de overige forummers natuurlijk) Wat ervaar ik hier toch enorm veel (h)erkenning en begrip. En nee, het valt niet mee maar stapje voor stapje wordt het steeds iets makkelijker. Als ik trek heb weet ik en probeer ik dat nu te accepteren en ik niet tegen in het verweer te gaan. Hoe meer ik de aandacht erop vestig, des te groter het wordt in mijn hoofd. Zo krijg ik allerlei handvatten aangereikt en dat helpt mij in mijn proces. En dan moeten volhouden.. mijn therapeute verbetert mij el-ke keer als ik dat zeg. Nee, je gáát het volhouden, of je kunt het volhouden, maar ik mag mijzelf dus niet de druk van het 'moeten' opleggen van haar. Ik heb weinig zelfcompassie en ben perfectionistisch, ik ben altijd iemand geweest die niet mag falen en dan leg ik de lat hoger en faal ik minder snel en dat werkte als rode draad in mijn leven tot nu toe altijd best wel goed. In elk geval, zonder dit tot recentelijk hardop te hebben uitgesproken klapte ik mij er ook aan vast. Het voelt meer als vrijblijvend wanneer ik zeg dat ik het kan. De verwachtingen liggen bij mijzelf dan lager. Als ik iets moet van mijzelf zal ik daar meer mijn best voor doen. Net dat stapje extra zetten. Tussen kunnen, gaan en moeten zitten gradaties. Dat is voor mij heel duidelijk en dat is bij mij autisme gerelateerd. 'Niet willen' is weer te makkelijk, daar zie ik al een enorme ruimte om een smoes te bedenken in. Ach, dan kan ik er morgen ook wel mee beginnen. Ik kan lastig uitleggen hoe dit werkt in mijn hoofd. Plus de laatste 3 nachten in totaal zo'n 4 uur slaap gehad, ik functioneer nu ook niet optimaal, ik krijg niet precies onder woorden hoe ik het wil uitleggen hoe ik het bedoel. Hoe ik het zie. Hoe ik het ervaar. Het moment dat ik voor de bijl zou gaan is groter wanneer ik zeg "ik hoef te drinken" als ik zeg "ik mag niet drinken" dan is dat heel streng, maar ik heb heel veel baat bij die duidelijkheid. Therapeute snapte er in eerste instantie ook niks van, want doorgaans leg je je bij "moeten" zo'n druk op dat falen op de loer ligt. Bij mij dus andersom. Afkaderen die hap. Dat werkt voor mij. Ja.. op sommige vlakken heb ik mijn eigen handleiding en die ken(de) ik nog lang niet helemaal, maar we zijn op de goede weg. Bedankt voor je reactie Billy! ps: afbeelding is een knipoog naar mijn handleiding. Even wat luchtigheid tussendoor :)

Elke mijlpaal is er 1: Sinds ik deze (nog maar korte, maar toch) periode nuchter ben: ik ben vrijwel van het trillen af!

Het is daar ook zo mooi he Veel plezier daar en geniet!

Ik dacht voor ik deze cursus ging doen dat 1 glaasje wel kon op z'n tijd, of 2 en dat ik dan morgen wel weer zou stoppen. Ik heb nu geleerd dat dat geen helpende gedachten zijn. Dat de eerste slok -in mijn, in die van jou gok, en nog bij veel anderen- zal leiden tot een uitglijder of terugval --> waarschuwingssignaal dus dat valt dan weer wel onder helpende gedachten. Jaja, ik let wel op bij VdB!