Strijkbout2

Een keertje iets 'slechts' eten kan geen kwaad. Een slecht eetpatroon, dat is slecht.

En wat zeggen ze daar dan als je dit ze voorlegt?

Maar ja, dan weer op jezelf aangewezen zijn. Zal dat goed gaan denk je? Ff heel realistisch bezien?

Even in paniek. Gerustgesteld (het kwam toch door de Zoldipem), en je ziet ze hier nooit meer.

Ook net weer op

Dit is 'trekken aan een dood paard', zoals dat heet, zoals ik het lees. Je wil niet. Dus men moet je dan gewoon kunnen laten gaan. Ze hebben niet het recht je vast te houden; jij moet het willen, en je wilt duidelijk niet. Dus, ga lekker doen waarvan je denkt dat je het moet doen. Niemand die je uiteindelijk zal tegenhouden hoor. Maar ja, is dat echt wat je wilt? Voor mij klink je een beetje als een klein kind dat het gevoel heeft voor straf 'door juffen en meesters' vast gehouden wordt daar of zo. Maar zo werkt dit helemaal niet. Het doel is je te helpen. Maar goed, als in jou die wil niet aanwezig is....... Het leven is volledig vrij. Je bent ieder moment vrij je leven de goede kant op te helpen, maar óók om je eigen ondergang te regisseren. Of iets daartussenin natuurlijk, maar goed, you get the point hoop ik.

Exact! Je kunt van te voren al dromen hoe het dan weer zou verlopen, en geloof me: 1000% zeker dat het ook daadwerkelijk zo zou gaan. En dan moet je weer opnieuw stoppen op den duur. Nou, leuk joh. Maar over de jichtpaddestoelenzooi Helpt het ook dan? Enig idee wat nu de oorzaak zou kunnen zijn dat het toch weer opspeelt?

Oh oké. Kort na inname, of kreeg je dat op den duur als langere termijn effect? Mjah, wel * joh. Er zijn overigens wel andere dingen die jichtaanvallen uitlokken behalve alcohol. Maar daar ben je al vast wel van op de hoogte? Misschien daar ook nog eens extra naar kijken of qua preventie ervan wellicht wat kan aanpakken? Vlees en zo..... Zuiverende thee drinken zoals brandnetelthee, detox-thee. Dat soort dingen. Er zijn nog heel wat meer mogelijkheden volgens mij dan alleen farmaceutische medicijnen. En drinken vooral niet doen. Lucht het al een beetje op als het iig hier op schrijft en er zo over kan praten? Mij hielp dat een tijd geleden wel toen ik eens in die 'wall-fase' terecht kwam weet ik nog.

Volgens komen die cravings omdat je niet meer mág drinken van jezelf, m.a.w. je doet het op wilskracht. Kan dat kloppen?

Ben ook nog on the bus hoor

This nakes mind van Annie Grace Pas net in bezig, maar veelbelovend boek denk ik! Wel in het Engels, maar ach. https://www.bol.com/nl/nl/p/grace-a-this-naked-mind/9200000090315577/?bltgh=rYDSLhDT4nO-ziE9GURDCg.2_6.7.ProductTitle

Ik heb 'm ook weer ingenomen net! Was 'm gisteren wel vergeten, bedacht ik mij gisteravond ineens. Met m'n 'ik ben nog op de bus' haha! Nou ja, er is iig niets uit voortgekomen. Moet de antabus ook wel gewoon in het zicht hebben staan bij de rest van m'n supplementen en medicijnen, en niet op een obscuur kastje bij het kattenvoer, in een onopvallend hoekje 🙀 Aangezien ik ook aan het stoppen met roken ben, is alcohol sowieso geen optie. Iedereen die daar ervaring mee heeft weet natuurlijk dat drinken zonder omweg natuurlijk gelijk weer tot naar de bezinepomp rijden leidt om peuken te gaan halen!

Ik heb 'm net ook weer ingenomen. Al moest ik mezelf nu wel even extra motiveren. M'n reptielenbrein was gisteravond al begonnen met me proberen over te halen 'm vandaag niet te nemen. 's ochtends is het realisme en gezonde verstand natuurlijk wel sterker dan in de avondmodus, maar toch. Het was verleidelijk. Want EK en zo, lekker gezellig. Maar goed, even een krachtige voicerecording voor mezelf ingesproken om terug te luisteren als antidote voor als het nodig is, en dat gaat wel helpen, weet ik zeker.

Ik gooi 'm er ook weer in

(goeie dosis) melatonine is mijn beste vriend in de eerste week stoppen

Heerlijk toch? Het is idd zo oneindig veel lekkerder wakkerder worden zo!

Ja. Eraf komen kan echt weer heel lastig zijn. Een verslaving gaat 'slapen' als je stopt, naarmate de tijd vordert. En je maakt 'm weer wakker zodra je het weer een keer doet. Laat het je na een paar dagen langzaam maar zeker weer de verslaving los, gaat de heerlijkheid van het gestopt zijn weer de overhand nemen. de honeymoonfase komt ook weer steeds weer terug. Dat is dan wel weer fijn. Ik besef me dat ik een afwijkende vreemde idioot ben op dit terrein.

Met de hulp van antabus, moet ik er eerlijk bij zeggen.

Hmmmm nah, bij mij is het anders. Avondjes met vrienden (gelukkig zijn het er niet zo veel, anders was dat natuurlijk ook weer niet goed) vind ik werkelijk meerwaarde hebben. In mijn eentje zuipen voor tv/computer niet bepaald. Die roes is misschien lekker voor even. Maar al gauw wordt het eigenlijk maar bewustzijnsvernauwing, een wazige boel en de volgende dag weet ik het amper nog. En de volgende dag verrot, gaar en een zombie. Vind dát eigenlijk maar heel weinig waarde nog hebben. Dat is voor mij niet 'steeds weer proeven hoe lekker de roes ook alweer was'. Maar dat is een wel een proces geweest hoor. Denk dat de euforie die ik eerst altijd had in de eerste fase van de dronken avond bij mij ook gewoon minder geworden is. En daar deed ik het meestal voor. De verdoofde fase vind en vond ik nooit zo geweldig. Die fase vind ik duisterder.

Nope, mijn knop is nog niet definitief om. Ik weet dat ik eerst aan de onderliggende dingen moet werken die maken dat het af en toe ff 'moet', anders blijven het dezelfde cirkeltjes. Vroeg of laat stuit ik op de muur, vind ik het leven zonder geen klap meer aan en ga ik me heel ellendig voelen. Moet eerst gaan werken op dat niveau. Hoop dat dat het dan ook echt zal wegnemen op den duur. Voor nu heb ik er vrede mee dat ik dan weer ff een paar maanden stop, tegen de muur stuit dan op den duur en dan weer ff 'moet', waarna ik er vervolgens dan op den duur weer he-le-maal klaar mee ben, en dan weer een poos stop. Hoe gek het ook klinkt, het werkt voor mij zo wel op die manier. En ook weer niet, net hoe je het bekijkt, haha. Nu ben ik weer gestopt, en vind het heerlijk gestopt te zijn. Maar na een maand of 2, tja, ik weet dat het vroeg of laat weer een keer niet te houden is en ik het nuchtere leven op den duur weer ga haten en het me de neus uit komt. Ik weet waardoor dat komt. Daar wil ik aan gaan werken. Zal dat dan het dan op den duur definitief oplossen? Ik hoop het wel. Al wil ik toch ook ergens echt de sporadische avondjes per jaar met vrienden en drank eigenlijk niet opgeven. Die zijn gewoon echt leuker dan zonder. Ja, het is een lastige.

Jep, dat is zeker zo. Aan de alcohol zittend is de neiging groot alle kwaaltjes daarop a fte schuiven. Lang niet altijd terecht nee. Maar goed, als je veel zuipt, ligt het natuurlijk wel voor de hand dat er gevolgen door ontstaan, en neuropathie komt geloof ik wel bij 50% van de (zware) alcoholverslaafden voor. Maar goed, tja, het lichaam is een complex gebeuren. Als ik jouw klachten zo lees, valt dat dan best mee. Heb best ernstige dingen erover gelezen, waardoor ik wel dacht: show heey, dat is ook niet mis, die neuropathie! Vandaar dat ik een beetje dacht: 20 jaar geleden diagnose gehad, doorgegaan, dan zal het wel behoorlijk ernstig zijn. Maar niet dus.

Ik heb 'm ook weer op, net 30 sec. geleden.

Poeh, heftig zeg. Het moge wel duidelijk zijn, aan de hand van de dingen die je beschrijft, datje inderdaad serieus in de gevarenzone zit. Levercirrose (je hoeft denk ik geen arts te zijn om te weten dat de symptomen die je beschrijft daar idd op wijzen) is echt wel iets om niet verder te laten vorderen. De opgezette dikke buik (waarschijnlijk meer dan 10 liter vocht) is echt een hele rode vlag. Zet je alsjeblieft heen over de angst om hulp te zoeken. Dat is niets anders dan je angstige en zelfsaborterende ego. Waarschijnlijk zal het alleen maar een gigantische opluchting brengen als je die stap wél zet. Waar je nu zit is de hel, en dat weet je heel goed zelf ook.

Nou sowieso als ik echt van die dagen achter elkaar periodes heb soms, merk ik regerlmatig zo'n doof-achtig gevoel op sommigen plekken in m'n handen. Vage tintelingen ook soms. Duidelijk dat die aan de alcohol gerelateerd zijn. Maar dat had ik ook vroeger al, toen ik nog helemaal niet lang genoeg dronk om zoiets uberhaupt te kunnen ontwikkelen. Gaat ook altijd weer over. Nu had ik echter iets dat ik nooit eerder had ervaren: een heel vaag soort gevoel in m'n benen, wat heel lastig te beschrijven is. Echt pijn of zo kan ik het niet noemen (vandaar niet 'hardcore symptomen'), maar een vaag gevoel waarvan ik toch heel sterk het idee heb dat het niet anders dan m'n zenuwen konden zijn. En dat alles dan een beetje in vlagen. Ook nu voel ik het soms nog hoor. Maar het wordt wel per dag minder steeds. Tja, je weet het maar nooit. Kan zomaar een voorstadium zijn. Ik vertrouw iig niks waarvan ik weet dat het aan de alcohol gerelateerd is. Daar komen maar zelden goede dingen van. Maar soms dingen ook gewoon tijdelijk en niet permanent. Wat ervaar jij van die neuropathie dan? Hoe uit dat zich bij jou? Jij bent de afgelopen 20 jaar iig nog wel flinke periode doorgegaan volgens mij, dus dat bevindt zich dan ook in een behoorlijk gevorderd stadium, of valt het mee?

Had overigens de afgelopen paar weken ineens lichte angst dat ik neuropathie aan het ontwikkelen was. Echt van die vreemde gewaarwordingen die me deden denken dat het m'n zenuwen betroffen. Maar merk dat het al wel weer per dag minder wordt, dus het zal wel niet. De hardcore symptomen die erbij horen herken(de) ik toch ook gelukkig geloof ik niet echt. Maar toch hè, al die risico's die je loopt met die troep. Allemaal echt niet ongegrond of zo die te vrezen. Je kunt zomaar ook slechts nog in een voorstadium zitten van zoiets. Je weet gewoon dat je met serieuze troep bezig bent, en ik weet maar al te goed wat je er wel niet allemaal van kunt krijgen.