Woman

Goedemiddag, Vandaag gedanst en gemediteerd. Het hondje van de buren blijft vannacht logeren. Dat is gezellig. Communicatie daarover gaat niet helemaal zoals ik dat wil. Omdat ze altijd 2 minuten voor vertrek een berichtje sturen of hij bij mij kan, zetten ze mij voor het blok. Als ik niet meteen reageer gaan ze gewoon weg en laten hem hard blaffend alleen thuis. Dat betekent dus dat ik direct moet reageren steeds, dat vind ik vervelend. Vandaag zijn ze naar de groothandel want morgen staan ze met food op Koningsdag. Dat wisten ze al eerder natuurlijk, dat ze naar de groothandel moeten voor de voorbereidingen. Nu stoorden ze tijdens mijn danstraining, ik raak daardoor uit mijn flow. Als ik dus niet meteen paraat sta krijg ik overlast van het blaffende hondje. Ik zou graag willen dat het iets meer word afgestemd op mijn agenda. Ik dans elke dag van 12 tot 13 uur, daarna pauze en 45 minuten meditatie. Ik kan dat wel aangeven, dat ik vaste tijden heb voor de danstraining en meditatie. Maar daarvoor moet ik een juist moment afwachten dat ik het rustig kan bespreken. Ik wil graag als het mogelijk is zo vroeg mogelijk weten wanneer het hondje komt. Hij is altijd welkom, maar ik wil het wel graag weten. Hij is zaterdag, zondag en maandag bij me geweest, donderdag, vandaag en morgen. 5 Mei ook weer en dan nog de last minutes tussendoor. Ze maken soms een grapje dat het wel lijkt of het mijn hondje wordt, tja dat ligt toch echt niet bij mij. Ik geef steeds aan dat ik geen extra vast hondje wil. Eigenlijk vind ik het een rare opmerking. Als je dat vind blijf je zelf toch thuis of brengt hem naar familie. Ik vraag nooit of hij komt, ze vragen altijd of hij bij mij mag. Omdat ik het vandaag al aan mijn water voelde aankomen heb ik vanmorgen boodschappen gedaan, meestal doe ik dat eind van de middag. Beetje raar dat ik mijn schema omgooi voor hun. Beetje het gevoel dat het hondje als een stuk vuil word afgedankt. Het gaat mij vooral om het belang van het hondje zelf. Daar blijf ik maar aan denken. Toen ik eens vertelde over mijn verhuisavontuur en mijn droomplan om zo dicht mogelijk bij zee te wonen was het enige antwoord wat ze gaven, ja maar wat moeten we dan met het hondje. Best wel een beetje bizar. Zal me niets verbazen als ik over een tijd verhuis dat ze hondje aan me meegeven.....

Gister in de vroege avond liep ik door het kleine bosparkje, en zag ik op het wandelpad een hert staan. Het was bladeren aan het eten van een boom. Toen het me aankeek bleef ik heel stil staan en zei ik heel zachtjes gedag. Het liep niet weg, ondanks dat ik een hondje bij me had. Er was ongeveer 4 of 5 meter afstand. Toen ik heel langzaam er naar toe liep met een hart vol liefde bleef het nog staan en rustig eten. Ik ben nog een poosje blijven staan en besloot toen niets te forceren, heb weer zachtjes gedag gezegd en met respect omgedraaid en teruggelopen. Dat was een bijzonder moment. Die ik nooit zal vergeten. 🙏

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Vandaag was ik vroeg wakker, ik heb me voorgenomen dat een uur dansen elke dag prioriteit nr. 1 is. Ik ben begonnen met reclame maken voor danslessen dus dan wil ik daar klaar en fit voor zijn, en als niemand zich aanmeldt dan is dat ook oké, dan dans ik fijn zelf. Op you tube is zoveel te vinden. Elke avond zoek ik naar een spetterende workout, en die zet ik alvast klaar om af te spelen op mijn tv zodat ik het goed kan zien en goed kan meedansen. Vandaag heb ik deze gedaan: Echt superleuk. Ik voel me nog steeds somber door het verlies van mijn hondje, buikdansen is iets wat goed samengaat met verdriet en rouw. Het maakt emoties los en energie stroomt beter door. Het eerste oefenliedje heb ik lang geleden een show op gedanst, met een grote platte mand op ons hoofd met bloemen. Dat is een leuke herinnering. Ik ga straks nog 20 minuten rekken strekken, daarna 45 minuten mediteren en dan met de hond een grote wandeling. Ik heb visite kaartjes besteld en flyers en kan niet wachten om weer te doen wat ik het allerliefste doe!

Ik ben weer poosje weg. Onrust heb ik genoeg in mijn eigen leven.

Zucht

Nou weten we het wel

Ik lees ook gek taalgebruik, zinsopbouw wat niet klopt. Voor mij is dat een red flag om niet op het linkje te klikken. Ik klik sowieso niet op opgedrongen ongevraagde linkjes.

Ja. Zelfs als je elke week 3 biertjes op een terras drinkt kan dat een verslaving zijn, als je niet zonder kan.

Ik was 15 toen ik met alcohol begon. Het was meedoen met de groep. We gingen uit en dus bier drinken. Ik had niet eens echt trek en bestelde het nooit uit mezelf. Altijd omdat er een "rondje" werd gegeven en een biertje in mn handen kreeg. Dat is heel lang zo geweest. Wel tot mijn 30e. Toen pas ging het mis, begon ik zelf thuis wijn te kopen wat al snel teveel werd en wat ik bleef doen. Drugs is een ander verhaal.

Tijdens de wandeling zojuist en het ervaren van de rust, kwam ik tot inzicht dat het heel goed en juist is om hondjes te redden maar dat ik dat vanaf nu niet meer in mijn huis ga doen. Tijdelijke opvang kan wel, korte tijd. Omdat ik ouder word en bezig ben mijn toekomst een goede fundering te geven betekent dat ook dat mijn huis een veilige en heilige haven voor mezelf is. Waar ik kan opladen en uitrusten. Ik had dit al toegepast op de dansstudio in huis. Deze niet in de woonkamer, maar in een aparte kamer, zodat er geen onbekenden in mijn heilige ruimte komen. Hier ga ik nog verder over nadenken.

Gisteravond laat heb ik de stapel hondenjasjes uitgezocht. Opgevouwen en in een tas. Mail gestuurd naar het asiel. Dat doet pijn. Ze had zulke leuke pakjes, met stipjes en streepjes in vrolijke kleuren. Omdat ze altijd jeuk had en dan toch kon krabben. En mensen reageerden er erg leuk en vrolijk op wat weer positiviteit gaf aan het hondje. De bezieling die overal nog in zit. Kreeg vandaag al een mail terug dat het asiel ze niet nodig heeft, maar met de tip voor de dierenvoedselbank. Ik wist niet dat dat bestond. Wat goed en fijn. Daar wordt mijn hart warm van. Vanmiddag komt het hondje van de buren, dat is gezellig. Superlief hondje die erg veel van knuffelen houdt. Waarschijnlijk blijft hij ook slapen. Dat is fijn, hij slaapt opgerolt naast mijn hoofdkussen. Met Pasen komt hij ook.

Ik kreeg vannacht ook lappen dwingende spam tekst op mijn dagboekdraadje. Ik geloof niet dat ze eerst mijn draadje heeft gelezen en in dialoog wil, maar reclame wil maken.

Oké Bedankt voor de tip.

Bedankt voor de tip. Ik ben iets van 5 jaar rookvrij. Ik tel niet dus moet even terugtellen. Ik heb geen moeite om niet te roken. Ik verlang er niet naar. Daarom had ik geen moeite de verleiding te weerstaan. Omdat ik me nu zwak voel door verdriet moet ik extra waakzaam zijn. That's all.

Vanmiddag kwam ik in de verleiding om te roken. Het was een onverwacht zwak moment. Ik kon het weerstaan maar het is wel een waarschuwing. Goed eten, goed slapen, hier blijven schrijven. Als het nodig is een paar keer per dag.

Goed geslapen, de extras kussens helpen om de lege plek te vullen. Gister een gesprek met de buurman. Daardoor kom ik wel tot de conclusie dat het ook wel in de genen van het hondje zelf zat. Kunnen honden borderline hebben? Ik denk het wel. En als je dan ook nog te vroeg bij de moeder bent weggehaald, verwaarloosd wordt, in een asiel terrecht komt waar je zusje wordt weggehaald. Dat is waar mijn verdriet ligt voor haar. Hoeveel pech kun je hebben zonder dat je verknipt wordt? Ik zie ook een verschil tussen asiel en stichting. Een stichting plaatst honden eerst in een gastgezin, bij ervaren mensen die de hond uiteindelijl plaatsen bij een match baasje. Een hond die niet met kinderen kan wordt niet in een gezin geplaatst. Nu was ik zelf het gastgezin en direct adoptie waar ze meteen mocht blijven. Maar eigenlijk paste ze niet in mijn roedel en levensstijl. Bij een gezonde match is er sprake van overdracht. De hond schikt zich naar de baas en volgt. Zij deed dat niet. Ze klampte zich aan me vast als een aapje en als ik haar even los liet flipte ze. Ik denk dat dit de grote les is. Had het anders gekund? Ik denk het wel. Als ze eerst in een gastgezin was geplaatst was ze uiteindelijk niet bij mij gekomen maar bij iemand zonder andere honden, met een rustige levensstijl in een stil dorpje. En samen met haar zusje.

Vanavond trok het voor het eerst een beetje bij, voelde ik me wat beter. Herinneringen komen en gaan. Vannacht hopelijk goed doorslapen. Slapen met het hondje was fijn maar ze maakte me ook wakker met trappelende pootjes. Ik had haar geleerd met haar rug tegen me aan te liggen, dat ging meestal wel goed. Maar niet altijd.

Ik moet iets verzinnen, een kruikje of een kussen wat je kan verwarmen. Het fysieke verdriet is heel heftig.

Er is een lange periode geweest dat het heel goed met haar ging. In het vorige huis. Klein dorpje, we woonden in een straatje waar we nauwelijks mensen tegenkwamen. De deur uitstappen kwamen we in een kein bos waar ook nauwelijks iemand liep. Daar ging het goed. Geen triggers. Maar dingen veranderen. Het kleine bos zou verbouwd gaan worden en het rustige dorpje nieuwe woningen en een middelbare school. Daarom verhuisden we naar deze woning, met een achtertuin. Maar de achtertuin vond ze maar niets. Hier is ook een klein bos, iets verder weg. Maar meer mensen en meer honden.

Vannacht goed geslapen. Ik had wel extra valdispert genomen. Nu voel ik me vooral heel moe. De laatste weken met het hondje was erg zwaar. Vaak snachts eruit ivm diarree, of kotsen in bed Eten moest ik voeren. Bij vlagen at ze uit zichzelf. Buiten lopen werd steeds meer een ramp. Ik kon mensen niet begroeten, zelfs niet op een afstand, of zelfs als er mensen ver weg stonden begon ze al diep te grommen. Een grom die niet oké is bij een hond. Als er een andere hond aankwam lopen moest ik alles inzetten om haar in een soort houtgreep tegen te houden. Thuis hadden we veel ruzie omdat ze me niet meer toe liet om haar te verzorgen. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat haar verwarring, angst, agressie en of dementie zich tegen mij ging keren. De kaalheid en leegte ervaar ik als rust. Het verdriet is vooral naar haar onfortuinlijke leventje. Ik heb dat maar een klein beetje kunnen healen en dat kostte me ontzettend veel energie. Alles draaide om haar. Allergie, trauma en verlatingsangst. Ze zat aan me vastgeplakt. Dat is het fysieke wat nu pijn doet maar ook bevrijdt. Het was 24/7 en beklemmend. Arm beestje.

Dag 2 voorbij Het gaat goed. Voel me stabiel maar wel een rotgevoel in mijn buik. Alles op een laag pitje. Pragmatische dagindeling, zo eenvoudig mogelijk. Overal liggen nog dingen van het hondje dus beetje voorzichtig zijn. Het grafje staat nu buiten, onder een stoel. Eigenlijk is dat wel mooi beschut zo. Morgen komt het hondje van de buren. Dat is fijn, ook voor mijn andere hondje die toch ook wel reageert op de verandering. Verdriet toelaten op momenten dat het kan. Hopelijk slaap ik vannacht beter. Ik heb mijn bed een kwartslag gedraaid en verschoond. Een kussen op de plek waar ze altijd lag. Zucht.

Weer wat vaker hier schrijven. Ik ben stil van binnen. Vannacht was een gekke nacht voor het eerst zonder dat warme lijfje tegen me aan. Niet zo goed geslapen, gekke duistere dromen. Ze ligt in een hele grote bak met aarde die in de keuken staat. Mijn andere hondje ligt daar ook in. Daar blijft ze nog even tot ik voel dat ze naar buiten kan. Ik moet iets bedenken om de bak af te dekken, een plank met gaatjes of zoiets. De kat van de buurman gebruikt mijn tuin als kattenbak. Ik zet er eerst een stoel overheen tot ik iets beters heb bedacht. Het is mooi om haar grafje te maken. Omdat het in de keuken staat kan ik haar begroeten als ik daar kom. Dat helpt. En een kaarsje branden. De rouw komt in golven.

Ik heb 1 van mijn hondjes in moeten laten slapen. Puckie is 15 jaar geworden en heeft 9 jaar bij mij gewoond. Verder wil ik er niet over kwijt.

Goedemiddag, Vanmiddag stonden de schilders weer voor de deur. Ik heb nu aangegeven dat ik het wel storend vind als ze zonder dat ik dat van te voren weet met een gettoblaster storen tijdens mijn werk. De honden gaan steeds blaffen en ik vind het dan niet prettig om te dansen en te mediteren. Vanaf november al zijn ze dagelijks bezig, ik dacht dat ze al klaar waren maar ze moeten nog wat dingetjes herstellen ofzo. Ik heb gezegd dat ik een tijd wil weten zodat ik daar omheen kan plannen. Ik heb al maanden niet goed kunnen werken en nu is het genoeg geweest. Ze komen eind van de middag, ze doen mijn huis als laatste en eigenlijk kan het ook best met de voordeur dicht. Dus ik heb vandaag eindelijk weer heerlijk gedanst. Een superleuke workout gevonden op you tube en mijn tv zo neergezet dat ik het goed kan zien om mee te dansen. Daarna een online meditatie gedaan het het Buddhistische centrum van 45 minuten. Dit wordt deze week mijn programma. Ik heb zo veel zin om weer dansles te gaan geven, door de werkzaamheden ben ik 2 leerlingen kwijtgeraakt en als er nu een aan melding komt wil ik dat van harte kunnen doen weer. Ik ga zorgen dat ik fit ben, mijn skils onderhouden en mijn geest rust geven. De meditatie was heel bijzonder, het is zo fijn om samen stil te zijn. Dat doet me erg goed. Meteen weer helemaal gemotiveerd om het kleine kamertje boven in te richten voor meditaties. Nu douchen, hondjes uitlaten, beetje klussen nog en goed eten.

Een latertje vandaag. Weekend van een volle maan dus dan ben ik wat ruimer in mijn routine. Energie is dan zo anders, op gekke tijden krijg ik de leukste ideeen. Prachtige nachtwandeling gemaakt. Dit weekend "mag" ik snoepen. Dat mag altijd maar dat wil ik niet. Ik voel me veel beter zonder suiker. Na 1,5 maand dus een suikerfeestje. Ijs, volle yoghurt, chocola. Mijn lichaam schrok er van. Zo gek om dat weer te proeven. Voor morgen extra lekker ontbijt en ik ga uitgebreid koken. Jammie. Maandag weer af kicken, ik ben zo heerlijk aan het afvallen dat wil ik nog door zetten. Na al die stress van afgelopen jaar had ik een break nodig. Een weekend pauze waarin niets hoeft. Stond toch weer de schilder voor de deur vanmiddag, tis nog niet af. Ik heb heel veel behoefte aan mijn eigen agenda, routine en privacy. Dit weekend even een vakantietje dus en tijd nemen voor mezelf en fijne dingen. Het hondje van de buren komt logeren dat is altijd erg leuk en gezellig.