Dank jullie wel Kom er maar gauw bij Thee, op naar de volgende fase
Het gekke is dat het steeds minder voelt als een prestatie. Het is inmiddels "gewoon". Ik hoef er niet meer bij na te denken. En zonder dat gevecht in het hoofd, voelt het minder als een prestatie.
Ik drink geen alcohol meer. En ik zou ook gewoon kunnen zeggen "nooit meer" zonder dat dat vervelende of confronterende gevoelens geeft. Ik drink ook nooit meer tomatensap. En dat voelt precies hetzelfde. Het doet me niks meer. Waarom die knop nu wel om is, weet ik niet. Blijkbaar was het tijd. Neemt niet weg dat ik wel héél blij ben dat ik niet meer drink.
Ik weet nog héél goed hoe het was toen ik wel dronk. Het was allemaal zwaarder, moeilijker, vervelender, intenser. Ik was bozer, verdrietiger, blijer. Ik moest overal iets van vinden en ook overal over praten.
Nu is er evenwicht. En als de balans even zoek is, dan wéét ik dat en vind ik hem vaak gauw weer terug. Gevoelens mogen er zijn, in mezelf of op papier geschreven wanneer dat beter voelt. Niet meer altijd besproken en gevoed met aandacht. Maar gewoon aanwezig en dan blijken ze ineens veel minder heftig.
Ik ontdek een heel nieuw mens. Of misschien was dit mens altijd al aanwezig onder de verdoving. Ik weet het ook niet, maar ik vind deze ontdekkingstocht erg leuk en leerzaam. Heb er plezier in. En ik ga lekker door op dit pad.