Spirit

Maand geleden best positief daarmee bezig geweest. Gezwommen, gewandeld, Ebike uitgeprobeerd, dan ineens val ik weer in een gat.

Zit in een flinke depressie. Aan de ene kant, wil ik graag naar huis, maar aan de andere kant, heb ik er niets meer te zoeken Beetje zo'n ontheemd gevoel.Hoop dat ik hier doorheen kom. Ben ook liever niet alleen, dus zit ik liever bij mijn vriend. Beetje hangen op de bank, even naar buiten op de schommelstoel. Meer zit er even niet in. Wel veel geslapen. We zouden gisteren even gaan uitbuiken, na het eten. Was even op mijn spijkermat gaan liggen en weggedommeld.Was inmiddels 21.30. Ben er even uitgeweest, toen weer teruggegaan en geslapen tot vanochtend. Mijn vriend heeft ook meegedaan aan deze slaapmarathon. Hopelijk heeft het ons goed gedaan.

Je mag trots zijn @Lika, je hebt dit allemaal nuchter voor elkaar gekregen. Petje af!

Ach @Lika, je emmertje zat behoorlijk vol en dan krijg je zo'n reactie. Als het maar iets heeft opgelucht.De overgang naar mijn oude medicatie, gaat ook nog steeds niet lekker. Mijn vriend heeft al een week gordelroos, wat ook best pijnlijk is en ik ben ik staat om gillend de straat op de rennen.Neem maar een bakkie koffie.

Tegenwoordig ga ik er niet meer tegenin. Wacht heeft het voor nut? Een gevoel van onbehagen mag er ook zijn. Ik doe al een paar dagen heel rustig aan. Zo min mogelijk prikkels. Als ik wil rusten, kan ik rusten, dan gaat het huishouden hier gewoon door. Ik zal hier best doorheen komen, maar nu gewoon niet. Blij dat ik een begripvolle vriend heb.

Weet ook niet wat het is. Voelt wel fijn, dat ik niet de enige ben hier, met dit onbestemde gevoel. Ik kan het ook geen naam geven. Kan me nergens toe zetten, terwijl ik van alles kan doen. Fietsen, zwemmen, wandelen. Gisteren ons bed weer in de andere slaapkamer gezet. Weer wennen, maar wel beter. Geeft wel weer een hoop zooi met zich mee. Allemaal dingen, waar ik niet tegen kan.Heb ik heimwee, of geen heimwee, ik weet het gewoon even niet.

Ach @Freekie je mag best even medelijden met jezelf hebben. Herkenbaar ook: normaal kon je dit soort situaties benevelen. Komt ff hard aan nu.

Mij boeit het ook niet zo. Al het nieuws, wat je nu aanzet, gaat erover. Alsof er niets anders aan de hand is in de wereld, dan dit. Heb momenteel even genoeg aan mezelf.

Zo herkenbaar, dat veranderen, als ze eenmaal net iets teveel hebben gedronken. Heb dit nog best recentelijk met mijn vriend meegemaakt. Hoe mensen dan ineens kunnen veranderen he? Bij jou dus ook halen en brengen wat stemmingen betreft.

Beterschap @Jannigje, fijn je weer even te lezen en wij zijn er nog gewoon hoor en ook voor jou

Is dat zo? Gisteren nog heel moeizaam in rolstoel een Paasboodschap gebracht

Jawel, het gaat ons lukken! Bedankt voor je support.Trek me ook teveel aan, door al dat negatieve nieuws. Geen eieren meer eten, geen kip, overal zit gif in. Even geen sociaal media en nieuws kijken, is nog het beste.

Voel me somber. Weer huilbuien en nergens zin in. Het zal waarschijnlijk door de overgang naar mijn andere AD komen en moet me er maar doorheen worstelen, maar het valt even niet mee. Ik weet even met mezelf geen raad.Had liever met iets leukers willen komen, maar alles valt me zeer zwaar. Ondanks alles wik ik iedereen fijne Paasdagen wensen.

Daar zeg je zo wat @Yana, waarom altijd weglopen voor je gevoel, om afleiding te zoeken.Je mag je best wel eens rot voelen, ook dat is een gevoel. Mijn hoofd zat ook even vol met alles. Er lijkt nu weer iets meer ruimte te zijn in mijn hoofd. Gisteren zijn we naar mijn huisje geweest. Ook vanwege mijn medicatie. Het lag allemaal keurig op tijd klaar, bij de apotheek. We zijn lekker bij de shoarmatent geweest, bij mij op het plein. Op het gemakje weer teruggereden en alles over de grote weg, wat natuurlijk veel sneller gaat, dan over binnenwegen.Mijn vriend heeft jarenlang rijangst gehad.Toen ik hem pas leerde kennen, durfde hij helemaal niet te rijden. Als ik dan kijk, hoe het nu gaat, echt, petje af voor hem.We zijn met de tuin bezig, heb zaadjes voor wilde bloemen gekocht, daar moeten dan mooie vlinders op af komen. Tenminste, dat staat op de verpakking . Even wat tuinaarde kopen en ben zeer benieuwd. Het was wel weer eens leuk, om in mijn vertrouwde omgeving te zijn.Gaan we vaker zo doen.

Nou, Spirit zag weer eens de welbekende beren op de weg. Om 12.45 belde er een hele aardige dokter. Heb uitgelegd, over mijn medicatie, mijn medicatie is direct aangepast en ligt over een uurtje al klaar, bij de apotheek. Helemaal niet die norse dokter, waar ik zo bang voor was, maar een vrouwelijke, vriendelijke, begripvolle arts. Hé Hé. Gekke meid ben ik toch

Dat is nog eens een goed idee van je dochter @lady jane. Ach, Brabant is best mooi, we gingen er altijd op vakantie.Nu zit ik er merendeel en is het weer te stil voor mij. Behalve als de buren ergens een feestje hebben . Ben ff in afwachting nu van de huisarts, die tussen 12.00 en 12.30 belt. Hoop dat ik een andere HA aan de telefoon krijg, met m'n zogenaamde eigen HA kan ik niet mee overweg. Dat is een hork. Afijn, als hij mijn medicatie maar geeft. Woedeaanvallen heb ik voor het laatst gehad, toen ik in de overgang was. Pfff, ik ken mezelf zo helemaal niet. @Freekie, leuk als die activiteiten, maar kijk uit, dat je jezelf niet voorbij loopt. Ook een ex, waar je nu eenmaal 2 kinderen mee hebt, kan behoorlijk triggeren.

Goedenmorgen, Het gaat nog niet best met mi. Kreeg net weer een woedeaanval. Het nare gevoel, blijft maar overheersen.Hopelijk verloopt het telefonisch consult goed en krijg ik mijn oude vertrouwde AD weer terug, heb zelf het idee, dat dit toch veel beter werkte bij mij.Ik zie overal als een berg tegenop en er komt niets uit mijn handen. Heimwee is erg. Ik vind, dat mijn vriend eerst zijn zooi eens op moet ruimen, zodat ik niet gek word, van de rommel hier.Ik moest kleding hebben uit die rotzooikamer en heb de deur direct weer dichtgesmeten vanochtend vroeg. Hoop echt dat ik even alleen kan zijn, in mijn eigen huisje. De nieuwe hond is van ons beiden en dat merk je ook.Mijn oude hond, hing ontzettend aan mij, dat was echt mijn hond. Had gedacht hier bij mijn vriend ook een bepaald dagritme te krijgen, maar dat lukt me maar niet. Dagen duren lang, avonden duren lang, er word weinig ondernomen.Mijn enige hoop is, de antideprresiva, waar de dokter tussen 12 en half 1 voor belt. Ik zal ze wel krijgen, als ik het uitleg. Echt, alles komt nu zo binnen. Om wanhopig van te worden. Kan alleen maar huilen. Ik probeer nog even wat te rusten nu. Over een uurtje maar weer een nieuwe poging doen om op te staan.Had me al helemaal aangekleed, maar zat als een dood vogeltje op de bank beneden. Nu weer even terug naar bed, maar mijn hoofd draait overuren.

Dank je wel lieve @bolletje. Ben zeker niet de enige.Heb ook even veel aan mijn hoofd momenteel. Het emmertje is vol, maar ik zorg wel, dat het niet overloopt. Vanmiddag naar de kapper geweest en straks lekker worteltjes eten met vissticks.

Dat lijkt mij ook een goed idee.Dan vind ik misschien ook beter mijn rust en hoef je niet 24 uur bij elkaar te zijn.Dan blijft het ook leuk. Ik merk, dat ik af en toe, lekker op mezelf wil zijn. Zo kan hij ook, op zijn gemak, hier de boel op orde krijgen. Hij is jaren mantelzorger geweest voor zijn vrouw, die nu ruim 2 jaar geleden is overleden. Daarna is ook zijn moeder nog eens overleden, dus snap goed, dat hij daar nog niet aan toe gekomen is. Er liggen dus nog spullen van zijn overleden vrouw, maar ook van zijn moeder. Wellicht heeft hij ook rust nodig (al zegt hij dat niet).

Bedankt voor je fijne reactie @Lonster1. Het valt me erg zwaar momenteel.

Goedenmorgen, Dat zal niet meevallen, die drukte, als je dat niet ben gewend @Yana.Vooral in een stad als Den Haag. Bij mij is het andersom.Ik kan moeilijk wennen, in het stille dorpje. Ik mis mijn metro, de kleurrijke mensen en mijn vertrouwde omgeving. Het lijkt eerder erger, dan beter te worden. Nu was mijn huisje ook nier alles, aan die drukke weg, maar het lukt me hier nog steeds niet om te aarden en dat geeft best een rotgevoel. Vind het sneu voor mijn vriend, maar ik kan niet gemaakt vrolijk blijven doen, terwijl ik dat helemaal niet ben.Hopelijk krijg ik morgen mijn oude medicatie weer voorgeschreven, want ik ben echt depressief. Zou van alles kunnen ondernemen, maar mijn hoofd wil niet meewerken.Nu ik dit schrijf, alweer een huilbui.Gisteren heel vroeg naar bed gegaan.Niets voor mij. Maar had gewoon geen fut meer.Heimwee is erg.Gelukkig heb ik mijn huisje nog, we moeten er toch naartoe vrijdag, vóór de medicijnen.Wat mij betreft blijven we er een paar dagen. Weet het gewoon even niet meer. Hou vreselijk veel van mijn vriend, maar er moet nog zoveel opgeruimd worden in dit huis. Ik zie hier door de bomen, het bos niet meer. Het overzicht is weg, voor mij.

Zo herkenbaar @Lonster1.Je wil niet weten, wat er uit mijn meterkast komt. Ook dat ontspullen lukt maar niet. Nu ben ik bij mijn vriend en daar is het ook zo'n zootje. Een zolder vol troep, een logeerkamer vol troep, maar dat moet hij toch echt zelf doen.Heb genoeg aan mijn eigen troep . Dus hier bij m'n vriend, voldoet het, om gewoon de deur dicht te doen.

Het is ook niet niks he, van Femke. In september is mijn hond ingeslapen. Weer wel, dat ik toen een zwaar optreden had te doen met dat koor. Was er met m'n kop niet bij. Al heb ik een nieuwe hond, zoiets vergeet je niet. We hoopten nog zo dat het goed zou komen, maar helaas. Had ze het eindelijk goed, bij mijn vriend, lekker in de tuin, piept ze ertussenuit. Bij mij spelen nog meer dingen, waardoor het emmertje vol is geraakt. Het gaat wel een keer over, maar nu even niet.

Het gaat even wat minder met mij.Veel huilbuien en ik zie het even gewoon helemaal niet zitten. Donderdag heb ik een tel. consult met mijn HA. Wil graag mijn oude AD weer terug. Heb nu sertraline, heb dat toen op aandringen van mijn vriend gedaan, omdat hij er veel baat bij had. Ik blijkbaar niet. Ik slik dit nu een jaar, maar ben gewoon mezelf niet meer. Ben gauw boos, over alles, kan niets meer hebben.Als iets niet lukt, ga ik gooien en smijten met dingen, vreselijk depressief, geen zin meer om iets te ondernemen, heel snel in paniek.Zit nu ook als een zoutzak op de bank. Snel maar weer terug naar mijn oude, vertrouwde middel, de paroxetine. Echt alles komt op me af momenteel. Ook weer die onvrede. Besluiteloosheid, sociale fobie. Heb mezelf nog nooit zo meegemaakt. Ja, toen ik nog zoop. Maar dat doe ik toch al een poosje niet meer. Voel me even een hopeloos gevalletje.

Als mijn buurman zo'n haan had, had hij allang door de soep gegaan