Jen

Oeps... da's waar lavendel Een negerinnentet is dus gewoon snoepgoed, volgens mij noemen ze dat in Nederland een negerzoen, kan dat? De noorderburen zijn net wat beschaafder

Originally posted by: lidia De vergadering was de redactie, 3 mannen die ik al lang ken en plotseling hoorde ik me zo zeggen, dat als het op zo en zo'n manier verder ging, dat ik dan niet kon doorgaan: want dat geeft mestress en stress is heel slecht voor mij want dan ga ik n.l. zuipen en dat wil ik niet .... Als je bijv. suikerziekte hebt, kun je dat melden en dan wordt er rekening met je gehouden, dus waarom niet met drankproblemen? quote> Hm, ik ben het niet met je eens Lidia. Als ik werkgever was, dan zou ik van mijn werknemers verwachten dat ze (in een redelijk te noemen mate althans) stressbestendig zijn. Als een alcoholprobleem dat niet toelaat, dan zou ik de werknemer in kwestie niet geschikt vinden voor de job. Met "rekening houden met" heeft dat niet veel te maken, vind ik. Als je omwille van je job bijvoorbeeld moet gaan dineren met klanten, en je kan dat als alcoholist niet omdat je dan wijn gaat drinken, tja... dan moet je een andere job zoeken, toch? In ieder geval zou ik, als ik je collega was, bij jouw opmerking eens mijn wenkbrauwen fronsen en géén rekening houden met je probleem. Sorry, maar dit is mijn eerlijke mening.

Het probleem met het woord "debiel" is natuurlijk dat het ook als scheldwoord wordt gebezigd. In Vlaanderen is er nu een discussie aan de gang of het woord "allochtoon" nog gebruikt mag worden. Nu heb ik dat woord nog nooit in een vulgaire scheldpartij gebruikt weten worden. Dan kan je beter het woord "Hollander" verbieden, als ik heel eerlijk moet zijn. Krijgt van de weeromstuit goesting voor een negerinnentet.

Bedankt voor de tip, Jaap. Ja, dat interesseert me natuurlijk.

Mag je zo'n vrijwillig baantje "zomaar" doen, Jaap? Of heb jij een opleiding in die richting? 't Is dat het me allemaal niet evident lijkt. Maar je hebt er wel wat aan dus?

Trui, gefeliciteerd. Het is allemaal niet niks.

@Lytse, wellicht te laat dat ik het je meld, maar er is vanavond een documentaire over dementie op canvas die op het eerste zicht een aanrader lijkt: Verdwaald in het geheugenpaleis

Zinderen Bol. Met al die ouwe schuren en ouwe bokken...

het zindert hier :$

AlbertRemmo, het is goed om verdriet te voelen, denk ik. Om niet verdoofd te zijn. Sterkte!

Hey Bor, als ik nog op tijd ben: heel veel succes morgen!

rozen zonder doornen zijn verdacht

overboord gooi ik ook alle zorgen over een zinvolle besteding van deze mij geschonken levensepisode

Kan je terug slapen PKR? Mooi zo.

verleiding van sigaretten is een bekoring waar ik voorlopig zonder al te veel schuldgevoel voor zwicht

suikertje? esperanza?

Het is alweer een jaar of tien geleden dat ik campral kreeg voorgeschreven. Mijn psychiater vertelde me dat een van haar patiënten daar succesvol mee geminderd was. Later hoorde ik dat campral alleen kan helpen als je erg gemotiveerd bent. Het zou het makkelijker maken om rationeel te handelen op het moment dat de trek toeslaat. (Iets in die zin, het fijne weet ik er niet van). Zelf ben ik niet eens ervaringsdeskundige: ik ging tien jaar (of is het langer?) geleden naar de psychiater omwille van angststoornissen en was totaal niet gemotiveerd om iets aan mijn alcoholgebruik te veranderen. Ik vermoed dat ik de campral kreeg toen mijn man een keertje meeging. Om misverstanden te vermijden: ik trek je woorden niet in twijfel,het aspect medicatie interesseert me gewoon. Wat baclofen betreft, was/ben ik als hopeloos geval met plezier een testcase, en nadelige bijwerkingen heb ik niet (positieve des te meer). Jouw twijfels begrijp ik, daarom ook raad ik je het boek aan. (De discussie minderen/stoppen met baclofen ga ik hier niet meer aan, omdat ik ze vermoeiend vind en niet het gevoel heb dat het iemand wat oplevert. Ik heb alleen mijn eigen ervaringen, en het medische aspect bespreek ik liever met mijn psychiater dan op dit forum.)

'k Moet om je glimlachen Johan. De mislukte zwijgster.

Dat wist ik niet, Marcel, misschien inderdaad relatief nieuwe informatie? 't Is namelijk zo dat ik campral ooit kreeg voorgeschreven als minderaar. Wellicht is er nieuw onderzoek naar gebeurd inmiddels? Baclofen is overigens nog steeds experimenteel (maar wel zeer veelbelovend!), hopelijk levert het onderzoek in Nederland objectieve informatie op. Als je nieuwsgierig bent, Marcel, raad ik je het boek van dr. Ameisen aan.

Ik vond dat "achter de schermen vriendjes zijn" klinkt als: met je eigen vriendenkliekje lekker roddelen over de rest van het forum. Een gevoel dat ik, weliswaar op een ander forum, ook eens gehad heb: ik voelde me buitengesloten. Als je kwetsbaar bent, ben je daar erg gevoelig voor. Het was in die zin dat ik mijn reactie op Spike bedoelde.

Originally posted by: Lytse Als je de volgende trede van de trap wilt beklimmen, moet je de trede eronder loslaten. quote> Daar ga ik eens over mediteren, Lytse. Dank je. Allen bedankt voor de véle aandacht vandaag, ik schaam me een beetje :$ Fijne avond nog iedereen, ik ga een beetje zwijgen nu, en bezinnen.

Originally posted by: Hanneke Wel merk ik dat zo naar je leven kijken als verspild verlammend werkt en samen kan hangen met zelfmedelijden. Het beste wat daar tegen te doen valt is in actie komen. Iets doen voor anderen die het vaak veel moeilijker hebben dan ik. Zo ben ik bezig met Amnesty International en dat soort dingen. Ik ben niet zo in de gelegenheid heel actief met anderen in mijn naaste omgeving te doen. En ik heb een oude,moeilijke waar ik nooit een goed contact mee had. En daar probeer ik ook te doen wat ik kan. Dat soort dingetjes. quote> Zelfmedelijden is me inderdaad niet helemaal onbekend. Het kan wel deugd doen, vind ik, voor even, maar er lang inhangen is natuurlijk niet goed. Niet goed in ethisch opzicht, en ook niet goed voor de psychische gezondheid. Amnesty International, zeg je? Da's ontzettend toevallig, ik ben daar zelf net gestart als vrijwilliger. Ik kan me echter maar voor een paar uurtjes engageren, omdat ik op zoek ben naar betaald werk. Zolang ik met die onzekerheid leef (wanneer vind ik werk, voor hoeveel uren per week, vind ik überhaupt werk), is het ook in praktisch opzicht moeilijk om mijn leven in te vullen. Vind ik toch.

Johan, daar hou ik je aan, woeker er maar op los.

'k Heb inderdaad geen visie Frodo, ik doe zomaar wat. Igor heeft gelijk, van elke dag iets moois proberen te maken. Of Teveel gelijk heeft, weet ik niet, maar 't is wel fijn om te lezen Voor kinderen heb ik nooit gekozen, maar ik snap Spike wel: het zou alles zoveel zinniger maken, denk ik. Mijn ex-man is zijn leven herbegonnen met een vrouw die twee kleine kindjes heeft, en hij lijkt gelukkig. Ik moet eerlijk bekennen dat dat me jaloers maakt. ('k Mag er niet aan denken dat hij zélf nog kinderen zou krijgen. Goh. Ik zou het besterven ) 'k Dacht toch echt dat piekeren over de zin van het leven iets voor pubers was. Maar 't is zoals Spike zegt: als ik me vergelijk met leeftijdsgenoten, dan lijk ik nergens te staan. En dat hakt er gewoon zwaar in. Ach, wat ben ik aan het ratelen. "Doe toch eens rustig," zou iemand hier zeggen. Misschien heb ik een ordinaire midlifecrisis

Originally posted by: Hanneke Als je niet meer drinkt zie je niet alleen meer problemen. Maar moeilijker vind ik dat alles zomaar bij je binnenkomt. Zonder de verdoving door de alcohol. Alles komt veel harder binnen en daar moet je/ik mee leren omgaan. quote> Da's waar Hanneke. Ik hoor wat mijn lief zegt, het gaat niet mijn ene oor in en het andere doodleuk weer uit. Ik word zelfs verondersteld te reageren. En dat vind ik best vermoeiend. Ook ben ik minder onverschillig. En ik begin ontzettend bang te worden. Wat heb ik veel tijd verspild. Als ik morgen zou sterven, dan heb ik zo weinig om tevreden op terug te kijken. 'k Heb zonet twee uur gewandeld, maar het hoofd leegmaken lukte niet helemaal. 'k Blijf maar piekeren. Als ik pakweg evenveel jaren te gaan heb als mijn ouders, dan heb ik nog zo'n 35 jaren om iets van mijn leven te maken, en ik weet niet eens wat dat iets zou moeten zijn. Paniek!