Dat herken ik, Kohtje, passief gered willen worden. Ik zie het nu ook bij een kennis van me. Hij zoekt constant naar dates in de hoop om een vriendin te vinden, en is ervan overtuigd dat hij niet meer zal drinken als hij dan gelukkig is.
Ik ben soms sentimenteel en soms helemaal niet.
Als ik gedronken heb, dan is het hoogstens valse sentimentaliteit.
Onlangs was ik op een trouwfeest van mensen die ik niet kende, en ik kreeg bijna tranen in mijn ogen omdat het zo mooi was. Erg he? En niet gedronken toen.
Het was zeer interessant hots. Ik heb er iets over gepost op het dierendraadje, bij tips en adviezen, omdat ik anders misschien mensen zou ergeren wegens te erg off topic.
Bolletje,
ik denk niet dat het om dumpwaar gaat.
Als iemand suïcidale gedachten naar voren brengt, kan je bezorgd zijn, of negeren, of confronteren.
Als het mijn man was, dan zou ik confronterend zijn.
J ken ik niet.
Onzekerheid is het slopendste, denk ik.
Toen mijn vader wilde sterven, en daarna ook ging sterven, was ik rustiger.
Voor alle duidelijkheid: ik vergelijk het niet. Het was alleen de uitspraak van J die me aan vader deed denken.
Ik onderschat het niet, wijfie. Zoals vele mensen hier raad ik je toch aan om thuishulp te zoeken? In België heb je daar gratis recht op, in Nederland misschien ook?
Meiske, mijn vader heeft gevraagd om bij mijn zus of mij te komen wonen. We hebben nee gezegd omdat we dat niet konden. Twijfel er niet aan: ik snap dat het zwaar is. (Mijn vaders problematiek was uiteraard helemaal anders, maar ik denk dat ik je wel snap).