Ik vind het forum eigenlijk zo beperkend:
Wat ik denk is zo veel.
Wat ik voel is zo veel.
Wat ik zeggen wil is zo veel.
Dat valt (vind ik dan) vaak niet in een berichtje te vatten. Met de kans dat ik het niet goed zeg, me niet goed genoeg verwoord, me niet goed genoeg kan uiten. En dan wellicht misbegrepen wordt. Of dat het vragen oproept. Dat zorgt er dan voor dat ik probeer te verduidelijken, te verbeteren en daardoor verder van mijn gevoel af kom te staan. Dat is wat taal met mij doet. Het belemmert mij soms, ook in mijn reacties naar jullie toe. Als ik ga nadenken over de juiste bewoordingen, raak ik mezelf kwijt. In die zin is taal ook beperkend. Voor mij dan.
Dus praat ik heel veel tegen jullie, vertel veel, mijn bedenkseltjes, overwegingen, verdrietjes en blijdschappen, mijn verleden of dromen voor nu en de toekomst, mijn meningen en ergernissen, maar dan in stilte. En beperk me hier meestal tot ditjes en datjes. En ik lees hier graag. Vandaar dat ik hier al tien jaar ben.
Er zit een dagboek in mijn hoofd. Ik ben er tevreden mee.