Genieten soms wel, ja. Maar voor mij als verslaafde had ik verkeerde, niet sobere gedachten over beloning.
Ik zit hier in een prachtig land, met super weer en ik doe en ik laat wat ik wil. Dat is al heel fijn op zich. Daar hoeft geen beloning meer bij. Ik had het al goed.
Vroeger moest er steeds gezopen worden: als beloning bij succes (alsof succes op zich al niet tevredenstellend is), als troost bij teleurstelling en ook nog om de grauwe saaie verveling weg te zuipen. Dat is nu gelukkig beter aan het worden. Ik leer netjes denken.