Dat geldt dan niet voor mij. Sinds ik gestopt ben met drinken realiseer ik me pas dat ik een gevoel heb en kan ik het soms ook al toelaten.
Ik geloof niet dat er momenten in mijn (volwassen) leven waren waarin ik eerlijker met mezelf was dan ik nu ben.
Wat ik vaak merk, nu, is dat wanneer mensen om me heen drank ophebben, ze hangerig, zeurderig en emotioneel worden. Heel onaangenaam. Ik haat het te moeten accepteren dat ik wellicht ook zo was, alhoewel ik altijd alleen was als ik zoop.
Dat gedrag lijkt misschien open maar is dat allerminst naar mijn mening. Als nuchter mens regisseer ik nog maar heel weinig meer, dank zij mijn 12-stappen programma.
Ik hoef niemand meer te zijn, niets meer te zijn, alleen nog maar te zijn. Ik hoef en heb niets meer te verbergen als ik met iemand in gesprek ben.
Wat de maatschappij dan ook wil, ik speel geen toneel meer. Alleen dan kan ik met mijn gevoel en emoties omgaan en blijf ik nuchter.