Jannigje

@Hadocque blijft de sneeuw bij jullie liggen? Of is het natte sneeuw? Ik moet straks met de auto weg en zie dat de sneeuw hier vanaf een uur of 9 valt, dan ben ik nog niet op de terugweg.

Stel je voor, zou wel leuk zijn als zou blijken dat ik de Messiah voor jou gezongen had. Keek je trouwens naar een sopraan of een alt? Gisteren moest ik met de auto op stap, dan neem ik altijd een mee-zing-cd mee, dan kan ik meteen mijn stem oefenen. Gisteren was het natuurlijk de Messiah, want daar moet ik nog wel even voor trainen. De noten ken ik wel, maar de snelheid! Afijn, ik luisterde naar een cd van ons eigen koor en ik raakte meerdere keren ontroerd. Wat is het mooi! En ik zing daarin mee! (Tijdens repetities en concerten horen wij de andere zangers/zangeressen niet altijd goed, het geheel hoor je niet goed, dus dan is een opname heel prettig) Het blijft bijzonder. Ik zal aan je denken als het zover is.

Oooohhh, wat mooi! Dank je wel. Weet jij wat voor vogeltje dit is? Vorige week zat toch meneer specht opeens in de eikenboom tegen een tak te tikken.

En, gaat het nog sneeuwen in deze regio?

Dank je @Yana, ik ga kijken of ik het in de bieb kan lenen. Ik heb weinig zin meer om zelfhulpboeken te kopen, ik heb er al veel geprobeerd maar ik ben zo vaak teleurgesteld. En soms verdraag ik dat niet meer (goed). Maar het kan geen kwaad om het te onderzoeken.

Ach @niks, wat spannend allemaal! Gelukkig ben je op tijd overgeplaatst! Ik wens jullie heel veel liefde en geluk met jullie kleine nieuwe wonder. ik hoop van harte dat zij sterk is en dat ze zich heel goed ontwikkelt en dan met jullie mee kan naar huis. En natuurlijk wens ik jou ook toe dat je goed herstelt.

Fijn dat je zoveel hulp hebt. Krijg jij daar bijvoorbeeld ook ontspanningsoefeningen oid? Lijkt mij wel geïndiceerd.

Dat vind ik lief van je mede-ezeltje. Ik heb geloof ik al 2 jaar geen kus(je) meer gekregen. Dus die van jou is zeer welkom.

Goedemiddag Succes @niks Ik wens je nogmaals heel veel sterkte @Maja. En ja, als het lukt: niet te ver vooruitkijken.

Dank jullie wel.

Dat is ook mooi. Ik probeer ook het mooie te zien in de natuur. Als ik alleen maar met gebogen hoofd door de wereld ga, mis ik nog meer.

Weet ik. Mijn zus moest vroeger aanwezig zijn bij het toedienen van elektroshocks, ze vertelde akelige verhalen. Het niet weten of het helpt vind ik echt moeilijk. Het onherroepelijke vind ik heel eng.

Ik heb nog geen idee, heb het tot nu toe van me weggehouden omdat ik het heel eng vind. Ik ken twee mensen die het hebben gehad, die zijn er niet van opgeknapt maar hadden wel bijwerkingen (hoofdpijn, geheugenverlies). Ik werk inderdaad hard om overeind te blijven, niet weg te zakken, niet toe te geven aan. Ik merk dat het me goed doet als mijn therapeute dat bevestigd. Ik heb het zelfs nodig. EMDR heeft bij mij niet geholpen. Ze heeft het niet echt geadviseerd, ze weet er zelf weinig van. Ze heeft me wel geadviseerd om er onderzoek naar te doen en het met mijn psychiater te bespreken. De therapie helpt @Yana, ik “weet” wel veel, maar voelen en toepassen is iets anders. Ik ben nu met mindfulness begonnen.

Ha @Francoise welkom terug. Het zal wel even duren voor ik aan je naam gewend ben. Mijn associatie met je nieuwe/oude naam is zo anders dan met Cleo. Maar goed, ik ben ook aan @Oskarzijn nieuwe naam gewend, dus het zal wel een keer komen. Met @Remi1 ben ik ook nog niet zover. Er is toch wel wat “in a name” voor mij blijkbaar.

Ik had een heel verhaal geschreven, maar dat past nu niet hier voor mijn gevoel, ik heb het op mijn eigen draadje geschreven..

Ha @Roberto, ik heb alleen vandaag gelezen, weet dus de voorgeschiedenis niet. Misschien heb ik het mis, maar het lijkt me dat het geen gemakkelijke beslissing was om M niet mee naar huis te nemen en uiteindelijk alleen naar huis te fietsen. Ik vind het heel dapper van je, je hebt goed gezorgd voor jezelf! Denk je dat het je lukt om geen contact meer met hem te hebben?

Lente: Het is lente, prachtig weer, de natuur ontwaakt, “iedereen” lijkt zin te hebben in van alles en nog wat, plannen te maken voor huis, tuin, vakantie, noem maar op. Alsof alles en iedereen tot leven komt, Ik kan daar niet in mee, ik voel geen zin hebben in, ik moet altijd zin maken en dat vind ik moeilijk. Moeilijk ook om vol te houden. Ik doe wel van alles en soms knap ik daar ook van op, sporten, zingen, rondleidingen geven. Vrijdag vertelde ik het aan mijn therapeute, ik voel het als een tekortkoming van mijzelf, als verwijtbaar, alsof er tóch iets mis is met mij, alsof ik tóch nog meer mijn best moet doen. Zij zei” “Jan, dit komt door de depressie , het is niet een tekortkoming van jou. Opeens viel het kwartje weer. Een groot deel van bovenstaande komt door de depressie (s), niet door een “fout” van mij. Het klinkt misschien raar, maar dat vergeet ik soms. Zo gewend om het bij mijzelf te leggen/zoeken. Heel voorzichtig begon zij (weer) over ECT, of ik dat heb overwogen. Nee, tot nu toe wil daar niet aan, dat vind ik veel te eng. Toch moet je er maar eens over nadenken zei ze, want je kunt zelf niet echt meer doen dan je nu al doet. Dat was slikken, voelt heel definitief. Ik zeg soms heel dapper: “hier moet ik het blijkbaar mee doen in het leven”, maar ik wil daar toch niet echt aan. Want als dit het echt is? Maar ECT? Gelukkig scharrelde er een merel vlak voor mijn neus in mijn tuintje. Hij ging op 2 m afstand, na een tijd kijken of dat grote gevaarte in die stoel kwaad kon, uitgebreid badderen in een schaal met water. Dat dier heeft geen idee dat hij mij iets geeft: even een stukje troost.

Hallo

@Maja, wat ongelofelijk moeilijk en verdrietig, steeds maar weer opnieuw. Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte, En ik heb díep respect voor jou!!!,!

Sorry @Yvonne, ik ben weer te laat, ik heb moeite om alles op de rit te houden de laatste tijd en dan raak ik het overzicht kwijt. Mijn gewicht doorgeven is niet het belangrijkste, maar dat het niet goed lukt is een symptoom en dat vind ik wel moeilijk en stemt mij (weer) verdrietig. Een paar ballen blijven omhoog, maar een aantal valt toch onherroepelijk op de grond. En het zijn er helemaal niet zoveel, maar toch. Dus mosterd na de maaltijd: 70

Nauwelijks, de spreeuwen (vr)aten steeds de pindakaas op, en zonder pindakaas komen de spechten niet.

Hallo Nog lang niet bij gelezen.

70,5

70,5