Nou Soothe, bedankt voor je verhaal in elk geval. Ik ken in mijn omgeving ook wel mensen die het erg bont maakten en die ik ook weer heb zien opkrabbelen uit hun jarenlange ellende; heb daar enorm veel respect voor!!!! Weet je, ik ben wel eens van de fiets gevallen onder invloed, en ik heb wel eens ruzie gemaakt omdat ik mijn emoties dan tenminste kon tonen (eindelijk), en de laatste jaren heb ik wel eens een beleeft dat ik niet meer wist hoelaat ik in mijn bed kwam en meer van dergelijke geheugenproblemen, maar god zij dank geen heel grote excessen. Wel meer dat het sluipenderwijs ging.... de labiliteit, het angst dempen, vage werkproblemen... etc. Met dat grootse denken bedoel ik eigenlijk meer dat heel momentelijke geluk van alles even kunnen overzien. Dat had ik gisteravond en dat had ik hard nodig op dat moment en vandaag probeer ik dat gevoel vast te blijven houden dwz dat ik wat bewuster om me heen kijk en geniet van kleine dingen in het grootser verband. Mijn tuin is zo'n voorbeeld waar ik erg van kan genieten. De vogels, al het groen. Zou ik vroeger banaal gevonden hebben (toen ik ook nog dacht dat groots en meeslepend wel erg leuk was). Dat is ook de winst van het ouder worden denk ik. Maar: fantastisch Soothe, dat je uit die ellende omhoog geklommen bent:present: Grote klasse! Laat anderen zich vooral optrekken aan een verhaal als dat van jou (en anderen hier)